The Glamour of Being... Dead
Δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό μερικών ανθρώπων. Πραγματικά μου φαίνεται παράλογο το πως μερικοί θεωρούν την αυτοκτονία, και μάλιστα την αυτοκτονία σε νεαρή ηλικία, γκλαμουριά. Ήδη γνώριζω δυο τέτοια άτομα που έχουν σαν πρότυπο άτομα που πέθαναν σε νεαρή σχετικά ηλικία και στο απόγιο της καρίερας τους, όπως Freddy Mercury, Curt Cobain, James Dean και δεν συμμαζεύεται. Οπότε αν εγώ γνωρίζω ήδη δυο, οι πιθανότητες να υπάρχουν πολλοί που το σκέφτονται να είναι αρκετά μεγάλες.
Προσωπικά θεωρώ αυτόν που αυτοκτονεί μεγάλο εγωιστή. Γιατί; Γιατί απλά το μόνο που σκέφτονται είναι ο ευατός τους και όχι τους ανθρώπους που θα αφήσουν πίσω. Το τι δυστυχία και λύπη θα προκαλέσουν. Απλά δεν τους νοιάζει. Και γιατί άλλωστε; Αυτοί θα είναι που θα κλαίνει και θα στεναχωριούντε που έχασαν ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο; Όχι.
Το να ακούω ότι θεωρώ τον Curt Cobain είδωλο επειδή αυτοκτόνησε γιατί κατάλαβε πως η ζωή είναι μάταιη και ότι εδώ είναι το καλύτερο που μπορούμε να φτάσουμε και δεν χρειάζεται να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο γιατί απλά ΔΕΝ θα υπάρχει κάτι καλύτερο, με κάνει να βγαίνω από τα ρούχα μου. Προσωπικά τον Cobain, και οποιονδήποτε Cobain, τον θεωρώ μεγάλη κότα. Απλά βρήκε την easy way out και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Δεν προσπάθησε καν να καλύτερευσει οτιδήποτε έπρεπε να καλυτερεύσει για να γίνει, πρώτα η ζωή του και μετά και η ζωή των άλλων, καλύτερη. Γιατί και μια απειροελλάχιστη καλυτέρευση της ζωής μας μπορεί να μας φαίνεται μηδαμηνή αλλά δεν παύει να είναι καλυτέρευση. Ναι, θα μου πείτε αλλά έτσι κατάφερε να γίνει ένα μεγάλο είδωλο, όπως όλοι οι μεγάλοι και οι διανοούμενοι που έχασαν την ζωή τους. Είδωλα όλοι αυτά έγιναν λόγω της δουλειάς τους και όχι επειδή "κότεψαν" σε κάποια φάση της ζωής τους και έφυγαν. Και αν ακόμα και οι ίδιοι το σκέφτονταν αυτό, ότι θα γίνουν είδωλα αυτοκτονώντας, τότε ούτε οι ίδιοι πίστευαν σε αυτό που έκαναν.
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό μερικών, και κυρίως ατόμων που είναι σε νεαρή ηλικία, να το βλέπουν όλο αυτό το σκηνικό πραγματικά κάτι το "wow". Και να λένε ότι όταν φτάσουν σε μια ορισμένη ηλικία, όπου στην οποία θα βρίσκονται στην καλύτερη φάση της ζωής τους, να φύγουν. Ποιός νοήμων άνθρωπος θα το θέλει αυτό; Και ενώ έχεις φτιάξει την κομσοθεωρία σου για κάποια άτομα, ακούς αυτά τα πράγματα που σκέφτονται τότε γκρεμίζονται όλα αυτά που νόμιζες σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Παιδαριώδες και ανώρυμες τέτοιες σκέψεις για μένα.
Η ζωή έχει τα σκαμπανευάσματά της, και αν ήταν όλοι να την πουλεύαμε με οποιαδήποτε δυσκολία, μικρή ή μεγάλη, τότε θα είχαμε μείνει ελλάχιστοι. Την ελπίδα γενικά δεν πρέπει να την χάνουμε. Είναι αυτή που μας κάνει να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί κι εγώ είχα τις άπειρες ατυχίες αλλά προσπάθησαν να μην τα βάζω κάτω. Η ζωή είναι ωραία. Αυτό έχω καταλάβει εγώ...
19 ουρλιαχτά:
εγωισμός είναι η λέξη κλειδί......
Πραγματικά έχεις δίκιο. Μεγάλοι εγωιστές...
Nα σας πω και το ultimate επιχείρημα κατά της αυτοκτονίας;
Ο Dylan που δεν την έκανε με ελαφρά, έβγαλε πέρυσι ένα γαμάτο δίσκο στα 66 του. Αυτός είναι πραγματικό είδωλο!
Συμφωνώ απόλυτα, αλλά όχι για τον Freddy Mercury, ο οποίος πέθανε από Aids και μέχρι τελευταία πνοή δούλευε πάνω στο έργο του.
apotheosis ξέρω ότι ο Mercury δεν αυτοκτόνησε. Αλλά πολλοί τον θεωρούν είδωλο που πέθανε τόσο νέος και θέλουν να του μοιάσουν σε αυτό το πράγμα. Live fast, die very young.
Να προσθέσω και τη λέξη "δειλία" δίπλα στον εγωισμό?
(λέω εγώ τώρα...)!
(την καλησπέρα μου...)
Μπράβο. Δειλία... Την είχα ξεχάσει. Έχεις δίκιο.
Γενικά πιστεύω πέρα από τα ταμπού που θέτουν οι θρησκείες θεωρώντας πως δεν έχουμε λόγο ή δικαίωμα σε αυτό πως η ζωή είναι δικαίωμα του καθένα. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει ο καθένας λόγο για το αν δεν επιθυμεί να ζήσει παραπάνω. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η αυτοκτονία είναι για κάποια άτομα λυτρωτική. Σίγουρα μπορεί να πει κάποιος πως είναι εγωιστική η αυτοκτονία, χωρίς την σκέψη αυτών που θα μείνουν πίσω. Όμως πιστεύω πως εξίσου εγωιστικό είναι όταν οι άλλοι επιθυμούν να κρατήσουν κάποιον στην ζωή μόνο για τους ίδιους τους τους εαυτούς, ακόμη αν και αυτό το άτομο πλέον δεν θεωρεί "ζωή" την κατάστασή του. Όλα τα παραπάνω όμως αφορούν περισσότερο σοβαρές καταστάσεις υγείας και όχι την "αυτοκτονία της μόδας" που περιγράφτηκε στο κείμενο.
Το να αυτοκτονήσει κάποιος μπορεί να είναι είτε από δειλία αλλά ακόμη και από θάρρος. Γιατί στην τελική δεν είναι εύκολο πράγμα. Δεν νομίζω πως μπορούμε να το γενικοποιήσουμε και να πούμε πως ο καθένας που το κάνει είναι εγωιστής και δειλός. Το να θαυμάζει όμως κάποιος αυτόν που έκανε την αυτοκτονία το βρίσκω απλώς ανόητο. Όπως ακριβώς ανόητη βρίσκω την ειδωλοποίηση γενικά ατόμων και την απόλυτη οικειοθελής ισοπέδοση της προσωπικής ελευθερίας και πιστή ακολούθηση φορμών για το πως θα πρέπει να ζει κάποιος ή όχι.
Το να θεωρούμε μοδάτο ή αξιοζήλευτο το να πεθάνει κάποιος νέος πιστεύω πως είναι απλώς μια έμμεση αποδοχή πως φοβόμαστε τα γεράματα.
Το κακό πάντως είναι πως δυστυχώς κανένας από αυτούς που έφυγαν δεν μπορεί να μας πει αν μετάνιωσαν. Ίσως έτσι να είχαμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα...
Εγώ πάντως είμαι υπέρ της αυτοκτονίας, αρκεί να γίνεται όταν είναι αυτό που λέμε "δεν πάει άλλο", κι όχι απλά με την πρώτη δυσκολία. Να δείτε μια μέρα θα την "Αυτοκτονήσω" την άλληνε απο εδώ...!
Kisses,
Mirela.
Να θες να πεθάνεις επειδή πάσχεις απο ανίατη ασθένεια(με την προϋπόθεση οτι πονάς)το δέχομαι και είμαι και υπέρ της ευθανασίας στις περιπτώσεις αυτές,αλλά το να αυτοκτονείς επειδή έφτασες σε μια ηλικία πανικού που καταλαβαίνεις οτι γερνάς και το βρίσκεις σα λύση στο ηλίθιο μυαλό σου το βρίσκω....ηλίθιο!
Κι εμένα με πιάνει πανικός μερικές φορές όταν σκέφτομαι οτι πλησιάζω όλο και πιο πολύ στα 30 αλλά απο το να αυτοκτονήσω προτιμώ να κάνω BOTOX!!!!!
...This is Soula...
@ Βορέας.
Μπορεί όντως να θέλει απίστευτα κότσια για να αυτοκτονήσει κάποιος, αλλά για μένα είναι απίστευτα δειλός που βρήκε την εύκολη λύση για να φύγει από τα προβλήματα του. Γιατί αν θέλει μια φορά θάρρος για να πάρεις την ζωή σου, θέλει 100 φορές περισσότερο θάρρος για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματά σου.
Όσο αφορά για το εγωισμό, δεν θεωρώ εγωιστές αυτούς που θέλουν να τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να του δείξουν ότι αξίζει να προσπαθεί για ένα καλύτερο αύριο.
@ Μιρέλα. Δεν θα βρεθούμε να τα πούμε από κοντά;; Σβούρες με την κοτσίδα σου θα σε κάνω. :P
Για διαφορετικά πράγματα μιλάμε αδερφέ ;Ρ
Είναι της μόδας τα emo kids εάν τα έχεις ακουστά. Κάτι τύποι που κυκλοφορούν με το ένα μάτι καλυμμένο από το μαλλί που πέφτει "ανάλαφρο" και που τη ζωή τη βρίσκουν τόσο μα τόσο μάταιη, που την έχουν απορρίψει πρωτού καν την γνωρίσουν.... ΝΑΑΑΑΑΑ τα πρόβατα! Όσο υπάρχει ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, οι μισοί θα ακολουθούν τον "τσοπάνο" και οι άλλοι μισοί τους μαλάκες που ακολουθούν τους "τσοπάνους" Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό; Ψυχολογία του όχλου το λένε.... Εγώ πάλι θα το έλεγα σύνδρομο της αγελάδας. Ξέρεις, όταν πας και αρμέγεις την αγελάδα και έχεις τον κουβά στα σκέλια της και κάθεται αμέριμνη και την αρμέγουν και με το που έχεις γεμίσει τον κουβά δίνιε μια και να σου το γάλα κάτω.... Έτσι κι εμείς... πετάμε από τον κουβά τη ζωή. Κρίμα γιατί είμαστε μια κοινωνία με προοπτικές μεγάλης εξέλιξης και παρόλα αυτά επικρατεί μεγαλύτερος σκοταδισμός και από το μεσσαίωνα....
Να σε συμπληρώσω και να πω ότι, πέρα από εγωιστικό πνεύμα, η αυτοκτονία φανερώνει δειλία.
Η λύση δεν είναι να δώσεις τέρμα στη ζωή σου.
Για να πω την αλήθεια μου, πιστεύω ότι γι’ αυτά που παθαίνουμε, κατά ένα μεγάλο μέρος ευθυνόμαστε και οι ίδιοι. Είναι η πρώτη φορά που θα συμφωνήσω με διαφήμιση, αλλά «η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις». Λίγοι τα βρίσκουν έτοιμα, αλλά και πάλι αυτά τα «έτοιμα» είναι λίγο ρευστά ως έννοιες. Αν η Πάρις Χίλτον, φερ’ ειπείν, βγάλει τον καρκίνο αύριο μεθαύριο (χτύπα ξύλο), δε θα ‘ναι καθόλου παράδοξο αν μπει στη διαδικασία της σύγκρισης με έναν καθόλα υγιή («γιατί εγώ, ρε γαμώτο, τι έκανα;») που όμως δεν έχει την ίδια περιουσία. Ποια είναι η λύση λοιπόν; Να αυτοκτονήσει; Για το συγκεκριμένο άτομο ενδεχομένως και να είναι… :p
Ἐγὼ πάλι δὲν βρίσκω τίποτε κακὸ στὴν αὐτοκτονία. Τὴ θεωρῶ φυσιολογικότατη. Ὅπως εἶπε κι ὁ Βορέας, ἡ ζωή μας ἀνήκει σ᾿ ἐμᾶς καὶ μόνο, καὶ ἄρα τὴ ζοῦμε ὅπως θέλουμε ἢ δὲν τὴ ζοῦμε (δηλαδὴ τὴν τερματίζουμε) ὅπως θέλουμε. Ὅσο γιὰ τὰ περὶ δειλίας, θὰ πῶ μόνο ὅτι θεωρῶ πολὺ πιὸ γενναία τὴν παραδοχὴ ὅτι τὰ πράγματα δὲν διορθώνονται ἀπὸ μιὰ μάταιη καὶ ἀδιάκοπη προσπάθεια νὰ διορθώσεις τὰ ἀδιόρθωτα. Γιὰ νὰ δώσω κι ἕνα παράδειγμα, θεωρῶ πολὺ πιὸ θαρραλέα κίνηση νὰ αὐτοκτονήσει κάποιος μόλις μάθει ὅτι ἔχει καρκίνο πχ ἀπὸ τὸ νὰ ταλαιπωρεῖται χρόνια ὁλόκληρα προσπαθῶντας νὰ νικήσει τὸν καρκίνο. Ἡ ζωή, παιδιά, εἶναι στὴν ποιότητα καὶ ὄχι στὴν ποσότητα. Καλύτερα μέχρι τὰ τριάντα κι εὐτυχισμένος, παρὰ μέχρι τὰ ὀγδόντα και δυστυχισμένος.
GordonGR
Το να έχει κάποιος μια ανίατη αρρώστια τότε μπορεί να έχει το δικαίωμα αν θέλει να δώσει τέρμα στην ζωή του. Αλλά και πάλι για μένα ακόμα και τότε δεν πρέπει να μας αφήσει να μας κάνει μίζερους. Συμφωνώ απόλυτα με τον pornOstar που είπε «η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις».
GordonGR,
Σαφέστατα και η ζωή μας ανήκει σε εμάς και την κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι αυτόχειρες παρθένοι είναι δειλοί. Το ότι παραδέχεσαι την άσχημη τροπή που τυχόν έχει πάρει η ζωή σου, δε σε κάνει θαρραλέο –απλώς είναι το πρώτο βήμα για να ξεπεράσεις το πρόβλημα, σύμφωνα με την ψυχολογία. Το θάρρος φαίνεται στο κατά πόσο γερό είναι το στομάχι σου ώστε να ανταπεξέλθεις σε μια άσχημη κατάσταση, όπως ο καρκίνος που αναφέρεις.
Από κει και πέρα, αυτό που λες για την ποιότητα και την ποσότητα δεν ισχύει απόλυτα. Για μένα χρειάζονται και τα δύο: και η ποσότητα και η ποιότητα. Αν εσύ επιθυμείς να ζήσεις μέχρι τα 30 την ιδανική ζωή και ύστερα να αποδημήσεις εις Βελζεβούλ, go ahead. Εγώ δεν έχω τέτοιου είδους βλέψεις.
Otan kovesai ligo sto daxtylo meta koveis olokliro to daxtylo apo monos sou giati ponaei? Oxi vevaia. Ksereis oti auto ponaei poly perissotero. Giati to xaneis gia panta kai ksereis oti an den ton ekoves tha mporouses na perimeneis ligo na perasei. O,ti kai na pername einai thema dynamhs xaraktira gia na antapekselthoume. Niothw oti oloi mporoume, kapoioi omws einai poly adynamoi gia na to anteksoun. Den mporoume emeis na tous kathgoroume alla mono na tous lypomaste giati itan adynamoi. Alloste oi perissoteres autoktonies einai apo anagkh gia lyphsh. Paradexontai tin itta tous kai theloun na to kanoun na fanei. O vlakas einai autos pou tha ypostiriksei mia autoktonia me fanatismo. O Cobain itan enas dystixismenos anthropos. Kai oxi enas hrwas. Kai h Madonna afise istoria. Den autoktonise omws.
σωστος strahd!
Κακος εγωισμος καθως και μικρο εως καθολου ψυχικο σθενος στο να αντεξουν τις δυσκολιες τις ζωης!
η μαγκια δεν ειναι η φυγη ( αυτοκτονια ) αλλα οτι οσες φορες και να πεσεις να εχεις την δυναμη να σηκωθεις ξανα...εχω λυπηθει για πολλους απο αυτους που αναφερεις πχ τον ντην που τον νιωθω επειδη ειναι το ιδιο ζωδιο με μενα , η το κομπαιν που ημουν λυκειο τοτε .. ..
καλα τον κομπαιν εξακολουθω να πιστευω οτι τον εφαγε η κορνει λοβ...και εγινε ΤΟΣΟΣ ντορος τοτε ενω πριν λιγους μηνες ειχε πεθανει σε αυτοκινητιστικο ο κιθαριστας των savatage criss oliva πραγματικος καλλιτεχνης και κανεις δεν νοιαστηκε...
αυτο θα πει μιντια και μ,μ,ε,.....
ο φρεντυ παλι ηταν μεχρι το τελος γεναιος και παντα θα τον θαυμαζω....
Post a Comment