Φίλοι για Πάντα
(σ.σ. Διαβάζοντας το παρακάτω ποστ, βάλτε και ακούστε το κομμάτι “One Summer’s Day”, που έχω δίπλα στο music player, του Joe Hisaishi από το αριστούργημα του Hayao Miyazaki “Spirited Away”.)
I never had any friends later on like the ones I had when I was twelve. Jesus, does anyone?
Ήταν ένα πανέμορφο Κυριακάτικο καλοκαιρινό πρωινό, εκεί στις αρχές του Ιουνίου που δεν είχαν αρχίσει ακόμα οι πολλές ζέστες. Είχα κλείσει μόλις το τηλέφωνο και, γεμάτος χαρά, ετοιμαζόμουν να έρθω να σε βρω. Οι γονείς μου δεν πρόλαβαν καν να με ρωτήσουν που πήγαινα και είχα ήδη κλείσει την πόρτα πίσω τους. Δεν με ενδιέφερε τι θα νόμιζαν απλά ήθελα να βρεθώ κοντά σου για να ξεχαστώ, να ξεφύγω από μια δύσκολη βδομάδα που μόλις είχε τελειώσει, να τα πούμε, να παίξουμε. Κατέβηκα σαν τρελός τις σκάλες και σε είδα να με περιμένεις στο γνωστό σημείο. Μου χαμογέλασες και το ανταπέδωσα με ένα χαμόγελο το ίδιο ζεστό όσο και το δικό σου. Ένιωθα ίσως από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στην γη που σε είχα για φίλο μου…Είναι τόσο όμορφο να θυμάσαι τους φίλους σου και τις στιγμές που περάσατε μαζί.
Η φιλία είναι ένα εξαιρετικό και οικουμενικό συναίσθημα που μας ακολουθεί από τα πρώτα βήματά μας. Οι φίλοι μας είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε στην ζωή μας και είναι αυτοί που μας στηρίζουν στις διάφορες αποφάσεις που παίρνουμε, σε αυτούς θα απευθυνθούμε στα δύσκολα, μας αγαπούν και μας δέχονται για αυτό που είμαστε χωρίς περιορισμούς και λυπούνται με τις λύπες μας αλλά, προπάντων, χαίρονται με τις χαρές μας.
… Ήταν μια μέρα ηλιόλουστη. Ξαπλώσαμε στο γρασίδι στο πάρκο μας. Το πάρκο που ερχόμασταν κάθε φορά που νιώθαμε μόνοι και χρειαζόμασταν ο ένας τον άλλον. Χρειαζόμασταν έναν φίλο. Χαζεύαμε τον καταγάλανο ουρανό, καθώς το δροσερό αεράκι μας χτυπούσε στο πρόσωπο. Μιλάγαμε περί ανέμων και υδάτων και γελάγαμε με ό,τι βλακεία ξεστόμιζε ο ένας ή ο άλλος. Μιλάγαμε για τα όνειρά μας, για το πώς θα είμαστε όταν πια θα έχουμε μεγαλώσει. Λέγαμε για τις καλοκαιρινές διακοπές μας και για το πόσο καιρό θα λείπαμε. Το μισούσα που θα αναγκαζόμουν να φύγω από την Αθήνα έστω και για λίγες μέρες και να ακολουθούσα τους γονείς μου σε κάποιο μέρος που δεν ήθελα, χάνοντας έτσι, έστω και λίγες, στιγμές μακριά σου…
Οι φιλίες που έχουμε μικροί είναι πιο δυνατές από αυτές που δημιουργούμε όταν μεγαλώσουμε; Μικροί πάντα βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς. Δεν γνωρίζαμε καν την σημασία της λέξης ζήλιας και φθόνου κι έτσι η φιλία έρχεται πιο αβίαστα. Δρούμε περισσότερο αυθόρμητα και, κυρίως, από ένστικτο. Το μόνο που μας ενδιαφέρει στον άλλον είναι να έχει κάποια κοινά ενδιαφέροντα με μας έτσι ώστε να μπορούμε, τουλάχιστον στην αρχή, να μιλάμε και να κάνουμε παρέα. Είμαστε και πιο αγνοί και ανοιχτοί απ’ όταν μεγαλώσουμε και η φιλία μας στηρίζεται πάνω στον αλληλοσεβασμό και την αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον, κι δεν μας περνάει καν από το μυαλό να χρησιμοποιήσουμε τον άλλον για να πετύχουμε κάποιον δικό μας στόχο κι άλλες τέτοιες μικρότητες. Μεγαλώνοντας οι ρυθμοί της ζωής μας, μας κάνουν πιο αποξενωμένους, αρχίζουμε να βλέπουμε κάποια πράγματα με άλλο μάτι, είμαστε πιο καχύποπτοι και έτσι μερικές φιλίες χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Μόνο μια γλυκιά ανάμνηση μένει κάθε φορά που αναπολούμε πρόσωπα και καταστάσεις από την παιδική μας ηλικία.… Οι ώρες περνούσαν γρήγορα, και τον καταγάλανο πρωινό ουρανό τον διαδέχτηκε ο χρυσαφένιος ουρανός του καλοκαιρινού κυριακάτικου απογεύματος. Χωρίς να το καταλάβουμε ήρθε η ώρα όπου έπρεπε να φύγουμε και να πάμε σπίτια μας. Μια ώρα που πραγματικά δεν ήθελα ποτέ να φτάσει. Μπορεί για σήμερα να έπρεπε να χωριστούμε, αλλά η ώρα που θα σε ξανάβλεπα δεν θα αργούσε να φτάσει. Και σίγουρα θα είχαμε ακόμα περισσότερα να πούμε και να ονειρευτούμε παρέα. Όνειρα που κανείς δεν θα τολμούσε να καταστρέψει…
Τι κάνει όμως μια φιλιά δυνατή και να αντέξει στο πέρασμα και τις δυσκολίες του χρόνου; Αμοιβαίος σεβασμός. Αμοιβαία ειλικρίνεια. Αμοιβαία κατανόηση. Έτσι δημιουργούνται οι βάσεις για μια μακροχρόνια και δυνατή σχέση. Μιας σχέσης που ίσως κατορθώσει να διαρκέσει για πάντα. Με την δύναμη της φιλίας μπορούμε σαν άνθρωποι να ξεπεράσουμε πολλές δυσκολίες στην ζωή. Οι σωστοί και καλοί φίλοι θα είναι αυτοί που θα μας συμπαρασταθούν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας γιατί ο χρόνος μπορεί να φέρνει ρυτίδες στο δέρμα, αλλά η έλλειψη φιλίας φέρνει ρυτίδες στην ψυχή μας.
… Εις το επανιδείν φίλε μου.
Αφιερωμένο στον καλύτερο μου φίλο.
137 και σήμερα...
15 ουρλιαχτά:
Ανατρίχιασα και έτρεξαν τα μάτια μου.
Τόσο άδικο.... :(
Συγκινητικό το ποστ για τον καλύτερο σου φίλο.
Συμφωνώ με όλα και προσθέτω ότι πραγματική φιλία μπορεί να υπάρξει μόνο όταν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη.
Δε ξέρω γιατί, αλλά αυτή την εικόνα 'τρέχω να συναντήσω το φίλο μου' την έχω κι εγώ εντονότατα μέσα μου!
Τι να πω μετα απο αυτά; Να γράψω θεωρίες κ σαχλαμάρες; Θα το χαλάσω. Ξέρεις οτι κ εγώ υπεραγαπώ τους φίλους μου ;).
Απλά εύχομαι όλοι μας να έχουμε την τύχη να αγαπήσουμε τόσο και να έρθουμε κοντά με έναν (ή περισσότερους) ανθρώπους...
...
....
......
........
*Σιωπη γ(κ)αμει=μεγαλο πραγμα*
γιατί ανατρίχιασε ο ηφαιστίωνας; συνέβη κάτι που δεν πιάνω;
Γ@μώτη σου έρχεται ΠΣΚ. Με γ@μησες την ψυχολογία χμφ. Καλά δε βρίζω άλλο. Εύχομαι να είσαι συμβιβασμένος με την πραγματικότητα. Και μην ξεχνάς... έχεις το κοινό σου ;-)
PS: Τα σπάει το track
Έχω την εντύπωση ή ανακάλυψες κάπως αργά το Spirited Away; χεχε
Για τις φιλίες, πιστεύω πως τις περισσότερες φορές τις κοιτάμε πάντα ρομαντικά, κυρίως αυτές των νεώτερών μας χρόνων, όταν δεν είχαμε τόσες απαιτήσεις και ανάγκες. Ίσως όσο δεν τις έχουμε τις εξυψώνουμε τόσο σαν όνειρο, μερικές φορές με το αποτέλεσμα να μην δίνουμε αέρα και ευκαιρίες στο παρών για νέες. Τυχεροί όσοι καταφέρανε να κρατήσουν τις παλιές φιλίες ως και σήμερα και ακόμη πιο τυχεροί αυτοί που καταφέρανε να φτιάξουν αργότερα τόσο καλές ώστε να μπορούν να τις μνημονεύουν ιδιαίτερα.
Πολύ όμορφο.. αξίζει η φιλία να αντέχει στο χρόνο... Καλό ΠΣΚ.
@mad
Σόρρυ που σε χάλασα. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Από την άλλη χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι. ;)
@βορέα
Όχι καμία σχέση. Το Spirited Away το ήξερα πριν καν βγει στους κινηματογράφους εδώ. Και έχεις δίκιο με αυτά που λες.
:)
Φιλιά σε όλους.
ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ.
Ας σου ψιθυρίσω λοιπόν ότι έχεις ένα όμορφο εσωτερικό κόσμο που έχεις καταφέρει να τον εξωτερικεύσεις εδώ.
Για όλους εμάς που μπορούμε να τον δούμε, και να τον εκτιμήσουμε.
Καλώς μας έφερες την άνοιξη λοιπόν.
Angel kiss
poli gluko!!! kalos irthe i anoiksi loipon:D
tovene592, μπες στο λίνκ στο τέλος του ποστ...
ego den pisteyo oti toys kaliteroys filoys toys exoyme otan eimaste paidia.
Otan megalosoyme kai exoyme filoys paroli ti zilia kai to fthono ekei einai i aksia tous.
To oti "tora poy ksereis na epilegeis" epilegeis aytoys eno otan eisai mikros den exeis diamorfomena kritiria, toylaxiston oxi oxi toso sigekrimena.
με είχει συγκινήσει και το αρχικό κείμενο πολύ, όπως και το σημερινό σου. Να είσαι πάντα καλά και δίπλα σε ανθρώπους που αγαπάς
Post a Comment