Δύσκολοι Καιροί Για Πρίγκιπες
Αφορμή για το συγκεκριμένο ποστ είναι πολλά. Λίγο του ότι άκουσα χτες πως υπάρχει περίπτωση ο γάμος να αντικατασταθεί, εν μέρει, και πως δύο άτομα θα είναι παντρεμένα με το που βάζουν την "τζούφρα" τους σε ένα χαρτί – το ίδιο θα ισχύει και με άτομα του ίδιου φύλου – ενώ το ίδιο εύκολα θα μπορούν και να χωρίζουν μιας και αλλάζουμε τους εραστές μας/συντρόφους μας πιο συχνά και από πουκάμισα. Λίγο, επίσης, και η πρωινή κουβεντούλα που είχα με έναν γνωστό μου για το αν τελικά υπάρχει πραγματικά αγάπη στον κόσμο αυτό. Για το αν, αν θέλετε, μερικοί είμαστε απλά τυχεροί να βρούμε κάποιον που να μας αγαπάει για αυτό που είμαστε ενώ άλλοι απλά είμαστε καταδικασμένοι να βρισκόμαστε πάντα σε μια δίνη κακών σχέσεων και περιστασιακού σεξ. Λίγο του ότι χτες έμαθα από ένα παιδί, που πραγματικά συμπαθώ πάρα πολύ και το έχω σε εκτίμηση, ότι χώρισε και μάλιστα μέσω sms.
Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του σε αυτό τον πλανήτη ήθελε να έχει κάποιον δίπλα του. Από τον Αδάμ, που βαριόταν μόνος του και ο Θεός έκανε την Εύα για να δει κι αυτός λίγο χαρά, μέχρι και σήμερα, όλοι μας θέλουμε αυτόν τον κάποιον να μας κρατάει ζεστά τις κρύες νύχτες του χειμώνα και στα μάτια του/της να βλέπουμε τον κόσμο όλο. Από μικρούς μας μάθαιναν ότι ο πρωταρχικός ρόλος του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια, με ό, τι συνεπάγεται αυτό. Τα κορίτσια, δε ειδικά, από μικρά έπαιζαν την νύφη και ονειρεύονταν τον τέλειο γάμο και τον πρίγκιπα που θα έρθει να τις πάρει με το κατάλευκό του άλογο. Όνειρα θερινής νυχτώς…
Υπάρχουν πολλοί από μας, που τυχαίνει με το που γνωρίζουμε κάποιον, αμέσως να κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Σκεφτόμαστε ότι με αυτόν/ην θα καταλήξουμε να ζούμε για την υπόλοιπη ζωή μας. Και φυσικά και ένα σχέδιο είναι και ο γάμος. Χωρίς να γνωριζόμαστε καλά καλά, φοράμε τα καλά μας, πάμε στην εκκλησία και, πριν το καταλάβουμε, βρισκόμαστε παντρεμένοι με σύζυγο και σπιτικό να συντηρήσουμε. Και πριν λίγους μήνες, να φανταστείτε, το μόνο που μας ένοιαζε είναι για το αν η Britney Spears μπήκε για 4η ή 5η φορά για αποτοξίνωση. Γιατί τρέχουμε με την πρώτη ευκαιρία σε μια εκκλησία; Αύτη είναι και ίσως η πιο εύκολη απάντηση που μπορώ να δώσω. Φοβόμαστε. Ναι, φοβόμαστε μη μείνουμε μόνοι μας και τώρα που βρήκαμε έναν ας τον καπαρώσουμε για να είμαστε και σίγουροι βρε αδερφέ. Η μοναξιά είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Κανείς μας δεν θέλει να μείνει μόνος του και πόσο μάλλον αργότερα στα γεράματα που είναι και πολύ πιο δύσκολα.
Αλλά δεν παύουμε όμως να είμαστε άνθρωποι. Και από την φύση του, ο άνθρωπος, βαριέται εύκολα. Και φυσικά, με τις τόσες επιλογές εκεί έξω, σύντομα από εκεί που πριν λίγο καιρό ακούγαμε "ντιν - ντον", τις καμπάνες της εκκλησιάς, τώρα ακούμε κάποιες φωνούλες στο μυαλό μας να αποδράσουμε από το "αδιέξοδο" της σχέσης, που μας πνίγει κάθε μέρα και πιο πολύ, και να τρέξουμε πιο γρήγορα σαν σπρίντερ των 100 μ. στο κοντινότερο μπαρ να γνωρίσουμε τον επόμενο ή την επόμενη. Είναι φαινόμενο της εποχής μας πλέον. Σχέσεις διαλύονται η μια πίσω από την άλλη, άλλοτε αφήνοντας μόνο κάποιες ελάχιστες ζημιές που επουλώνονται εύκολα με τον χρόνο και άλλοτε οι επιπτώσεις ενός χωρισμού είναι πραγματικά καταστροφικές, τόσο γι’ αυτούς που χωρίζουν, όσο και για τους γύρω τους.
Όταν χωρίσουμε έρχεται το τέλος; Και φυσικά όχι. Προς Θεού! Σίγουρα στην αρχή μας φαίνεται βουνό, αλλά σύντομα ξαναβρίσκουμε το παλιό καλό εαυτό μας και είμαστε έτοιμοι για άλλοι μια φορά να ξαναφάμε τα μούτρα μας. "Έρως ανήκατε μάχαν" έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Τελικά ήταν όντως πολύ ρομαντικοί οι αρχαίοι ημών... Τώρα ο έρωτας όχι απλά νικιέται αλλά και τον ποδοπατούμε, του βγάζουμε τα φτερά και τον κάνουμε και στιφάδο άμα λάχει. Οι περισσότεροι φοβούνται να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους και ο υπόλοιπος που τα εκδηλώνει, το μετανιώνει γιατί έφαγε απόρριψη επειδή το έκανε, αλλά όλοι δεν παύουμε να ψάχνουμε την ιδανική και τέλεια αγάπη που θα διαρκέσει μια ζωή. Ελπίδες μάταιες; Μπορεί έτσι να φαίνεται. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Και πιστέψτε με, κανείς μας δεν έχει τελικά το κοκκαλάκι της νυχτερίδας γιατί αν σε έναν πλανήτη που όλοι αποζητούμε την αγάπη, οι πιθανότητες να βρούμε κάποιον να μας δεχτεί και να μας αγαπήσει γι’ αυτό που είμαστε, είναι με το μέρος μας.
21 ουρλιαχτά:
to ekleise poli oraia!!! ena tha po... an de niotheis olokliromenos apo monos sou de mporeis na perimeneis mia sxesi, enan allo na se kalipsei! kai ante sou leo ego se kaliptei, se simplironei... an fygei??? prota prepei na ta exeis kala me ton eayto sou kai meta i sxesi isos einai pio orimi, pio statheri. kai bebaia mia sxesi/gamos de prepei na einai aytoskopos, alla synexeia, ekseliksi mia gnorimias!!! ayta peripou... me mperdepsa ligo!! ouf... :D
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις! Εσύ ανήκεις στους τυχερούς και πρέπει να νιώθεις ευγνώμων γι' αυτό!
Το συμφωνο συμβίωσης που συζητείται εννοείται πως δε καταργεί το γάμο. Είναι απλά ένας ακόμα τρόπος να αναγνωριστούν δικαιώματα που προκύπτουν από συμβίωση δύο ατόμων.
το συγκεκριμένο σύμφωνο δίνει μία διέξοδο σε αυτά τα ζευγάρια που για οποιονδήποτε λόγο δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παντρευτούν, έτσι ώστε να έχουν νομικά τα ίδια δικαιώματα ή υποχρεώσεις με τους παντρεμένους.
νομίζω ότι με αυτό το μέτρο προετοιμάζουν το έδαφος και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. αργά ή γρήγορα θα έρθει και εδώ.
όσον αφορά την αγάπη είναι δύσκολο να τη βρούμε. αν και μου άρεσε το κλείσιμο σου με το αισιόδοξο μήνυμα, θεωρώ ότι μιλάμε για κάτι πολύ πολύ σπάνιο
Yperoxo post. Nomizw pws o an8rwpos tremei to xrono. Blepei ta xronia na pernane olo k pio grhgora, de syneidhtopoiei pws feygoun etsi apla k pws den exei ekplhrwsei polla ap ta oneira tou. To gamo to blepei pisteyw ws kati pou prepei paradosiaka na ginei k oxi toso ws eksasfalish. H monaksia pou oloi tremoume payei na yparxei molis broume kapoion pou 8ewroume "ksexwristo". An biastoume ap th fobia mas gia to xrono isws kanoume la8os. Pantws akomh k kapoion monadiko gia mena na mh brw, eyxomai na mh xasw pote merika atoma pou exw gyrw mou. Tote 8a ais8an8w pragmatika monos. K de 8a to antexa.
Ego pali mallon den simfono me ola.Einai kapoia simeia sta opoia exeis apolito dikio, opos to oti o anthropos barietai eukola, i oti fobomaste ti monaksia. Oson afora omos to gamo, den tha elega oti ta pragmata einai akribos etsi. Gia mena toylaxiston o gamos den apotelei tin ipsisti oloklirosi mias sxesis. Antithetos, iparxoyn fores pou den antilambanomai kan tin xrisimotita. Dld an agapas kapoion i teleti i esto i nomiki simbasi tha einai auti pou tha sas kratisei mazi? Pou tha sas stamatisei apo to na allazete toys erotes "san ta poukamisa"? To prosfato toulaxiston parelthon mas deixnei oti ola auta einai mia isxni pithanotita. Gia elaxistous distixos o gamos simainei "gia panta". Kai edo einai i xrisimotita tou simfonitikou. Giati den ipokrinesai to gia panta, alla ekmetalleuesai ta idia ta pleonektimata poy to kratos den tha sou edine xoris to gamo. Mporei na akougomai kiniki kai entelos anti-romantiki, alla auto pou thelo na po einai oti i ousia mias sxesis den brisketai stoys tipous. Brisketai sto pos o allos sou deixnei oti s agapaei, sto an oi ores sou mazi tou einai to kalitero pou mporeis na fantasteis na kaneis me ti zoi sou. Kai telika mporei gia merikous na erthei kai to gia panta. ;)
Filakia Strahd mou.:)
Έχουμε πιθανότητες λες ε;;; Περιμένω..
*Τη μοναξιά φοβάμαι... τουρου τουρου ......"
αααχχχ ωραία τα λες strahd ....
Πιστεύω ότι η ουσία βρίσκεται στις τελευταίες λέξεις σου Strahd, το βασικό είναι να μπορέσεις κάποτε να βρεις τον άνθρωπό σου, σε έναν κόσμο που ψάχνει την αγάπη μεν αλλά δυσκολεύεται να την εκφράσει. Από κει και πέρα δε νομίζω ότι η πολιτική ένωση είτε λέγεται γάμος είτε σύμφωνο συμβίωσης μπορεί να εξασφαλίσει την αγάπη, και εκεί χάνουν το παιχνίδι πολλά ζευγάρια. Κρύβονται πίσω από τη νομική σταθερότητα και ξεχνούν ότι η σχέση είναι δυναμική και μεταβαλλόμενη, όπως και τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή. Όμως έχεις δίκιο, όλοι έχουμε βιολογικό ρολόι που μας πιέζει, και η μοναξιά δρα πάντα επιταχυντικά...
Strahd πολύ ωραίο post. Εγώ θα δώσω βάση στην ψυχολογία. Ο γάμος όντως έτσι όπως τον θέτεις είναι ένα καταφύγιο για να νιώθουμε και εμείς εντάξει με τη σχέση μας. Οι ρυθμοί έχουν αλλάξει και αυτό δεν αφορά τη ζωή σαν ζωή αλλά τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας.
Υπάρχουν παιδιά που όντως έχουν σχέση αλλά ταυτόχρονα παίζει και το ματάκι τους. Γιαυτό βλέπουμε όλες αυτές τις αγγελίες τύπου σε είδα εδώ σε είδα εκεί. Πώς μπορεί κάποιος σε μια τόσο μεγάλη πόλη και με τόσο έντονους ρυθμούς να ζήσει γαλήνια και ήσυχα με το σύντροφό του?
Internet, δουλειές, υποχρεώσεις, έξοδοι.. νέες γνωριμίες... ο κόσμος είναι πολύ ανήσυχος. Όταν οι αρχαίοι μιλούσαν για τον έρωτα και την αγάπη, το έκριναν με τα δικά τους μέτρα, όπως αξίζει να είναι πραγματικά. Δεν είχαν φανταστεί ποτέ για internet και clubing...
Απο το κακό στο χειρότερο πάμε. Εγώ θα προτιμούσα να έμενα κάπου απομονομένος με το σύντροφό μου μακριά απο τον πανικό και το χάος.
Εάν ο κόσμος δεν αγαπήσει και δεν αφοσιωθεί σε αυτό που έχει στα χέρια του ποτέ δεν θα είναι ευτυχισμένος.
poly omorfo post
an kai melagxolhsa
to 8ema einai na mporeis na agapas , xwris na blepeis ton allo san ena meso ekplhrwshs twn egwistikwn epi8umiwn sou
to oti ola einai analwsima, kai oti yparxoun ligoi pou 8eloun na prospa8hsoun einai problhma..
@comingthrough
Θα συμφωνήσω με το ότι ο γάμος δεν είναι αυτοσκοπός. Εννοείτε πως γάμος θα πρέπει να γίνεται μόνο σαν φυσική εξέλιξη της σχέσης μεταξύ δυο ατόμων. Αλλιώς θα καταλήξει σε αποτυχία. Αλλά για το πρώτο που λες θα διαφωνήσω λίγο. Δεν είναι κακό το να νιώθεις ότι σε συμπληρώνει ο άλλος. Η σχέση γίνεται έτσι ολοένα και πιο δυνατή και δένει το πράγμα. Δες το κι έτσι, είμαστε όλοι σαν κομμάτια ενός πάζλ - το να βρούμε το ένα και μοναδικό κομμάτι που ταιριάζει τέλεια με μας, μας συμπληρώνει αν θες. Δεν το θεωρώ κακό. Πάντως δύσκολα το αφήνεις και σε αφήνει αν είστε τέλειοι ο ένας για τον άλλον.
@revqueer
Δεν το ήξερα αυτό για το συμφωνητικό. Είχα ακούσει μόνο λίγο γι' αυτό στις ειδήσεις. Thanx for the heads up :)
@tovene592
Νομίζω πως όντως προετοιμάζει το έδαφος για κάτι τέτοιο και ελπίζω να γίνει κι αυτό. Η αγάπη μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθεί αν την κυνηγάμε από δω κι από κει. Συνήθως μας έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουμε, τουλάχιστον αυτό μου έχει δείξει μέχρι στιγμής η ζωή μου. :)
@oni
Ο χρόνος πάντα θα είναι αμείλικτος. Πολλοί πέφτουμε στην παγίδα αυτή πιστεύοντας ότι βρήκαμε την πραγματική αγάπη. Εξάλλου η αγάπη πάντα μας ζαλίζει σαν ναρκωτικό. Από την άλλη, όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, να προσπαθήσουμε να είμαστε "νηφάλιοι" για να μπορούμε να κρίνουμε καλύτερα καταστάσεις και ανθρώπους έτσι ώστε να μην τρώμε συνέχεια τα μούτρα μας.
@martyr :)))
Πρώτα από όλα να πω πως γενικά δεν είχα σαν σκοπό να εξυμνήσω τα πλεονεκτήματα του γάμου. Εννοείτε πως έχεις δίκιο. Κανείς δεν είπε πως ο γάμος είναι η ύψιστη ολοκλήρωση μιας σχέσης. Μπορεί, απλά, για μερικούς να είναι κάτι σαν μια φυσική εξέλιξη μιας σχέσης. Σίγουρα δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο για να δείξεις τον άλλον ότι τον αγαπάς. Και μην ξεχνάς εμείς φταίμε που ο γάμος έχει χάσει τον ρομαντισμό του και απλά γίνεται μόνο και μόνο για να έχουμε κάποια πλεονεκτήματα από το κράτος.
Φιλιά πολλά :)
@Hfaistiwnas
Πιθανότητες, πιστεύω πως είναι πάντα αρκετές. :) Φιλιά πολλά. :)
@hourglass
Το κακό είναι ότι ακριβώς εκεί ποντάρουν τα περισσότερα ζευγάρια. Πιστεύουν ότι με τον γάμο θα έχουν εξασφαλίσει την αιώνια αγάπη. Έλα μου όμως που για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να δουλέψουν αρκετά για να το πετύχουν....
@aviator87
Πολλοί πιστεύουν ότι θα βρουν την απόλυτη ευτυχία με το κάνουν σεξ με όσο περισσότερους μπορούν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι όμως να αλλοιώνονται ψυχικά και μόνο αυτό να τους ολοκληρώνει σαν άτομα. Δεν λέω καλό το σεξ, αλλά πάντα είναι πολύ καλύτερο όταν υπάρχει και αυτό το εγκεφαλικό παιχνίδι και η αγάπη με αυτόν που έχεις στο κρεβάτι. Και πάντα μια ζεστή αγκαλιά μετά είναι πολύ καλύτερη... :)
@moody
Σόρρυ καλή μου που σε μελαγχόλησα. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός... :( Έχουμε γίνει όμως κι εμείς σαν άνθρωποι πολύ εγωιστές. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εκπληρώσουμε τις δικές μας επιθυμίες σε μια σχέση χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τον δίπλα μας. Είναι οι ρυθμοί της ζωής; Είναι μια φυσική μετάλλαξη του ανθρώπου σε ένα πιο εγωιστικό ζώο από ότι είναι; Δεν ξέρω. Αλλά μερικοί αντιστεκόμαστε με σθένος σε όλο αυτό. :)
poli poli kalo to keimeno sou!!! nomizo oti oi sxeseis boroun na exoun diarkeia arkei na mi koitame mono ton eauto mas...vevaia se ola auta paizei rolo kai o xaraktiras kapoiou...i sta8erotita tou, i dia8esi tou gia prospa8eia...kai polla polla alla...
xairomai pou ekleises aisiodoxa to keimeno sou!!
ante pou einai tote???????? de fimizomai gia tin ypomoni mou!!!
:P
Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Και πιστέψτε με, κανείς μας δεν έχει τελικά το κοκκαλάκι της νυχτερίδας γιατί αν σε έναν πλανήτη που όλοι αποζητούμε την αγάπη, οι πιθανότητες να βρούμε κάποιον να μας δεχτεί και να μας αγαπήσει γι’ αυτό που είμαστε, είναι με το μέρος μας.
Και συμπληρωνω..ειναι πολυ λιγοι αυτοι..μετρημενοι σε 2-3 δαχτυλα.
Πολυ καλη η αναρτηση Stradh.
Θα ήθελα να τονίσω ότι δεν ήμουν εγώ που χώρισα μέσω sms. Έχω χωρίσει μέσω msn.
Θα ηθελα να τονισω πως αν ειμαι εγω αυτος περι του οποιου γινεται λογος για χωρισμο μεσω σμσ,να κατονομαστω επισημος και να δακτυλοδειχτω.Επισης,θα ηταν καλο για την καλυτερη πληροφορηση μου.Πισω εχει ο Γ(κ)αμει την ουρα :P
@leviathan
Χαίρομαι που σου άρεσε. Συμφωνώ το ότι δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας σε μια σχέση. Έτσι δεν διαρκεί καθόλου.
@P.O.V of a G
Patience is a virtueeeee... :P
@Γ(κ)αμει Bear
Τhanx για τα σχόλια σου. Αλλά ίσως είμαι λίιιγο πιο αισιόδοξος... :P Υπάρχει κόσμος εκεί έξω που ψάχνει την αγάπη και μάλιστα αρκετός αλλά φοβάται να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του μπας και φάει την απόρριψη...
@g for george και Γ(κ)αμει Bear
Τελικά πολύ κόσμος χωρίζει έτσι... Είναι τόσο δύσκολο πια να πεις σε κάποιον που σέβεσαι και, έστω αγαπούσες μέχρι πρότινος, face to face ότι δεν θες να είσαι πια μαζί του; Κάντο ρε παιδί μου προς σεβασμό προς σ' αυτόν που πέρασες καλά κάποιες στιγμές μαζί. Έλεος...
Φίλε Strahd, το post σου μου άνοιξε τα μάτια. Θα αναφέρω μόνο μια ατάκα απο μια Ιαπωνική ταινία τρόμου: Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως μοναχικό πλάσμα. Ακόμα και όταν είναι με άλλους σε μια οικογένεια ή σε μια σχέση, το κάνει απλά και μόνο για την καλυτέρευση της ζωής του. Όμως, μόνος έρχεται και μόνος φεύγει απο αυτήν την ζωή.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ορθό αυτό το σχόλιο, αν λάβουμε υπόψιν και το γεγονός ότι παραδοσιακά, θεωρούμαστε κοινωνικά πλάσματα. Είναι όμως έτσι ή είμαστε απλά 'καλοπερασάκηδες'? Νομίζω ότι αυτό είναι στην κρίση του καθενός. Εγώ πάντως χαίρομαι να συμβιώνω με ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ. Είμαι πρόθυμος να κάνω ότι μπορώ για να περνάνε καλύτερα και να μην έχουν κανένα παράπονο! Τι κάνω όμως όταν προδίδουν την εμπιστοσύνη μου και κυρίως την αγάπη μου? Πήγε χαμένος ο καιρός που περάσαμε μαζί? όχι! Πετάχτηκε στα σκουπίδια η αγάπη και όλες οι ελπίδες που είχα μαζί τους? Ναι! Έχει δύο όψεις το όλο θέμα.
Το να χωρίζεις, ή να σε χωρίζουν, είναι φυσιολογικό. Το να μην σέβεσαι, να μην εκτιμάς και να πετάς στα σκουπίδια κάτι που ο άλλος έχει δώσει όλη του την ψυχή, την αγάπη (και χίλια δύο υλικά πράγματα που αυτά όμως δεν μετράνε...) και υποτίθεται ότι και εσύ έχεις δώσει το ίδιο απλά και μόνο επειδή ένοιωσες βαρεμάρα...ε, όχι...αυτό δεν είναι σωστό.
Λυπάμαι, αλλά όταν δίνεις τα πάντα και το αποτέλεσμα είναι ο χωρισμός...σκέφτεσαι πως η παραπάνω ατάκα είναι ίσως σωστή.
Φίλε Strahd, σε ευχαριστώ εκ βάθεως καρδιάς...
Έχω χωρίσει με "φυσιολογικό" τρόπο, εννοείται. Και με αυτό εννοώ, πρόσωπο με πρόσωπο. Και με έχουν χωρίσει, επίσης.
Στην περίπτωση που αναφέρομαι (msn) δεν του άξιζε κάτι καλύτερο παρά μόνο αυτό. Δεν μπορώ και να επεκταθώ :-)
@Girishajin
Μόνοι μας ερχόμαστε στην Γη και μόνοι μας φεύγουμε. Αλλά στο ταξίδι αυτό πάντα θέλουμε να έχουμε κάποιον δίπλα μας να το μοιραστούμε. Έτσι γίνεται πιο συναρπαστικό. Εξάλλου, όπως λένε, σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι φίλε μου. Μη το ξεχνάς αυτό... Ελπίζω να είσαι καλύτερα αυτές τις μέρες. Φιλιά πολλά :) Και μην ευχαριστείς καθόλου ;)
@g for george
Αν το άξιζε τότε τι να πω; :)
Post a Comment