Memoirs of a Vampire

Άλλαζω δουλειά, αλλάζω ζωή. :P Και για λίγες μέρες παίρνω άδεια. Θα μου λείψετε κούκλες και κούκλοι μου για 12 μερούλες που θα λείπω. Αν θα μπω για λίγο απλά για να κάνω κανένα comment αλλά υπόσχομαι πως δεν θα λείψω παραπάνω από 3 μήνες όπως έλειψα την προηγούμενη φορά. :)

Για την ώρα σας αφήνω με την ώρα με άλλα δύο τραγουδάκια από το soundtrack μου. Φιλάκια για την ώρα.

First date: Melee – Built to Last



Falling in love: Beatiful South – Dream a Little Dream

- Κυρίες και κυριοι, διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για μια έκτατη είδηση που μας ήρθε μόλις τώρα. Αεροπλάνο γνωστών αεροπορικών γραμμών, που εκτελούσε την πτήση 732 Αθήνα – Ρώμη, έπεσε λίγο πριν την προσγείωσή του στο αεροδρόμειο της Ρώμης Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Θα συνδεθούμε απευθείας με την ανταποκρίτριά μας στην Ρώμη, Μαίρη Ξυλάκη, όπου βρίσκετε στον τόπο της τραγωδίας. Μαίρη, ο λόγος σε σένα.
- Σε ευχαριστώ Θρασύβουλε. Το αεροπλάνο έπεσε λίγο πριν τα ξημερώματα, ευτυχώς σε μη κατοικήσιμη περιοχή, λίγο πιο έξω από την Ρώμη. Από ότι βλέπετε κι εσείς, τα συντρίμια βρίσκονται παντού. Πληροφορίες θέλου την κόρη μεγάλης οικογένειας των βορείων προαστείων, την *static*… να βρίσκετε ανάμεσα στους νεκρούς.
- Μαρία, δεν σ’ ακούσαμε καλά. Μπορείς να επαναλάβεις το όνομα σε παρακαλώ;
- Βεβαίως είναι η *static*. Επίσης η...
- Μάλλον έχουμε πρόβλημα στην σύνδεση...
- ... συνάδελφος Παναγιώτα Κουτρούμπαλη, βρίσκετε στο μέρος όπου, πριν λίγο η αστυνομία, πηγε με το μαύρο κουτί από το αεροπλάνο οπού και θα ακουστούν και οι τελευταίες συζητήσεις μεταξύ του κυβερνήτη και του Πύργου Ελέγχου.
- Να πάμε τότε γρήγορα στην Παναγιώτα. Παναγιώτα τι γίνεται εκεί πέρα;
- Θρασύβουλε μόλις τώρα ετοιμαζόμαστε να ακούσουμε τις τελευταίες κουβέντες του κυβερνήτη της πτήσης 732 για Ρώμη.
- Μπορείς να πλησιάσεις και να ακούσουμε κι εμείς;
- Βεβαίως....

- Date un inferno di un pompino, puttana…
- Αχ, καλέ που ξέρετε το όνομά μου;
- Non si arresti!!

*groan*

- Ah, si! SI! SIIII!

*thud*

- Oh, merda! Quel puttan piccolo ha spento l’autopilota!
- MERDA!!
- Il pressure della cabina sta cadendo velocemente!
- Mio Dio!!
- Σίγα καλέ θα μου χαλάσετε την περμανάντ και μετά πως θα δω το μωρουλ....

*static*

- Κυρίες και κύριοι, είναι τραγικό. Οι τελευταίες λέξεις του πιλότου και του συγκηβερνήτη του αεροσκάφους και μιας, αεροσυνοδού;, μάλλον. Πραγματικά ήταν ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο.
- Σε ευχαριστούμε Παναγιώτα για το ρεπορτάζ. Όλες οι εξελίξεις στο κεντρικό μας δελτίο. Προς το παρόν, γειά σας.



- Θρασύβουλε, βρισκόμαστε στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών όπου συγγενείς και φίλοι έχουν μαζευτεί για να συνοδεύσουν την πολυαγαπημένη τους κόρη και φίλη στην τελευταίας της κατοικία. Η μητέρα φοράει ένα ωραιότατο μαύρο ντεκολτέ από τον Jean Paul Gaultier. Τα χρυσαφικά είναι του οίκου Ζολότα στην Βουκουρεστίου. Να, και αν η κάμερα κάνει λίγο δεξιά καταυθάνει και η γιαγιά με ένα ωραίοτατο μαύρο φόρεμα του οίκου μόδας Aslanis. Τα φλας των φωτογράφων έχουν πέσει πάνω στην φίλη της Μάγκη Χ. που μόλις βγήκε από την λιμουζίνα της με καπέλο με φτερό από παγώνι και φόρεμα Dolce & Cabbana. Τα παπούτσια είναι φυσικά Louis Vuitton, τα οποία δένουν θαυμάσια με το όλο σύνολο. Κι εδώ είναι η είδηση της ημέρας! Την Μάγκυ Χ. συνοδεύει το γνωστό μοντέλο Ανδρέας Π! Αυτό σίγουρα θα γίνει πρωτοσέλιδο στις αυριανές εφημερίδες... Και από ότι βλεπω... Ναι! Η Μάγκυ κάνει δηλώσεις! Ας ακούσουμε μισό λεπτό τι λέει...
- Είμαι βαθύτατα συγκηνιμένη για τον χαμό της καλύτερής μου φίλης. Είμαι σίγουρη πως ήταν πολύ χαρούμενη όταν έφυγε. Και φυσικά μην ξεχάσετε το καινούργιο μου CD που μόλις κυκλοφόρησε!
- ΕΔΩ ΜΑΓΚΥ! ΕΔΩ... ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΦΑΚΟ... ΜΑΓΚΥ!!
- Θρασύβουλε, όπως καταλάβατε, η Μάγκυ είναι συντετριμμένη από τον άδικο χαμό της φίλης της και δεν μπορούσε να κάνει και πολλές δηλώσεις. Πριν από λίγο, έφτασε και στο νεκροταφείο μια από τις πιο μεγάλες προσωπικότητες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου: ο μεγάλος ηθοποιός Πέτρος Π. ήρθε, φορώντας ένα κοστούμι του Yses Saint Laurent και μαύρα γυαλιά, ενώ απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση. Κόσμος έρχεται συνέχεια για να τιμήσει την κοπέλα αυτή όπου με κίνδυνο της ζωής της εμψύχωνε τους πιλότους στις τελευταίες στιγμές της ζωής τους. Είναι πραγματικά μια ηρωΐδα! Θρασύβουλε, πριν διακόψουμε την ζωντανή μας μετάδοση, ας διαβάσουμε λίγο, αν μου επιτρέπεις, διάφορα λόγια που έγραψαν φίλοι και συγγενείς στο βιβλίο συλλυπητηρίων.

“Σ’ αγαπούσα κι ας μου έφαγες τον γκόμενο.” – Χρύσπα.
“Θα μας λείψεις. Και στους 11 και στους αναπληρωματικούς.” – Πανσηριακός, ομάδα ποδοσφαίρου.
“Τελικά υπάρχει Θεός. Προσπάθησες να φας τον γκόμενό μου και δεν τα κατάφερες. I hope you rot in HELL bitch!” – Παύλος.
“Την πρώτη φορά που σε ρώτησα από που βγαίνει το όνομά σου, Τάνυα, μου είπες: από το Αθανασία, Σούλα, Τάνυα... γίναμε αμέσως κολλητές. Μαζί κάναμε την πρώτη μας αποτρίχωση στα 16, μαζί καπνήσαμε πρώτη φορά χόρτο στα 15 και μαζί πήραμε έναν άγνωστο σε ένα δρομάκι πίσω από το σπίτι σου στα 17. Τώρα έμαθα ότι είσαι 24! Μου έλεγες τόσο καιρό ψέμματα ότι είσαι 19. Σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ...” – Η πολυαγαπημένη σου φίλη, Τζέση.
“Σ’ αγαπάμε Barbie μας.” – Οι γονείς σου.
“Τελικά το ραντεβού μας άκυρο για την Πέμπτη να φανταστώ.” – Τάκης.

- Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διακόψουμε την μετάδοση μας, Θρασύβουλε, γιατί η κηδεία - που αξίζει να σημειώσουμε έγινε με δημοσία δαπάνη - ετοιμάζετε να αρχίσει. Όλος ο κόσμος κι εμείς είμαστε βαθύτατα στεναχωρημένοι για τον αδικό χαμό μιας τόσο όμορφης και έξυπνης κοπέλας ενώ όλοι μας θέλουμε να την θυμόμαστε για αύτο που ήταν: μια πραγματικά μεγάλη Fottuta.

Γεια σας...

Αβίαστα, ζητείται κοπέλα για να σερβίρει σε μπαρ. Απαραίτητα προσόντα να είναι γλυκιά, όμορφη, ξανθιά κατα προτίμηση, φιλική, να ξέρει να καθαρίζει και να ξέρει να περπατάει. Ώρες εργασίας κυρίως βραδινές μιας και η προηγούμενη κοπέλα αποφάσησε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

Μισθός ικανοποιητικός. Για πληροφορίες τηλεφωνίστε στο 210-6868357 και ζητήστε τον κ. Τσιμπούκογλου.

==================================================

Ακολουθούν και άλλα 2 βίντεο από το soundtrack μου:

Waking up: Boo Radleys – Wake Up Boo



Average day: B. J. Thomas – Raindrops Keep Falling on My Head

Είχα σκοπό να γράψω για ένα άλλο θέμα, αλλά....

Απλά ένα μεγάλο "γιατί;" υπάρχει στο μυαλό μου αυτή την στιγμή. Πρίν λίγο έμαθα για τον θάνατο ενός τρομερά ταλαντούχου ηθοποιού του Heath Ledger. Σίγουρα το έχετε μάθει οι περισσότεροι ήδη αλλά ήθελα να πω κι εγώ κάτι. Είχε τον κόσμο στα πόδια του, κι όμως αποφάσησε να φύγει. Την προηγούμενη βδομάδα ο, επίσης ταλαντούχος ηθοποιός, Brad Renfro (25 χρονών) πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών και τώρα αυτός (28 χρονών). Το Hollywood πραγματικά πρέπει να πενθεί για το χαμό τόσων ταλαντούχων νέων ηθοποιών. May they rest in peace.... :(

Μετά την πρόσκληση του φίλου μου equilibrium είπα να γράψω κι εγώ 2 από τα ποίηματα που είχα διαβάσει και μου άρεσαν. Γενικά με την ποίηση δεν τα πάω και τόσο καλά. Αλλά που και που πετυχαίνω κάποια ενδιαφέροντα ποιήματα τα οποία μου "μιλάνε" κατευθειάν στην καρδιά.

Ένα από αυτά είναι το If You Forget Me... του Pablo Neruda:

Well, now,
if little by little you stop loving me
I shall stop loving you little by little.

If suddenly
you forget me
do not look for me,
for I shall already have forgotten you.

Και το άλλο είναι το Lonely Black Tears της Miranda J. Paulsen

I'm sitting here
Sad and all alone
Crying lonely black tears
No one around to help me
No one, not that I can I see

Ακολουθεί μήνυμα telemarketing:

Είστε νοικοκυρά; Βρίσκεστε σε απόγνωση; Το σπίτι σας είναι βρώμικο και μες την μπίχλα ενώ ο άντρας σας πηδάει την γραμματέα του αντί για εσάς; Μην ανυσηχείτε. Η εταιρεία Ξεκωλ. και ΣΙΑ. σας σκέφτηκε. Τώρα ήρθε η ηλεκτρική σκούπα Whooldo 3200 2 σε 1. Καθαρίζει το σπίτι σας με τρομερή ισχύη ενώ ταυτόχρονα απολυμένει και διατηρεί το σπίτι σας καθαρό. Αλλά το βράδυ μπορεί να μετατραπεί σε ένα ωραιότατο dildo και να σας κάνει από ανέραστη νοικοκυρά στην πιο sexy γκόμενα της γειτονιάς σας. Κάντε τους γύρω σας να κολαστούν με τα βογγιτά σας και δείξτε στον άντρα σας ότι δεν τον χρειάζεστε πια.

Whooldo 3200. Ο νέος σας φίλος για το σπίτι. Και κάθαριζει και απολυμένει ενώ ταυτόχρονα σας κάνει γυναίκα. Δεν θα χρειαστείτε ποτέ ξανά τίποτε άλλο. Whooldo 3200 - γιατί εμείς σας κάνουμε από νοικοκυρά, γυναίκα. Ακολουθεί βίντεο επίδειξης του προϊόντος.

Και μιας ο homosapiens (γνωστός πλέον κι ως ジョージ) έγραψε σήμερα για την περιπέτεια που είχε με ένα αξιαγάπητο ζωάκι, είπα κι εγώ να μοιραστώ μαζί σας την δική μου, τραυματική θα έλεγα, εμπειρία με το συγκεκριμένο είδος όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία.

Προσέξτε σκηνικό για ταινία τρόμου. Παρασκευή βράδυ. Το υποψήφιο θύμα (δλδ εγώ), βρίσκεται στο σαλόνι της εστίας και πίνει μόνος του την ζεστή σοκολάτα του. Έξω, ο αέρας λυσσομανούσε και βροχή έπεφτε με μανία πάνω στο τζάμι του παραθύρου. Κοιτάζοντας την ώρα βλέπει πως ήδη είναι περασμένες μεσάνυχτα και αποφάσησε να πάει για ύπνο. Ανοίγει την πόρτα της κουζίνας και προσπαθεί να ανοίξει το φως. Τίποτα. Μαύρο σκοτάδι. Ένα ρίγος πιάνει τον πρωταγωνιστή μας, καθώς μπαίνει στην κουζίνα. Νιώθει ότι κάποιος, ή ΚΑΤΙ, τον παρακολουθεί. Τα μπουμπουνιτά από τους κεραυνούς διαδέχονταν το ένα το άλλο. Γέμισε το ποτήρι του νέρο και καθώς κοιτούσε γύρω του, πήγε στην πόρτα και προσπάθησε να την κλείσει. Τραβάει μια. Τίποτα... Κάπου είχε μαγκώσει. Αλλά δεν μπορεί να δει σε τι. Οπότε τραβάει και άλλη μια δυνατή και... *squeeeeeek* Η πόρτα έκλεισε. Μπουμπουνιτά ακούστηκαν εκείνη την ώρα που κάλυψαν τον περίεργο, κατά τα άλλα, ήχο τον οποίο και δεν άκουσε. Και έτσι, ήσυχος πια, πάει στο δωμάτιό του να κοιμηθεί, μη ξέροντας ότι μόλις είχε διαπράξει έναν... ΦΟΝΟ!!!

Κάμποση ώρα αργότερα ξυπνάει έντρομος από κραυγές. Μιας και ήταν από τον ύπνο, άργησε λίγο να καταλάβει από που έρχονταν. Σηκώθηκε, πήρε έντρομος, το βαζάκι με τα λουλούδια που υπήρχε στο δωμάτιό του παραμάσχαλα για να το φέρει σε κανένα κεφάλι αν χρειαστεί και άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα. Ο διάδρομος σκοτεινός και το μόνο που ακούγονταν πια ήταν η βροχή που έπεφτε ακομα.
"Εμπρός;" είπε. "Είναι κανείς εδώ;" Δεν είχε την δύναμη να φωνάξει κι έτσι το μόνο που μπορούσε να μιλήσει ήταν ψυθιριστά. Σιγά σιγά, όμως, άκουγε ένα κλάμα να δυναμώνει καθώς πλησίαζε ολοένα προς το τέλος του διαδρόμου, ενώ ένα ημίφως έλαμπε μέσα στην κουζίνα. Αυτό ήταν. Είχε πλέον τρομοκρατηθεί. Κάποιος ήταν μέσα. Κάποιος είχε έρθει και είχε ανακαλύψει το σκοτεινό του μυστικό (κι ας μη το ήξερε κι ο ίδιος ακόμα). Σήκωσε το βάζο ψηλά και ανοίγει την πόρτα... Μια κοπέλα ούρλιαξε όταν τον είδε. Ουρλιάζει κι αυτός όταν την βλέπει αλλά ουρλιάζει περισσότερο με αυτό που είδε να βρίσκεται στο πάτωμα. Το θέαμα ήταν απλά αποκρουστικό: ένα ακέφαλο πτώμα ποντικού να βρίσκεται δίπλα στην πόρτα ενώ αίματα να υπάρχουν παντού. Στο θέαμα και μόνο αφήνει το βάζο από τα χέρια του ενώ κοιτούσε με αηδία το όλο σκηνικό. Η αναγούλα ήρθε σχεδόν αμέσως.

Αφού ηρέμησαν τα πνεύματα και ήπιαν λίγο μαζί με την συγκάτοικό του κάτι δυνατό για να στανιάρουν, καθάρησαν την κουζίνα σε "Bree style" (για όσους δεν κατάλαβαν εννοώ την Bree από τις Νοικοκυρές σε Απόγνωση) και προσπαθησαν να ξεχάσουν αυτό το γεγονός. Ορκίστηκαν ότι δεν θα το ξαν' αναφέρουν πότε όσο ζούσαν... Όμως, αυτό που δεν βρέθηκε ποτέ ήταν το... κεφάλι του ποντικού!! Λέγεται πως κάποιος εκεί έξω το έχει ακόμα. Κάποιος εκεί έξω ΞΕΡΕΙ!!!

Sleep tight...........

Σούλα. Ένα όνομα. Μια καριέρα. Μια πουτάνα. Για άλλη μια φορά το Biography Channel, σε συνεργασία με τη εταιρεία πορνό Private, σας προσκαλεί στο μικρό μας αφιέρωμα στην γυναίκα που έχει συγκλονίσει το παννελήνιο, κι όχι μόνο, με την προσωπικότητα της, το σεξ απίλ της, την χάρη της αλλά πάνω από την πουτανιά της. Μιλάμε φυσικά για την Αθανατσούλα K. Είχαμε πει πολλά τότε στο διπλό αφιέρωμά μας (εδώ κι εδώ για να διαβάσετε περισσότερα) για την ζωή της Σούλας. Πέρασε αρκετός καιρός από τότε και θα θέλαμε να μάθουμε που βρίσκεται τώρα. Σε ποιά τσόντα παίζει ή ακόμα καλύτερα αν άνοιξε επιτέλους το δικό της μπουρδέλο που τόσο πολύ ονειρεύονταν.


Φέτος η ζωή της Σούλας άλλαξε. Επιτέλους, μετά από κόπους και πούτσους πολλών ετών, η Σούλα έκανε το μεγάλο της ντεμπούτο στην τηλεόραση και μάλιστα στο κανάλι ALPHA. Εκεί, στην καθημερινή δραματική σειρά τους παίζει το ρόλο της αδερφής Μαρίας, μιας καλόγριας (!) που νοιάζεται για την τύχη ενός μικρού κοριτσίου. “Καλά, έπαθα την πλάκα μου”, μας είπε η καρδιακή της φίλη και χρόνια στο κλαρί Πέγκη (πρώην Αναστάσης). “Ποτέ μου δεν περίμενα να δω τη Σούλα μας ντυμένη καλόγρια. Ακόμα και στις απόκριες δεν τολμούσε ούτε να το σκεφτεί να ντυθεί έτσι. Πολλά ρούχα έλεγε και δεν ένοιωθε καλά. Τελικά, χρυσέ μου, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά...”

Φυσικά δεν γινόταν να μη ζήσουμε την Σούλα στο φυσικό της περιβάλλον και, αν μπορούσαμε βέβαια, να πάρουμε και μια συνέντευξη από την μεγάλη αυτή σταρ. Κι έτσι πήγαμε στα στούντιο του ALPHA. Ο θυρωρός ήταν πολύ πρόθημος να μας οδηγήσει στο καμαρίνι της “σκρόφας”, οπώς χαρακτηριστικά μας είπε. Φτάνοντας εκεί βλέπουμε μια να βγαίνει κλαίγοντας και να μουρμουράει “κακίστρο” και καταλάβαμε αμέσως ότι είμαστε στο σωστό μέρος. Χτυπήσαμε την πόρτα και μας άνοιξε η ίδια η Σούλα φορώντας μόνο την μεταξένια της ρόμπα και με μπικουτί στο κεφάλι. “Α, για την παρτούζα είστε; Καλά της είπα αυτής της σκρόφας της Μιρέλας ότι να μου κλείνει βίζιτες για εκτός στούντιο; Αλλά μιας και ήρθατε θα σας περιποιηθώ... €30 ο καθένας. Πληρώνετε μπροστά εννοείτε...” Ευτυχώς προλάβαμε και της εξηγήσαμε το ποιοί είμαστε και τότε, βαθύτατα συγκινημένη, μας υποδέχτηκε στο καμαρίνι της.

Το καμαρίνι της ήταν μεγάλο, όπως αρμόζει σε κάθε μεγάλη σταρ, και γεμάτο λουλούδια, που από ότι προσέξαμε έγραφαν τα περισσότερα για τον κ. Κ. “Όλοι με αγαπούν σαν αδερφή τους. Ειδικά οι άντρες συντελεστές παραγωγής. Έχουν δει όλες μου τις ταινίες”, μας είπε αφού μας έβαλε να κάτσουμε στην κόκκινη δερμάτινη πολυθρώνα της. Στην ερώτησή μας για το πως κατάφερε τελικά να πιάσει δουλειά στο σήριαλ αυτό η απάντησή της ήταν η αναμενώμενη: “Μα φυσικά ο παραγωγός ήταν παλιός μου πελάτης και μου είχε πει ότι είμαι μεγάλο ταλέντο και κάποια μέρα θα γίνω σταρ. Φυσικά του είπα ότι θέλω να γίνω σύντομα γιατί υπάρχουν ντοκουμέντα για τις συνευρέσεις μας και θα τα στείλω στην οικογένειά του. Την επόμενη μέρα πήρα τον ρόλο...”

Άραγε σκέφτεται να ξαναγυρίσει στην porno industry απ’ όπου την γνωρίσαμε και έγινε τόσο επιτυχημένη; “Μα, ποιός σας είπε ότι έφυγα; Ήδη ετοιμάζω και την νέα μου ταινία «Η Χωριατοπούλα και ο Νταβατζής Νο. 2: Έχω Μάθει να τα Παίρνω Όλα», όπως πάντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Και φυσικά έρχεται το νέο μου προσωπικό CD «Νυχτοπερπατήματα στην Φυλής» για όλους τους νταλικέριδες που ξενυχτούν με τα τραγούδια μου. Φυσικά θα περιέχει και bonus DVD έκπληξη.” Αφού την ευχαριστήσαμε πολύ για τον χρόνο της και της ευχηθήκαμε να μας χαρίζει πάντα τέτοιες στιγμές, μας αποχαιρέτησε με έναν γλωσσόφιλο στον καθένα.

Πριν φύγουμε όμως έπρεπε να πάρουμε τις γνώμες κάποιων συναδέλφων της.
“Είναι αδίστακτη! Πήγε και έκλεψε το καμαρίνι του κ. Κ αφού έκατσε και στον σκηνοθέτη”, είπε ο ηλεκτρολόγος.
“Σκύλα, βρώμα, πουτάνααααα... Μου έχει φάει τα καλύτερά μου χρόνια!! Ποιά νομίζει ότι είναι; Η Κάλλας;”, μας είπε η αμπιγιέζ της.
“Και μετά σου λένε ότι δεν υπάρχει Σατανάς. Δεν γνωρίσανε την Σούλα γι’ αυτό μιλάνε...”, μια συμπρωταγωνίστριά της που ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία της.
“Κάνει καλές πίπες”, μας είπε και ο υδραυλικός.

Σούλα. Το όνομα που έχει γράψει την δική της ιστορία στο χώρο της show biz. Ένα όνομα που το ξέρει και τελευταία κατίνα στη Ζωφριά. Μείνετε μαζί μας, γιατί μετά το τέλος της εκπομπής ακολουθεί το trailer της νέας ταινίας της Σούλας σε αποκλειστική μετάδοση...

Δεν ξέρω πόσοι από έσας είστε οδηγοί, και πόσοι από εσάς είστε και καλοί. Πάντως σύμφωνα με ένα άρθρο στο blog του ethan οι γυναίκες και οι gay είναι οι χειρότεροι οδηγοί. Ας εστιάσουμε για λίγο στις γυναίκες οδηγούς. Πόσοι από εσάς δεν έχετε βρίσει κάποια η οποία πάει με 20 σε λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας ή κάνει αντικανονική προσπέραση ή ακόμα και τίποτα χειρότερο; Για να γελάσουμε λίγο, ακολουθεί ένα βιντεάκι με γυναίκες και αυτοκίνητα εν δράση... Enjoy!

Υ.Γ. Δεν έχω σκοπό να μειώσω ή να θίξω γυναίκες οδηγούς. Πιστέψτε με, όλοι είναι καλύτεροι οδηγοί, τουλάχιστον από μένα... :P

Ακολουθεί άρθρο από το in.gr

«Κατάληψη» σε πεζοδρόμια (Ακαδημίας), κεντρικές πλατείες (Συντάγματος, Κλαυθμώνος, Κολωνακίου), σταθμούς του Μετρό (Αγιος Αντώνιος, Αγιος Δημήτριος, Χαλάνδρι, Ελαιώνας) και πεζοδρόμους (Ερμού, Βουκουρεστίου, Βαλαωρίτου) της Αθήνας θα κάνουν από την προσεχή Δευτέρα και μέχρι τις 19 Μαρτίου 115 καρδιές-έργα τέχνης, σε μια τεράστια υπαίθρια έκθεση κατά τα πρότυπα του «Cow Parade». «Είναι μια ευκαιρία να εξωραϊστεί η Αθήνα, έστω και για δύο μήνες» λέει στην εφημερίδα Τα Νέα η επιμελήτρια της έκθεσης, Ίρις Κρητικού. «Επιπλέον δίνεται η ευκαιρία στον κόσμο να ανακαλύψει τις καρδιές στους δρόμους της πόλης, βλέποντας ταυτοχρόνως τη δουλειά πολλών καταξιωμένων, αλλά και νεώτερων καλλιτεχνών» προσθέτει.

Ζωγράφοι και γλύπτες (ανάμεσά τους οι Γ.Αδαμάκης, Μ.Φιλοπούλου, Αφρ.Λίτη, Γ.Χαδούλης, Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, Χρ.Μόραλη), αρχιτέκτονες (όπως ο Θ.Παπαθεοδώρου), γραφίστες, σχεδιαστές μόδας και κοσμημάτων (ανάμεσά τους ο Μ.Ασλάνης και οι Ελ.Σύρακα και Β.Παρασκευά), φοιτητές, ακόμη και μια 17χρονη μαθήτρια (η Λ.Παπαθανασίου) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του νεοσύστατου θεσμού «Ηearts in Αthens», που κάνει το ντεμπούτο του στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό κατέθεσαν περισσότερες από 700 ιδέες, ώστε τα γλυπτά από φάιμπερ γκλας και μέταλλο που σχεδίασε η γλύπτρια Αφροδίτη Λίτη με πρότυπο παλιά τάματα, να «ντυθούν» με χρώμα, έμπνευση και πολύ χιούμορ. Τελικώς 80 καρδιές βρήκαν χορηγό (έναντι 6.500 ευρώ), ενώ άλλες δέκα παραμένουν «ορφανές» και αναζητούν «γονείς»-χορηγούς.

Ακόμη όμως και εκείνοι που δεν θέλουν να αναζητήσουν τις καρδιές μέσα στην πόλη, μπορούν να ζήσουν το... καρδιοχτύπι στη Στοά Αρσακείου, όπου θα κάνουν «κατάληψη» 25 ξύλινες καρδιές. Η διαφορά τους από τις υπόλοιπες 90 είναι ότι υιοθετήθηκαν όχι από εμπορικούς χορηγούς, αλλά από ιδρύματα, μουσεία και συλλόγους (από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και την Εθνική Λυρική Σκηνή έως το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και τον Πανελλήνιο Σύλλογο Σχεδιαστών Μόδας) και οι καλλιτέχνες που τις φιλοτέχνησαν δεν πήραν αμοιβή. Μετά το τέλος της έκθεσης όλες οι καρδιές θα δημοπρατηθούν για τους σκοπούς της ένωσης σωματείων «Μαζί για το παιδί», στις 14 Απριλίου.

==================================================

Χαίρομαι πραγματικά που μια τέτοια έκθεση θα κάνει την εμφάνισή της στους δρόμους της Αθήνας. Το Cow Parade μου άρεσε αρκετά και γενικά λατρεύω πολύ την street art.

Α, και τα 2 πρώτα βίντεο από το δικό μου soundtrack...

20th Century Fox Fanfare



KT Tunstall - Suddenly I See

Prelude: 20th Century Fox Fanfare (είπα να μπω λίγο εντυπωσιακά :P)

Έχουμε και λέμε λοιπόν...

Opening Credits: KT Tunstall – Suddenly I See
Waking up: Boo Radleys – Wake Up Boo
Average day: B. J. Thomas – Raindrops Keep Falling on My Head
First date: Melee – Built to Last
Falling in love: Beatiful South – Dream a Little Dream
Love scene: Faye Wong – Eyes on Me
Fight scene: Tomoyasu Hotei – Battle Without Honor or Humanity
Breaking up: Angela Aki – Kiss Me Goodbye
Getting back together: Sinead O’ Connor – Nothing Compares to You
Secret love: Six Pence None the Richer – Kiss Me
Life’s OK: Pink Martini - Sympathique
Mental breakdown: Metallica - One
Driving: Tracy Chapman – Fast Car
Learning a lesson: Crash Test Dummies – Mmm Mmm Mmm Mmm
Deep thought: Enigma - Sadness
Flashback: Madonna – This Used to be My Playground
Happy dance: Frankie Valli & The Four Seasons – Beggin’
Regretting: E.S. Posthumus - Nara
Long night alone: Celine Dion – All by Myself
Death scene: Kim Richey – A Place Called Home
Closing credits: Nina Gordon – Tonight and the Rest of My Life

Ακολουθούσα. Δεν μπορούσα να κάνω και τίποτε άλλο. Ο πολύς κόσμος που είχε μαζευτεί εκείνη την μέρα στο Mall βοηθούσε πολύ στο να μην καταλάβουν ότι κάποιος τους παρακολουθεί. Προσπαθούσα να ακούσω τι λέγανε. Δεν έπιασα και παρά πολλά παρά μόνο κάτι LOL και OMG που τα έλεγαν σχεδόν σε κάθε πρόταση. Μετά από μια μικρή διαφωνία που ακολούθησε για το αν θα κάτσουν στο Envy ή στο Ruby Tuesday και για το πιο από τα δύο είναι το πιο cool, αποφάσισαν να πάνε πρώτα για καφέ στο Envy και μετά για μασαμπούκα στο Ruby. Έτσι κι εγώ ακολούθησα...

Ευτυχώς το δίπλα τραπέζι απ' όπου είχαν κάτσει ήταν άδειο και έτσι μπορούσα να ακούσω καλά το τι έλεγαν:
- ΟΜG Σάκη!! Λατρεύω τα νέα σου μοκασίνια... Super trendy!!
- Cool Τζέση. Cool... Nα σου πω Τάκη, το καινούργιο της Παπαρίζου το άκουσες;
- Τα σπάει, είπε ένας φίλος του που κάθονταν δίπλα του.
- ΟMG! OMG! Σάκη το έχω αν θες..., πετάχτηκε μια κοπελίτσα που φορούσε την "Άρτα και τα Γιάννενα" από βραχιόλια και κολιέ πάνω της.
- Καλά Πέγκη είσαι και πολύ Yassou Maria..., της είπε ο Σάκης.
- 3 LOL ρε... 3 LOL!!!, του απάντησε ο φίλος του. Ρε συ, είδες το νέο μου προφίλ στο Hi5; Έχω βάλει κάτι ωραία γκομενάκια.
- Αυτά είναι... Θα το τσεκάρω. Δες κι εσύ στο myspace τι παίζει.
- Cool...

Με αυτή την κουβέντα άρχισα να αναρωτιέμαι: αν στην καθημερινή ζωή τους μιλάνε λες και βρίσκονται πίσω από κάποιον υπολογιστή, τότε, όταν πραγματικά βρίσκονται πίσω από τον υπολογιστή τους, μιλάνε κανονικά ή έτσι και χειρότερα; Αν και τους trendy τους έχω δει σχεδόν στα περισσότερα μέρη που έχω πάει, πρώτη φορά τους παρατηρούσα. Έτσι έγραψα την δική μου ερμηνεία για το τι σημαίνει να είναι κανείς "trendy":

Οι trendy (είδος homo hlehlekious panilithious) είναι ένα είδος ανθρωπωειδών που έκαναν την εμφάνισή τους από τότε που ο άνθρωπος έμαθε να φοράει ρούχα και κυρίως βγαίνουν μετά την βροχή, κάτι σαν το ουράνιο τόξο, μιας και ντύνονται σαν κι αυτό. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα πανάκριβα ρούχα και κινητά (άνω των €500) ενώ τα κορίτσια φορούν από 3 κιλά βραχιόλια με καρδούλες σε κάθε χέρι. Στα αγόρια αρέσει το ροζ χρώμα και τα τεράστια γυαλιά τύπου Ray-Ban, ενώ στα κορίτσια τα θεόστενα τζιν και η λακ τους. Το μάσημα της τσίχλας είναι απαραίτητο 24/7 σε βαθμό που ο εγκέφαλος αδρανεί όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες του και να εστιάζει στο μάσημα. Όλοι τους έχουν προφίλ σε sites τύπου "Hi5" για να το παίζουν και καλά γκόμενοι και γκόμενες ενώ το iPod είναι το μοναδικό απαραίτητο αξεσουάρ που πάντα ξεπροβάλει από την κωλότσεπη, ενώ περιέχει τραγούδια τα οποία παραπάνω από τα μισά τους είναι άγνωστα και απλά τα έχουν μόνο και μόνο γιατί είναι hit!

Καθόμουν και τους παρατηρούσα αποχαυνωμένος, σαν να ήταν ένα καινούργιο είδος ανθρώπων πίσω από προστατευτικά κάγκελα κάποιου ζωολογικού κήπου. Δεν μπορούσα όμως ακόμα να καταλάβω προς τι αυτός ο πόλεμος που είχε ξεσπάσει μεταξύ των emo και των trendy. Ίσως οι trendy να ζήλεψαν τους emo που είναι πιο trendy κι από τους trendy. Ίσως οι emo να ζήλεψαν τους trendy που η ζωή τους έχει χαμογελάσει κι έχουν ένα μπαμπάκα να τους εκπληρώνει οποιαδήποτε επιθυμία, όσο ακριβή κι αν είναι αυτή και κλαίνε γι' αυτό. Φεύγοντας από το The Mall, για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος: και για τους emo και για τους trendy, όπως κάθε μόδα, έτσι κι αυτή, θα περάσει...

Αυτά παθαίνει κανείς όταν κάθετε και παίζει με templates και στην μέση περίπου καταλαβαίνει ότι αυτό που έβαλε δεν του αρέσει και θέλει το παλιό... Χτες, μετά από κάμποσες ώρες κατάφερα να συμμαζέψω λίγο το blog, αν και θέλει λίγη δουλειά παραπάνω.


Well, let's get back to work... :)

Επιστρέφω σύντομα....

Είπα να ξεκινήσω την βδομάδα με ένα νέο: τους νικητές των Χρυσών Σφαιρών για φέτος. Μπορεί η απεργία που κήρυξαν οι σεναριογράφοι πριν κάμποσες βδομάδες να είχε σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της προβολής της απονομής, δεν πτόησε όμως την Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Hollywood να ανακοινώσει χτες, σε μια λητή press conference, τους νικήτες των 65ων βραβείων Χρυσής Σφαίρας.

Το Atonement (Εξιλέωση), που κυκλοφορεί στην Ελλάδα στις 24 Ιανουαρίου, κέρδισε το βραβείο καλύτερης δραματικής ταινίας ενώ το Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street, που κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 7 Φεβρουαρίου, κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας σε κωμωδία η μιούζικαλ. O Daniel Day-Lewis κέρδισε το βραβείο στο πρώτο ανδρικό ρόλο σε δραματική ταινία για την ερμηνεία του στο There Will Be Blood, 21 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, ενώ η Julie Christie το πρώτο γυναικείο στο Away from Her. Στις κωμωδίες ο Johny Depp κέρδισε το πρώτο ανδρικό για το Sweeney Todd και η Marion Cotillard το πρώτο γυναικείο για το La Vie en Rose. Στους δεύτερους ρόλους ο, αδικημένος σε προηγούμενα βραβεία, Javier Bardem κέρδισε το βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο No Country for Old Men (8 Μαρτίου στην Ελλάδα) και το δεύτερο γυναικείο η Cate Blanchet για το I'm Not There που κυκλοφορεί στις 7 Φεβρουαρίου (προσωπικά πιστεύω πως ήταν η μόνη που άξιζε σε όλη την ταινία. Έδωσε μια τρομερή ερμηνεία πραγματικά).

Καλύτερη ξένη ταινία κέρδισε το Le Scaphandre et le Papillon (Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα), ενώ ο σκηνοθέτης της, Julian Schnabel, κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας. Σενάριο κέρδισε το No Country for Old Men των αδερφών Coen και καλύτερο τραγούδι το Guaranteed από την ταινία Into the Wild που κυκλοφορεί στην Ελλάδα στις 14 Φεβρουαρίου. Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων το Ratatouille και τέλος καλύτερη μουσική κέρδισε o Dario Marianelli για το Atonement.

Σειρά έχουν οι τηλεοπτικές σειρές.

Καλύτερη δραματική σειρά κέρδισε το Mad Men, καλύτερη κωμική σειρά το Extras ενώ καλύτερη μίνι σειρά το Longford. Καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε μίνι σειρά κέρδισε ο Jim Broadbent στο Longford ενώ για γυναικεία ερμηνεία κέρδισε η Queen Latifah για το Life Supprot. Καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε κωμική σειρά κέρδισε ο David Duchovny (o γνωστός μας Fox Mulder από τα X-Files) για την σειρά Californication και το βραβείο για καλύτερη γυναικεία ερμηνεία πήγε στην Tina Frey για το 30 Rock. Στις δραματικές σειρές το βραβείο για καλύτερη ανδρική ερμηνεία πήγε στον Jon Hamm για το Mad Men και γυναικείας ερμηνείας στην Glenn Close για το Damages. Τέλος καλύτερος δεύτερος ανδρικός ρόλος σε τηλεοπτική σειρά πήγε στον Jeremy Piven για το Entourage και δευτερος γυναικείος στην Samantha Morton για την ερμηνεία της στο Longford.

Αντε και του χρόνου πάλι. Εμπρός για τα Oscars τώρα...

Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Το κακό με τους παραγωγούς του Hollywood είναι ότι δεν ξέρουν πότε να σταματήσουν να βγάζουν ταινίες που δεν τραβάνε άλλο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα: από τον Εφιάλτη στο Δρόμο με τις Λεύκες και την Παρασκευή και 13 μέχρι και το (όσο μεγάλος φαν κι αν είμαι) του Star Wars (μιλώντας πάντα για την καινούργια τριλογία με εξαίρεση το τρίτο που ήταν όντως πολύ καλό). Σε αυτή την "μάζα" περιελαμβάνεται και το Saw. Αν και τρια πρώτα (και κυρίως το πρώτο) τα ευχαριστήθηκα απλά σαν ταινίες για pure fun και με καλές ανατροπές στο φινάλε, είπα να δω και το τέταρτο μέρος της σειράς. Έτσι λοιπόν, χτες το βράδυ, γυρνώντας από την δουλειά αποφάσησα να βάλω να δω το Saw IV, παρόλο που η διαίσθησή μου μού έλεγε ότι αυτά τα 90 λεπτά που θα χάσω δεν θα τα ξαναβρώ και ότι είναι ένα μεγάλο λάθος. Κι έτσι πάτησα το play... Aυτό που ακολούθησε ήταν όντως τρομαχτικά... ΒΑΡΕΤΟ!!

Το σενάριο μια από τα ίδια. Μετά το θάνατο του Jigsaw στο τρίτο μέρος, ο ίδιος επιστρέφει μετά θάνατον για να συνεχίσει το έργο του μέσω κάποιου ή κάποιας που πήρε την θέση του. Οι θάνατοι, για άλλη μια φορά, ήταν - το λιγότερο - αποκρουστικοί. Πολύ αίμα και πολύ μα πολύ εντόσθιο (ωραιότατο για κοκορέτσι το Πάσχα) που πετάγεται σε τοίχους και καταστρέφει ωραιότατες ταπετσαρίες (κρίμα από το Θεό). Στην ταινία κάνει και το ντεπούτο του στην σειρά ο Scott Patterson (γνωστός κι ως Luke Danes στο Gilmore Girls) σαν τον αστυνομικό του FBI που προσπαθεί να βρει την λύση του παζλ.

Βαρέθηκα. Το στόρυ ασυνάρτητο, το λιγότερο, και με ένα φινάλε να είναι τελείως "άντε γεια", το Saw IV τοποθετήτε άνετα στο τοπ 20 χειρότερων ταινιών που έχω δει EVER. Από ένα σημείο και μετά οι ταινίες απλά γίνονται για να γίνονται χωρίς ουσία. Μόνο για τα λεφτά. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που πάνε και τις βλέπουν στο σινεμά και οι εταιρείες κερδίζουν χρήματα από κάτι τέτοιου είδους σκουπίδια. Και με το Saw V στα σκαριά ένα έχω να πω: ο Jigsaw πέθανε. Let him (και κυρίως εμάς του θεατές) rest in peace.

Αν και έχουν περάσει λίγες μέρες από την αλλάγη του χρόνου, χτες καθόμουν και σκεφτόμουν τι έκανα και τι σημάδεψε τη ζωή μου το 2007. Ναι, έγιναν αρκετά, χάρηκα, πληγώθηκα, πέτυχα και απέτυχα σε πολλά πράγματα της ζωής μου. Από όλα όμως έμαθα πολλά πράγματα και είμαι σίγουρα ένας καλύτερος άνθρωπος από ότι ήμουν πριν. Το 2007 ξεκίνησε κάπως χλιαρά μπορώ να πω. Πέρα του ότι τις πρώτες μέρες ήμουν άρρωστος με ψηλό πυρετό και πίστευα ότι έτσι θα μου πάει η χρονιά (εν μέρη διαψεύστικα και θα πω σε λίγο γιατί), η χρονιά ξεκίνησε με έναν χωρισμό από έναν φίλο μου που τον είχα συναντήσει στο Γκάζι και απλά ξέχασα να τον συστήσω στην παρέα μου. Τελικά μπορούμε να γίνουμε πολύ bitches αν το θέλουμε απλά μόνο και μόνο για να γίνουμε. Χωρίς λόγο, χωρίς ουσία. Έτσι απλά. Κόβω μια φιλία γιατί απλά νόμιζε ότι ντρεπόμουν γι' αυτόν. Καλή του ώρα όπου κι αν είναι.

Λίγους μήνες αργότερα άρχισα κι εγώ να ακολουθώ την μόδα του να γράφει κανείς σε blog. Έτσι αποφάσησα να το δοκιμάσω. Βρήκα πραγματικά λυτρωτικό το να γράφω τις σκέψεις μου για το ότι βλέπω, ακούω και ζω κάθε μέρα γύρω μου. Φυσικά μέσα από εδώ γνώρισα και πολλά και αξιόλογα άτομα που, αν και δεν τα έχω δει ακόμα από κοντά, τα θεωρώ τα καλύτερα παιδιά. Διάβασα πολλές και διαφορετικές απόψεις οι οποίες με έκαναν να σκεφτώ, να αντιλογήσω αλλά και να αναθεωρήσω και δικές μου απόψεις για κάποια θέματα. Παιδιά να είστε όλοι σας καλά και είμαι σίγουρος πως κι αυτή την χρονιά θα έχουμε πολλά να πούμε.

Από την άλλη, από εκεί που δεν το περιμένεις μάλιστα, βρήκα τον έρωτα της ζωής μου. Δεν θέλω να ξέρω πως θα ήμουν τώρα αν είχα απορρίψει την παράκληση ενός φίλου μου να φέρει κι άλλο ένα παιδί στη κουβέντα μας στο MSN. Εγώ απλά σκέφτηκα τότε: "τι να θέλει τώρα κι ο άλλος ο μαλάκας να μου πει...". Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα για το πως απλά ένα "ναι" (και γενικότερα μια απόφαση) μπορεί να αλλάξει την ζωή κάποιου. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό πράγμα της χρονιάς που πέρασε, αλλά και της ζωής μου. Έχει επιρρεάσει τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα και αξιολογούσα κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μου. Με έχει κάνει να ξανασχοληθώ με την μουσική, που τόσο αγαπούσα στα φοιτητικά μου χρόνια και τώρα είχα μείνει πίσω. Αλλά πάνω από όλα μου έχει δείξει τι πραγματικά πάει να πει αγάπη. Τι πάει να πει εμπιστοσύνη και τι πάει να πει κατανόηση. Και γι' αυτό θα σ' αγαπώ για πάντα...

Α, ναι. Πως το ξεχάσω κι αυτό. Βρήκα και δουλειά. Μια καλή δουλειά. Και επιτέλους η ζωή μου μπήκε σε ένα δρόμο. Ναι, το 2007 ήταν τελικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μια καλή χρονιά. Υπήρχαν και τα κακά, αλλά ευτυχώς αυτά αποτελούν μια απλή κακή ανάμνηση.

Καλωσήρθες 2008. Ελπίζω να μου φέρνεις καλά μαντάτα... :)

Ένιωθα αμήχανα, αλλά προσπαθούσα να μην το δείξω. Δεν ήθελα να μυρίσουν τον φόβο μου και με ανακαλύψουν. Αφού συστηθήκαμε με τα παιδιά, μπήκαμε μέσα στο μαγαζί και κάτσαμε. Εκεί έμαθα ότι είχαν γνωριστεί από το νετ και συγκεκριμένα από ένα site όπου έλεγαν τις ιστορίες τους και έβγαζαν μετά πόρισμα για το ποιόν είχε αδικήσει η ζωή περισσότερο. Όταν με ρώτησαν εμένα για την δικιά μου δακρύβρεχτη ιστορία, τους είπα απλά πως έγινα emo γιατί ποτέ δεν μου πετύχαινε η μπεσαμέλ στο παστίτσιο. Το θεωρούσα μεγάλη αδικία από το Θεό. Τότε, προς μεγάλη μου έκπληξη, ο διπλανός μου με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε στο αυτί "Σε καταλαβαίνω φίλε. Αφέσου... Κλάψε αν θες...". Ε, αφού του είπα ότι έκλαιγα όλη μέρα σπίτι για το θέμα αυτό και είπα να βγω λίγο να ξεσκάσω με άφησε.

Είχα μεγάλη περιέργεια για να μάθω πως οι emo ξεκινούν την μέρα τους. Πως οι emo περνάνε την μέρα τους και πως τελειώνει. Πετάχτηκα λοιπόν κι εγώ καθώς τους έβλεπα όλους σε κατάσταση "γιατί δεν περνάει καμιά μπουλντόζα τώρα να με κάνει λιώμα;" και τους ρώτησα. Όλοι πάνω κάτω μου είπαν το ίδιο: ξυπνάνε στο τυπικό δωμάτιο ενός emo με μαύρους και μωβ τοίχους (ένας επιτάφιος ένα πράγμα), φοράνε τα φουτεράκια τους - GAP κατά προτίμηση - και τα all starακια τους. Αφού πλυθούν και κοιτάξουν πως η φράντζα τους είναι καλά κρεμασμένη με το να ξοδεύουν μισό μπουκάλι λακ, πάνε σχολείο χωρίς να χαιρετίσουν τους γονείς τους, παρά μόνος τους βλέπουν και κλαίνε. Στο σχολείο, στα διαλείμματα κλαίνε. Γυρίζουν σπίτι και πριν φάνε κλαίνε. Κάνουν ένα μικρό διάλλειμα από το κλάμα για να γνωρίσουν κι άλλα παιδιά στο ίντερνετ και μετά ξανακλαίνε επειδή αυτά είναι περισσότερο emo απ' οτι αυτοί και φτου από την αρχή την επόμενη μέρα.

Καθώς άκουγα αποχαυνωμένος και στο μυαλό μου κυκλοφορούσαν σκέψεις για το αν ξέχασα τον θερμοσίφωνα και την κουζίνα ανοιχτούς πριν φύγω από το σπίτι, ο δίπλα μου με σκούντηξε και έτσι επανήλθα στην σκληρή πραγματικότητα του να είσαι emo. Έπρεπε να βρω τρόπο να φύγω. Έπρεπε να βρω τρόπο να γυρίσω στην κανονική ζωή μου. Και τότε συνέβη... Μέσα στην καφετέρια μπήκε μια παρέα 3-4 ατόμων και ακούστηκε η παρακάτω φράση:
- OMG και 3 LOL μαζί ρε μαλάκα. ROFL δηλαδή...!!
Οι trendy έκαναν την εμφάνισή τους και έπρεπε να φύγω πριν γίνει η Νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου εδώ. Αφού ζήτησα συγγνώμη πως έπρεπε να παω τουαλέτα για να ξαναβάλω eyeliner γιατί μου έφυγε από το κλάμα, σηκώθηκα και πήγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στη τουαλέτα. Μπαίνοντας μέσα άνοιξα το παράθυρο και έφυγα τρέχοντας. Ποτέ μου δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω ούτε στιγμή.

Βλέποντας τους trendy κατάλαβα πως ήρθε η ώρα να μάθω περισσότερα πράγματα γι' αυτούς, και που καλύτερο μέρος για να βρω trendy άτομα από τα B.Π. (βορείων προαστίων) από το να πάω εκεί που μαζεύονται όλα σαν μαστουρωμένα: στο The Mall! Το δεύτερο μέρος της αποστολής μου είχε μόλις ξεκινήσει. Ήθελα να μάθω γιατί τα αγοράκια trendy είναι πιο λαπάδες ακόμα κι από τα κορίτσια και τους αρέσει πολύ να ξυρίζουν τα πόδια τους; Ετοιμάστηκα, πήρα το τρένο και κατέβηκα Νερατζιώτισσα για να πάω στο Mall στην Μέκα του trendy πολιτισμού. Εκεί, στην είσοδό του, περίμενε μια παρέα από trendy αγόρια και κορίτσια που μάλλον περίμεναν κι άλλους. Και τότε είδα πραγματικά κάτι το συγκλονιστικό! Είδα να τους πλησιάζουν 3 κοπέλες ντυμένες όσο πιο trendy γίνεται αλλά και ανάμεσα τους ήταν μια... emo!! Μια την ρώτησε:

- ROFL!! Μωρή, τι ντύθηκες;
- Emo... Αφού είναι trendy!

Άρχισα να μπερδεύομαι. Οι emo είναι τελικά εκκολαπτόμενοι trendy και οι trendy γίνονται emo επειδή είναι trendy να ντύνεσαι emo;

Χμμμ... The plot thickens....

To be concluded...

Κι έλεγα πως η σημερινή μου μέρα δεν ξεκίνησε και τόσο όμορφα. Έκανα λάθος...

Παρασκευή, 4/1/2008, 8 το βράδυ. Η αστυνομία του Λος Άντζελες λαμβάνει ένα τηλεφώνημα για μια φιλονικία στο σπίτι μιας πολλή γνωστής star. Αυτή δεν ήταν άλλη, φυσικά, από την γνωστή σε όλους μας biatch του αμερικάνικου πενταγράμμου Britney Spears, όπου φιλονικούσε άγρια με τον πρώην άντρα της, Kevin Federline, σχετικά με τα δυο ανήλικα παιδιά τους.

Η Britney δεν ήθελε να τα δώσει και ούρλιαζε ενώ ήταν υπό την επήρεια κάποιας αδιευκρίνιστης ουσίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ποπ σταρ αναμαλλιασμένη διακομίστηκε σε κοντινό νοσοκομείο μετά από τριώρη διαμάχη με τον σύζηγό της, ενώ βρίσκετε υπο κράτηση. Αν νομίζατε ότι δεν θα σας έχω και φωτογραφίες από το συμβάν κάνετε μεγάλο λάθος.




Gimme more biatch...

Η κοινωνίκη λειτουργός έδωσε την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών στον σύζηγό της ενώ αφαίρεσε το δικαίωμα επισκέψεων από την Britney "δεν έχω στον ήλιο μοίρα" Spears. Και επειδή νιώθω καλός σήμερα, πάρτε κι ένα βιντεάκι.

Αποφάσισα τελικά πως ήρθε εκείνη η ώρα που ΕΣΥ (ναι, εσύ που πας να κρυφτείς) αναγνώστη θα πάρεις την μοίρα της fottutas στα χέρια σου. Η ερώτηση είναι απλή. Θες η fottuta να δει τα ραπανάκια ανάποδα στο επόμενο ποστ ναι ή ου;

Μέσα σε 2 βδομάδες που θα ξανακάνω ποστ για το fottuta's saga είναι η ώρα να διαλέξεις εσύ το τι θα ήθελες να γίνει. Μέχρι τότε όμως θα έχουμε να πούμε πολλά και διάφορα.

Φιλούρες για την ώρα :)

Ξυπνώντας ένα όμορφο, ηλιόλουστο θαρρώ, πρωϊνό για να πάω στην δουλειά, ακούω μια συζήτηση μεταξύ των γονιών μου όπου πήρε το αυτί μου την λέξη emo κι αμέσως μετά από λίγο την λέξη trendy. Λέω δεν μπορεί μάλλον είμαι από τον ύπνο και παράκουσα. Έντρομος, κι αρκετά περίεργος παράλληλα, για το πως οι γονείς μου μάθανε τέτοιες κακές λέξεις, πήγα και τους ρώτησα ευθέως για το που ακούσανε αυτές τις λέξεις μαζί, πόσο μάλλον που μπόρεσαν να τις χρησιμοποιήσουν σε μια πρόταση. Μου είπαν απλά πως έχει γίνει βούκινο στην τηλεόραση (αμ, που άλλου - η πηγή όλων των κακών) για τον πόλεμο που υπάρχει μεταξύ των emo και των trendy.

Στην αρχή δεν τους πίστεψα, αλλά μετά από λίγο ακούω κι εγώ ένα παρτσακλό παιδάκι να κλαίγεται μπροστά στην κάμερα για το ότι η ζωή του είναι άδικη και του αρέσει που είναι δυστυχισμένος. Από εκείνο το σημείο και μετά όλοι, μα όλοι, είχαν μάθει για το τι είναι emo και τι είναι trendy. Ακόμα και μια θεία μου πάνω σε κάτι κατσικοχώρια μου είπε ότι το παιδί του μπαρμπα-Μίτρου δίπλα της το έβλεπε πολύ δυστυχισμένο, άρα πρέπει να ήταν emo.

Τι είναι όμως οι emo; Αποφάσισα να το ψάξω και να μάθω περισσότερα για την μυστηριώδη ζωή τους. Από που προήλθαν; Που ζουν; Πως ζευγαρώνουν; Κι άλλα τέτοια... Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες και στην βιβλιοθήκη αλλά τίποτα. Κανείς τους δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Έτσι κι εγώ (σαν νέο παιδί - δεν θέλω σχόλια) είπα να δοκιμάσω και την μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου: το ίντερνετ. Μετά από πολύωρο ψάξιμο, κι ατέλειωτα σάντουιτς, ανακάλυψα τελικά ένα λήμμα για την σημασία της λέξης emo:

Το emo (είδος homo melancholius klapsomoutrius) είναι ένα είδος ανθρωποειδών το οποίο έκανε την εμφάνισή του κάπου μέσα στον 21ο αιώνα μ.Χ.. Έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το μαλλί του, που συνήθως συναντάται στο στυλ του "κορακί-φρατζολί". Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι το τρίχωμα του επάνω μέρους της κεφαλής τους παρουσιάζει ομοιότητες με το τρίχωμα ενός ακούρευτου πεκινουά. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα των emo είναι η φράντζα (σιδερωμένη φυσικά), τρύπες παντού ΕΚΤΟΣ απ' τα αυτιά, κλαψομ.... εεεε, κλαψιάρικη φάτσα, καθώς και παπούτσια αμφιβόλου ποιότητας (και αισθητικής). Επιπλέον, χαρακτηριστικό των αρσενικών emo είναι το θεόστενο παντελόνι (δανεισμένο συνήθως από συγγενείς α' βαθμού λόγω cool-ο-αντίληψης/cool-ο-φάνειας/cool-ο-πάθειας), ενώ τα θυληκά συναντώνται με κοντή φούστα με πολύχρωμη κάλτσα μέχρι το μπούτι. Απαραίτητο αξεσουάρ είναι το eyeliner, κυρίως για τα emo αγόρια, και φυσικά ο καλύτερος φίλος του emo, το πιστό ξυράφι.

Αυτό ήταν. Έπρεπε να συναντήσω ένα emo. Με είχε φάει η περιέργια. Έπρεπε να δω από κοντά τι σημαίνει το να ζεις σαν κι αυτούς. Έτσι, όπως θα έκανε κάθε καλός ρεπόρτερ που σέβεται τον εαυτό του, αναγκάστηκα να γίνω σαν κι αυτούς για να τους πλησιάσω. Ντύθηκα κι εγώ με eyeliner και φόρεσα ότι μάυρο είχα πάνω μου. Έφτιαξα την φράτζα μου να πέφτει πάνω στο μάτι μου και ετοιμάστηκα να βγω έξω. Η μητέρα μου, βλέποντας με, έκανε τον σταυρό της ενώ το χέρι της ετοιμαζόταν να πάρει τηλέφωνο (μάλλον τον Παπά-Λάμπρο να μου κάνει αγιασμό) και έφυγα. Αυτό που χρειάζονταν τώρα ήταν να ψάξω να βρω κάποιον που να είναι emo και να τον ακολουθήσω στην αγέλη του. Ευτυχώς το ψάξιμό μου δεν διήρκεσε πολύ ώρα.

Με το που βγήκα από το σπίτι μου, δεν πρόλαβα να στρίψω στην γωνία και τσουπ(!) να σου ένα emo να περπατάει αμέριμνο στο δρόμο. Η αδρεναλίνη μου άρχισε να χτυπάει κόκκινο. "Ηρέμησε Χρήστο", είπα από μέσα μου και πήγα σιγά σιγά προς το μέρος του. Με το που με είδε μου είπε:
-Ρε φίλε, μήπως σου βρίσκετε κανένα eyeliner γιατί εγώ το ξέχασα σπίτι και θα βρω την κοπέλα μου; Δεν θέλω να με δει σ' αυτά τα χάλια.
Κι εγώ ο βλάκας χωρίς να σκεφτώ είπα:
- A, λεσβία είσαι;
- Ορίστε; μου απαντάει με ένα βλέμα γεμάτο απορία.
Παραλίγο να σκατώσω την αποστόλη. Ευτυχώς όμως απάντησα αμέσως:
- Ναι, έχω πολλά. Να δες: Clinique, Yves Saint Laurent... Ι never leave home without it, είπα και χαμογέλασα. Έχω και ξυραφάκια για τρελό γλέντι, είπα.
- Πολύ περίεργος είσαι αδερφάκι μου. Για να χαμογελάς πρέπει να είσαι από τους καινούργιους, μου είπε.
- Ε, όχι έχω λίγο καιρό, είπα. Aυτοκτονία 4ever, Tokyo Hotel rule κ.τλ. (δεν με έπαιρνε να κάνω άλλα λάθη, σκέφτηκα, αλλιώς πάει το cover up μου).

Ευτυχώς δεν μιλήσαμε και πολύ έπειτα από αυτό. Φτάσαμε στα κοντινά Starbucks και αυτό που είδα με άφησε πραγματικά άναυδο και γεμάτο δέος παράλληλα: στην είσοδο του καφέ μας περίμεναν άλλοι 5-6 emo, όλοι στο ίδιο ντύσιμο και με την δυστυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Επιτελους θα μάθαινα από πρώτο χέρι τα μυστικά των emo. Άραγε τι εκπλήξεις με περίμεναν;

To be continued...

Τι μου κάνετε βρε; Σας έλειψα καθόλου; Άσε ξέρω την απάντηση. Πρώτα από όλα να ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους σας. Ελπίζω το 2008 να σας μπήκε καλά (όπως θέλει να το εννοήσει κανείς) και με το δεξί.

Πω, πω. Πάνε 2 και κάτι μήνες από την τελευταία μου καταχώρηση στο blog. Θα σκεφτείτε ότι πρέπει να είχα τρελές δουλειές, τρεξίματα, έρωτες και άλλα τέτοια. Well... no. Βασικά με έποιασε για άλλη μια φορά η φάση του βαριέμαι που ζω και δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ με τίποτε άλλο πέρα από του να κάθομαι και να διαβάζω κανένα βιβλίο ή να ακούω μουσική Ή να βλέπω καμιά αγαπημένη μου σειρά. Ναι, ξέρω τρελό γλέντι.

Γενικά αυτόν τον καιρό δεν συνέβησαν και πάρα πολλά πράγματα. Δουλειά βρήκα (yeaahhh) and that's about it. Την περίοδο των Χριστουγέννων ήρθε και το μωρό μου και περάσαμε τέλεια = δεν σηκωθήκαμε από το κρεβάτι. Και σαν New Years Resolution (δλδ το να με πρίζουν και να με απειλούν οι φίλοι μου για να ξαναγράψω στο blog μου - τουτέστιν ξέρω που μένεις και θα σε βρούμε) αποφάσησα να ασχοληθώ περισσότερο με αυτό.

Και εδώ τελειώνει το συγκλονιστικό μου recap για τους μήνες που έλειπα. Άντε και καλή μας χρονία.