Memoirs of a Vampire

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμούνται τον Ανδρέα Ευαγγελόπουλο (a.k.a. Εθνικός Σταρ), να κλαίει και να χτυπιέται μπροστά στην κάμερα για να αφήσουν την φίλη του, όπως λέει δηλαδή, Paris Hilton ήσυχη και να την βγάλουν από την φυλακή (από ότι είπε πήγε και σε ένα local μοναστήρι στα τέσσερα για να προσκυνήσει για το καλό της φιλενάδας του). Τώρα, ακολουθώντας τα χνάρια του Εθνικού μας Σταρ, ο Chris Crocker, κλαίγοντας μπροστά στην κάμερα, έβγαλε το vlog του (video blog) όπου εκλυπαρεί να αφήσουν την Britney Spears ήσυχη. Απολαύστε...



Επείδη, όπως ήταν φυσικό, το κράξιμο που έφαγε ήταν μεγάλο, ο ηθοποιός Seth Green έβγαλε ένα σατιρικό βίντεο όπου λέει να αφήσουν τον Chris Crocker ήσυχο...



Τι να πει κανείς;...

Πραγματικά, τι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή στις χθεσινές Νύχτες Πρεμιέρας. Το "Hairspray" κατάφερε πραγματικά να συνεπαίρνει τους πάντες μέσα στην αίθουσα. Μια ταινία όπου με τα τραγούδια και το κέφι της, δημιουργούσε μια τρομερή "feel good" διάθεση στους πάντες. Στην Βαλτιμόρη των Η.Π.Α. το 1962, μια μικρή κοπέλα, η Tracy Turnblad, προσπαθεί να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα: να χορέψει σε μια εκπομπή ενός τοπικού καναλιού. Σύντομα όμως θα δει ότι όλοι δεν είναι ίσοι και όμοιοι σε αυτό το κανάλι και θα παλέψει για την ισότητα. Αν και η ταινία μιλάει για τις φυλετικές διακρίσεις στην Αμερική της δεκαετίας του '60, περνάει και το μήνυμα ότι η αγάπη δεν βλέπει χρώμα ή φύλο και όλοι είναι ίσοι απέναντι σ' αυτό το μοναδικό συναίσθημα, ενώ ο ρατσισμός και οι διακρίσεις πάσης φύσεως πρέπει να σταματήσουν. Ένα μήνυμα, που έχει πέραση ακόμα και σήμερα, περνάει με έναν μοναδικό τρόπο στην ταινία, μια ταινία γεμάτη κέφι, τραγούδι και ζωντάνια που ελάχιστα βλέπεις σήμερα.

Προς το τέλος μάλιστα της ταινίας, εμένα και της παρέας μου μας είχε συνεπάρει τόσο η μουσική της ταινίας που χορεύαμε στις θέσεις μας, ενώ όταν τελείωσε έβλεπες κόσμο να χορεύει καθώς έβγαινε από την αίθουσα (προσωπικά πρώτη φορά το είδα κάτι τέτοιο να το κάνει μια ταινία!!).

Θα γελάσετε, θα τραγουδήσετε και θα δείτε και τον John Travolta σε ένα ρόλο πραγματική έκπληξη και την, απίστευτη, Michelle Pfeiffer στον ρόλο της κακιάς. Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες στις 11 Οκτωβρίου.

Cause you can't stop the Motion of the ocean or the rain from above
You can try to stop the paradise were dreamin of
But you cannot stop the rhythm of two hearts in love to stay!
Cause you cant stop the beat!

Oh, no you fucking can't...

Να πω την αλήθεια, όλες αυτές τις μέρες είχα όρεξη να γράψω για πολλά πράγματα. Όπως για ένα παριζιάνικο ποντίκι που έκανε μια πραγματικά υπέροχη εμφάνιση στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας, για ένα τραγούδι που είχα ακούσει πριν λίγες μέρες και τώρα δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου... Ακόμα, ναι, ακόμα και για μια επίθεση κατσαρίδας που έζησα... Κι όλα αυτά με χιούμορ και αρκετές δόσεις γέλιου.

Ίσως ανεφερθώ κάποτε σε όλα αυτά. Ίσως... Αλλά για την ώρα πάρτε το παρακάτω video ενός καλλιτέχνη που πραγματικά λατρεύω και ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια EVER!

Θυμάμαι...

1990... Εγώ μόλις είχα φύγει με τον αδερφό μου και πηγαίναμε από την Γκράβα προς το σπίτι μας και συναντάμε έναν φίλο του αδερφού μου παρέα με ένα άγνωστο παιδί. Αφού είπαμε τις γνωστές βλακείες μας, ο φίλος του αδερφού μου γυρνάει σε μένα και μου λέει: "Αχ, ρε παιδιά ξέχασα να σας συστήσω...". Πετάγεσαι εσύ τότε και μου δίνεις το χέρι σου με ένα χαμόγελο στα χείλι σου και να μου λες: "Γιάννης". "Χρήστος, χάρηκα" απαντώ εγώ κάπως πιο διστακτικά και σου δίνω το χέρι μου. Εσύ τότε μόλις είχες αρχίσει το Γυμνάσιο, ενώ εγώ πήγαινα ήδη στην δεύτερη τάξη. Μιλάγαμε για κάμποση ώρα και αμέσως κατάλαβα ότι άρχισε να δημιουργείτε μια απίστευτη χημεία μεταξύ μας. Γίναμε αμέσως φίλοι. Τότε μπορεί να μην το ήξερα, αλλά αυτό ήταν το ξεκίνημα μιας πραγματικά υπέροχης φιλίας.

Θυμάμαι...

Την πρώτη μέρα με κάλεσες σπίτι σου, ήταν 2 μέρες αφότου είχαμε γνωριστεί. Έμενες λίγη ώρα πιο πάνω από μένα και ήρθα μόλις σχολάσαμε από το σχολείο. Η μητέρα σου έλειπε για δουλειά και αμέσως πήγαμε στον υπολογιστή και καθόμασταν και παίζαμε παιχνίδια. Εγώ, αν και με το άγχος που δεν είχα πάει σπίτι για φαγητό και σίγουρα θα με κατσάδιαζαν, ένοιωθα υπέροχα μαζί σου και περνούσα πραγματικά απίστευτα. Γυρνώντας σπίτι, όπως το περίμενα, τα άκουσα από τον πατέρα μου που πάω σε αγνώστους τέτοια ώρα. Αλλά εμένα δεν με ένοιαζε γιατί πραγματικά είχα βρει έναν υπέροχο φίλο...

Θυμάμαι...

Τις μέρες που περνάγαμε μαζί. Το γέλιο και τα αστεία που κάναμε. Το παιχνίδι και τις ατελείωτες ώρες πάνω από το PC σου. Τις ώρες που περνάγαμε μιλώντας στο τηλέφωνο για βλακείες που κατέληγε σε έναν υπέρογκο λογαριασμό. Τις ατελείωτες ώρες παιχνιδιού που περνάγαμε την εποχή των καταλήψεων. Τα RPG που παίζαμε με την παρέα μας... Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα.

Θυμάμαι...

Την ημέρα των γενεθλίων σου που μπήκαμε στο λεωφορείο και με το που καθίσαμε μου ανακοινώνεις ότι θα μετακομίσετε εσύ και η μητέρα σου σε ένα άλλο σπίτι. Εγώ τρελάθηκα. Πίστευα ότι δεν θα σε ξαναδώ και θα χάσω τον καλύτερό μου φίλο. Αλλά εσύ με καθησύχασες και μου είπες ότι πάτε λίγο πιο κάτω. Αλλά είπες και κάτι άλλο που πραγματικά με έκανε να σε νιώσω κάτι περισσότερο από φίλο. Να σε νιώσω σαν αδερφό μου. Μου είπες: "Θα έρχεσαι να με βλέπεις εκεί που θα πάμε; Είσαι ο μοναδικός μου πραγματικός φίλος και δεν θέλω να σε χάσω...". Και σου απάντησα: "Και στην άκρη του κόσμου να πας, εγώ θα έρχομαι να σε βλέπω γιατί είσαι σαν αδερφός μου", και μου χαμογέλασες. Εκείνη την ημέρα πήγαμε στα Goody's και η μητέρα σου με έκανε να νιώσω σαν μέρος της οικογένειά σας εκείνη την μέρα.

Θυμάμαι...

Οκτώβριος 1993... Ήταν από τις τελευταίες ώρες στο σχολείο και σε βλέπω από μακριά να φεύγεις νωρίτερα εκείνη την μέρα. Το βράδυ, γυρνώντας σπίτι από το φροντιστήριο, μαθαίνω από την μητέρα μου ότι μπήκες στο νοσοκομείο. Εγώ αμέσως τρόμαξα πως ήταν κάτι το σοβαρό. Πήρα αμέσως τηλέφωνο στο σπίτι σου και η μητέρα σου μου είπε να μην ανησυχώ γιατί θα κάνεις μια απλή επέμβαση στο μάτι. Σε πήρα και στο νοσοκομείο και μιλήσαμε. Δεν έδειχνες να φοβάσαι. Πάντα ήσουν ο πιο γενναίος από τους δυο μας. Οι γονείς μου δεν με άφησαν να έρθω να σε δω για να μην σε στενοχωρηθείς για το πως θα σε δω.

26 Οκτωβρίου 1993... Εκείνη την Τρίτη το πρωί είχαμε την πρώτη ώρα Αρχαία. Η καθηγήτριά μας μπαίνει μέσα με δάκρυα στα μάτια και μας λέει ότι ένα παιδί από ένα άλλο τμήμα πέθανε χτες. Δεν μου πέρασε από το μυαλό τίποτα... Αλλά με το που χτύπησε το κουδούνι για διάλλειμα έτρεξα αμέσως στην τάξη σου και όλους τους είδα χαρούμενους, οπότε πίστεψα ότι όλα είναι μια χαρά. Δυστυχώς όμως έκανα λάθος... Λίγο αργότερα μαθαίνω ότι το παιδί που πέθανε, αυτή η αθώα ψυχή που χάθηκε, ήσουν εσύ. Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, αλλά δεν έκλαψα. Νόμιζα απλά πως ήταν ένα αστείο σου απλά και μόνο να με τρομάξεις. Έτσι έλεγα στο εαυτό μου μέχρι που πήγα σπίτι και με είδε η μητέρα μου και με μια απάθεια να τις λέω ότι: "Μαμά, ο Γιάννης πέθανε....". Η μητέρα μου δεν το πίστευε και προσπάθησε να με καθησυχάσει αλλά της έλεγα πως είμαι ΟΚ. Έμαθα ότι πέθανες από ανακοπή καρδιάς στην ανάρρωση. Αν είναι ποτέ δυνατόν...

Την επόμενη μέρα πήγα στην κηδεία σου όπου και πάλι δεν έκλαψα. Ο αδερφός μου είχε λιποθύμησε από το κλάμα κι εγώ, ο καλύτερός σου φίλος, δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ. Ήμουν απάνθρωπος τελικά; Κάποιος χωρίς ούτε ένα ίχνος ευαισθησίας; Μίσησα τον ευατό μου που δεν μπόρεσα να σε θρηνήσω, που δεν μπόρεσα να σου πω ένα πρέπον αντίο....


5 χρόνια πέρασαν, και όλα αυτά τα χρόνια είχα κλειστεί στον ευατό μου περιμένοντας απλά κάποιος να μου πει ότι όλα αυτά ήταν μια καλοστημένη φάρσα και ότι ήσουν ζωντανός. Ότι θα έρθεις πάλι και θα παίξουμε παρέα τα αγαπημένα μας adventures.... Μάταια όμως. Θυμάμαι πως μια μέρα πως ένας κοινός μας φίλος με πήρε τηλέφωνο να μου πει να έρθω σπίτι του γιατί μου έχει μια έκπληξη. Θα φανεί τρελό, αλλά πίστευα πως η έκπληξη ήσουν εσύ. Έτρεξα σπίτι του σκεφτόμενος όλη την ώρα ότι θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Φτάνοντας είδα ότι αγόρασε ένα καινούργιο βιβλίο που ήθελα να διαβάσω κι εγώ... Δεν ήξερα πως να αντιδράσω και απλά έριξα ένα χαμόγελο. Τελικά λίγο πριν πάω για σπουδές στην Αγγλία αποφάσισα να πάω να σε χαιρετήσω. Χρειάστηκε απίστευτη δύναμη αλλά το έκανα. Και όταν είδα την φωτογραφία σου πάνω από μια σκληρή και κρύα ταφόπλακα, τότε κατάλαβα πως όλα είναι αληθινά... Και τότε αφέθηκα... Και έκλαψα όσο δεν είχα κλάψει ποτέ στην ζωή μου.


14 χρόνια κοντεύουν να περάσουν από τότε και πραγματικά δεν σε έχω ξεχάσει. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε, μέχρι και την τελευταία στιγμή που είδα το πρόσωπό σου, το χαμόγελο σου, όλα αυτά έχουν μείνει απαράλλαχτα στο μυαλό μου. Αλλά μετανιώνω για κάποια πράγματα που δεν σου έχω πει και δεν είχα κάνει εκείνο τον καιρό. Που δεν σου έχω πει ότι ήσουν ο καλύτερος φίλος - όχι φίλος, αδερφός καλύτερα - που θα μπορούσα να έχω, που δεν μπόρεσα να δω την μητέρα σου αφότου πέθανες και να την αγκαλιάσω και να της συμπαρασταθώ... Για αυτά και για άλλα πολλά μετανιώνω...

Αλλά σε θυμάμαι και θα σε θυμάμαι για πάντα, μέχρι να σε ξαναδώ μια μέρα... Φίλε μου.

... και το δεύτερο μέρος (και φαρμακερό...)

Και εκεί που προχωράς αμέριμνος στον δρόμο, το μάτι σου πέφτει σε διάφορες επιγραφές και σήματα που σε κάνουν να πάθεις ένα πολιτισμικό σοκ, ένα κατιτίς ρε παιδάκι μου. Δείτε μερικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από διάφορους και απολαύστε το μεγαλείο της χώρας που ζούμε...

Σήμερα βγήκα με τους φίλους μου να πάρουμε τα εισιτήρια για τις Νύχτες Πρεμιέρας. Αφού πήραμε για τις ταινίες που θέλαμε (για αρχή Ratatouille, Hairspray και το I'm Not There) ένας από τους φίλους μου θυμήθηκε ένα περιστατικό που είχε συμβεί πέρσι, πάλι τέτοια εποχή στις περσινές Νύχτες Πρεμιέρας, όταν πήγαμε να δούμε το "Shortbus".

To σκηνικό είχε ως εξής: εκεί που περιμέναμε μες την τρελή χαρά στο φουαγιέ του ΑΤΤΙΚΟΝ να αρχίσει η ταινία, μπαίνει ένας μέσα μιλώντας δυνατά στο κινητό του. Στάθηκε ακριβώς δίπλα μας και άρχιζε να φωνάζει: "Το ΑΤΤΙΚΟΝ... Που είναι το ΑΤΤΙΚΟΝ;... Δεν ξέρω που είμαι! Μπήκα σε έναν κινηματογράφο στην Σταδίου... Που είναι το ΑΤΤΙΚΟΝ; Τι;... Κηφισιάς; Δεν προλαβαίνω..." Και με αυτές τις κουβέντες βγήκε έξω και έφυγε! Εμείς, περιττό να σας πω στην αρχή μείναμε άφωνοι με αυτό που ακούσαμε, αλλά σχεδόν αμέσως βάλαμε τα γέλια. Ακριβώς από πάνω από το κεφάλι του τύπου, υπήρχε με μεγάλα, χρυσά γράμματα η επιγραφή ΑΤΤΙΚΟΝ!! Από τότε, το χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά στην παρέα όποτε πάμε στον συγκεκριμένο κινηματογράφο.

Όλο αυτό το περιστατικό με έκανε να θυμηθώ κι άλλα διάφορα περιστατικά, όπως το παρακάτω με το τηλεφωνικό κέντρο στα Village. Παίρνεις τηλέφωνο να κλείσεις εισιτήρια και έχουν βάλει voice web. Εκεί σου μιλάει ένας τύπος/υπολογιστής για να σε βοηθήσει να κλείσεις τα εισιτήρια.

Τύπος: Πείτε μου πιο σινεμά θέλετε!
Εγώ: Village Park (ουρλιάζοντας)
Τύπος: Ποια ταινία θέλετε:
Εγώ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
Τύπος: Έχετε επιλέξει τον Πόλεμο των Άστρων επεισοδ..
Εγώ: ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΘΕΛΩ
Τύπος: Αν κάνω κάτι λάθος πείτε μου λάαααααθος
Eγώ: ΛΑΘΟΟΟΟΟΟΟΣ!! ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ!! ΕΙΙΙΙΙ Μ' ΑΚΟΥΣ;

Ε, και μετά από πολλές και άκαρπες προσπάθειες πήγα και τα έκλεισα από τον κισέ του Village. Και μετά σου λένε γιατί είσαι μεσ' τα νεύρα και πετάς το τηλέφωνο στον τοίχο. Εμ, αν στην άλλη άκρη του ακουστικού έχεις κάτι τέτοια πράγματα να σου μιλάνε, όχι μόνο το τηλέφωνο πετάς αλλά πέφτεις κι εσύ με δύναμη μπας και συνέλθεις λίγο. Αχ, ου μπλέξεις με μηχανήματα. Του Σατανά πράγματα παιδάκι μου. Πφφφ...

Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Πάντως, γενικά στις κινηματογραφικές αίθουσες, παράλληλα με την ταινία ζεις και κατάστασης απείρου κάλλους. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι και αυτά που προσθέτουν γεύση στην κινηματογραφική εμπειρία.

Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα ένα βίντεο που δείχνει κάποια UFO's πάνω από την Αϊτή. Παραθέτω λοιπόν το βίντεο και ακριβώς από κάτω μια ανάλυση ενός που αμφισβητεί την γνησιώτητά του. Εσείς θα είστε οι τελικοί κριτές...

Και μετά σου λέει ο Πολύδωρας περί "ασύμμετρης απειλής", όταν απαντάει σε ερωτήσεις για τις πυρκαγιές. Αμ, θέλω να δω τι θα πει όταν γίνει επίθεση από εξωγήινους οργανισμούς που έχουν σαν σκοπό να εισβάλουν στο ανθρώπινο σώμα και να το κάνουν δικό τους. Τι, δεν με πιστεύετε; Λοιπόν, ακούστε - ή μάλλον για να είμαι και σωστός διαβάστε - τι άκουσα. Στην Ουάσιγκτον της Αμερικής ο κόσμος αλλάζει. Οι άνθρωποι δεν δείχνουν συναισθήματα. Δεν νιώθουν... Δεν αγαπούν... Θα μου πείτε σιγά τα νέα. Λίγο να γυρίσεις να κοιτάξεις τους ανθρώπους σε κάποια μεγαλούπολη και θα το δεις παντού αυτό.

Ναι, αλλά η ιστορία είναι κάπως περίεργη. Όλα ξεκίνησαν με την καταστροφή ενός διαστημοπλοίου καθώς έμπαινε στην ατμόσφαιρα. Οι αρχές βρήκαν πάνω στα συντρίμμια του διάφορα περίεργα πράσινα βακτήρια (κι όχι δεν ήταν ο Koltsi) σαν σπόρια. Φαίνεται αυτά κάπως εισέβαλαν μέσα στον άνθρωπο και σιγά σιγά αυτός ο ιός άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την πόλη. Αυτό που κάνει, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι μόλις ο φορέας με τον ιο κοιμηθεί αυτομάτως μπαίνει σε μια κατάσταση REM (Rapid Eye Movent) και ο ιός κυριεύει τον εγκέφαλό του και το κάνει ένα άβουλο, στην ουσία, ον. Όταν ξυπνήσει θα έχει όλες τις αναμνήσεις του αλλά δεν θα είναι ο ίδιος πια. Τα συναισθήματά του θα έχουν χαθεί... Έτσι όποιον βλέπουν ότι εκδηλώνει οποιοδήποτε είδος συναισθημάτων, τον πιάνουν και τον κάνουν σαν κι αυτούς.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Αμερική, αλλά κάτι ακούστηκε ότι σιγά σιγά εξαπλώνεται και Ευρώπη και Ασία. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που αντιστέκονται όσο μπορούν. Αλλά για πόσο; Από ότι φαίνεται αρκετός πληθυσμός της Γης έχει μολυνθεί από τον ιο αυτό. Και ούτε λόγος για κάποια θεραπεία μέχρι στιγμής. Όποτε κ. Πολύδωρα, εδώ θέλω να δω γιατί απειλή θα μιλήσετε...


Οπότε αν γνωρίσετε κάποιον που δεν πολυδείχνει αυτό που νιώθει, τότε να ξέρετε. Ίσως να είναι ένας από αυτούς. Do not trust anyone. Do not show emotion. Do not fall asleep... The Invasion has begun...

(A, και btw η ταινία ήταν ποοοολύ μέτρια. Την είδα σήμερα το πρωΐ σε δημοσιογραφική προβολή και γενικότερα δεν συγκρίνεται ούτε για αστείο με το αριστούργημα του Philip Caufman του '78 ούτε κάν με του Abel Ferrara το '93. Μοντάζ κάκιστο! Έμεινα άφωνος με αυτό που έβλεπα. Επίσης το πόσες φορές είδα το boom στην οθόνη!! Σε αρκετές σκηνές και για πολύ ώρα. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΟΟΜ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ!!! ΕΛΕΟΟΟΟΣ!! Καλά δεν το είδαν αυτό όταν το γύριζαν; Ουφ τα είπα και ξελάφρωσα. Όποτε σας προειδοποίησα. Αυτή η εισβολή δεν είναι και τόσο δυνατή. Κυκλοφορεί από την Village Films στις 20 Σεπτεμβρίου.)

Επιτέλους, σήμερα έγινε και η επίσημη ανακοίνωση του προγράμματος του 13ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας. Σινεφίλ από όλη την Ελλάδα αναμένεται να κατακλείσουν τους κινηματογράφους Απόλλων, Αττικόν και Δαναός 1&2 από τις 19 ως και τις 30 Σεπτεμβρίου.

Πολλές ταινίες και φέτος, από ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους και πολλές μα πολλές πρεμιέρες θα είναι για άλλη μια φορά την Αθήνα επίκεντρο των σινεφίλ. Το Φεστιβαλ θα ανοίξει η ταινία κινουμένων σχεδίων "Persepolis" σε σκηνοθεσία των Marjane Satrapi και Vincent Paronnaud. Θεσπέσια μεταφορά ενός best seller κόμικ, αυτοβιογραφική ιστορία μιας περιπετειώδους ενηλικίωσης, ιστορική τοιχογραφία ενός Ιράν που όλο αλλάζει και όλο μένει ίδιο: δικαιώνοντας αυτούς και άλλους τόσους χαρακτηρισμούς, δεν είναι να απορεί κανείς που το "Persepolis" κέρδισε το πιο ενθουσιώδες standing ovation στις φετινές Κάνες.

Με αφορμή της επιτυχίας του "Grindhouse" των Tarantino – Rodriguez, οι Νύχτες Πρεμιέρας θα προσφέρουν ένα φόρο τιμής στις διασιμότερες exploitation movies της εποχής εκείνης, μεταξύ των οποίων τα "Cannibal Holocaust" του Ruggero Deodato, "Supervixens" του Russ Meyer, "The Candy Snatchers" του Guerdon Trueblood, "Coffy" του Jack Hill και "Seiju Gakuen - School of the Holy Beast" του Norifumi Suzuki. Μπορείτε να διαβάσετε κι ένα αφιέρωμα για το Grindhouse στο Cinemascope.

Kαι φυσικά να μην ξεχνάμε και το διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ, όπου η μια ταινία θα βραβευτεί με την Χρυσή Αθήνα (ένα χρηματικό έπαθλο των €10.000), και είναι χωρισμένο στο Διεθνές, όπου περιλαμβάνει τις ταινίες:

• Ιστορίες Πυροβολισμών - Shotgun Stories
• Νούφαρα - Naissance des Pieuvres
• ΧΧΥ
• Χαριστική Βολή - Pas Douce
• Τυφλός - Blind
• Υπέροχη Ζωή - Sekai wa tokidoki utsukushii
• Παρανοϊκή Αγάπη - Crazy Love
• Νυχτερινό Τρένο - Ye Che
• Ζώνη Άμυνας - La Zona
• Θάνατος στους Άξεστους - Yae ui upneun gutdeul
• Όμορφοι Άνθρωποι - Pretty in the Face
• Tekkonkinkreet - Tekon kinkurîto
• The Band’s Visit - Bikur Hatizmoret

και στο Μουσική & Φιλμ, με τις ταινίες:

• Ο Νονός της Ντίσκο - The Godfather of Disco
• Μακρινοί Αντίλαλοι - Heimatklänge
• Love Story
• Μια Ταινία για τους Sigur Rós - Sigur Rós, Heima
• Στον Ποταμό της Ρούμπα - Le Batelier de la Rumba
• Η Αλλόκοτη Αμερική - The Old, Weird America: Harry Smith's Anthology of American Folk Music
• Σπάσ’ τα - Get Thrashed: The Story of Thrash Metal
• Anita O’ Day: The Life of a Jazz Singer

Τέλος η πρεμιέρα της ταινία του Todd Haynes, "I'm Not There" θα κλείσει τις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας.

Το πρόγραμμα μπορείτε να το δείτε στο official site του Φεστιβάλ ή να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ. Τα μεμονωμένα εισιτήρια κοστίζουν €6 ενώ οι κάρτες διαρκείας έχουν ήδη εξαντληθεί.

Ελπίζω να σας δω όλους και όλες εκεί.

Αχ. Πάνε τα χρόνια... Δεκαετία '80. Εποχές τρελές. Το ντύσιμο χάλια, το κούρεμα... επίσης χάλια, αν όχι πιο χάλια, και οι διαφημίσεις παιχνιδιών... well δείτε και μόνοι σας. Ξεκίνησα με την καλύτερη, πιστεύω, διαφήμιση που τα λεει όλα και μαθαίνει στο παιδί για κάτι πολύ χρήσιμο που θα χρειαστεί σίγουρα στο μέλλον του. Αχ, αυτές ήταν εποχές....!!!

Play it once, Sam. For old times' sake...

H 1η Μπιενάλε της Αθήνας είναι γεγονός. Το παρακάτω άρθρο είναι από το Αθηνόραμα.

Mε νωπές τις μνήμες της φυσικής καταστροφής, τις εκλογές ενόψει και την πλειονότητα του πολιτιστικού κόσμου να αργεί, η Αθήνα της τέχνης είναι ο μόνος ίσως μικρόκοσμος της πόλης που ζει αυτές τις μέρες το peak της σεζόν που μόλις αρχίζει. Η 1η Μπιενάλε της Αθήνας, που τα τελευταία δύο χρόνια έχει αποτελέσει ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης στην εικαστική ατζέντα της πόλης, φτάνει στην κορύφωσή της με τα εγκαίνια της έκθεσης «Destroy Athens» τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου αλλά και με διάφορα παράλληλα projects -υπό την αιγίδα ή όχι της Μπιενάλε- που θα δώσουν και στο μη εξειδικευμένο κοινό αφορμές για art βόλτες σε Γκάζι και Μεταξουργείο. Πέρα από την κυρίως έκθεση στο Γκάζι, η διασπορά της Μπιενάλε σε δύο χώρους στο Μεταξουργείο και η κινητοποίηση αρκετών γκαλερί, καλλιτεχνών και άλλων φορέων που οργανώνουν εκθέσεις το ίδιο διάστημα δίνουν ένα φεστιβαλικό χαρακτήρα στο όλο event. Το RΕmap KM project (όπου ΚΜ, ίσον Κεραμεικός-Μεταξουργείο) είναι το πιο σημαντικό project που τρέχει παράλληλα με την Μπιενάλε σε διάφορους μη εκθεσιακούς χώρους στο Μεταξουργείο (από παλιά νεοκλασικά μέχρι ταράτσες και οικόπεδα) με τη συμμετοχή διαφόρων φορέων - από ελληνικές και ξένες γκαλερί μέχρι τη WWF και διάφορους γκραφιτάδες. Με τη νέα έκθεση της συλλογής του Δάκη Ιωάννου να προ-εγκαινιάζει κατά κάποιον τρόπο τη σεζόν της Μπιενάλε και μια μεγάλη μερίδα του εικαστικού χώρου να «συσπειρώνεται» προγραμματίζοντας διάφορες εκδηλώσεις, ετοιμαστείτε για ένα άνευ προηγουμένου art boom, με επίκεντρο το Μεταξουργείο, που αναμένεται να κρατήσει δύο περίπου μήνες. Παράλληλα, υπό τον τίτλο «Tres Bienn», δημιουργήθηκε ένα δίκτυο συνάντησης της Μπιενάλε της Αθήνας με δύο ακόμη Μπιενάλε σύγχρονης τέχνης που γίνονται αυτές τις μέρες: της Κωνσταντινούπολης και της Λιόν. Το δίκτυο αυτό στόχο έχει να προωθήσει την ανταλλαγή καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών σχεδίων, την ανάπτυξη πολιτιστικής ανταλλαγής, κοινά τουριστικά πακέτα και δραστηριότητες.

Destroy Athens. Η κυρίως έκθεση της Μπιενάλε, με επιμελητές τους Αυγουστίνο Ζενάκο, Ξένια Καλπακτσόγλου και Poka-Yio, υπόσχεται μια δυνατή οπτική εμπειρία με θεματικό άξονα την καταστροφή των στερεοτύπων για την Αθήνα, στη ριζικά αναδιαμορφωμένη από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες GruppoA12 Τεχνόπολη. Η είσοδος στην Τεχνόπολη θα είναι από την οδό Ιάκχου (μετρό Κεραμεικός). Οριστική λίστα των συμμετεχόντων δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, ωστόσο γνωρίζουμε ότι παρουσιάζονται έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών διαφορετικών γενιών και αναφορών - από τον Θανάση Τότσικα και τη Γεωργία Σαγρή ως τον Derek Jarman και το σχεδιαστή μόδας Bernhard Willhelm που υπογράφει τα κοστούμια του Volta της Μπιορκ. Κάτι ακούγεται και για μια συμμετοχή-έκπληξη ενός έργου του Πικάσο. Το επίσημο πρόγραμμα της Μπιενάλε περιλαμβάνει δύο ακόμη ομαδικές εκθέσεις που εντάσσονται και στο RΕmap KM project: τη «How to endure» (Λεωνίδου 38, Μεταξουργείο), σε επιμέλεια του Tom Morton, που δανείζεται την κεντρική της ιδέα από το χώρο της μαγείας και της δυνατότητας ενός ξορκιού να αλλάξει ή να συντηρήσει τον κόσμο ως έχει, και τη «Young Athenians» (Κεραμεικού 43, Μεταξουργείο), σε επιμέλεια Neil Mulholland και Deborah Jackson, με καλλιτέχνες από την «Αθήνα του Βορρά», το Εδιμβούργο, που εμπνέονται από την ουτοπική σχέση των δύο πόλεων. Η Μπιενάλε θα πλαισιώσει τις εκθέσεις της με πρόγραμμα προβολών στο προσωρινό θερινό σινεμά του RΕmap KM project, με lives και συνεχή ανταπόκριση από το artwave radio.

Από τις 10 Σεπτεμβρίου ως τις 18 Νοεμβρίου. Είσοδος €10 και για τις 3 εκθέσεις.

Τεχνόπολη, Γκάζι (είσοδος από Ιάκχου),
Λεωνίδου 38, Μεταξουργείο,
Κεραμεικού 43, Μεταξουργείο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να μπείτε και στο επίσημο site.

Μετά την αναφορά της moody girl πως η Lady Angela (γνωστή και ως Lady D.) θέλει να γίνει Υπ. Πολιτισμού, αποφάσησα κι εγώ να αναφέρω τις 12 καλύτερες ατάκες της για να θυμηθούνε οι παλιοί αλλά και να μαθαίνουν οι νέοι, ποιά θα είναι αυτή που θα μας εκπροσωπήσει στην Βουλή.


1. Εγώ έναν άνθρωπο φοβάμαι στη ζωή μου, τον Θεό.

2. Η επιτυχία εξαπλώνεται πάνω μου.

3. - Μα δεν τίθεται θέμα.
- Όχι, το τίθω εγώ!

4. Λέγεται «Λα Μουνί», που πα' να πει «Η Νύχτα»...

5. Το σπίτι μου το έχω κάνει υπέροχο, κανονικό μαυσωλείο.

6. Παρακαλώ να χαμηλώσουν τα φώτα γιατί τώρα θα πω ένα τραγούδι off the record. (Μεταφράζεται «εκτός προγράμματος»...)

7. Για να διατηρηθώ σε φόρμα τρώω μόνο είδη υγιεινής.

8. Φέτος το καλοκαίρι είχα πάει στην Κρήτη και είχα ένα σπίτι με θέα τον Ατλαντικό και ήταν υπέροχα.

9. - Κυρία Δημητρίου, σ' αυτή τη συναυλία τα τραγούδια που είπατε ήταν ανέκδοτα;
- Όχι, κάθε άλλο, ήταν πολύ σοβαρά.

10. - Εσείς, κυρία Δημητρίου, θέλετε να κάνετε μια δήλωση;
- Βεβαίως και θα κάνω. Γιατί να μην κάνω; Όλοι κάνουνε... Εγώ να μείνω αδήλωτη;

11. Ρε παιδία, δεν καταλαβαίνω αραβικά, δεν είμαι Αραβίδα!

12. - Ποια η γνώμη σας για τις μειονότητες;
- Α, δεν ξέρω, χρυσό μου. Εγώ έχω μόνο πλεονεκτήματα.

The man with the hat is back. Οι περιπέτειες του διάσημου αρχαιολόγου Indiana Jones συνεχίζονται με την τέταρτη ταινία κατά σειρά που θα κυκλοφορήσει το 2008. O τίτλος της νέας ταινίας του Indiana Jones, σε σκηνοθεσία του Steven Spielberg, θα είναι "Ιndiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull" ο οποίος δώθηκε χτες στην δημοσιότητα από τον ηθοποιό Shia LaBeouf. Ο LaBeouf, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί μαζί με τους Harrison Ford, Cate Blanchett, Karen Allen, Ray Winstone και John Hurt στην ταινία, ανακοίνωσε τον τίτλο από τα MTV Music Awards την Κυριακή το βράδυ.

Αλλά τι είναι τα Κρυστάλινα Κρανία; Σύμφωνα με τον μύθο, υπάρχουν 13 Κρυστάλινα Κρανία διασκορπισμένα στον κόσμο, ενώ 5 από αυτά έχουν αναφερθεί πως έχουν βρεθεί. Αυτά τα κρανία έχουν κατασκευαστεί πριν χιλιάβες χρόνια από τους Αζτέκους ενώ λέγεται πως έχουν μαγικές ιδιώτητες. Άνθρωποι που πιστεύουν στις ψυχικές ικανότητες των κρανίων λένε πως αυτά είναι το κέντρο ψυχικής ενέργιας. Κρατώντας τα κρανία μπορεί κάποιος να γιατρευτεί από οποιαδήποτε αρρώστια, να μάθει το μέλλον, αλλά και να σκοτώσει. Όποιος έχει και τα 13 Κρυστάλινα Κρανία μπορεί να αναστήσει νεκρούς, να εξολοθρεύσει ολόκληρες πολιτείες... Με λίγα λόγια, θα είναι ο Θεός.

Η ταινία θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις 22 Μαίου 2008. Παραγωγός θα είναι για άλλη μια φορά ο George Lucas και η μουσική του John Williams.

Indiana Jones: "X" marks the spot.

Αυτή την φορά μπορεί να μην είναι πολλά αλλά σίγουρα είναι ζουμέρα.

1. Μια μέρα από τις τουαλέτες της ΕΡΤ ακούστηκαν φωνές. Η Λιάνα Κανέλη είχε στριμώξει την Ειρήνη Νικολακοπούλου που ούρλιαζε για να μη την βιάσει.
2. Η Λιάνα Κανέλη, εκτός του ότι οπλοφορεί , τα έχει πάρα πολλά χρόνια με μία κοπέλα και την απειλεί ότι αν της την κάνει θα την “φάει”. Βέβαια την έχει αφήσει μία και μόνη φορά εν γνώση της προκειμένου να απολαύσουν τον καρπό της κοιλίας της.
3. Ο Κωστάκη Καραμανλής διατηρεί στο Λυκαβητό σπιτι-γαμιστρώνα στην οδό Στάθη Γεροδήμου.
4. Η Άννα Βίσση παλιότερα πήγαινε ανα 2 χρόνια στο Λονδίνο για παρθενορραφή. Ανωμαλιάρα γιαγιά!
5. Είναι γνωστό ότι η Άννα Βίσση έχει εισαχθεί σε γνωστή κλινική των Αθηνών με σφηνωμένο ένα μπουκάλι Corona στον πισινό της.

Το ίντερνετ. Από τότε που δημιουργήθηκε έχει καταφέρεις να απλουστεύσει την ζωή μας. Μπορούμε πλέον να βλέπουμε ταινίες μέσω αυτού, να ακούμε μουσική, να ψωνίζουμε, να μαθαίνουμε διάφορα πράγματα. Αλλά, και για πολλούς από εμάς, το ίντερνετ, είναι ένα μέσο να γνωρίσουμε καινούργιους ανθρώπους, είτε φιλικά, είτε ερωτικά. Έτσι, για αυτό τον λόγο δημιουργήθηκαν κάποια προγράμματα που βοηθούν στην επικοινωνία και στο τρόπο γενικότερα που γνωρίζουμε κάποιον μέσω υπολογιστή. Αλλά όπως και στην ζωή, έτσι και στο ίντερνετ, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο νομίζουμε.

Γνωρίζεις κάποιον μέσω κάποιου site και σου κάνει το κλικ. Και εκεί που ανταλλάσετε το MSN σας (ή οτιδήποτε χρησιμοποιήτε για να μιλήσετε μέσω διαδικτύου) σου λέει πως γενικά δεν μπαίνει κι αρκετά συχνά γιατί, απλά, δεν του πολυαρέσει η όλη διαδικάση. ΟΚ, σεβαστό και αποδεχτό. Έλα, όμως που εσύ καίγεσαι να τον δεις, να του μιλήσεις. Ένα γειά, απλά, και είναι αρκετό. Περνάει κάμποσος καιρός και η "ιντερνετική" σας σχέση είναι από μηδαμινή ως ελάχιστη.

Και, πως τα φέρνει η τύχη, μαθαίνεις από έναν φίλο σου ότι ο συγκεκριμένος έχει και δεύτερο MSN για να μιλάει με τους φίλους του και ένα τρίτο για να μιλάει με τους εραστές του... Μάλλον το πρώτο που σου είχε δώσει εσένα ήταν το waiting room όπου περίμενεις να δει ο κύριος που θα μπεις: στους φίλους ή στους εραστές; Να το παίξει κορώνα-γράμματα, καλύτερα για να πάρει μια απόφαση.

Και το γελίο του πράγματος; Όταν τον ξεμπροστιάζεις για την όλη κατάσταση σου λέει και καλά πως το ίντερνετ δεν το χρησιμοποιεί για να γνωρίσει κόσμο (a.k.a. για να πηδηχτώ ή για να κάνω φίλους). Έχει ένα δίκιο, δεν μπορώ να πω.... Γιατί αλλιώς τι να τα κάνεις και τρια MSN αφού το ίντερνετ δεν το χρησιμοποιείς για να γνωρίσεις κόσμο. Προς Θεού δηλαδή. Θα μου πείτε κι εσείς "μα καλά, τόσο μικρό κι αθώο είσαι που δεν ήξερες ότι συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;" κι εγώ θα σας πω ότι ΤΟΤΕ ναι ήμουν αθώο. Αλλά, τότε, το χειρότερο ήταν ότι τον συγχωρείς και λες δεν γαμίεται; Και συνεχίζεται να είστε φίλοι μέχρι αυτός αποφασήσει ότι είσαι διπρόσωπο σκουλίκι και φασίστας για ανευ λόγου και αιτίας...

Αλλά όπως καταλάβατε αυτοί ευτυχώς είναι λίγοι. Υπάρχουν και κάποιοι που γνωρίζεις από το νετ και καταλήγουν να είναι φίλοι σου και, γιατί όχι, εραστές σου. Και ο ΈΝΑΣ από αυτούς καταλήγει να είναι κάτι παραπάνω. Να τον ερωτευτείς, να τον αγαπήσεις και να σκέφτεσαι μόνον αυτόν. Γιατί όταν βρεις το άλλο σου μισό, τότε η ζωή σου είναι πια ολοκληρωμένη.

Μωρό μου.... Σ' αγαπώ.

Ακολουθεί έκτακτη είδηση:

Μόλις λάβαμε πληροφορίες ότι οι κάτοικοι σε ένα χωριό λίγο πιο έξω από την πόλη έχουν δεχτεί επίθεση από κάποια περίεργα όντα. Συνδεόμαστε αμέσως με την απεσταλμένη μας Τζέλα Καρμίρη να μας πει λεπτομέρειες. Τζελα σε ακούμε. Πες μας, τι κατάσταση επικρατεί εκεί;

"Mιρέλα μου, ένα θα σου πω! Πανικός! Κόσμος να τρέχει σαν τρελός από παντού λες και έχει εκπτώσεις στον ΖΑΡΑ! Εκρήξεις να διαδέχονται η μια πίσω από την άλλη! Το περίεργο βέβαια είναι τα πλάσματα που επιτίθενται στους κατοίκους του, κατά τα άλλα, πανέμορφου χωριού είναι άνθρωποι! Αλλά γεμάτοι εξανθήματα και σπυριά που κατασπαράζουν όποιον βρουν στο πέρασμά τους..."

*ΒΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΜ*

"Να! Δεν ξέρω αν το ακούσατε κι εσείς αλλά έγινε μόλις κι άλλη μια έκρηξη, και μάλλον προέρχεται από την μεριά του νοσοκομείου... Από ότι μάθαμε, λίγες ώρες πριν σε μια στρατιωτική βάση λίγα χιλιόμετρα ΒΔ από δω, απελευθερώθηκε ένα περίεργο πράσινο αέριο και από τότε άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα στους κατοίκους."

Τζέλα μπορείς να μιλήσεις με κανέναν;

"Μισό λεπτό Μιρέλα μου. Βλέπω μια γιατρό να έρχεται προς το μέρος μου... Κυρία μου, μπορείτε να μου πείτ...."
"Ο άντρας μου θέλει να με σκοτώσει... Έμαθε για μένα και την ερωμένη μου... Θέλει να με σκοτώσει σας λέω... Ααααααααα....."
"Όπως ακούτε κι εσείς εκεί η τρέλα τους έχει βαρέσει κατακέφαλα. Από ότι μπορώ να διακρίνω υπάρχει και μια ομάδα ατόμων, κρατώντας όπλα, να σκοτώσει αυτά τα ζόμπι. Και από ότι φαίνεται μαζί τους είναι και μια... διακρίνω καλά;... ναι, ναι. Κουτσή!!"

Κουτσή είπες;

"Ναι κουτσή... Και αντί για πόδι έχει ένα ξύλο! Μιρέλα βλέπω ορδές από ζόμπι να έρχεται κατά εδώ... Μας είδαν.... Μάκη μάζεψε τα όλα... Φεύγουμε... ΠΡΟΣΕΧΕ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!!! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ........."

*static*

Και αύτη κυρίες και κύριοι ήταν η Τζέλα Καρμίρη για το κανάλι "Planet Terror". Ακολουθεί ο καιρός και μετά η κωμική σειρά "Ποιός πηδάει τον μπαμπά;" Από εμάς... Καλό σας βράδυ!