Memoirs of a Vampire

Κάποιος δικός σου άνθρωπος αρρωσταίνει; Είναι μια ακόμα ευκαιρία για την πολυαγαπημένη σου οικογένεια να βρεθεί και πάλι όλη μαζί. Βοήθειά μας!

Τα νοσοκομεία έχουν καταντήσει να είναι πλέον τα πιο in μέρη για οικογενειακές συγκεντρώσεις. Με το που μαθαίνουν ότι κάποιος συγγενής αρρώστησε, σύσσωμη η οικογένεια τρέχει στο νοσοκομείο να τον δει. Μακρινές θείες εμφανίζονται από του πουθενά, ξαδέρφια που δεν έχεις ξαναδεί αλλά και, κυρίως, άτομα που ευχόσουν να μην ξανάβλεπες ποτέ έρχονται για να σου συμπαρασταθούν στις δύσκολες αυτές ώρες που περνάς. Και κυρίως για να χλαπακιάσει και να κουτσομπολέψει.

Οι συγγενείς είναι ένα περίεργο είδος. Σαν βρικόλακες συναισθημάτων όπου τρέφονται από την δυστυχία και την κατάντια των άλλων καθώς προσπαθούν να νιώσουν καλύτερα για τον ίδιο τους τον εαυτό. Η αρχή είναι πάντα η ίδια: τρελή χαρά και τα φιλιά δίνουν και παίρνουν ενώ οι τυπικές ερωτήσεις, του τύπου "τι κάνεις τώρα; που δουλεύεις; γκόμενα έχεις; πότε θα παντρευτείς εσύ; τα μισά ξαδέρφια σου ήδη το έχουν κάνει και περιμένουν και παιδί!" είναι τα πρώτα δείγματα του ότι οι μέρες που έρχονται σίγουρα δεν θα είναι και οι πιο εύκολες για σένα.

Αφού καταφέρεις να γλυτώσεις από τις τυπικότητες καθώς η απειλή ότι "εμείς δεν τελειώσαμε ακόμη" να πλανάται στον αέρα, πας να κάτσεις στην αίθουσα αναμονής για να περιμένεις να ακούσεις κάποια νέα από τον γιατρό. Εκεί έχουν μαζευτεί οι γυναίκες, όπου έχουν αρχίσει ήδη να κλαίνε τον άρρωστο και να μοιρολογούν, λες και έχει πεθάνει. Ανάμεσα στα μοιρολόγια, σαν μια εύθυμη νότα, έρχονται οι ιστορίες για άλλες αρρώστιες και περιστατικά που η καθεμιά τους έχει ζήσει. "Τα έμαθες για την κόρη της κ. Χρυσούλας; Ε, έπαθε μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα!" "Α, στο διάολο! Κρίμα το κορίτσι! Και ήταν τόσο μα τόσο νέα!!" Και όλες, αφού κουνήσουν συγκαταβατικά το κεφάλι τους, αρχίζουν ξανά το μοιρολόι.

Αποφασίζεις, την ώρα που απορυθμίζουν τα συμπτώματα της ασθένειας και νομίσεις πως κι εσύ έχεις κολλήσει από δαύτη, να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια και να πας στο κυλικείο του νοσοκομείου για να φας κάτι και να πιείς ένα δροσιστικό χυμό. Για κακή σου τύχη, έχουν στρατοπευδέσει όλοι οι άντρες και πριν προλάβεις να κρυφτείς σε κανένα φορείο που περνάει από δίπλα σου σε φωνάζουν να κάτσεις δίπλα τους. Προσπαθούν να σου φέρουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται, το γεγονός ότι ο ασθενής υπάρχει περίπτωση να αποβιώσει και ότι πρέπει να φανείς δυνατός για σένα αλλά, προπάντων, για την ίδια σου την οικογένεια. Εσύ πρέπει να αναλάβεις πλέον τις ευθύνες και να τους συντηρείς όλους γιατί, όπως λένε με μεγάλη σοφία, "η οικογένεια είναι πάνω από όλα".

Κι εκεί που σκέφτεσαι ότι δεν θα βρεις αυτόν που είπε τέτοια μαλακία και σε ταλαιπωρεί για να τον βρίσεις, κρατάς τα νεύρα σου και το μόνο που κάνεις είναι να κουνάς το κεφάλι σου και να λες ένα ξερό "ναι". Αφού τελειώσει το μάθημα περί ευθυνών και τα συναφή, νομίζεις το κεφάλι σου πως πάει να σπάσει. Πάς έξω να πάρεις λίγο καθαρό αέρα και ο χρόνος κυλά χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Επιστρέφοντας στην αίθουσα αναμονής για να κάτσεις και να περιμένεις το πότε θα τελειώσει αυτή η μέρα, που μοιάζει σαν αιώνας, αρχίζεις να ακούς τα χίλια μύρια επειδή έλειπες τόση ώρα και νόμιζαν πως έπαθες κάτι (φυσικά κανείς τους δεν σκέφτηκε να σε πάρει τηλέφωνο στο κινητό όλη αυτή την ώρα) και δεν ήσουν δίπλα στην οικογένειά σου. Το μόνο που κάνεις είναι να περιμένεις, υπομονετικά πάντα, το τέλος της εγχείρησης μπας και καταφέρεις να πας σπίτι σου επιτέλους και να ξεφύγεις από αυτό τον ζωντανό εφιάλτη.

Ευτυχώς όμως, τα καλά νέα έρχονται επιτέλους και τα χαμόγελα επιστρέφουν στα πρόσωπα των περισσοτέρων στην αίθουσα, αρχίζει και δεύτερος γύρος κουτσομπολιού για το τι συμβαίνει με τον καθέναν μέσα στην αίθουσα. "Άκουσες; Στην εντατική τον έβαλαν τον άντρα αυτηνής απέναντι." "Ποιάς μωρή; Αυτής;""Μη δείχνεις μωρή ζαβρακιασμένη. Ναι, αυτηνής. Κρίμα και φαίνεται τόσο νέα". Και αφού πάρουνε τα απαραίτητα αποθέματα ευχαρίστησης από την μιζέρια του άλλου που κάθεται δίπλα τους, σηκώνονται, φιλιούνται, ανταλλάζουνε τις ευχές μας και δίνουνε ραντεβού σύντομα σε κάποιο άλλο νοσοκομείο, σε κάποιου άλλου την δυστυχία να ξαναμαζευτούνε σαν οικογένεια και να περάσουν ακόμα μια ευχάριστη μέρα.

Ευχαριστώ… Δεν θα πάρω…