Memoirs of a Vampire

Αχ, αξέχαστη δεκαετία του 80! Θα ξεχάσω εγώ το καρακιτσαριό look των 80's που όλοι ντύνονταν όσο πιο άθλια γίνονταν και είχαν ένα μαλλί σε ύψος μεγαλύτερο και από το δικό τους; Από που πήραν την ιδέα νομίζετε για το μαλλί της Marge Simpson; Ναι, φίλοι μου τα 80's ήταν μια δεκαετία που πραγματικά στιγμάτησε πολύ κόσμο, και έναν από αυτούς είναι και ο γραφών. Πέρα από το τρελό ντύσιμο και το ακόμα πιο τρελό κούρεμα υπήρχαν και τα cartoons που είχαν αφήσει εποχή. Τι να πρωτοθυμηθώ; Thundercats; Candy Candy; Ή τους Transformers; Ο πόλεμος των καλών Ότομποτς και των κακών Ντισέπτικονς, όπου μπορούσαν να μεταμορφώνονται σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα κ.α. πολλά μηχανήματα, με φόντο την Γη μας και, όπως είναι φυσικό, τους ανθρώπους να βρίσκονται στην μέση και να τρέχουν πανικόβλητοι από εδώ κι από εκεί.

Το όνειρο κάθε geek, που μεγάλωσε με αυτή την σειρά, έγινε επιτέλους πραγματικότητα. Οι Transformers ήρθαν επιτέλους στην μεγάλη οθόνη. Ακούγοντας τα νέα αυτά σίγουρα πολλοί από αυτούς ήρθαν σε οργασμό αλλά με το που άκουσαν το όνομα του σκηνοθέτη, Michael Bay, το ξανασκέφτηκαν. Τελικά ήρθε επιτέλους η μέρα που οι Transformers πήραν... σαρκά και όστα, τρόπος του λέγειν δηλαδή, από τους μάγους της Industrial Light and Magic και έκαναν την εμφάνιση τους στις σκοτεινές αίθουσες.

Έτσι λοιπόν κι εγώ, σαν ένας καλός geek, πήρα άφθονο ποπ κορν και το αναψυκτικό μου και πήγα να δω τον ΜΕΓΑ Όπτιμους Πράιμ να μιλάει και να ξεσκίζει μερικούς Ντισέπτικονς. Εκρήξεις από την αρχή της ταινίας και άλλες εκρήξεις. Και λίγο περισσότερες εκρήξεις για να μην ύπαρχει και βαρεμάρα. Και τότε βλέπεις για πρώτη φορά την μεταμόρφωση, μια σκηνή που περίμενες από μικρός να δεις, και νιώθεις συγκινημένος. Ακούς και το "κιχουχουχουκιιιχουουχου..." που κάνουν καθώς μεταμορφώνονται και έρχομαι σε οργασμό. Ο Όπτιμους Πράιμ όπως τον θυμώμουν (φτου σου λεβέντη μου δεν άλλαξες καθόλου με τα χρόνια. Είδες τι κάνει το καλό λάδι και το γυάλισμα; Σε δείχνει 20 χρόνια νεότερο...).

Πολλά τα βογγητά που ακούγονταν στην αίθουσα εκείνη την ώρα, όπου θύμιζε περισσότερο πορνό-σινεμά παρά ότι πήγα να δώ blockbuster. Βγαίνοντας ένιωθα ανάμικτα συναισθήματα. Ναι μεν μου άρεσε που είδα μια από τις αγαπημένες μου σειρές της παιδικής μου ηλικίας να γίνεται ταινία, αλλά από την άλλη περίμενα κάτι περισσότερο. Ίσως ένα καλύτερο story; Παρόλα αυτά όμως την καταευχαριστήθηκα.

"Transformers. More than meets the eye..."; Χμ, δεν θα το έλεγα.