Re... Born
Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Χρήστος, είμαι 29 χρονών και μένω στην Αθήνα. Έχω τελειώσει Πληροφορική στην Αγγλία (τρομάρα μου) και ναι είμαι gay.... Όλα, πλην του τελευταίου, τα ήξεραν πολύ καλά η οικογένειά μου. Κι αυτό μέχρι χτες. Ναι, χτες ήταν μια από τις πιο δύσκολες μέρες που πέρασα γενικότερα στην μικρή αυτή και, αν μη τι άλλο, τιποτένια ζωή μου. Πάνω εκεί που η μια εποχή τελειώνει κι αρχίζει κάποια άλλη, ένιωσα κι εγώ την δική μου ζωή να αλλάζει. The end of an era... Αλλά ας τα πάρουμε από τα πράγματα από την αρχή.
Στο σπίτι μου, για να σας δώσω να καταλάβετε, δεν μπορεί να μείνει κάποιος σε ένα δωμάτιο χωρίς να μην υπάρχει κάποιου είδους κίνηση. Εκτός κι αν είναι βράδυ κι όλοι έχουν πέσει για ύπνο. Και τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση όταν δεν έχω το δικό μου δωμάτιο και το μοιράζομαι με τον αδερφό μου. Χτες που λέτε, καθόμουν ήρεμα και ήσυχα και μιλούσα με το αγόρι μου στο τηλέφωνο για αρκετή ώρα θα έλεγα. Έρχεται, κάποια στιγμή, μέσα ο αδερφός μου - ο οποίος είχε καταλάβει αρκετά πράγματα εδώ και πολύ καιρό και πετούσε σπόντες την μια πίσω από την άλλη - και άρχισε να βρίζει χυδαία εμένα και τον φίλο μου στα καλά του καθουμένου. Φυσικά ο φίλος μου τα άκουγε αυτά και είχε μείνει άφωνος. Αν και του είχα εξηγήσει την κατάσταση με τον αδερφό μου, μια άλφα (μην σας πω και βήτα) φρίκη την έφαγε.
Αφού τον έκλεισα όπως όπως, τσακώθηκα άγρια με τον αδερφό μου και έφυγα από το σπίτι. Δεν πρόλαβα να κλείσω καλά καλά την πόρτα και βρύσες άνοιξαν και δεν σταμάταγαν με τίποτα. Μίλησα ξανά με το αγόρι μου και ακούγοντας με έτσι στεναχωρήθηκε αρκετά. Τότε ένοιωσα πραγματικά χάλια γιατί τον έκανα να στεναχωρηθεί. Τον έκανα να δακρύσει. Και ενώ τώρα ΕΓΩ έπρεπε να ήμουν αυτός που θα του έδινε δύναμη (μιας και είναι στρατό), άρχισε να μου δίνει αυτός. Αφού ηρεμίσαμε και οι δυο πήγα για μια βόλτα. Φυσικά κατάλαβα πως δεν γίνεται να συνεχίσει αυτό το βιολί. Πρέπει να φύγω και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από εκεί μέσα. Ευτυχώς σε κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις ότι έχεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ. Φίλους που σε νοιάζονται και θα είναι δίπλα σου ό, τι και να συμβεί. Προθυμοποιηθήκαν αρκετοί να με φιλοξενήσουν εκείνο το βράδυ και τελικά έμεινα σε έναν φίλο μου.
Ο συγκεκριμένος φίλος μου, αν και straight, δεν τον ένοιαξε ούτε στο ελάχιστο που εγώ ήμουν gay. Μια αγκαλιά, καμιά φορά, ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Και πόσο μάλλον όταν την χρειάζεσαι, όσο τίποτε άλλο, αυτή την αγκαλιά του φίλου σου για να σου δείξει ότι όλα θα πάνε καλά. Όλα θα φτιάξουν...
Γυρνώντας το πρωΐ σπίτι, είχα μια κουβεντούλα με την μητέρα μου όπου μου είπε τα εξής καλά και "μητρικά" λογάκια: ότι έχω πάρει τον "στραβό τον δρόμο" (ποτέ στην όλη κουβέντα δεν χρησιμοποίησε την λέξη gay) και ότι αν όντως συμβαίνει αυτό, δεν την νοιάζει που είμαι παιδί της, θα με ξεγράψει λεει από γιό της γιατί δεν ανέχεται τα ρεζιλίκια στο σπίτι. Αν, είπε, εμένα δεν με νοιάζει να περπατώ και να μου "κρεμούν κουδούνια" δεν την νοιάζει.
Να πω την αλήθεια, δεν την αδικώ που σκέφτεται έτσι. Αν κάθε μέρα η τηλεόραση την κατακλύζει με εικόνες όπου οι gay είναι οι άντρες που βρίσκονται ένα βήμα πριν την εγχείρηση για να γίνουν γυναίκες, τότε λογικό το βρίσκω. Εν μέρη... Από την άλλη μου είπε ότι όλοι αυτοί θα καταλήγουν να μείνουν μόνοι στην ζωή τους. Βέβαια έχει ξεχάσει ότι τα πράγματα στην σήμερον ημέρα έχουν αλλάξει δραματικά και ότι 1 στους 4 γάμους καταλήγουν σε διαζύγιο. Ίσως και παραπάνω, δεν είμαι σίγουρος. Και το απόλυτο παράλογο; Ο αδερφός μου σήμερα έκανε λες και χτες δεν συνέβει τίποτα!! Απόλυτα φισιολογικά να μου κάνει αστεία και να με ρωτάει διάφορα. Τελικά, τον εξορκιστή τον χρειάζεται.
Θα μου πείτε κι από εδώ και πέρα τι; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τελικά η οικογένεια δεν είναι αναγκαία η βιολογική σου η οικογένεια, αλλά καμιά φορά είναι και αυτή που φτιάχνεις. Οι φίλοι σου... Που πάντα θα είναι δίπλα σου και θα σε στηρίζουν. Και όπως είπε η Carrie από το "Sex and the City":
The most important thing in life is your family. There are days you love them, and others you don't. But, in the end, they're the people you always come home to. Sometimes it's the family you're born into and sometimes it's the one you make for yourself.
Επιτρέψτε μου να σας ξανασυστηθώ. Ονομάζομαι Χρήστος, είμαι 29 χρονών και μένω στην Αθήνα. Έχω τελειώσει Πληροφορική στην Αγγλία (τρομάρα μου) και ναι είμαι gay και για πρώτη φορά, ίσως, στην μικρή και τιποτένια μου ζωή ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ. Όλα, πλην του τελευταίου, τα ξέρουν πολύ καλά η "βιολογική" οικογένειά μου. Και το τελευταίο, μάλλον, δεν θα το μάθουν, ή δεν θα το καταλάβουν, ποτέ.....
29 ουρλιαχτά:
Ο αδερφός σου δεν είναι αδερφός σου. Και η μάνα σου είναι μια ξένη. Η οικογένεια σου είναι μια παρέα ανγώστων που μοιάζουν να σε μεγάλωσαν σαν απο αγγαρεία.
Κι εγώ είμαι μάαααλλον λίγο μελοδραματική.
Θαυμάζω το κουράγιο σου.
Δεν θα είμαι τόσο σκληρή όσο η Mirela. (Ο αδερφός σου πάντως, έναν εξορκισμο τον χρειάζεται...)
Πέραν τούτου, της μητέρας σου της ήρθε ξαφνικό και απο την μία δεν μπορεί να καταλάβει ότι το παιδί της είναι διαφορετικό, απο την άλλη φοβάται την γνώμη του κόσμου. Την γνώμη του κόσμου που όλους τους διαφορετικούς μας βλέπει ως τέρατα. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι σε αγαπάει και ότι θα σε φροντίσει σε κάθε δύσκολη στιγμή. Αν της δώσεις χρόνο και χώρο, πιστεύω τα πράγματα θα καλυτερέψουν.
Μπράβο σου πάντως που τους το είπες, ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει. Και μπράβο στον φίλο σου που σε φιλοξένησε, γιατί οι φίλοι δεν φαίνονται μόνο στα όμορφα αλλά και στα άσχημα.
Αυτά απο εμένα, την καλημέρα μου και τον καλό μου μήνα. :-)
καλημερα και καλο μηνα
αν καταλαβα καλα εσυ εισαι αυτος στην ιστορια σωστα?
λοιπον.
ειμαι και εγω τις αποψεις οτι δυστηχως την βιολογικη μας οικογενεια την βρισκουμε ετοιμη και δεν μπορουμε να την αλλαξουμε.μπορουμε ομως να τους κραταμε σε αποσταση.
αλλα τους φιλους μας και την οικογενεια που θα βαλουμε στην καρδια μας μπορουμε να την επιλεξουμε.
και καλα εκανες.
σπιτι του καθενος ειναι οπου ειναι και η καρδια του.
τα ξερω αυτα , τα εχω ζησει αυτα.
αλλα μην μασας
υπαρχουν ανθρωποι που θα σε αγαπησουν επειδη απλα εισαι Ο Χρηστος.
φιλουρες!
Νὰ πῶ ὅτι συμφωνῶ; λίγο εἶναι. Συμφωνῶ πολύ! Οἰκογένειά μας εἶναι ὅσοι ἀγαπᾶμε καὶ μᾶς ἀγαποῦν, καὶ εἶναι καὶ εἴμαστε ἐδῶ πάντα, ἀκόμη κι ἂν μαλώσουμε ἄγρια!
Πάντως εἶμαι αἰσιόδοξος: καὶ ἡ μαμὰ καὶ ὁ ἀδελφός σου θὰ στρώσουν μὲ τὸν καιρό. Ὁ ἀδελφός σου μᾶλλον κατάλαβε ἤδη τὴ μαλακία του, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὸ θάρρος νὰ ζητήσει συγνώμη. Ἡ μάνα σου θὰ ἀργήσει λίγο, ἀλλὰ θὰ καταλάβει κι αὐτή. Δὲν μπορεῖ, ἡ Ἑλληνίδα μάνα πρῶτα βάζει τὰ παιδιὰ καὶ μετὰ τὸν ἑαυτό της... ὁπότε χαλαρά. Ὅταν περάσουν καὶ τὰ δύσκολα θά ᾿σαι θεός! :-)
ομολογώ πως δεν περίμενα να διαβάσω κάτι τέτοιο. Καταρχάς ψυχραιμία. Νομίζω ότι η μητέρα σου λειτούργησε ενστικτωδώς γι αυτό και υπέπεσε σε φραστικά ολισθήματα που είμαι σίγουρος πως θα μετανίωσει στην πορεία. Από εδώ και πέρα για μένα έχεις δύο επιλογές.
Είτε μαζεύεις χρήματα και προσπαθείς σε σύντομο χρονικό διάστημα να πας να μείνεις κάπου μόνος σου, κάτι που μακροπρόθεσμα θα έκανες ετσι κι αλλιώς εφόσον τριανταρίζεις. Αν κάτι τέτοιο προς το παρόν δεν γίνεται, μπορείς να μείνεις σπίτι αλλά δεν θα σου πρότεινα την απόλυτη ειλικρίνια όσον αφορά τους δικούς σου, εφόσον σε πρώτο επίπεδο απέδειξαν πως δεν μπορουν να δεχτούν την πραγματικότητα. Εαν η μητέρα σου αλλάξει συμπεριφορά και σε προσεγγίσει από μόνη της έχει καλώς. Επειδή όμως φαντάζομαι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει αυτόματα εν μια νυκτί, προκειμένου να ζεις καθημερινά μέσα σε κλίμα αρνητικό, κάνε κι εσύ τον Κινέζο και σύντομα το ζήτημα θα ξεχαστεί (θα το ξεχάσουν επειδή δεν τους βολεύει)
Καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο δυνατό. Στη Wikipedia στη λέξη "ομοφοβία" θα πρέπει να κάνουν παραπομπή στο κείμενό σου. Γιατί ομοφοβία σημαίνει πρώτα από όλα να σε πληγώνουν οι δικοί σου άνθρωποι. Η δική μου συμβουλή (γιατί δεν γνωρίζω αν είναι οικονομικά εφικτό να φύγεις από το σπίτι) είναι περισσότερος τσαμπουκάς. Ένα καλό επιχείρημα που χρησιμοποίησε ένας φίλος μου είναι "εγώ τραβάω το ζόρι όχι εσείς, συζήτηση κομμένη". Καλά δεν το συζητώ ότι αν είχε κάνει ο αδελφός μου κάτι τέτοιο θα του είχα δώσει το συκώτι στο χέρι.
Μετά από αυτό που διάβασα έχω την ανάγκη να πω μαμά, μπαμπά, αδελφέ σας αγαπώ. Μπορεί να μην το δείχνω καμιά φορά και να φαίνεται ότι αδιαφορώ but it's there:-)
Where your treasure is there will your heart be also...(according to one of your favorite books I think)
Αλλά ειλικρινά... Τι τους νοιάζει? Δηλαδή τι διαφορά έχει γι' αυτούς?
Εκτός κι αν φοβούνται μη βεις στο μπαλκόνι κι αρχίσεις να το φωνάζεις ή μήπως την πέσεις σε κανένα οικογενειακό φίλο...=p (που όκει δεν σε έχω εγώ για τόσο ξεφωνημένο άτομο, θα σε έχουν εκείνοι που σε ξέρουν τριάντα χρόνια?)..
...
Είναι ένας φόβος μου...
Δε μου φαίνεται καθόλου ξένο όλο αυτό...
Ξέρεις...
την συμπαράσταση μου και την στήριξη μου (όσο και όπως γίνεται)...
Επίσης, θέλω να σου πω πως μολονότι συμφωνώ με το ότι η οικογένεια μας δεν είναι απαραίτητα η "οικογένεια" μας, διαφωνώ με το ότι πρέπει απλά να το πάρουμε απόφαση και να βιαστούμε να καταδικάσουμε έτσι κάποια αντίδραση...
Καλώς ή κακώς, περνάει λανθασμένη εικόνα προς τα έξω... και τώρα έχει αρχίσει να διορθώνεται. Ακόμα όμως υπάρχει η αντίληψη ότι γκέι = καρικατούρα...
Όσο κι αν δε με συμφέρει, και όσο κι αν θα θελα να πω ότι δεν αλλάζει κάτι, πιστεύω ότι απλά χρειάζεται να κάνεις λίγο υπομονή με το θέμα της μητέρας σου. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν είναι επιλογή μας, και ότι εξακολουθούμε να είμαστε τα ίδια παιδιά που μας μεγάλωσαν, που κρυβόμασταν στα σκεπάσματα τους όταν έριχνε αστραπές, που τους προκαλούσαμε άγχος όταν αργούσαμε να γυρίσουμε από κάποια έξοδο κ.ο.κ
Δεν ξεγράφεις κάποιον γιατί σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος. Και προπάντως; Δεν παύεις να αγαπάς κάποιον ειδικά αν είσαι γονέας. Το θέμα είναι να μην υπερισχύσει ο εγωισμός και τα ταμπού έναντι στην αγάπη αυτή...
Είμαι βέβαιος ότι δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι επιλογή σου... Δώσε απλά λίγο χρόνο...
Γιατί τελικά, αν όπως σου ανέφερε όλοι "αυτοί" καταλήγουν να είναι μόνοι στη ζωή τους, είναι επειδή η ίδια η οικογένεια τους τους έχει απορρίψει...
Εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξος...
Και εξακολουθώ να πιστεύω πως πλέον δεν είναι δικό σου πρόβλημα, αλλά πρόβλημα της μητέρας σου να το λύσει, αλλά χρειάζεται και την υπομονή τη δική σου...
Χωρίς να ξεχνάω φυσικά πως δεν είναι εύκολο...
Είσαι τυχερός που έχεις φίλους αληθινούς που μπορούν να σε στηρίξουν να το (ξε)περάσεις πιό ανώδυνα... Και είσαι τυχερός που έχεις και το φανταράκι σου και είμαι σίγουρος ότι θα σε στηρίζει όσο μπορεί...
Και όλα θα πάνε καλά...
Δε μπορώ να πω πιό συγκεκριμένα πράγματα (όπως αυτά που είπε ο ethan και παρεμπιπτόντως συμφωνώ) γιατί δεν ξέρω πως και τι...
Τα φιλιά μου strahdάκο...
*συγγνώμη για το τεράστιο κόμεντ
Πρώτα από όλα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας για την υποστήριξη σας :) Και καλό μήνα σε όλους...
@mirela
Η υπομονή είναι το μόνο που μου έχει μείνει τελευταία. Όταν έγραφα αυτό το ποστ ήμουν και θυμωμένος. Πως να μην ήμουν άλλωστε μετά από όσα είχα ακούσει... Αλλά το θέμα είναι ότι δεν παύουν να είναι "οικογένειά" μου.
@lampirella
Τον αδερφό μου θα τον πάω κάποια μέρα να το διαβάσει κανένας παπάς :P Από την άλλη ναι, μπορεί να της ήρθε κάπως ξαφνικό της μητέρας μου αλλά σκέψου πως μου φάνηκε κι εμένα το να μου λεει ότι θα με ξεγράψει από παιδί ΑΝ καταλάβει πως πήρα τον στραβό τον δρόμο... Σε πληγώνει απίστευτα. Μακάρι να καταλάβει τι είπε. Τι μεγάλο λάθος πάει να κάνει...
@freddy
freddy μου, ναι για μένα λέω. Σε μένα έτυχε ο κλήρος αυτή την φορά να μάθει η οικογένεια μου για μένα. Και ναι, η καρδιά μου, εδώ και πολύ καιρό δεν είναι στην "βιολογική" μου οικογένεια και σπίτι μου δεν θεωρώ το σπίτι μου. Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα. Οι φίλοι μου μου έχουν σταθεί όσο κανείς άλλος και πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός που έχω τέτοιους φίλους. Τιμή μου είναι που με έχουν δεχτεί σαν φίλο τους...
@gordongr
Αυτό που είπες για την οικογένεια θα συμφωνήσω. Έχεις απόλυτο δίκιο. Για την μητέρα μου ελπίζω να αλλάξει μυαλά. Και από ότι έχω ακούσει κι από άλλα περιστατικά σίγουρα θα γίνει. Ο αδερφός μου, από την άλλη, έχει μάλλον μετανιώσει για όσα είπε κι όσα έγιναν. Αν και δεν το έχουμε συζητήσει, η στάση του και μόνο το αποδικνύει. Βέβαια μέχρι αποδείξεως του εναντίου... Παρόλα αυτά όμως δεν πάει να πει ότι θα μπορώ να μείνω εδώ για πολύ καιρό ακόμα. Σύντομα θα πρέπει να την κάνω σιγά σιγά για να βρω την ηρεμία μου...
@ethan
Εθανάκο μου, σίγουρα θα μαζέψω κάποια χρήματα για να την κάνω από το σπίτι. Δεν πάει άλλο γιατί νιώθω λες και με πνήγουν οι 4 τοίχοι του σπιτιού αυτού. Από την άλλη, προσπαθώ να αποφεύγω τις συζητήσεις με την μητέρα μου τώρα (αν και νομίζω και η ίδια το κάνει κι από μόνη της). Για το αν θα αλλάξει η στάση της θα το δείξει η πορεία, αν και πιστεύω πως θα γίνει κι αυτό αλλά θα πάρει κάμποσος καιρός.
@gay super hero
Οι δικοί μου πιστεύω πως έγιναν έτσι από τα διάφορα που τους βομβαρδίζει κάθε μέρα η τηλεόραση. Βλέπουν τις καρικατούρες gay εκεί και πιστεύουν πως απλά όλοι οι gay είναι έτσι. Γι'αυτό και μόνο δεν τους κακολογώ και τόσο για όσα άκουσα. Από την άλλη όμως βλέποντας ότι ο γιος τους δεν είναι ούτε στο ελάχιστο έτσι θα πρέπει να καταλάβουν πως επιτέλους το αν είναι κάποιος gay δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Και αφού τόσο καιρό και οι ίδιοι ακόμα (πόσο μάλλον οι άλλοι) δεν μου είχαν "κρεμάσει κουδούνια", όπως είπαν, γιατί να γίνει τώρα;
@nagini
Φιδάκι μου, με αυτό που είπες στην αρχή τα είπες όλα.... :)
@apsoy
Γλυκέ μου, ξαδερφάκι μου (μου επιτρέπεις να σε λεω έτσι μιας και σε λίγο θα μπω στην οικογένεια; :P) πραγματικά με συγκίνησες πολύ διαβάζοντας το σχόλιο σου. Σίγουρα, οπως προείπα, γράφοντας το ποστ αυτό, ήμουν λίγο θυμωμένος και αρκετά πικραμένος θα έλεγα, με όσα άκουσα εκείνες τις δυο μέρες. Από την άλλη, όμως, είμαι πολύ αισιόδοξος ότι τα πράγματα στην ζωή μου θα καλυτερέψουν και μάλιστα αρκετά (αλοίμονο αν άφηνα κάτι τέτοιο να μου είχε καταστρέψει την ψυχολογία μου -- ας είναι καλά οι φίλοι μου που δεν ξέρω πως να ευχαριστήσω, πραγματικά, που με στήριξαν όσο κανείς άλλος).
Και τα δικά μου φιλιά apsoy μου. Να σε καλά...
kouragio.
Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου :) :*
Φίλε μου Χρήστο, καταρχήν θα ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για την καθυστέρηση.
Πρώτα από όλα πρέπει να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και πίστεψέ με θα έρθουνε στιγμές που αυτό θα φαντάζει μάλλον απίθανο. Επίσης πρέπει να αντιμετωπίσεις εσύ το πρόβλημα γιατί αν περιμένεις να το κάνει η μάνα σου ή ο αδερφός σου... θα περιμένεις πολύ! Όταν λέω ότι πρέπει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα εννοώ ότι πρέπει να μεθοδεύσης τις συζητήσεις περί του θέματος (και να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις πολλά!). Εγώ όταν το ανακοίνωσα στην μητέρα μου πριν από πολλά χρόνια πέρασα ένα διάστημα σιωπής και απάθιας της μητέρας μου απέναντι σε μένα... και αν δεν το άνοιγα ξανά το θέμα (σίγουρος και αποφασιστικός) μπορεί ακόμη και σήμερα η σχέση μας να βασιζόταν πάνω στη σιωπή και την υποχρεωτική "αποδοχή". Και εν πάση περιτπώσει να ξέρεις ότι πάντα ισχύει το εξής... "Gay by nature, proud by choice"!
Στο θέμα οικογένεια μην βιαστείς να κλείσεις τις πόρτεσ σου... δώσε μερικές ευκαιρίες... δεν έχεις τίποτα να χάσεις...
Δημήτρη μου, απλά τώρα δεν είμαι ακόμα έτοιμος να ανοίξω την κουβέντα πάλι. Θα περιμένω λίγο καιρό να ηρεμήσουν τα πνεύματα και μετά ίσως το ξανανοίξω. Θα ήθελα να έχω βρει και μια δουλειά ως τότε έτσι ώστε να μην μου πουν τίποτα πάνω και σ'αυτό το θέμα...
Φιλάκια.
@nagini
Φιδάκι μου, με αυτό που είπες στην αρχή τα είπες όλα.... :)
Είδες βρε? Μέχρι και τα μυστικά της ζωής βρίσκεις στα Harry Potter! :P:P:P:P
Τέσπα, ελπίζω να είσαι πολύ καλύτερα τώρα. Και στην τελική το πού είναι ο "θησαυρός" σου, μπορείς να το επιλεξείς εσύ και μόνο εσύ. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιλέξει για σένα και ακόμα περισσότερο κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κατακρίνει τις επιλογές σου. ;-)
Με πολλή αγάπη..! =))
To 3erw oti e3w apo to xoro polla mporeis na peis, alla pragmatika se 8aumazw.An kai eimai atomo pou pisteyw poly sthn oikogeneia, dioti m exei sthri3ei se oles tis treles epiloges mou xwris na kanei erwthseis, kai to mono pou 8eloun einai na eimai kala kai eytyxismenh sto telos, 8elw na pisteyw oti kai h dikia sou oikogeneia 8a se sthri3ei kai 8a dextei to EINAI sou.Eimai panta yper twn eley8erwn epilogwn kai enantia sthn 3erokefalia kapoiwn an8rwpwn sxetika me to /kai twra ti 8a pei h koinwnia.H koinwnia apoteleitai apo olous emas pou eimaste an8rwpoi kai agapame allous an8rwpous ane3arthtws fylou. Opote na 3ereis pws an oxi filh sou , exeis th symparastash mou, kai pisteyw pws an kapoios se agapaei pragmatika 8a se agapaei gi auto pou eisai.Kai pisteyw pws se agapaei h oikogeneia sou.Ayta kai sorry gia to sentonaki
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ moody μου. Ήταν υπέροχα τα όσα είπες για άλλη μια φορά...
Φιλούρες πολλές :)
Συγχαρητήρια και καλή δύναμη!
Δεν νομίζω ότι η μαμά σου πιστεύει ότι πήρες τον στραβό δρόμο. Η μαμά στο είπε αυτό, γιατί οι άνθρωποι πάνω στην σύγχηση και στα νεύρα τους λένε πολλά που δεν τα εννοούν.
Είμαι σίγουρη, ότι μέσα της, προσέχευεται καθημερινά στον Θεό να σε έχει καλά.
Πάντως μπράβο σου, που βρήκες το κουράγιο και μπράβο σου που πάτησες πόδι. :)
@revqueer
Σε ευχαριστώ καλέ μου. :)
@lampirella
Έχεις δίκιο... Ελπίζω σύντομα να το καταλάβει και η ίδια. Αν και τώρα μιλάμε λίγο περισσότερο από ότι πριν λίγες μέρες. :)
Κάποτε έπρεπε να γίνει κι αυτό, καλέ μου... Πάντα πίστευα ότι το να μην ξέρουν οι γονείς μας ποιοι πραγματικά είμαστε -ειδικά αν έχουμε ιδιαίτερα καλή σχέση μαζί τους- είναι ένα βάρος που κουβαλάμε. Στη μαμά μου "ανοίχτηκα" φέτος το καλοκαίρι, όταν χώρισα με τον δικό μου (που ως τότε τον νόμιζε κολλητό μου), καθώς με ρωτούσε τι έχω. Φαινόμουν χάλια παρόλου που 'κανα μεγάλη προσπάθεια να το κρύψω, για να μην τη στενοχωρήσω. Νόμιζε ότι έχω καρκίνο ή κάι τέτοιο. Για να την καθησυχάσω της είπα την αλήθεια, αν και δεν το'χα στο πρόγραμμα. Δεν είπαμε πολλά, ούτε τα αναλύσαμε. Μόνον με αγκάλιασε και μου είπε ότι πάντα της με εμπιστευόταν. Από τότε δυο μήνες κοντά τώρα τπτ δεν άλλαξε, και μέσα στη λύπη μου για τον χωρισμό, η μητέρα μου μού δωσε κουράγιο. Βλέπεις υπάρχουν και οι άλλες αντιδράσεις, και πραγματικά εύχομαι η μαμά σου να αναθεωρήσει. Δώστης χρόνο. Από την άλλη, συμφωνώ και γω με τα παιδιά, σιγά σιγά να την κάνεις απ'το πατρικό σου, μεγάλωσες πια... :p
καλώς σε βρήκα λοιπόν, και εις το επανειδείν
Πραγματικά πρέπει να νιώθεις τον ευατό σου πολύ τυχερό που έχεις μια τέτοια μητέρα. Μια μητέρα που σ'αγαπάει γι'αυτό που είσαι χωρίς ερωτήσεις. Μια μητέρα που νοιάζεται για το παιδί της και την ευτυχία του...
Καλως σε βρήκα φίλε μου :)
Φιλε μου Χρηστο, οι γονεις δεν εχουν μεγαλη ανεκτικοτητα σε τετοιες αποκαλυψεις, καλως ή κακως.
Αυτο που πρεπει να κανεις απο την μερια σου ειναι να παρεις τον αδερφο σου και να μιλησετε(αληθεια ποσο χρονων ειναι?). Ναι, μπορει να θελει εξορκισμο αλλα πρεπει να μαθεις την γνωμη του και γιατι εκανε οτι εκανε. Αν σου πει οτι το κανε για αστειο πρεπει να του δωσεις να καταλαβει οτι αυτα δεν ειναι αστεια. Αν τα εννοουσε, ζητα να σου εξηγησει γιατι νιωθει ετσι και μπορει να εκπλαγεις με αυτα που θα ακουσεις.
Και φυσικα αργοτερα, πρεπει να μιλησετε με την μητερα. Αναποφευκτο και απαραιτητο. Ρωτα την με ψυχραιμια την γνωμη της για τους γκευ και για το γεγονος οτι εσυ εισαι γκευ. Πιθανοτατα εδω θα ξεκινησει μια μικρη σκηνη υστεριας την οποια πρεπει να ανεχτεις. Οταν ηρεμησει, δεν μπορει πια ολοι ηρεμουν, εξηγησε της οτι δεν ειναι σωστο να σκεφτεται ετσι μια μητερα και διευκρινησε της οτι δεν φερεσαι σαν τους γκευ της τηλεορασης, οπως πιθανον φοβαται. Αλλωστε γκευ ησουν απο παντα, δεν εγινες τωρα που το μαθανε αρα, αν ηταν να τους "ντροπιασεις" θα το χες ηδη κανει.
Ελπιζω να βοηθησα..
Άμα φτάνεις 29 χρονών ζεις με τους γονείς σου-εξαρτάσαι από αυτούς και δεν έχεις πει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια ίσως δεν φταίει μόνο η οικογένεια σου για την αντίδραση...
Θέλω να πω είναι πολύ μεγάλοι όλοι για να καταλάβουν και τόσα χρόνια έχει παγιωθεί κάτι άλλο στο μυαλό τους…
Τεσπα εγώ είμαι 23 και το ξέρει η μάνα μου από τα 17 ο αδελφός μου το έμαθε πριν κάνα χρόνο... αλλά όλα χαλαρά είναι πολύ φιλικοί μαζί μου… Η οικογένεια μου είναι ότι πιο σημαντικό έχω, και όχι οι φίλοι.
Είναι κάπως λυπηρή αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα που στα 30 οι περισσότεροι εξαρτώνται ακόμα από τους γονείς τους και άμα είσαι και gay είναι ακόμα πιο δύσκολο… Κουράγιο και προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένεια σου αφού δεν σε καταλαβαίνουν…
@εύα
Έχεις δίκιο. Και αρκετό μάλιστα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
@castrato
Σε ευχαριστώ. Αν και τώρα κάπως είναι καλύτερα τα πράγματα. Αν και δεν μιλάμε για αυτό το θέμα. Ελπίζω να μην είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα....
Geia sou. De me ksereis, de se ksero, kata tixi vrethika, omos tha ithela na sinisfero ki ego esto kai ligo s'auto, mias kai ksero pos niotheis, exo niosei ki ego etsi, alla gia panentelos diaforetikous logous. Eimai "theoritika" bisexual, pantremeni me ton proto andra pou gnorisa, pou to kserei, to apodexete kai to diaskedazei kiolas. Fisika den prokeite na apokalipso pote autin tin pliroforia stous siggeneis mou, exo omos alla travologimata me tous dikous mou. Filoi mou sto americaniko forum me didaksan kati pou molis fetos to kalokairi arxisa na efarmozo. Oi siggeneis sou einai siggeneis sou, se agapane, omos periorizontai apo ta plesia filtron tis dikis tous prosopikotitas. An den mporoun na se apodextoun, an se pligonoun, esi den mporeis na kaneis kati gia na alaksoun tin apospi tous gia sena. To mono pou mporeis na kaneis einai na "araioseis" tis episkepseis sou kai ta psixika anigmata.
Kali tixi
v
valitsaki πραγματικά σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και για τα λόγια σου. :) Χαίρομαι πραγματικά που βρήκες κάποιον που σε δέχτηκε για αυτό που είσαι, χωρίς σχόλια και ενδιασμούς. :)
Να σε καλά κι εσύ.
To διαβάζω πολύ καθυστερημένα... Εύχομαι στα ποστ που ακολουθούν να διαβάσω ευχάριστες εξελίξεις.
Post a Comment