Let the Music Guide... Your Life?
Τις τελευταίες αυτές μέρες, είχα μια αρκετά καλή κουβέντα με τον φίλο μου περί μουσικής. Όλοι μας λατρεύουμε την μουσική. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Το καλό πάντως με την μουσική είναι ότι γενικά ότι υπάρχουν πάρα πολλά είδη που αντιπροσωπεύουν όλα τα γούστα (και προσέξτε την λέξη κλειδί -- γούστα -- γιατί θα μας χρειαστεί στην συνέχεια της κουβέντας) των ανθρώπων.
Προσωπικά θεωρώ την μουσική κάτι το θεόσταλτο. Είναι αυτή που μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές μας, μας κάνει να χαιρόμαστε, να κλαίμε, γενικά να μας πλημμυρίζει από αμέτρητα συναισθήματα. Πολλοί από εμάς έχουμε συνδέσει μουσικά κομμάτια με συμαντικές στιγμές της ζωής μας. Μπορεί η μουσική να μην σχετίζεται με την πιο δυνατή αίσθηση του ανθρώπου, την όσφρηση, αλλά σίγουρα ακούγοντας ένα κομμάτι που κάτι μας θυμίζει τότε μας έρχονται εικόνες και διάφορα συναισθήματα στο μυαλό.
Αν όμως η μουσική επιρρεάζει την ζωή μας σε αρκετά μεγάλο βαθμό, σε τόσο όμως μεγάλο που να κρίνουμε και να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους ανάλογα με το τι μουσική ακούν τι γίνεται; Ας θέσω μάλλον καλύτερα την ερώτηση. Αν η μουσική γίνεται θρησκεία τι γίνεται;
Υπάρχει κόσμος που ενώ έχει κάποια συγκεκριμένα μουσικά γούστα, και πραγματικά θεωρεί την μουσική σαν θρησκεία (και δεν το κακολογώ αυτό), και μάθει ότι κάποιος άλλος ακούει κάτι "χαμηλότερου" επιπέδου, θεωρούν πως γενικά δεν είναι καλό να τον κάνουν παρέα ή και να τον ξέρουν. Πιστεύουν ότι ό,τι ακούει κάποιος χαρακτηρίζει και τον τρόπο που σκέφτεται και την παιδεία που κουβαλάει και σχεδόν αμέσως τον αποβάλουν από τον κύκλο τους. Το θεωρώ μέγα λάθος. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον σαν "καλό" ή "κακό" παιδί που μπορεί να είναι υποψήφιος φίλος μου, ή και κάτι παραπάνω, επειδή ακούει ΛεΠα π.χ. ή Άντζελα Δημητρίου ενώ εγώ όχι.
Θεωρούμε πως μας άρεσει γενικότερα η ποικιλομορφία στους ανθρώπους και είναι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους άλλους. Μπορεί κάποιος να είναι και γαμώ τα παιδιά, αλλά τα μουσικά του γούστα να διαφέρουν τελείως από τα δικά μου και επίσης να μην μου αρέσουν ΚΑΘΟΛΟΥ. Δεν μπορώ να τον κάνω πέρα γιατί έχουμε αυτή την διαφορά.
Άλλος επίσης μπορεί να ακούει μόνο ξένη μουσική και να μην του αρέσουν καθόλου τα ελληνικά και το αντιθέτο. Επίσης κάποιοι διαφωνούν με αυτό το θέμα. Πως είναι δυνατόν; Μα γιατί; Εμένα μου αρέσουν πολύ τα ορχηστρικά κομμάτια και έπειτα το ξένο ρεπερτόριο. Από ελληνικά δεν μου αρέσουν καθόλου -- ελάχιστα μόνο και αυτά μετριμένα στα δάχτυλα των χεριών μου. Μερικοί δεν μπορούν να το δεχτούν γιατί απλά δεν δέχονται ότι δεν υπάρχει κάποιο αντιπροσωπευτικό είδους της ελληνικής μουσικής που να μην μου αρέσει και γενικά τους φαίνεται όλο αυτό παράλογο...
Μπορώ να σκέφτομαι εγώ στην τελική παράλογα και γι' αυτό αποφάσησα να πάρω κι άλλες γνώμες. Τελικά είναι καλό να κρίνουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την μουσική τους παιδεία; Μήπως τελικά είναι όλα θέμα γούστου; Ωραία η μουσική αλλά αν μας οδήγει και την ζωή και τις αποφάσεις που παίρνουμε για το ποίον θα έχουμε δίπλα μας, είτε σαν φίλο είτε σαν σύντροφο, τότε μάλλον έχουμε πάρει λάθος δρόμο...
14 ουρλιαχτά:
Συμφωνώ αλλά με τη ίδια λογική ακου αυτό:
Το να τρώει κάποιος με τα χέρια είναι θέμα γούστου ή έλλειψη ευγένειας;
(όπου τρώει κάποιος με τα χέρια βάλε και ΛεΠα αν θες)
Νομίζω πως διαφέρει το ένα με το άλλο... Δεν είναι έλλειψη ευγένιας το να ακούς ΛεΠα. Είναι γούστο για μένα.
ίσως να μην είναι έλλειψη ευγένειας αλλά επειδή ήταν αναλογία αυτή η παρομοίωση, στην λέξη της ευγένειας βάλε μουσικής παιδείας.
Επίσης σκέψου ότι έναν τυφλός όταν πρωτοδεί & σκατά να δει όμορφα θα του φανούν γιατί βλέπει. Μετά από χρόνια όμως όρασης θα χαίρεται όταν βλέπει ηλιοβασίλεμα...
Μπορεί.... Αλλά και πάλι εγώ ΔΕΝ θα κρίνω τον άλλον επειδή ακούει ΛεΠα ή Lady D. ή προσκυνάει τον Μπουγά. Το θεωρώ παράλογο να λεω ότι δεν θα κάνω κάποιον παρέα επείδη δεν έχουμε την ίδια μουσική παιδεία.
Συμφωνώ μαζί σου & εγώ πλέον θα έκανα παρέα με κάποιον ασχέτως μουσικής. άλλα πιστεύω ότι πρώτα είναι θέμα παιδείας και έπειτα γούστου
Δεν σου έχει τύχει εσένα κάποιος που να έχει κλασσική παιδεία στην μουσική (από μικρός να ακούει Μπετόβεν, Μπαχ, Μότσαρτ κτλ) αλλά να μην του αρέσει καθόλου αυτό το είδος; Και να ακούει μόνο pop ξέρω γω;
Πίστεύω πως μάλλον είναι ένας συνδιασμός παιδείας και γούστου αλλά με μεγαλύτερη έμφαση στο γούστο του καθενός μας.
η κλασσική παιδεία δεν ταυτίζεται πάντα με τη μουσική παιδεία...
Είναι κι αυτό ένα είδος παιδείας όμως.
Αλλά μπορείς να μου εξηγήσεις το γιατί;
δυστυχώς οι μουσικές μας επιλογές καθορίζουν εν μέρει τόσο την αισθητική όσο και την προσωπικότητα μας. προσωπικά δεν θα ταίριαζα με έναν άνθρωπο που ακούει κατ'αποκλειστικότητα ελληνικά (του συρμού). ενδεχομένως η άποψη μου ακούγεται κυνική ή ψωνισμένη, ωστόσο η εμπειρία μιας μακροχρόνιας σχέσης με κάποιον που ανήκε στην παραπάνω κατηγορία απέδειξε περίτρανα στα μάτια μου, πως όλα παίζουν ρόλο και οι "καλλιτεχνικές" επιλογές του καθενός αντικατοπτρίζουν πολλές πτυχές του χαρακτήρα του
Τελικά ethan μπορεί να έχεις δίκιο. Όπως και ο relative_stranger από δω. Ίσως εγώ να είμαι απλά τόσο ρομαντικός και να τα πιστεύω όλα αυτά. Αλλά και πάλι δεν θέλω να είμαι απόλυτος σε όλα αυτά.
Όλα όσα λέτε τα έχω σκεφτεί κατά καιρούς και έχω καταλήξει στο εξής: Είμαι ένα άτομο που ακούει Paris Hilton και Bjork μαζί. Καιτις 2 γουστάρω τρελά να τις ακούω. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ κριτική για το γούστο μου. Γιατί όπως και η λέξη λέει. Είναι γούστο. Ο καθένας έχει το δικό του γούστο. Είναι σαν να λες ότι σιχαίνεσαι το παστίτσιο και να απορρίπτεις έχεις φίλους όσους τρώνε παστίτσιο. Το βρίσκω παράλογο.
Όταν όμως το θέμα πάει στα ερωτικά... Εκεί η μουσική παίζει ένα ρόλο χωρίς όμως να σημαίνει ότι από αυτό αποφασίζεις αν θα είσαι με κάποιον. Απλά όλοι μας φανταζόμαστε τον ιδανικό άνθρωπο για μας να ακούει κάτι που θα βρίσκεται στα δικά μας επίπεδα και όχι κάτι τελείως διαφορετικό. Θα το προτιμούσαμε, ναι. Αλλά δεν θα το καταδικάζαμε.
Sorry παίδες αλλά αν δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια μου,τότε όντως γράφετε μ@λ@κιες!!
Ποιός είναι ο ειδικός που θα κρίνει τί είναι μουσική παιδεία;;
Ποιός είναι αρμόδιος να ονομάσει την Άντζελα υποκουλτούρα και την Αλεξίου 'ποιοτική';Η Αλεξίου δεν τραγούδησε τον 'ποιοτικό' στίχο "η πιο καλή γκαρσόνα είμ'εγώ" και ο Κότσιρας το "τί φοράς όταν κοιμάσαι";;Να χαρώ μουσική παιδεία..
Κι εγώ ακούω μετα μανίας όπερα.Και ΝΑΙ αυτό ίσως δηλώνει οτι έχω ένα μουσικό επίπεδο ΑΛΛΑ όταν θα έρθω σε διάθεση για χορό πχ θα βάλω Θέλξη γιατί πολύ απλά η Turandot και η Gioconda δεν προσφέρονται γι'αυτο!Μήπως ν'αρχίσω να πιστεύω οτι είμαι λαϊκάτζα;
Όσο για το αν δε μπορείς να είσαι ζευγάρι με κάποιον που ακούει μόνο Γυναίκα Μαραντόνα,ενώ εσύ ακούς Callas,είναι'δήθεν'(εγώ προσωπικά τα ακούω και τα δύο..).Όποιος βασίζεται σε τέτοια κριτήρια για να δημιουργήσει(ή να συνεχίσει)μια σχέση είναι ρηχός!
Α!Μετά το παραλήρημα αυτό να διευκρινήσω για να μην παρεξηγηθούμε..δεν απευθύνομαι σε κανέναν σας προσωπικά.
Soula
Βέρα Λάμπρου rulez...!
Mirela.
1. Την μουσική παιδεία την ορίζουν οι μουσικοί, όχι ο κάθε τυχάρπαστος με 100 mp3.
2.Η Αλεξίου όταν τραγουδάει αυτό που λες ξέρουμε ότι το κάνει για πλάκα γιατί ξέρει ποιο είναι και το άλλο . Η Θελξη και οι άλλοι δεν νομίζω να μάθουν ποτέ γιατί πιθανότατα ακόμα και το IQ να μην μπορέσει να επεξεργαστεί μουσικές ακολουθίες (που μοιάζουν πολύ με μαθηματικές, θα το ήξερες αν ήξερες μουσική)
3. Για να διασκεδάσεις υπάρχουν υπέροχα χορευτικά κομμάτια και όχι μόνο κομμάτια ξεφτίλες. Και μάλιστα εγώ χορεύοντας ένα κομμάτι των Chemical Brothers θα διασκεδάσω πολύ περισσότερο από ότι χορεύοντας αυτά που λες.
4. Αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στη Soula και τη Mirela
Post a Comment