"Φοβάμαι..."
Πριν λίγες μέρες βγήκα με τις κολλητές μου έξω για καφέ. Είχαμε πάρα πολύ καιρό να βρεθούμε όλοι μαζί οπότε αρχίσαμε να κάνουμε το κλασσικό catch up και το κουτσομπολιό των ημερών. Σε κάποια φάση η κουβέντα το γύρισε στον τρόμο και στον φόβο, λόγω της πτυχιακής της που έχει να παραδώσει για έναν θεματικό κινηματογράφο στο κέντρο της Αθήνας (και συγκεκριμένα στο παλιό γήπεδο του Παναθηναϊκού στην Λ. Αλεξάνδρας) που θα παίζει αποκλειστικά και μόνο θρίλερ – σπουδάζει Αρχιτέκτονας στο Ε.Μ.Π. Τι είναι αυτό που κάνει μας κάνει να φοβόμαστε; Τι είναι αυτό που μας ανατριχιάζει;
Αρχίσαμε να αναλύουμε τα πάντα, για τους αρχέγονους φόβους μας όπως το σκοτάδι και το άγνωστο, αλλά και για το τι μας τρομάζει πάρα πολύ τον καθένα από εμάς. Από μικρός εγώ φοβόμουν το σκοτάδι… Ίσως αυτό έχει να κάνει από πολύ μικρός, μωρό ακόμα, κοιμόμουν στο κρεβάτι των γονιών μου. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξυπνάει και να κοιτάζει την ντουλάπα απέναντι… Η ντουλάπα άνοιξε και είδα δυο κατακόκκινα μάτια να με κοιτάζουν… Να με κοιτάζουν, και να νιώθω τόσο φοβισμένος… Η φιγούρα άρχισε να βγαίνει από την ντουλάπα σιγά-σιγά. Φορούσε μια μαύρη κάπα με κουκούλα και δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του, παρά μόνο τα μάτια του… Αυτά τα κατακόκκινα μάτια που κάθε φορά που τα σκέφτομαι όλο το σώμα μου ανατριχιάζει. Εκείνη την στιγμή τρομοκρατήθηκα… Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω. Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξυπνήσουν οι γονείς μου για να με καθησυχάσουν. Το θυμάμαι σαν χτες αυτό. Από τότε, μάλλον, με τρόμαζε απίστευτα το σκοτάδι… Αν και τώρα το έχω συνηθίσει, μερικές φορές νιώθω κάπως άβολα κυρίως όταν είμαι μόνος μου.
Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου. Είναι ένας μηχανισμός που μας προστατεύει από διάφορους κινδύνους. Μερικοί αναζητούν τον φόβο σαν ένεση αδρεναλίνης που τους εξιτάρει και τους δίνει ενέργεια. Άλλοι, πάλι, δημιουργούν φοβίες χωρίς να υπάρχει κανείς ουσιαστικός κίνδυνος και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου. Βέβαια πολλές φορές αυτό που εμάς μας κάνει να φοβόμαστε, σε κάποιους άλλους μπορεί να φαίνεται γελοίο ή πραγματικά παράξενο. Γιατί άλλοι βλέπουν κλόουν και ζογκλέρ (revqueer σε σένα μιλάω :P) και νιώθουν ένα ρίγος, ενώ άλλοι απλά γελάνε και μόνο ακούγοντας την λέξη κλόουν. Τα βιώματά των καθένα από εμάς βοηθάνε στο να διαμορφώσουμε μια διαφορετική αντίληψη για το τι μας ευχαριστεί και, πόσο μάλλον, για το τι μας φοβίζει.
Όπως σε όλα τα θρίλερ, το κατάλληλο setting παίζει πάντα ρόλο. Τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άβολα περνώντας από έξω από ένα κτήριο ακόμα και στην μέση της πόλης; Τι είναι αυτό που μας τρομάζει πάνω σε ένα σπίτι; Είναι μόνο η τοποθεσία, το που βρίσκεται δηλαδή, ή είναι αποκλειστικά και μόνο η όψη του; Τα εγκαταλειμμένα σπίτια ίσως θεωρούνται από πολλούς τα πιο τρομαχτικά. Αυτά τα κρύα, άδεια κτήρια δείχνουν αφιλόξενα, απρόσιτα… Σκοτεινά. Όπως ένα σπίτι στο πάρκο που είναι επί της Πατησίων στην διασταύρωση της με την Γαλατσίου. Κάθε φορά που περνάω απ’ έξω αισθάνομαι περίεργα… Από την άλλη, πολλοί θεωρούν τα ξενοδοχεία τρομαχτικά μέρη. Όπως είπε, πολύ σωστά, ο Stephen King δια στόματος Mike Enslin στο "1408" απλά σκεφτείτε πόσοι πριν από εσάς κοιμήθηκαν σε αυτό το κρεβάτι πριν από εσάς. Πόσοι από αυτούς αρρώστησαν. Πόσοι από αυτούς… πέθαναν. Και ας μην ξεχνάμε και τις κλινικές, κυρίως τις ψυχιατρικές. Οι φόβοι μας πηγάζουν από το μυαλό μας και οι ψυχιατρικές κλινικές είναι ο ορισμός του φόβου, της παράνοιας και τρέλας που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και όταν αυτά βγουν στην επιφάνεια ο άνθρωπος μετατρέπετε σε κάτι το τρομαχτικό….
Και μιας μιλάμε για τρόμο και φόβο, δείτε και το παρακάτω trailer από την ταινία "The Strangers". Scary as hell…
Τέλος θα χρειαστώ την βοήθειά σας, μιας και αυτός ο κινηματογράφος υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποια στιγμή πραγματικότητα. Τι είναι λοιπόν, αυτό που κάνει εσάς να τρομάζετε; Τι είναι αυτό που σας φοβίζει; Ποια μέρη θεωρείτε ότι θα σας τρόμαζαν περισσότερο; Ορίστε τροφή για σκέψη για το Σαββατοκύριακο… Sleep tight.
26 ουρλιαχτά:
φοβάμαι γι αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα και γι αυτά που ήδη έχουν γίνει.
φόβο έχω νοιώσει σε σκοτεινούς δρόμους, έχοντας χαθεί, προσπαθώντας να βρω κατάληξη και οικείο μονοπάτι.
και στο πολύ το πλήθος. δεν ξέρω αν είναι φόβος ή εκνευρισμός. πολλά κουνούπια. πολλές αράχνες. πολλά μυρμήγκια.
καλό που σου κου!!
φιλιά!
Palaiotera fobomoun tis gates alla kapoia stigmi apofasisa na xeperaso tin fobia mou kai to katafera! Eho mia gata tin opoia I hate to love! Afto pou den katafera pote na xeperaso einai o fobos mou gia tous dogmatikous antropous. Eho ola ta klasika simptomata: petrono kai me pinaei panikos. Alla i sigkekrimeni fobia mallon den endeiknitai gia tainia tromou. :(
Στο πρώτο μου ποστ είχα γράψει ότι ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ο χρόνος, το θυμάσαι βέβαια :)
Ti les twra!!!
Ki esy eixes fovia me ta kokkina matia? Ki egw otan imoun mikros eniotha oti kathe fora pou perpatousa i pigena kapou me koitazan 2 kokkina matia, kai kamia fora ekana kai to stavro mou san ilithio:-) To agnwsto, to skotadi, to metafysiko klp ola ayta mas fovizoun, kai se syndyasmo me to setting kai ti mousiki de thelei kai poly na sou ftasei to skato stin kaltsa:-)
ο φόβος είναι στο μυαλό. φοβάμαι κυρίως τον εαυτό μου. ο εγκέφαλος είναι πεδίο ανεξερεύνητο. παίζει παιχνίδια που τρομάζουν. φοβάμαι κυρίως το άγνωστο. αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, να προβλέψω ή να εξηγήσω
με σοβαρο,ωριμο,ατομο επιασες κουβεντα για τετοιο θεμα.
βεβαια θα μου πεις η πεννυ εχει και μια εμπειρια με τον φοβο.
τον βλεπει καθε μερα το πρωι στον καθρεφτη της τουαλετας της.
Εκτός απο την ντουλάπα εγώ φοβόμουν και την κουρτίνα, μην τυχόν κρύβεται κανείς απο πίσω. Όταν ήμουν κουκουλομένος κάτω απο τις κουβέρτες ένιωθα ότι κάποιος με κοιτάει. Δυστυχώς εδώ στην επαρχία υπάρχουν πολλές δοξασίες, φαντάσματα, νεράϊδες, άγιοι και άλλα τέτοια και μας φόβιζαν απο μικρά. Γενικά αποφεύγω να βλέπω (βασικά δεν βλέπω) θρίλερ. Με επηρεάζουν. Φοβάμαι ότι δεν βλέπω... ο νοών νοείτω. Όσο για τα μέρη, ή αλήθεια είναι ότι ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι θα με τρόμαζε...
Καλό ΣΚ!
Τα πιο τρομακτικά πράγματα τα έχω δει πρωί και καταμεσήμερο, λουσμένα στο φως...!
Το πιο αξιοπερίεργο με το φόβο είναι ότι όταν είναι ελεγχόμενος (βλέποντας μια τρομαχτική ταινία) μας προσφέρει ικανοποίηση.
Χμμμ... Πολλά με τρομάζουν, αλλά νομίζω πως όσο μεγαλώνω με τρομάζουν λιγότερα πράγματα.
Πωπω...Θέλω πολύ να την δω αυτήν την ταινία. Όσο για τους φόβους, ο μεγαλυτέρός μου είναι η κλειστοφοβία!
Ο φόβος που ξέρεις πως θα τον ζήσεις όπως σε μια ταινία είναι ηδονή χαχαχα
«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερη»
Thanx για το support Χρηστάκο μου :*
To skotadi telika pote de me tromaze, isws mono otan eimai teleiws monos sto spiti kanena kalokairi k eixe apolyth hsyxia. Alla mesa sto skotadi, TREMW otan blepw ka8reftes. De 8elw na tous koitazw to brady, akomh k thn antanaklash sth mpalkonoporta fobamai... Isws epeidh mikros me ola ayta ta xaza tou styl "pare to 666 sto thl k 8a milhseis me to Diabolo" eixa anaptyksei fobia me olo to 8ema. Einai arga and I don't make sense T_T
Προσωπικά φοβάμαι όταν βλέπω οδηγό να κάνει ζιγκ ζαγκ στην περιφερειακή μπροστά μου. Κατά τα άλλα είμαι εντελώς αναίσθητος
PS: Το τέρας που έβλεπες στα μικράτα σου παίζει να ήταν αυτό που έδιωχνα εγώ από τη δική μου ντουλάπα
Alien Abduction is my call...
to skotadi kai mena de mou aresei...de kleino pote patzouria px otan koimamai...
o megaliteros fovos mou einai o 8anatos...
kalispera!
χωρίς δεύτερη σκέψη: οι σεισμοί. δεν διανοείσαι τι παθαίνω, νεκρώνουν όλα τα αντανακλαστικά μου, αυτή η αίσθηση ότι θα ανοίξει η γη να με καταπιεί είναι ικανή να με στείλει για εγχείριση ανοιχτής καρδιάς!
Φοβάμαι τον κακό μου εαυτό... Και το μέλλον που ολοένα και ξεφεύγει από τη διαχείρισή μας... Για το τελευταίο λέω σχετικά στο τελευταίο μου ποστ, που σε έχω προσκαλέσει και σε μιαν ερώτηση..
(θα σε δούμε Kylie?)
καλή βδομάδα αλλοπαρμένε!
Θάλασσα. Δεν μπορώ να κολυμπήσω σε σκοτεινά νερά. Το κύμα με φοβίζει. Έχει δύναμη, εξουσία.
Σεισμός. Ποτέ δεν πρέπει να είμαι μόνος και ιδιαίτερα σε κλειστό χώρο. Στον επόμενο σεισμό είναι σίγουρο το καρδιακό, μην παραξενευτείτε αν εξαφανιστώ..
Ήχος. Ο υπόκοφος ήχος. Αυτός που έρχεται απο βαθιά..
Μοναξιά. Φοβάμαι να είμαι μόνος. Να δουλεύω μόνος, να κοιμάμαι μόνος, να διασκεδάζω μόνος.
Λόγος. Δεν μπορώ να τον ελέγχω. Με τα λόγια τσακίζω κόκκαλα, αλλάζω, ανατρέπω, εξελλίσω. Είναι απρόβλεπτος. Φοβάμαι..
Καλησπέρα.
@b|a|s|n\i/a
Τελικά αυτός είναι ένας από τους χειρότερους φόβους μας έτσι δεν είναι; Όσο αφορά τα έντομα και κυρίως αράχνες με ανατριχιάζουν κι εμένα. Και φίδια γιατί όχι... :P
@offshore
Μπα, εγώ ανέκαθεν τις γατούλες τις αγαπούσα. Όσο αφορά για τους δογματικούς μπορώ να πω πως είναι κι αυτό μια άποψη... :P Eίναι τρομαχτικοί...
@hourglass
Φυσικά και το θυμάμαι! Αλλά θυμάσαι τι σου είχα γράψει;
"Προσωπικά δεν το φοβάμαι τον θάνατο. Όπως λένε γενικά τον θάνατο αν το βλέπουμε όλοι σαν το τέλος είναι τρομαχτικό. Αλλά καλύτερα να το βλέπουμε σαν την αρχή κάτι "άλλου". Ίσως αυτό βοηθήσει." Φιλιά πολλά καλέ μου. :)
@musicbug
Κι εσύ το ίδιο είχες με τα κόκκινα μάτια; Ήταν πραγματικά τρομαχτικό αυτό που είδα(;). Όσα σε φοβίζουν εσένα, φοβίζουν κι εμένα... Ακριβώς όπως τα λες.
@tovene592
Μα δεν είναι και περίεργο που οι περισσότεροι σκηνοθέτες έχουν ασχοληθεί με τα ψυχολογικά θρίλερ. Πάντα αυτά, μαζί με τα θρησκευτικά, για μένα είναι τα χειρότερα...
@Hfaistiwnas
Πραγματικά λατρεύω να ακούω θρύλους και ιστορίες διάφορες... Μικρός μας έλεγε η γιαγιά μου διάφορα για το χωριό μας και εγώ τρελενόμουν να τα ακούω. Ήθελα κάποια στιγμή να δω αν ισχύουν όντως. Μια φορά το δοκιμάσαμε με τα ξαδέρφια μου αλλά δεν καταφέραμε και τίποτα... :(
@Mirela
Δεν έχεις και άδικο. Μερικές φορές είναι χειρότερο όταν τα βλέπεις παρά όταν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι.
@Κώστας
Αυτό θα πει μαζοχισμός. Όλοι τον έχουμε λίγο πολύ... :P
@revqueer
E, μοιράσου τα μαζί μας. Έτσι ώστε να ξέρουμε τι να κάνουμε για να σε τρομάζουμε που και που. Χιχιχιχι... :P
@Nicky
Ναι η ταινία μάλλον θα είναι αρκετά καλή... Θα δείξει. Από την άλλη η κλειστοφοβία δεν με τρελένει τόσο, όσο αν με θάψουν ζωντανό... NOW THIS IS SCARY!!
@mmexer
lol μια ενδιαφέρουσα άποψη. Δεν μπορώ να πω. :P
@penny
:*********
@oni
Μια χαρά σε καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον. :P Οι καθρέπτες είναι περίεργο πράγμα. Είναι συνώνυμες με την ματαιοδοξία του ανθρώπου και φυσικό γύρω από αυτά να έχουν δημιουργηθεί πολλοί μύθοι. Εγώ πότε δεν τα έχω δοκιμάσει βέβαια. :P
@Mad
Σοβάρα; Κοίτα να δεις που έκανε πολλές επισκέψεις την μέρα ο τυπάς... Πφφφ... And I thought I was special :(
:P
@Γ(κ)αμει くま
Kάποιος να φωνάξει τον Mulder και την Scully. :)
@Leviathan
Tο σκοτάδι και εμένα με τρομάζει λίγο, κυρίως όταν είμαι μόνος...
@ethan
Ο σεισμός ακόμα καταφέρνει να με παγώνει. Έχει τόση δύναμη και αυτό με φοβίζει κι εμένα.
@Equilibrium
Χμμμ... Ενδιαφέρον πραγματικά όπως τα λες. Θα απαντήσω στην ερώτηση σου σύντομα. :) Και Κylie δεν θα μπορέσω να έρθω. Εκείνη την μέρα με περιμένει μια άλλη αγάπη μου... Ένας φίλος από τα παλιά επιστρέφει. :)
@Aviator
Moυ άρεσε πολύ που είπες για τον λόγο. Πραγματικά μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετά τρομαχτικός από μόνος του. Μπορεί να σε κάνει χαρούμενο αλλά και να σε στεναχωρήσει αφάνταστα... Καλημέρα. :)
Post a Comment