Friday 30 May 2008

Give Me Some SPUNK!


Είστε απελπισμένοι; Ψάχνετε να βρείτε σεξ και κανείς δεν σας κάθετε; Όταν ανοίγετε το στόμα σας ο κόσμος τρέχει να κρυφτεί; Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν με τα Σεμινάρια Προσέγγισης Ατόμων στο Νετ και Κοσμοθεωρίας (Σ.Π.Α.Ν.Κ. – ή αλλιώς SPUNK). Μάθετε πως θα πρέπει να στέλνετε τα πρώτα σας μηνύματα χωρίς να προδίδετε το πόσο ψυχωτικός είστε από τους καλύτερους στο είδος.

KALISPERA FILE .
THELLO NA KANO MIA GNORIMIA
MEENAKALOATOMO.KAI EFOSON TERIAKSOYME
OLA NA THA PANE KALA.
AN OXI DEN PEIRAZEI .
PREPEI NA RISKAROYME STIN ZOI ,GIA NA KERDIZOYME
PRAGMATA KAI KATASTASEIS
MOY ARESEI TO XIOYMOR
EIMAI OPEN MIND
BISEXUAL
EIMAI ZOOFILOS KAI AGAPO THN FYSH ALLA KAITH THALASSA.
EIMAI 26 ETON
1.75 78K MELAXRINOS
ARENOPOS EMFANISIMOS
EILIKRINA .
MENO *********.
KENTRO ATHINAS
AN ENDIAFERESAI GIA GNORIMIA H KATI ALLO
STEILEMHNYMA.EDO H STO EMAIL

Μάθετε μετά πώς να είστε αποφασιστικός, ερωτιάρης και πως δεν έχετε καιρό για χάσιμο. Δείξτε σε αυτό που σας ενδιαφέρει αμέσως τα προτερήματά σας ενώ μάθετε πως θα βάλετε στην κουβέντα την οικογενειακή και οικονομική σας κατάσταση με τακτ και χωρίς να προσβάλετε τον συνομιλητή σας.

OI FOTOS SOY EINAI KAYLOTIKES
ELPIZO NA EISAI ENERGITIKOS
KAI ANTRAS
OXI THILIPREPEIS
MARESEIS
THA EINAI MIA SYNANTHSH MAN TO MAN
ALLA ESY THA EXEIS TO CONTROL
THA SOY DOSO 100 EYRO!!
ANTI NA TA DOSO ALLOY.
EILIKRINA
EFOSON APODEIKSEIS
OTI TO AKSIZEIS
KAI OTAN PROSFEREIS PREPEI NA ANTAMEIBESAI.
THES NA SYNANTHTHOYME KAPOY
KAFE BAR KSENODOXEIO.
KAI AN SOY ARESO
APOFASIZOYME
AN DEN SOY ARESO DEN PEIRAZEI
ANTEXO STIS ATYXIES.
EIMAI ARENNOPOS.
MHN TO KATHYSTEROYME
TO THEMA FILE
PES MOY TI THELEIS POY .POTE KAI POS?
EIMAI SAFESTATOS
DEN BRISKO EYKOLA EYKAIRIES.
DEN EXO FOTOS ALLA SE DIABEBAIONO
OTI EIMAI NORMAL STA FYSIOLOGIKA EPIPEDA
OMORFOS KAI NTYNOMAI KALA KAI EIMAI KATHAROS
KAI EXEMYTHOS. "MEGALA LOGIA ALLA ALITHINA"
EXO 3 ADERFIA AGORIA GAMIADES
EGO ETYXE NA MHN EIMAI SAN AYTOYS.
EINAI RATSISTES KAI DEN THELOYN
NA EXOYN TO MAYRO PROBATO.
DEN THA TOYS KANO THN XARH
THA KANO OTI THELLO
ME OPOION THELLO!
STEILE MOY TO KINHTO SOY
SE PARAKALO
NA EXOYME MIA
PROTH HXHTIKH EPAFH!

Μάθετε να πως θα ανοίξετε ενδιαφέροντες κουβέντες με θέματα κοινωνικοπολιτικά που ενδιαφέρουν και θίγουν τον μέσο έλληνα πολίτη. Επίσης μάθετε να λέτε την άποψη σας με πάθος και να εμμένετε σ’ αυτή – τα μαθήματα αυτοπεποίθησης πωλούνται ξεχωριστά.

KALHSPERA
EGO PISTEYO
OTI DEN EINAI EGKLHMA
NA DOSEIS SE KAPOION XRHMATA
GIANA SOY KANEI SEX.
THN STIGMH POY OI OMOFILOFILOI DEN EINAI
APODEKTOI APO THN KOINONIA TO ETOS 2007
KAI MHN MOY PEIS TO ANTITHETO.
GIATI ENA ZEYGARI ANDRAS-GYNAIKA MPOROYN NA PANE
SE OPOIA KAFETERIA KAI MPAR KAI DHMOSIO XVRO
KAI NA AGGALIASTOYN NA DVSOYN ENAFILHAGAPHSHEROTIKO.KAI OSOI TOYS DOYN TO 50% THA ADIAFORISOYN TO 45% THA AISTHNTHOYN THETIKA GIA TI EIDAN ENA AGAPHMENO ZEYGARI
KAI ISOS ENA 5% ZHLIARIDON H POYRITANON ATHROPON
NA NIOSOYN ARNHTIKA GIA AYTO POY EIDAN.
---AN--- OMOS ENA ----ZEYGARI-- OMOFYLOFYLO-- TOLMHSEI--- NA KANEI TA IDIA ME TO {PROIGOYMENO STRAIGHT ZEYGARI}
TOTE TO 99 % TON ANTHROPON POY THA TOYS DOYN
THA NIOSOYN ARNHTIKA KAI MONON ISOS
ENA 1% OPENMIND PROXORHMENON ATOMON ,NA NIOSOYN THETIKA GIA AYTO TO IDIAITERO ZEYGARI.

Μάθετε να μην μπαίνετε σε αντιφάσεις στην συνομιλία σας και το πως με την δυναμικότητα και τον αυτοσεβασμό σας θα κερδίσετε τον άλλον αμέσως.

STEILE MOY
ENA THLEFONO SOY
NA SE KALESO.
DEN THA SE ENOXLISO
PES MOY POIES ORES
MPORO NA SE KALESO.
GIATI EGO MENO ME ALLA 2 ADERFIA.
KAI DEN THELLO NA MATHOYN TIPOTA.
H AN DEN MPOREIS.
ESTO ENA EMAIL SOY.
KAI KANONIZOYME .
EYXARISTO.

Τηλεφωνήστε τώρα λοιπόν. Το Σ.Π.Α.Ν.Κ. είναι εδώ και έτοιμο να σας κάνει από μίζερους και τρομαχτικούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας σε κάτι τελείως διαφορετικό! Μην αργείτε! Γίνεται κι εσείς μέλος της κοινότητάς μας με πάνω από 2 μέλη. Τηλεφωνείστε τώρα και μαζί με τα πρώτα 3 μαθήματα θα πάρετε και ένα άλλο τέταρτο ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ! Κι αν ακόμα και από το πρώτο μάθημα δεν καταφέρετε να ρίξετε την πολυπόθητη αγάπη σας, σας δίνουμε τα λεφτά σας πίσω.

(Μόνο 0.000001% από τα χρήματα που δόθηκαν θα επιστραφούν.)


66 και σήμερα...

Thursday 29 May 2008

True... Lies

Αλήθεια ή ψέματα; Τελικά μήπως ακόμα και στα πιο μεγάλα ψέματα κρύβεται μια μικρή δόση αλήθειας; Ο αγαπητός φίλος μου b|a|s|n\i/a με προσκάλεσε να παίξω το παιχνίδι της αλήθειας και του ψέματος. Ήπια μια στογόνα από το Veritaserum (όποιος διαβάζει Harry Potter θα καταλάβει - ναι είμαι τόσο geek :P) και μου βγήκε να πω μια αλήθεια... Έτσι, αβίαστα. Οπότε, λοιπόν, μια από τις παρακάτω ιστοριούλες είναι αληθινή. Ποια όμως; Αλλά ακόμα και στα ψέματα που λέω, υπάρχει μια μικρή δόση αλήθειας.


1. 14 χρονών. Καλοκαίρι. Πήρα το ποδήλατο του ξαδέρφου μου κρυφά από το εξοχικό που είχαμε πάει για διακοπές, και άρχισα να κόβω βόλτες στους δρόμους του χωριού. Μου άρεσε τόσο να κάνω ποδήλατο για πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν πρόσεξα περνώντας από μια διασταύρωση όπου και με χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Πετάχτηκα λίγα μέτρα αλλά ευτυχώς την γλύτωσα με λίγες εκδορές στο πόδι. Το ποδήλατο όμως ψιλοκαταστράφηκε. Οι γονείς μου γι’ αυτό τον λόγο δεν μου αγόρασαν ποτέ ποδήλατο.

2. Γενικά είμαι απίστευτα ντροπαλό άτομο και ρίχνω τον εαυτό μου πολύ. Πρώτη φορά σεξ έκανα στα 22 και αυτό δεν ήταν και τόσο ωραίο. Ντρεπόμουν τόσο πολύ, και ακόμα ντρέπομαι δηλαδή, να κοιτάξω κάποιον που με ενδιαφέρει στα μάτια και κοκκινίζω απίστευτα όταν κάποιος με κοιτάζει. Σχέση πρώτη φορά έκανα στα 29 και αυτό γιατί όλοι με θεωρούσαν καλό για φίλο αλλά όχι καλό για το αγόρι τους. Πίστευα πως ήμουν ο πιο άσχημος άνθρωπος στον κόσμο.

3. Στην Αγγλία που σπούδαζα έκανα πολλές φορές χόρτο. Οι φίλοι μου έφερναν κάθε βδομάδα από τους Πακιστανούς εκεί και καπνίζαμε λίγο κάθε Σαββατοκύριακο. Μάλιστα την πρώτη φορά με ζάλισε τόσο πολύ που ξέρασα πάνω στο κρεβάτι της φίλης μου, όπου η ίδια άρχισε να γελάει πάρα πολύ βλέποντας το όλο σκηνικό. Γυρνώντας στην Αθήνα δεν έχω ξανακάνει παρά μόνο μια φορά.

4. Είχα ερωτευτεί μια φορά γυναίκα στα 18 μου. Ήταν μια συμμαθήτριά μου στο Λύκειο που κάναμε παρέα. Αυτή ήταν και το πρώτο μου φιλί αλλά όταν παίζαμε μπουκάλα. Τελικά όμως δεν έκανα ποτέ τίποτα μαζί της μιας και τα έφτιαξε με το πιο ωραίο παιδί της τάξης την ίδια νύχτα. Ένιωσα πολύ προδομένος και μίσησα και αυτή κι αυτόν πάρα πολύ και ξέκοψα μαζί της.

Προσκαλώ με την σειρά μου τους soula και mirela, hourglass, music bug, mahler, comingthrough και tovene να παίξουν.

Α, ναι σωστά. Παραλίγο να το ξεχάσω. Την Κυριακή η απάντηση :)


67 και σήμερα...

Wednesday 28 May 2008

Εφιάλτες

Μπορεί πολλές φορές τα όνειρα να είναι όμορφα, γλυκά και να νιώθουμε ωραία βλέποντας τα, αλλά υπάρχουν και μερικές φορές που τα όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες. Οι χειρότεροι και οι πιο σκοτεινοί φόβοι μας παίρνουν την μορφή ονείρου και έρχονται να μας στοιχειώσουν την ώρα που κοιμόμαστε. Το παρακάτω βίντεο είναι ένας από τους χειρότερους εφιάλτες μας να γίνονται πραγματικότητα!!



Μπορεί το προηγούμενο να σας φόβησε, αλλά το επόμενο σίγουρα θα σας κάνει να σας σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!!






68 και σήμερα...

Σεξ και Video Games

Σεξ. Μας αρέσει να το κάνουμε, μας αρέσει να το βλέπουμε και, γιατί όχι, μας αρέσει να το συζητάμε. Στις ταινίες το γυμνό θεωρείτε τέχνη, ενώ το θαυμάζουμε σε γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής. Ακόμα και το πορνό το θεωρούμε, μερικοί τουλάχιστον, τέχνη. Αλλά το περίεργο είναι γιατί δεν βλέπουμε σεξ αλλά και γυμνό σε video games. Παρακάτω ακολουθεί ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο για το ταμπού που λέγεται σεξ στον χώρο των video games.

Μπορεί πολλοί από εσάς να μην έχετε παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά δείτε το έχει αν μη τι άλλο πλάκα και αρκετό ενδιαφέρον και όπως λέει και ο Daniel Floyd, ο δημιουργός του βίντεο αυτού, έχει ζωγραφίσει εικονίτσες… Είναι πολύ cute.



68 και σήμερα...

Monday 26 May 2008

I, Strahd

Καλή εβδομάδα σε όλους μας. Ελπίζω να περάσατε ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο. Ο αγαπημένος μου Equilibrium με κάλεσε να παίξω στο παιχνίδι για την ιστορία πίσω από το nickname που έχω στο blog μου.

Πρόκειται για την ιστορία ενός πρίγκιπα που έζησε πριν πολλά χρόνια, τον Strahd της οικογένειας Von Zarovich, όπου υπηρετούσε το καλό και το δίκαιο σαν ένας τρομερός πολεμιστής όπου ηγούταν στρατιές για να πολεμήσουν το κακό. Τα χρόνια όμως περνούσαν κι ο Strahd ένιωθε όλοι αυτοί οι πόλεμοι τον έκαναν να χάσει χρόνια από την ζωή του και να μην χαρεί τα νιάτα του. Έτσι εισέβαλλε στην μυθική χώρα της Barovia, όπου και την κατέκτησε, και εγκαταστάθηκε στο κάστρο του Ravenloft. Από εκεί κάλεσε τους γονείς του και τον κατά πολλά χρόνια μικρότερο αδερφό του Sergei να έρθουν μαζί του.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε, και ο Strahd ερωτεύτηκε μια νεαρή κοπέλα από την πόλη της Barovia, την Tatyana, η οποία συνέχεια απέρριπτε την αγάπη του μιας και είχε ερωτευτεί τον Sergei. Γεμάτος ζήλια, μίσος και φθόνο για τον αδερφό του, ο Strahd προσπάθησε να βρει μαγικούς τρόπους για να επαναφέρει τα νιάτα του και σε μια στιγμή απελπισίας έκανε συμβόλαιο αίματος με τον Θάνατο. Την ημέρα του γάμου του Sergei με την Tatyana, ο Strahd δολοφονεί τον αδερφό του και τους καλεσμένους και κυνηγάει την Tatyana ως το ψηλότερο πυργίσκο του κάστρου. Εκεί η Tatyana αυτοκτονεί, πέφτοντας στην τάφρο, ρίχνοντας κατάρα στον Strahd ενώ ένας φρουρός ρίχνει ένα βέλος σ’ αυτόν για να τον σκοτώσει. Αλλά ο Strahd δεν πέθανε, αναγεννήθηκε σαν βρικόλακας και βασιλιάς του Ravenloft.

Το πτώμα της Tatyana δεν βρέθηκε ποτέ…

Από τότε ο Strahd αναζητά την αγάπη του. Λέγεται πως πολλές κοπέλες ανά τους αιώνες της έμοιαζαν, αλλά τελικά καμία δεν είχε την ίδια γεύση όπως η Tatyana…


Καλώ τους oni, music bug, skyles, hourglass και revqueer να μας πουν την ιστορία πίσω από το όνομα...

70 και σήμερα...

Friday 23 May 2008

Keeping Up With The Joneses

Πρέπει να ήμουν ίσως από τους λίγους που δεν πήγε χτες στην συναυλία της Kylie Minogue στο Terra Vibe. Όλος ο καλός ο κόσμος πήρε φίλους, φίλες, παιδιά, σκυλιά, γατιά και πήγε να δει την diva της ποπ στα κατσάβραχα. Και ενώ άλλοι πήγαιναν στις ερημιές με τα άγρια ζώα, εγώ πήγα να δω κάποιον που τρέχει σε άλλες ερημιές και τα βάζει με Ρώσους σε ένα κυνηγητό για κάποια μυθικά Κρυστάλλινα Κρανία.

Ήμουν μόλις 5μιση χρονών όταν είδα για πρώτη φορά έναν αρχαιολόγο να ψάχνει την μυθική Χαμένη Κιβωτό και τα βάζει με Ναζί και θείες δυνάμεις. Αμέσως εντυπωσιάστηκα! Δράση, περιπέτεια, ρομάντζο και υπερφυσικό που στα μάτια ενός παιδιού φαίνονταν μαγικά. Και το όνομα αυτού Indiana Jones. Τι άλλο ήθελα άλλωστε για να διασκεδάσω; Ακολούθησαν άλλες δυο συνέχειες όπου τις περίμενα πως και πως, με την δεύτερη να είναι κάπως πιο τρομαχτική (ποιος δεν θυμάται άλλωστε την σκηνή με το δείπνο στο παλάτι – που έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου – καθώς και τις ανθρωποθυσίες στο όνομα της θεάς Κάλη) και με την τρίτη να είναι ίσως η καλύτερη απ’ όλες με την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου σαν κεντρικό θέμα της. Τότε όλοι πίστευαν πως ο Indy άφησε τις περιπέτειες και κρέμασε το καπέλο και το μαστίγιό του για πάντα.

19 χρόνια μετά…

Το νέο ότι θα κυκλοφορήσει νέα ταινία με τις περιπέτειες του Indiana Jones έκανε τους απανταχού φανς της σειράς να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και προσδοκίας για την νέα ταινία. Αν και οι μέρες περνούσαν αργά και βασανιστικά η ώρα επιτέλους έφτασε για να δούμε για το αν η αναζήτηση του Βασίλειου του Κρυστάλλινου Κρανίου άξιζε τον κόπο. 19 χρόνια μετά τα γεγονότα της τρίτης ταινίας, βρισκόμαστε πλέον στα μέσα της δεκαετίας του ’50 όπου ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται ήδη στο απόγειό του και με μια Αμερική να περνά την περίοδο του Μακαρθισμού ενώ οι Κομμουνιστές και τα ροκαμπίλια να αλωνίζουν στους δρόμους της. Ο Indy αναλαμβάνει να βρει ένα μυθικό Κρυστάλλινο Κρανίο πριν τους Ρώσους, όπου ηγείται η Irina Spalko – που την ενσαρκώνει πολύ ωραία η Cate Blanchette – με την βοήθεια του νεαρού Mutt.


Τελειώνοντας η ταινία μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, με περισσότερο προς γλυκιά. Βλέποντας ξανά τον ήρωα τον παιδικών μου χρόνων στην μεγάλη οθόνη πραγματικά αισθάνθηκα δέος και χαρά. Ακούγοντας το θέμα του John Williams να παίζει από τα ηχεία, ανατρίχιασα. O Spielberg μαζί με τον, επί χρόνια τώρα, διευθυντή φωτογραφίας Kaminski, κατάφεραν να αποδώσουν πιστά την εποχή αυτή καθώς κρατούν αυτή την vintage αισθητική της παλιάς τριλογίας, ακόμα και το σήμα της Paramount με τους τίτλους αρχής θυμίζουν τις προηγούμενες ταινίες. Η δράση είναι αρκετά καλοσκηνοθετημένη, ειδικά η σκηνή με την καταδίωξη στην ζούγκλα πραγματικά υπέροχη, εφέ αρκετά καλά, Blanchette και Ford υπέροχοι στον ρόλο τους και ο Shia LaBeouf αρκετά αστείος σαν έναν εκκολαπτόμενος υβριδίου μεταξύ Marlon Brandon και James Dean.

Μαζί τους επιστρέφει και η Karen Allen ενσαρκώνοντας για άλλη μια φορά την πολυαγαπημένη μου Marion Ravenwood (το όνομα απλά το έχω ερωτευτεί… πανέμορφο). Οι αναφορές στην μεγάλη ηλικία του Indiana Jones γίνονται με πολλά αστεία που είναι άκρως πετυχημένα. Παρόλα αυτά όμως, ο Ford παρά τα 65 του χρόνια το έχει ακόμα. Καταφέρνει να κάνει, με μια κάποια δυσκολία βέβαια, όλες τις action σκηνές της ταινίας, αλλά παρόλα αυτά μου φάνηκε κάπως περίεργο το να βλέπω κάποιον κινηματογραφικό ήρωα σε μια τέτοια μεγάλη ηλικία μιας και μας έχουμε συνηθίσει να είναι όλοι τους ωραίοι και προπάντως νέοι, κι όχι στα 60 φεύγα. Αλλά μετά το πρώτο σοκ αρχίζει να μην σε πειράζει. Φυσικά μη ξεχνάμε ότι είμαστε στην δεκαετία του ’50, μια δεκαετία όπου η απειλή μιας πυρηνικής καταστροφής είναι πλέον μια πραγματικότητα, ο Spielberg καταφέρνει να δείξει αυτό τον εφιάλτη ίσως με μια από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές στην ταινία… αλλά παράλληλα και ίσως από τις πιο "ψεύτικες".

Και αυτό είναι το μοναδικό, αλλά και βασικό, μειονέκτημα της καινούργια ταινίας του Indy. Υπάρχουν σκηνές που η πολύ υπερβολή (και το εννοώ ΠΟΛΥ) είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους, που θα ξινίσει μερικούς. Αλλά από την άλλη τώρα είμαστε και 19 χρόνια μετά. Απλά αν βλέπαμε τις προηγούμενες ταινίες σε μια πιο μεγάλη ηλικία, κι όχι με τα μάτια ενός παιδιού/εφήβου, ίσως να λέγαμε μα καλά δεν βγάζουν μάτι κι αυτές οι σκηνές; Ναι, αλλά είναι FUN. Και αυτό είναι ο Indy στην τελική. Μια καλή FUN περιπέτεια.


Αξίζει τελικά να την δείτε; Ναι. Ο Indy παραμένει ο ήρωας που τόσο αγαπήσαμε; Ναι. Σίγουρα δεν είναι μια ταινία που αν την δεις θα σου αλλάξει την ζωή, δεν είναι το αριστούργημα που κάποιοι, ίσως, περίμεναν αλλά σίγουρα δεν θα πάψεις να χαμογελάς βλέποντάς τη. Γιατί ο Indiana Jones, όπως κι ο κινηματογράφος άλλωστε, είναι μια διέξοδος από την σκληρή καθημερινότητά μας. Και σ’ αυτό τουλάχιστον παίρνει άριστα…

Επίσης λέω, αν θέλετε να κανονίσουμε bloggers να πάμε να το δούμε στο IDEAL στην Πανεπηστιμίου αυτή την Κυριακή το απόγευμα, ενώ πριν ή μετά ίσως ακολουθήσει και καφεδάκι. Όσοι πιστοί προσέλθετε, αφήνοντας comment ή απλά στείλτε μου e-mail. :)


73 και σήμερα...

Monday 19 May 2008

Μελωδίες Περιπέτειας

Μια εβδομάδα που περίμενα πως και πως έφτασε επιτέλους. Όντας τρελός και φανατικός κινηματογραφόφιλος περίμενα την επιστροφή του Indy πως και πως. Ο ήρωας τον παιδικών μου χρόνων, ο χαρακτήρας που με έκανε για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα να θέλω να γίνω αρχαιολόγος όταν μεγαλώσω, επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις Κάννες χτες και φυσικά τράβηξε πολλά από τα φλας των ρεπόρτερ που βρίσκονταν εκεί.

Αν και μετά το τέλος της ταινίας υπήρχαν χειροκροτήματα, οι κριτικές μέχρι στιγμής είναι καλές μέχρι πολύ καλές. Όσοι την κατακρίνουν είναι κυρίως οι πιο ρομαντικοί μιας και ο Indiana Jones πέρασε μια πιο digital εποχή. Προς Θεού δεν μιλάμε για την ποσότητα των εφέ όπως η νέα τριλογία Star Wars, αλλά μιας και τα εφέ στις προηγούμενες ταινίες ήταν ελάχιστα, εδώ είναι κάπως περισσότερα.

Για μια μικρή γεύση, πριν τις 22 Μαΐου όπου και κάνει πρεμιέρα η ταινία, μπορείτε να ακούσετε την μουσική της ταινίας. Η σύνθεση για άλλη μια φορά είναι του μεγάλου μαέστρου John Williams, o οποίος είχε γράψει και τα τρία προηγούμενα. Όπως καταλαβαίνετε είμαι σε κατάσταση νιρβάνα αυτές τις μέρες και περιμένω πως και πως την Πέμπτη να πάω να το δω…!! Για την ώρα enjoy το soundtrack του Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull απλά κάνοντας κλικ στην φωτογραφία. Φυσικά την Παρασκευή θα υπάρχει full ρεπορτάζ από την πρεμιέρα και κριτική της ταινίας.



77 και σήμερα...

Friday 16 May 2008

"Φοβάμαι..."

Πριν λίγες μέρες βγήκα με τις κολλητές μου έξω για καφέ. Είχαμε πάρα πολύ καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί οπότε αρχίσαμε να κάνουμε το κλασσικό catch up και το κουτσομπολιό των ημερών. Σε κάποια φάση η κουβέντα το γύρισε στον τρόμο και στον φόβο, λόγω της πτυχιακής της που έχει να παραδώσει για έναν θεματικό κινηματογράφο στο κέντρο της Αθήνας (και συγκεκριμένα στο παλιό γήπεδο του Παναθηναϊκού στην Λ. Αλεξάνδρας) που θα παίζει αποκλειστικά και μόνο θρίλερ – σπουδάζει Αρχιτέκτονας στο Ε.Μ.Π. Τι είναι αυτό που κάνει μας κάνει να φοβόμαστε; Τι είναι αυτό που μας ανατριχιάζει;

Αρχίσαμε να αναλύουμε τα πάντα, για τους αρχέγονους φόβους μας όπως το σκοτάδι και το άγνωστο, αλλά και για το τι μας τρομάζει πάρα πολύ τον καθένα από εμάς. Από μικρός εγώ φοβόμουν το σκοτάδι… Ίσως αυτό έχει να κάνει από πολύ μικρός, μωρό ακόμα, κοιμόμουν στο κρεβάτι των γονιών μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξυπνάει και να κοιτάζει την ντουλάπα απέναντι… Η ντουλάπα άνοιξε και είδα δυο κατακόκκινα μάτια να με κοιτάζουν… Να με κοιτάζουν, και να νιώθω τόσο φοβισμένος… Η φιγούρα άρχισε να βγαίνει από την ντουλάπα σιγά-σιγά. Φορούσε μια μαύρη κάπα με κουκούλα και δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του, παρά μόνο τα μάτια του… Αυτά τα κατακόκκινα μάτια που κάθε φορά που τα σκέφτομαι όλο το σώμα μου ανατριχιάζει. Εκείνη την στιγμή τρομοκρατήθηκα… Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω. Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξυπνήσουν οι γονείς μου για να με καθησυχάσουν. Το θυμάμαι σαν χτες αυτό. Από τότε, μάλλον, με τρόμαζε απίστευτα το σκοτάδι… Αν και τώρα το έχω συνηθίσει, μερικές φορές νιώθω κάπως άβολα κυρίως όταν είμαι μόνος μου.


Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου. Είναι ένας μηχανισμός που μας προστατεύει από διάφορους κινδύνους. Μερικοί αναζητούν τον φόβο σαν ένεση αδρεναλίνης που τους εξιτάρει και τους δίνει ενέργεια. Άλλοι, πάλι, δημιουργούν φοβίες χωρίς να υπάρχει κανείς ουσιαστικός κίνδυνος και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου. Βέβαια πολλές φορές αυτό που εμάς μας κάνει να φοβόμαστε, σε κάποιους άλλους μπορεί να φαίνεται γελοίο ή πραγματικά παράξενο. Γιατί άλλοι βλέπουν κλόουν και ζογκλέρ (revqueer σε σένα μιλάω :P) και νιώθουν ένα ρίγος, ενώ άλλοι απλά γελάνε και μόνο ακούγοντας την λέξη κλόουν. Τα βιώματά των καθένα από εμάς βοηθάνε στο να διαμορφώσουμε μια διαφορετική αντίληψη για το τι μας ευχαριστεί και, πόσο μάλλον, για το τι μας φοβίζει.

Όπως σε όλα τα θρίλερ, το κατάλληλο setting παίζει πάντα ρόλο. Τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άβολα περνώντας από έξω από ένα κτήριο ακόμα και στην μέση της πόλης; Τι είναι αυτό που μας τρομάζει πάνω σε ένα σπίτι; Είναι μόνο η τοποθεσία, το που βρίσκεται δηλαδή, ή είναι αποκλειστικά και μόνο η όψη του; Τα εγκαταλειμμένα σπίτια ίσως θεωρούνται από πολλούς τα πιο τρομαχτικά. Αυτά τα κρύα, άδεια κτήρια δείχνουν αφιλόξενα, απρόσιτα… Σκοτεινά. Όπως ένα σπίτι στο πάρκο που είναι επί της Πατησίων στην διασταύρωση της με την Γαλατσίου. Κάθε φορά που περνάω απ’ έξω αισθάνομαι περίεργα… Από την άλλη, πολλοί θεωρούν τα ξενοδοχεία τρομαχτικά μέρη. Όπως είπε, πολύ σωστά, ο Stephen King δια στόματος Mike Enslin στο "1408" απλά σκεφτείτε πόσοι πριν από εσάς κοιμήθηκαν σε αυτό το κρεβάτι πριν από εσάς. Πόσοι από αυτούς αρρώστησαν. Πόσοι από αυτούς… πέθαναν. Και ας μην ξεχνάμε και τις κλινικές, κυρίως τις ψυχιατρικές. Οι φόβοι μας πηγάζουν από το μυαλό μας και οι ψυχιατρικές κλινικές είναι ο ορισμός του φόβου, της παράνοιας και τρέλας που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και όταν αυτά βγουν στην επιφάνεια ο άνθρωπος μετατρέπετε σε κάτι το τρομαχτικό….

Και μιας μιλάμε για τρόμο και φόβο, δείτε και το παρακάτω trailer από την ταινία "The Strangers". Scary as hell…



Τέλος θα χρειαστώ την βοήθειά σας, μιας και αυτός ο κινηματογράφος υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποια στιγμή πραγματικότητα. Τι είναι λοιπόν, αυτό που κάνει εσάς να τρομάζετε; Τι είναι αυτό που σας φοβίζει; Ποια μέρη θεωρείτε ότι θα σας τρόμαζαν περισσότερο; Ορίστε τροφή για σκέψη για το Σαββατοκύριακο… Sleep tight.


80 και σήμερα...

Thursday 15 May 2008

H Πέννα Είναι Πιο Δυνατή Από Το Keyboard(;)

Άργησα αλλάααα, τα κατάφερα. Μετά από πρόσκληση του αγαπητού b|a|s|n\i/a, έβαλα κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι για το λεύκωμα των autographcollectors με τίτλο ιδιογράφΩς. Πάντα στην τσάντα μου κουβαλάω ένα μπλοκ για να καταγράψω σκέψεις μου αλλά και να σημειώσω διάφορα πράγματα που βλέπω και ακούω γύρω μου. Φυσικά επικρατεί το ΧΑΟΣ σε αυτό… Και δεν κάνω πλάκα. Δείτε παρακάτω την πρώτη σελίδα του…


Ένιχαου, ας περάσω στο παρασύνθημα. Οι κανόνες είναι απλοί:
• γράφεις / σχεδιάζεις
• σαρώνεις / φωτογραφίζεις
• δημιουργείς ανάρτηση
• ειδοποιείς http://autographcollectors.blogspot.com/

Η σελίδα που ακολουθεί γράφτηκε μέσα σε λίγα λεπτά. Πραγματικά πίστευα πως θα μου έπαιρνε ώρα να σκεφτώ για το τι θα βάλω αλλά τελικά με το που το στυλό ακούμπησε το χαρτί όλα άρχισαν να βρίσκουν τον δρόμο τους, λες και η πέννα ήξερε ήδη το τι θα γραφτεί στο χαρτί. Σας το παρουσιάζω λοιπόν.


Υ.Γ. Τελικά δεν είμαι καλός στο να ζωγραφίζω φατσούλες… :P

Καλώ κι εγώ με την σειρά μου τους moody, leviathan, relative stranger, mahler, tovene592, oni, hourglass και όποιον άλλον θέλει να παίξει.

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/


81 και σήμερα...

Wednesday 14 May 2008

Γ@μάω!

"Advertising is the principal reason why the business man has come to inherit the earth."

- James Randolph Adams, quoted in John P. Bradley, Leo F. Daniels & Thomas C. Jones, The International Dictionary of Thoughts, 1969, Chicago, IL: J. G. Ferguson Publishing Co., p. 12.

Η διαφήμιση αποτελεί το πιο ισχυρό όπλο των βιομηχανιών και εταιριών για την προώθηση των προϊόντων τους στους καταναλωτές. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε αγοράσει πράγματα που ούτε καν χρειαζόμασταν μόνο και μόνο λόγο διαφήμισης; Εκατομμύρια ευρώ μπορεί να χάσει μια εταιρεία αν η διαφημιστική καμπάνια της πάει στραβά και δεν καταφέρει να πείσει τους καταναλωτές να αγοράσουν το προϊόν της. Και φυσικά τότε ποιος είδε τον απελπισμένο CEO και μέτοχο της εταιρείας και δεν τον φοβήθηκε.

Από διαφημίσεις έχουμε δει μπόλικες τον τελευταίο καιρό. Άλλες είναι άκρως ευρηματικές και άλλες απλά βλακώδες. Αλλά σίγουρα όλες έχουν σαν σκοπό να μας προσεγγίσουν και να μας δείξουν ότι όλοι μας χρειαζόμαστε αυτό το προϊόν που προμοτάρουν. Βέβαια δεν ξέρω ακριβώς τι είχαν στο μυαλό τους οι Αυστραλοί διαφημιστές με το παρακάτω πόστερ που, με έναν περίεργο τρόπο, διαφημίζει την κονσόλα της Sony, Playstation 3.

A, για να δείτε την μεγάλη uncensored εκδοχή απλά κάντε κλικ στην φωτογραφία. Να πω την αλήθεια, δεν ξέρω που ακριβώς να κατατάξω την συγκεκριμένη διαφήμιση: στις ευρηματικές/έξυπνες ή στις απλά ηλίθιες; Αν παρατηρήσατε καλά, θα δείτε ότι στο επίμαχο σημείο δεν είναι το γεννητικό όργανο του πολύ όμορφου παιδιού (είδατε; το είπα όσο πιο ανώδυνα μπορούσα) με τους σμιλεμένους κοιλιακούς αλλά ο αντίχειράς του! Και όχι, δεν νομίζω να θέλουν να δείξουν ότι όσοι παίζουν PS3 είναι μικροτσούτσουνοι (και μπορώ να το αποδείξω :P) αλλά κάτι άλλο… Με μια κουβέντα που είχα με έναν φίλο μου καταλήξαμε στο παρακάτω για το τι θέλει να πει το ποιητή.

Ο άνδρας, ο ωραίος, ο σωστός, ο πρόστυχος, ο έτσι, ο γιουβέτσι μπορεί να μην έχει ψ@λή αλλά έχει τον αντίχειρά του για να γ@μάει. Γιατί ακούω να ρωτάτε… Γιατί ο αντίχειράς, φίλοι μου, είναι πιο σημαντικός από την π@ύτσα του (τελικά είπα αρκετά συνώνυμα, δεν άντεξα) μιας και παίζει PS3 πλέον. Αυτό τον κάνει ανώτερο από τους κοινούς θνητούς με τις κοινές θνητές τους π@ύτσες. Γ@μάω και δέρνω με το PS3 μου. Γιατί αντί για πουλί, έχω χέρι… Είμαι cool baby… Με λίγα λόγια: είσαι ανίκανος; Δεν ικανοποιείς την γυναίκα σου; Εμείς βρήκαμε τον τρόπο! Πάρε PS3 και όλα τα προβλήματά σου θα εξαφανιστούν.

Πόσα λίγα ξέρουν εκεί στην Sony. Αλλά, Ιάπωνες φίλοι μου. Τι να μας πουν κι αυτοί;

"Advertising is selling Twinkies to adults"


- Donald R. Vance



82 και σήμερα...

Monday 12 May 2008

Κάπως...

Νιώθω περίεργα σήμερα… Πολύ.

Από το Σάββατο μαθαίνω και βλέπω πράγματα να συμβαίνουν στις ζωές ανθρώπων που νοιάζομαι, φίλων μου – μάλλον ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μου καλύτερα, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Έρωτες χωρίς ανταπόκριση, χωρισμοί, νεύρα, κούραση, τσακωμοί… Προσπαθώ να τους προσεγγίσω και μου κλείνουν την πόρτα. Ένοιωσα τόσο ανίκανος και άχρηστος σαν φίλος αυτές τις μέρες, όσο ποτέ άλλοτε.

Θα μου πείτε ότι καλό είναι να αφήσεις όσο χρόνο χρειαστεί τον άλλον μόνο του και να ηρεμίσει. Απλά, ξέρετε, μου είναι πολύ δύσκολο να τους βλέπω σε μια τέτοια κατάσταση…

Μέχρι τότε όμως θέλω να ξέρουν ότι εδώ θα είμαι αν με χρειαστούν… Τους αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο και τους αφιερώνω το παρακάτω:





Για σας.


84 και σήμερα...

I Want to Believe

Το καλοκαίρι έρχεται και κατά κανόνα, στην Αμερική τουλάχιστον, είναι γεμάτο με ταινίες blockbuster που θα σπάσουν ρεκόρ στο box office. Ταινίες όπως ο καινούργιος Indiana Jones, Chronicles of Narnia: Prince Caspian, Sex and the City σίγουρα θα γεμίσουν και φέτος τις αίθουσες αυτές τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού. Μια ταινία όμως που σίγουρα περίμεναν πολλοί φαν, και ανάμεσά τους κι εγώ, είναι και η νέα ταινία X-Files με τίτλο I Want to Believe. Η πρεμιέρα της ταινίας στην Αμερική είναι στις 25 Ιουλίου, ενώ στην Ελλάδα την περιμένουμε από τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη. Αυτή την φορά οι γνωστοί σε όλους Mulder και Scully δεν ψάχνουν να βρουν εξωγήινους αλλά κάτι άλλο… Τι; Ακόμα και από το νέο trailer που κυκλοφόρησε σήμερα, δεν καταλαβαίνουμε και πολλά. Μάλλον θα περιμένουμε να δούμε την ταινία όταν κυκλοφορήσει με το καλό στους κινηματογράφους όλης της χώρας…

Και Δευτέρα σήμερα και μιας είμαι λίγο "κάπως" μετά από ένα υπέροχο Σ/Κ που πέρασα και στην δουλειά δεν πολύ περνάω καλά είπα να ανεβάσω το trailer των X-Files. Καλή βδομάδα να έχουμε!




84 και σήμερα...

Friday 9 May 2008

Διαφημίσεις 20 Χρόνια Πριν

Κι άλλο ένα trip down memory lane. Αυτή την φορά με διαφημίσεις 2 δεκαετίες πριν... Έτσι για να ξαναθυμιθούμε οι παλίοι και να δουν οι νέοι τι βλέπαμε τότες... :P Άντε και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.





87 και σήμερα...

Thursday 8 May 2008

Party Time!

*την ιδέα για το παρακάτω ποστ την πήρα από τους S1ngles*


Αν η ζωή είναι πάρτυ, μπορείς πάντα να διαλέξεις ποιοι άνθρωποι θα έρθουν στο δικό σου; 'Η πρέπει απλά να καλωσορίσεις όποιους εμφανιστούν;

Είναι δύσκολο να δώσω μια απάντηση. Όντως, η ζωή είναι σαν ένα open πάρτυ όπου οι πάντες είναι καλεσμένοι. Κόσμος έρχεται, κόσμος φεύγει όπου αλλοτε κάθετε για λίγη ώρα και άλλοτε για περισσότερο, ενώ καμιά φορά νιώθεις πως πνίγεσαι από τον τόσο πολύ κόσμο γύρω σου που πραγματικά σε τρελαίνει. Πολλές φορές όμως, οι ίδιες οι καταστάσεις, σε έχουν αναγκάσει να συναναστραφείς με άτομα που από την αρχή κιόλας δεν χωνεύεις. Και είναι δύσκολο να τους διώξεις γιατί, όπως και οι απρόσκλητοι καλεσμένοι στα πάρτυ, "κατσικώνονται" και τα κάνουν άνω κάτω.

Όσο και να προσπαθείς όμως, όσο και να προγραμματίζεις το ποιοι θα είναι αυτοί που θα μπουν στην ζωή σου, πάντα κάποτε κάποιος θα τρυπώνει απρόσκλητος στο πάρτυ και θα τα κάνει λίμπα. Και όπως σε κάθε πάρτυ, έτσι και στην ζωή σου, μετά θέλει καθάρισμα και να συμμαζέψεις τα σπασμένα κι προσωπικά το βαριέμαι πολύ αυτό.

Και να μην ξεχάσω: διασκέδασε το!!! Η ζωή είναι ευχάριστη και γεμάτη εκπλήξεις και τραγούδι. Είναι το δικό σου πάρτυ, η δική σου γιορτή!! Και γι’ αυτό πρόσεχε μην κλειδωθείς απέξω.


88 και σήμερα...

Wednesday 7 May 2008

Και Πίνω Μπύρες, Πίνω Μπύρες, Πίνω Μπύρες...

Από μένα ασχολίαστο, αλλά σχολιάστε το εσείς... Ελεύθερα!!





89 και σήμερα...

Μπορώ και Πετάω...!!

Όχι. Δεν πρόκειται για διαφήμιση για σερβιέτες. Αυτό αναφωνεί ο Robert Downey Jr. σαν νέος Iron Man στην ομότιτλη νέα ταινία του Jon Favreau. Κυρίες και κύριοι γνωρίστε τον Tony Stark. Πανέξυπνος, μιας και μπήκε στα 15 του κιόλας χρόνια στο τμήμα μηχανολογίας του ΜΙΤ και τελείωσε με αριστεία, πανέμορφος και ζάμπλουτος. Το όνειρο κάθε γυναίκας αλλά και άνδρα. Αδυναμίες του είναι τα γρήγορα και πανάκριβα αυτοκίνητα και φυσικά οι πανέμορφες γυναίκες. Πρόεδρος και CEO της εταιρείας του πατέρα του Stark Industries, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες δημιουργίας όπλων στον κόσμο. Σε μια όμως επίδειξη όπλων που έκανε στην Μέση Ανατολή, τον απαγάγουν. Η ζωή, αλλά και το πως έβλεπε διάφορα πράγματα μέχρι τότε, αλλάζει. Καταφέρνει να ξεφύγει κατασκευάζοντας μια πανοπλία. Ο Iron Man μόλις γεννήθηκε…

Το Iron Man, πλέον, συγκαταλέγετε μαζί με το Spiderman 2 και το Batman Begins σε μια από τις καλύτερες ταινίες μεταφοράς κόμικ στην μεγάλη οθόνη. Δράση, υπέροχες ατάκες, inside jokes, γρήγορα αυτοκίνητα και ένας Downey Jr. που δίνει ρέστα. Προσωπικά δεν τον πήγαινα ποτέ σαν χαρακτήρα τον συγκεκριμένο και πήγα με κάποιους ενδοιασμούς στην αίθουσα. Φοβόμουν πως ο Iron Man θα ήταν ένας κρύος και αδιάφορος χαρακτήρας σαν την στολή του, ενώ οι θεατές δεν θα μπορούσαν να πετάξουν μαζί του. Μέσα σε λίγη ώρα αυτοί οι ενδοιασμοί είχαν εξαφανιστεί και την θέση τους πήρε η απόλαυση και η διασκέδαση. Ο Favreau κατάφερε μαζί με τον Iron Man να απογειώσει τους πάντες, ακόμα και τους πιο σκεπτικιστές. Μπορεί στην αρχή να φανεί λίγο αργή, μιας και προσπαθεί να κάνει establish στους χαρακτήρες και την ψυχοσύνθεσή τους. Επικεντρώνεται στον χαρακτήρα του Stark κι όχι τόσο στα εφέ και στις καταστροφές (αν και υπάρχουν μπόλικες).

Απολαυστικός ήταν επίσης και ο Jeff Bridges σαν τον κακό της υπόθεσης, ενώ η Gwyneth Paltrow ήταν για άλλη μια φορά γλυκιά… γλάστρα. Δεν ξέρω αλλά αυτή η γυναίκα δεν καταφέρνει με τίποτα να με πείσει πως κάνει για ηθοποιός. Ας μη μιλήσω για το Oscar που πήρε και δεν θα τελειώσω ούτε αύριο. Τελειώνοντας η ταινία έφυγα με ένα συναίσθημα απίστευτης, ας μου επιτραπεί η λέξη, καύλας. Ίσως φταίει το τραγούδι που παίχτηκε στους τίτλους τέλους (Black Sabbath – Iron Man), ίσως είναι αυτό που δείχνει μετά τους τίτλους τέλους που με αποτελείωσε πραγματικά, ακούγοντας μια γνώριμη φωνή να λέει κάτι…

Ναι, η ταινία αξίζει να την δείτε ακόμα και αν δεν έχετε καμία ιδέα από τα κόμικ και απλά θέλετε να δείτε μια απολαυστική και χορταστική ταινία περιπέτειας. Θα σας ανταμείψει όσο λίγες.

There! Up in the sky! Is it a bird? Is it a plane? Is it Superman? No… It’s IRON MAN!!



89 και σήμερα...

Tuesday 6 May 2008

Η Επέλαση των Βαρβάρων

Όλοι μας έχουμε ζήσει εκπλήξεις. Άλλες είναι ευχάριστες και άλλες πάλι πολύ δυσάρεστες. Και πόσο μάλλον όταν όλο το σόι αποφασίζει να έρθει να σε επισκεφτεί για τις γιορτές. Εκεί που κοιμάσαι όμορφα και γλυκά ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και νιώθεις τον κόσμο να ταράζετε γύρω σου. Πετάγεσαι από το κρεβάτι έντρομος να δεις τι συμβαίνει και το μόνο που ακούς είναι το κουδούνι να χτυπάει ξανά και ξανά και ξανά. Αφού συνέλθεις και πας να απαντήσεις ακούς έντρομος μια γνωστή φωνή που πραγματικά δεν θα ήθελες να ακούσεις για πολύ καιρό ακόμα. Την φωνή του θείου σου. Το θέμα είναι ότι λες ας πάει το παλιάμπελο μιας και είναι μόνος τι μπορεί να γίνει. Αλλά ανοίγοντας την πόρτα βλέπεις έντρομος ότι όχι μόνο δεν έχει έρθει μόνος του για επίσκεψη, όχι μόνο έχει φέρει και όλη την οικογένεια του μαζί αλλά έχουν έρθει και όλοι οι άλλοι θείοι, θείες, ξαδέρφια και το κακό συναπάντημα. Εν ολίγοις όλο το σόι ήρθε για να κατσικωθεί σπίτι σου. Η επέλαση των βαρβάρων μόλις ξεκίνησε.

Και αφού τρως την πρώτη ψυχρολουσία, και πριν προλάβεις να αντιδράσεις, αρχίζει το πανηγύρι. Ο ένας να σε τραβάει από εδώ να σε ρωτήσει να σε φιλήσει, ο άλλος σε τραβάει από την άλλη να για να σε καμαρώσει το πώς μεγάλωσες και να σε «φτύσει» για να μη σε ματιάσει… Οι ερωτήσεις πέφτουν σύννεφο.
- Δουλειά καλά; Σκυλιά, γατιά; Γκόμενες;;;;; Γκόμενες;;;; Γκόμενες;;;;; Πότε θα παντρευτείς; Εεεε; Εεεεε;;;; Πότε θα γίνεις μάνα;;;; Να χορέψουμε στο γάμο σου. Θα το κάψουμε το πελεκούδι.
Και ακούς μετά και το παράπονο της μάνας:
- Αχ, αυτό το παιδί μόνο του θα μείνει μια ζωή. Είναι κατά του γάμου λέει!!
ΣΟΚ!!! Όλοι σταματούν αμέσως και σε βλέπουν σαν ένα εξωγήινο πλάσμα, άγνωστο προς αυτούς.
- Κατά του γάμου; Δηλαδή τα ξαδέρφια σου που παντρεύτηκαν ήταν ηλίθιοι; είπε φωνάζοντας ένας θείος μου.
- Δεν ξέρω, εσείς το είπατε. Όχι εγώ...
- Και ποιος θα σε φροντίζει όταν μεγαλώσεις;
- Μόνος μου θα φροντίζω τον εαυτό μου. Κουλός είμαι;
- Και ποιος θα σου μαγειρεύει;
- Μόνος μου.
- Και ποιος θα σου καθαρίζει;
- Συγγνώμη γυναίκα θα πάρω ή οικιακή βοηθό; Γιατί ξέρω ένα γραφείο εδώ πιο κάτω που νοικιάζεις σε τιμές ευκαιρίες. Να μη το χάσω.
- Τσκ τσκ τσκ… Πάντα αντιδραστικό ήσουν από μικρό.
- Εμ, προσαρμόζομαι ανάλογα με το περιβάλλον μου…. είπα.

FATALITY!!! (You Vs. Them 1-0)


Και μετά από τα δύο απανωτά χτυπήματα και το σοκ που έφαγαν και αφού νιώθεις την ικανοποίηση του νικητή, οι συγγενείς κάνουν πίσω βλέποντας ότι η κουβέντα δεν βγάζει πουθενά και αρχίζουν τα κλαρίνα για να ξεχαστούμε και λίγο. Το κεφάλι πάει να σπάσει. Και άιντε να σύρεις το χορό (γιορτή έχουμε) και να σου τα σφυρίγματα και να σου τα «ΟΠΑ!!» και να σου οι χοροί. Το μαρτύριο δεν λέει να τελειώσει ποτέ. Οι συγγενείς τελικά είναι σαν ένα κακό ιό: από μακριά μη μας κολλήσουν. Τα λεπτά φαίνονται σαν ώρες και οι ώρες σαν αιώνες και εσύ νιώθεις πως κάποιος εκεί πάνω σε εκδικείται για κάτι που έχεις κάνει τελευταία. Τα μικρά ξαδέρφια σου να σου προκαλούν περισσότερο πονοκέφαλο τραβολογώντας από δω κι από κει ενώ οι φωνές τους σπάνε το φράγμα του ήχου με ευκολία:
- Ντιξε μας το παϊστασιον 3. Τσέλω να παίτσω…. ΤΣΕΛΩ ΝΑ ΠΑΙΤΣΩΩΩΩΩΩ!!!
Πρέπει να έχουν καταπιεί μεγάφωνο. Δεν εξηγήτε διαφορετικά. Τόση φωνή δεν βγάζουν τα μικρά...

Μετά από 2 ντεπόν, 3 πονστάν και μισό παναντόλ νιώθεις επιτέλους πως αρχίζεις να ηρεμείς και καθώς η μέρα τελειώνει επιτέλους βλέπεις πως το σόι σου αποφασίζει, επιτέλους, να φύγει. Μπορεί να φταίνε τα τόσα ναρκωτικά που πήρες αλλά δεν έχεις όρεξη να σηκωθείς να χαιρετήσεις και ακούς την θεία σου να λέει στην μητέρα σου να με προσέχει γιατί μάλλον είμαι μαστουρωμένος… Μια δύσκολη ημέρα τελείωσε. Την επόμενη φορά θυμήσου μόνο να ξαμολήσεις τα σκυλιά πριν…


90 και σήμερα...

Ο Αναγνώστης Μου, Αυτός ο Άγνωστος


"Διαβάζετε που διαβάζετε το blog, ε αφήστε και κανά σχόλιο..." Αυτά ήταν τα λόγια του Keen on Boys που με συγκίνησαν βαθύτατα και αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ στην προσπάθεια που γίνεται στο να μην μας "γράφουν" οι αναγνώστες μας. Ελπίζω να πιάσει τόπο... ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΡΕΕΕΕΕΕ!!! :P


90 και σήμερα...

Monday 5 May 2008

Σφίχτε Κώλους

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να περάσατε καλά όλοι σας τις μέρες του Πάσχα. Μετά από μέρες νηστείας πέσαμε όλοι με τα μούτρα στο αρνάκι γάλακτος και τα κοκορέτσια. Και να σου γλυκά από δω. Και να σου γλυκά από εκεί. Οι αμαρτίες πολλές και όλοι πέσαμε με τα μούτρα πάνω τους. Τώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας όμως. Όταν ΕΣΥ αγαπημένε μου φίλε έρχεσαι αντιμέτωπος με την ζυγαριά και τρέμει το φυλλοκάρδι σου με το που θα ανέβεις πάνω της για το τι θα δείξει. Κανονικά αυτή έπρεπε να σε φοβάται μήπως και σπάσει κι όχι το ανάποδο.

Κι αφού βλέπεις τα αποτελέσματα και νιώθεις μια σκοτοδίνη ένα εγκεφαλικό να έρχεται και, ευτυχώς, να φεύγει, αρχίζεις να σκέφτεσαι τι θα πρέπει να κάνεις για να χάσεις τα κιλά που πήρες από τις γιορτές. Γυμναστήριο; Και να δίνω πόσα ευρώ κάθε μήνα; Και άσε που ποιος πάει μέχρι εκεί τώρα!! Όχι, κάτι άλλο θα πρέπει να βρεις. Και εκεί που σε πιάνει απελπισία και νιώθεις το λίπος να σε πνίγει, βλέπεις για το νέο προϊόν της Nintendo το Wii Fit για την κονσόλα της Nintendo Wii, όπου έχει προσωπικό γυμναστή στο σπίτι σου. Χαράς ευαγγέλια!!!



Με το Wii Fit μπορείς να κάνεις γυμναστική, γιόγκα, αεροβική άσκηση και διάφορα άλλα fun activities με ένα πακέτο. Μαζί με το παιχνίδι έρχεται και μια ζυγαριά ακριβείας που κάνεις τις ασκήσεις πάνω σε αυτή ενώ υπολογίζει το κέντρο βάρους σου αλλά και το πόσα κιλά είσαι με ακρίβεια και στο τελευταίο γραμμάριο. Μπορείς να φτιάξεις το πρόγραμμα που σε ικανοποιεί και σε κάνει να νιώθεις εσύ πιο άνετα και να ρυθμίσεις και τον βαθμό δυσκολίας της κάθε άσκησης. Στο Wii Fit Channel, που εγκαθιστάς στην κονσόλα σου μπορείς, αργότερα, να κατεβάσεις καινούργιες ασκήσεις δωρεάν κι όχι μόνο. Κι όλα αυτά μόνο με €90 και στην άνεση του σπιτιού σου.

Διάφοροι γυμναστές που δοκίμασαν το συγκεκριμένο είπαν ότι κάνει πολύ καλή δουλειά, αν και όχι σε τόσο ένταση όπως όταν πας σε κάποιο γυμναστήριο. Το αγόρασα κι εγώ και μπορώ να πω πως θα συμφωνήσω με το παραπάνω σχόλιο. Σίγουρα είναι ένα πολύ καλό σύστημα να ακολουθήσει κάποιος αν βαριέται να πάει στο γυμναστήριο αν και δεν θα σας κάνει σαν τους body builders εκεί έξω. Προσωπικά απόλαυσα το steps! Είναι άκρως πορωτικό και διασκεδαστικό. Ακόμα και οι γονείς μου (!!!) έπαιξαν μαζί του. Ορίστε και ένα trailer…



Come on!! BURN THOSE CALORIES!!!


Υ.Γ. Μου είπαν να ανεβάσω και φωτογραφίες με μένα κάνοντας ασκήσεις στο Wii Fit. Ίσως αργότερα. :P


91 και σήμερα...

Στο Τρίκορφο Σφάζουν Αρνιά


- Χρόνια πολλά φιλενάδα.
- Χρόνια πολλά Μαρίκα μου…

*σματς* *σμουτς*

- Τι μου κάνεις καλέ; Αχ, καιρό είχαμε να τα πούμε.
- Καλέ φιλενάδα τζάζεψες; Χτες δεν μιλούσαμε μια ώρα στο τηλέφωνο;
- Μωρή, για εδώ μέσα εννοώ. Στο blog.
- Α, ναι. Το είχα ξεχάσει τελείως αυτό. Νόμιζα πως έκλεισε.
- Γιατί καλέ να κλείσει;
- Ε, νόμιζα πως αφού δεν μπαίναμε εμείς… Δεν υπήρχε νόημα.
- Σωστά… Τέσπα. Για πες μου, πως τα πέρασες το Πάσχα; Έκανες τίποτα;
- Αμέ αμέ. Βγήκα για καφέ, ψώνια, ψώνια, ψώνια και για καφέ.
- Α, δηλαδή πρωτοτύπησες και είπες να κάνεις κάτι διαφορετικό από ότι κάνεις κάθε μέρα.
- Μα τι λες Μαρίκα μου. Τις καθημερινές δεν πάω ΤΟΣΟ πολλές φορές για καφέ.
-
- Εσύ; Τι έκανες;
- Εγώ;… Χμ. Πήγα με την Μαριγώ την φιλενάδα μου στην εκκλησία όλη την μεγάλη βδομάδα. Εκεί γνωρίσαμε και τον Πανάγο, ένα τρομερό παπαδοπαίδι που η Μαριγώ του την έπεφτε συνέχεια. Τρελό σουξέ έχει η Μαριγώ όταν πάει στην εκκλησία.
- Απαπαπα. Τι μπανάλ! Καλά κι εγώ πήγα στην εκκλησία μόνο στον Επιτάφιο με την φίλη μου την Τζέσικα. Και οι δυο φορούσαμε ένα ξώπλατο μέχρι που μας φαίνονταν το butt crack και όλα τα βλέμματα έπεφταν πάνω μας. Εμ, και φυσικά όταν σε κάποια φάση έσκυψα να μαζέψω, και καλά, το πορτοφόλι μου εκεί να δεις τι πανικός έγινε…
- Φαντάζομαι. Καλά μωρή ηλίθια, σε εκκλησία πήγες. Όχι στο Decadence!!
- Αλλά άστα Μαρίκα μου. Αμάρτησα όμως την Μεγάλη Βδομάδα.
- Δηλαδή; Τι έκανες;
- Έφαγα που…
- ΜΩΡΗ!!! ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ!! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Θα μας λογοκρίνουν μωρή!!!
- … λερικό Μαρικά μου. Έφαγα κρέας. Τι νόμιζες ότι θα έλεγα;
- Εμ… Αυτό. Ναι, πουλερικό. Με την γρίπη των πτηνών θα μας πέσει φωτιά να μας κάψει… Ναι, αυτό.
- Α, καλά.


- Ννννναι... Πάσχα εγώ πάλι το έκαψα το πελεκούδι. Πήγαμε στο Τρίκορφο με την Θεανώ και μας έσφαξαν 2-3 αρνιά για χάρη μας. Σουβλίσαμε, φάγαμε κοκορέτσι, χορέψαμε τσάμικο…
- Μπρρ… Εντόσθια και λίγδα, μου γύρισαν τα συκώτια. Δεν τα μπορώ αυτά. Εγώ έφαγα σαλάτα.
- Καλά εσύ μια ζωή ανάποδη ήσουν. Τώρα θα αλλάξεις;
- Και να σου πω κάτι; Δεν καταλαβαίνω αυτό το έθιμο με το να σφάζουμε αρνιά και κατσίκια για να τα σουβλίζουμε και να τα τρώμε. Μα καλά βάρβαροι είμαστε;
- Ίσα μωρή Ίντιρα Γκάντι.
- Ποια είναι αυτή;
- Μια που σου μοιάζει.
- Α! Εμείς πάντως πήγαμε με την Τζέσικα πάλι, περιοδεία στα ελληνικά στρατά. Να χαρούν κι αυτοί λίγο μέρες που ήταν.
- Και τι κάνατε;
- Το καθήκον μας.


- … Καιαιαιαι τον Μάη; Τι έκανες; Τον έπιασες;
- Του Μάη μπορεί όχι γιατί τον κύριο δεν τον ξέρω. Αλλά του Νίκου σίγουρα. Και έξω στην εξοχή και 4 φορές παρακαλώ.
- Τι ακούω η δόλια!!
- Άντε να το κλείσουμε γιατί έχω να πάω και για μανικιούρ.
- Καλά. Κοίτα μόνο μη σου κόψει κανένα λάθος νύχι πάλι και έχουμε δράματα.
- Μπα. Δεν θα προλάβει. Θα την σφάξω πρώτα.
-
Σίγα μη σκίσεις και κανένα καλτσόν.
- Όχι γιατί τα χρειάζομαι. Αυτά. Άντε φιλάκια φιλενάδα. Τα λέμε και αργότερα.
- Τσιου τσιου.

91 και σήμερα...