Αδελφές... Ψυχές
Σκεφτείτε το παρακάτω σκηνικό. Εσείς και η κοπέλα σας (φτου κακά) αγοράζετε ένα σπίτι στην μέση του πουθενά για να ζήσετε τον έρωτα σας, και να κάνετε μια μεγάλη χαρούμενη οικογένεια. Τρια-λα-λι-τρια-λα-λο μέχρι εδώ. Τι γίνεται όμως αν αρχίζατε να βλέπετε παντού άντρες ντυμένους σαν τους Village People των 70's στο σπίτι σας, όπου και σας φωτογράφιζαν γυμνό, σας έδειχναν τους κώλους τους και χόρευαν στους ρυθμούς του Rasputin των Boney M; Αμ, και το χειρότερο σας το είπα; Δεν σας το είπα. Μόνο εσείς μπορούσατε να τους δείτε!
"Μήπως είμαι τρελός; Μήπως τα χω χαμένα;" αρχίζετε να αναρωτιέστε. "Ή - για να πέσω τώρα να πεθάνω ΤΩΡΑ, γιατί δεν με βαστουν τα πόδια μου - γίνομαι... GAY;;" Άπαπαπα. Τι θα πει η γυναίκα σας, ο πεθερός σας και ο καλύτερος σας φίλος; Πρέπει κάτι να κάνετε. Πρίν αρχίσετε να χτυπάτε αλύπητα τον πεθερό σας γιατί πιστέψατε ότι ήταν ένα από τα φαντάσματα που σας παρενοχλούν σεξουαλικά, καλό είναι να πάτε να δείτε έναν ψυχολόγο. Να του πείτε βρε αδερφέ τα πάντα γύρω από τα παιδικά σας χρόνια, για το αν σας άρεσε να βλέπετε τα άλλα παιδιά στο γυμναστήριο να αλλάζουν και άλλα τέτοια.
Αν πάλι βλέπετε ότι δεν σας κάνει τίποτα αυτό, τότε σας συνιστώ να το αποδεχτείτε. Στο κάτω κάτω τι έχετε να χάσετε; Βάλτε τα καλά σας, πηγαίνετε σε ένα gay club και αρχίστε να μιλάτε με τους θαμώνες. Το πολύ πολύ να σας κάτσει τίποτε καλό και να δουν και λίγο χαρά τα σκέλια σας. Αλλά προσοχή μην μπερδέψετε τις έννοιες "ενεργητικός" και "παθητικός" γιατί σας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη! Αν και πάλι ούτε εδώ δεν βλέπετε αποτελέσματα, ε τότε μιλήστε με τα φαντάσματα που σας έχουν κάνει την ζωή μαύρη (ανάθεμα την ώρα και την στιγμή που αποφασίσατε πως ΤΩΡΑ είναι η ώρα να γίνω ανεξάρτητος από τους γονείς μου) και ακούστε τι έχουν να σας πουν. Που ξέρετε, και με την βοήθεια ενός εξορκιστή μπορείτε να τους στείλετε από εκεί που ήρθαν.
Αν όλα αυτά σας φαίνονται κάπως τραβηγμένα τότε που να δείτε τι πέρασε και ο κακόμοιρος Marc στην ταινία "Poltergay". Αχ, φιλενάδα... Όλα βγαλμένα από την ζωή είναι.
4 ουρλιαχτά:
θα το ψάξω το ταινιάκι υποψιάζομαι πως θα μ'αρέσει
Εμένα δεν μου πολυάρεσε... Μια μετριότητα ήταν. Ανάλαφρη ναι, αλλά τα αστεία ήταν βεβιασμένα και λίγα.
:P
Η ελληνική απόδοση του τίτλου δεν είναι τουλάχιστον γελοία και καθαρα ομοφοβική; Τι λέτε;
Κι εγώ την βρήκα γελοία. Για ομοφοβική δεν το νομίζω πάντως.
Post a Comment