Memoirs of a Vampire

Τελευταία μέρα του μήνα. Ενός μήνα που αν και ίσως μπορεί να χαρακτηριστεί από τους καλύτερους μήνες της ζωής μου, η τελευταία μέρα σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί σαν την χειρότερη... Στην αρχή του, γνώρισα ένα υπέροχο παιδί που με αγάπησε γι' αυτό που είμαι και τον αγάπησα γι' αυτό που είναι. Αλλά όπως πάντα δεν τολμάς λίγο να ευτυχίσεις και έρχονται τα πάνω κάτω. Από την αρχή ήξερα ότι θα έπρεπε να χωρίσουμε, έστω και για λίγο, γιατί θα πάει φαντάρος. Αλλά γενικά δεν το αφήσαμε αυτό να μας πτοήσει και ζούσαμε κάθε στιγμή της μέρας στο έπακρο.

Αλλά, όπως πάντα, έφτασε και η μέρα που τελικά θα έπρεπε να φύγει... Αν και προσπαθούσα να μην το δείξω, η στεναχώρια μου ήταν και είναι μεγάλη. Σίγουρα αυτός ο χρόνος θα περάσει. Σίγουρα θα σε βλέπω όταν πέρνεις άδεια. Και σίγουρα θα σε αγαπώ και θα σε στιρίζω όλο αυτόν τον καιρό.

Μετά από 17 χρόνια αναμονής, η αξιαγάπητη κίτρινη οικογένεια κάνει την εμφανισή της στις κινηματογραφικές αίθουσες και η ταινία των "Simpsons" είναι πια γεγονός. Ο Hans Zimmer, γνωστός από τις συνθέσεις του στο "Gladiator" και "Lion King", γράφει την μουσική για την ταινία αξιοποιώντας το θέμα του Danny Elfman που έγραψε για την σειρά με το καλύτερο τρόπο. Ακούστε λοιπόν το soundtrack της ταινίας και κάντε κι εσείς ένα ταξιδάκι ως την πόλη του Springfield κάνοντας κλικ στην παρακάτω φωτογραφία. Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Αυγούστου.

Από e-mail που έλαβα πριν λίγο καιρό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.
Κουτσομπολιά και άλλα γιατί, όπως και να το κάνουμε, όλοι κρύβουμε μια... Λαμπίρη μέσα μας. Άντε στην χειρότερη μια Τατιάνα!! Ποιά είναι αληθινά και ποιά ψέμματα; It's your call...


1. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποκλήρωσε το γιο του Γιάννη, γιατί είναι gay ! Στη διαθήκη του ανέφερε: …δεν συμφωνώ με κάποιες επιλογές που έκανε στην προσωπική του ζωή.
2. Ο Σταμάτης Φασουλής νοικιάζει, μεταξύ άλλων και ένα ρετιρέ στο Χαλάνδρι, στο οποίο σύμφωνα με μαρτυρίες γειτόνων, ένα απόγευμα είχε καλέσει το Μέμο Μπεγνή. Ο Φασουλής είχε κάνει «χρυσό»¨τον Μπεγνή να του κάτσει ( ή να κάτσει αυτός στον Μπεγνή) και από τα παρακάλια γρήγορα πέρασε στην… πίεση. Όλη η γειτονιά, λέει, άκουσε τον Μπεγνή να φωνάζει και να αντιστέκεται. Δεν είναι γνωστό αν τελικά έκατσε ή έφυγε.
3. Εκτός των άλλων, μέχρι και το φετινό Ιούνιο, ο Μπεγνής τα είχε με το Γιώργο Τσαλίκη.
4. Ο διάσημος τραγουδιστής που… πρόσφατα απέκτησε και παιδί κι ο οποίος γύρω στην άνοιξη συνελήφθη έπ' αυτοφώρω στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του με τρανσέξουαλ είναι ο Θάνος Πετρέλης! Ο οποίος είχε «μεγάλα μέσα» στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών και παρακάλεσε να αποσιωπηθεί το γεγονός πάση θυσία.
5. Ο Πετρέλης «την έχει πέσει» ουκ ολίγες φορές σε θαυμάστριές του στα κέντρα όπου εμφανίζεται και δεν διστάζει να δώσει το κινητό του (και να ζητήσει από τις διάφορες..) και μετά τους στέλνει μηνύματα.
6. ένας άλλος που μέχρι και πριν 4 χρόνια «την έπεφτε» αβέρτα σε κοριτσάκια στις τουαλέτες των κέντρων που εμφανιζόταν ήταν ο… Τριαντάφυλλος.
7. Ο Σταμάτης Κραουνάκης τα είχε με το Γιώργο Μαζωνάκη.
8. Ο Πέτρος Κωστόπουλος συζούσε 2 χρόνια στο Παρίσι με το Λαλιώτη ( ήταν ζευγάρι φυσικά)
9. Ο Πέτρος Κωστόπουλος δέρνει άγρια τη Μπαλατσινού (γυναίκα του).
10. Άλλοι διάσημοι που ξυλοφορτώνουν φρικτά τις γυναίκες τους, οι οποίες και τους έχουν καταγγείλει κατά καιρούς, είναι ο Κωνσταντόπουλος (πολιτικός), ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (τσίτα γνωστό!!) και ο Γιάννος Παπαντωνίου. Τον τελευταίο τον είχε απειλήσει πέρυσι και σε εκπομπή του Πρετεντέρη στο MEGA η Λιάνα Κανέλλη ότι θα έβγαινε και θα έλεγε «…πως βγήκε το διαζύγιό του».
11. Ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου ξεφτιλίζεται αβέρτα από τη γυναίκα του κάθε φορά που βγαίνουν.
12. Ο Λάκης Λαζόπουλος έχει φτιάξει συγκρότημα μπανγκαλόου στη Σέριφο, στα οποία φιλοξενεί τους φίλους του. Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής στο νησί έχουν ξεσηκωθεί, γιατί δηλώνουν ότι τις νύχτες εκεί γίνονται τρελά όργια και οι φωνές των συνουσιαζόμενων ακούγονται έντονα.
13. Μyth buster: κι όμως… ο Αλέξης Γεωργούλης δεν έχει «κάτσει» στο Λάκη Λαζόπουλο!!!
14. Η Αλεξία Μπακογιάννη, κόρη της Ντόρας Μπακογιάννη «τα είχε» με το Μιχάλη Χρυσοχοίδη (πρώην υπουργός Δημ.Τάξεως) και έμεινε έγκυος. Η μάνα της έσπευσε να αποσιωπήσει το γεγονός, στέλνοντάς τη στην Αμερική να κάνει έκτρωση και να παραμείνει εκεί για 2 χρόνια.
15. Η Βάσω Παπανδρέου παραγγέλνει «μυρωδάτο» από την Ξάνθη.
16. Η Μαριέττα Γιαννάκου Κουτσίκου πράγματι «τα έχει» χρόνια τώρα με το σωματοφύλακά της και θέλουν διακαώς να βάλουν και στεφάνι! Ο λόγος για τον οποίο ο λαιμός της είναι χοντροκομμένος είναι λόγω των ορμονών που έπαιρνε κατά την περίοδο που προσπαθούσε να κάνει παιδί.
17. Η Nicole Kidman είναι μεγάλη λέσβο.
18. Η Mel Gibson είναι μεγάλος γύφτουλας στο τραπέζι: τρώει με ορθάνοιχτο το στόμα και με τα χέρια.
19. Γιατί διώξανε το Νίκο Χατζηνικολάου από τον ALPHA?? Ως γνωστόν, ο Χατζηνικολάου «τα είχε» (και ίσως συνεχίζουν ακόμα) με το Γιάννη Πρετεντέρη. Ο λόγος για τον οποίο χώρισε με την Έλενα Κατρίτση ήταν ότι εκείνη, παρ όλο που γνώριζε τις προτιμήσεις του, μια μέρα τον έπιασε καβάλα στον Πρετεντέρη και δεν άντεξε! Ο τωρινός του γάμος με την Κρίστυ Τσολακάκη (η οποία είναι κόρη μίας εκ των αδερφών Μπρόγιερ- που ήταν δίδυμες και τραγουδούσαν σε ελληνικές ταινίες με το Βουτσά ( μία απ' αυτές είχε παντρευτεί κάποτε κ το Βουτσά), ουσιαστικά είναι μια «βιτρίνα». Η Τσολακάκη «τα έχει» με τη Βίσση και μάλιστα ένα φεγγάρι η Βίσση την είχε πιάσει με την Ειρήνη Μερκούρη και είχε γίνει μεγάλος χαμός!!!
20. Σύμφωνα με γνωστό Αθηναίο δάσκαλο καράτε, η Χριστίνα Λαμπίρη κάνει πολύ καλές π…..ες!!!!!!!!!!!!
21. Πριν 2 χρόνια η εκπομπή της Λαμπίρη ανακοίνωνε επί 2 εβδομάδες ότι θα αποκαλύψει θέμα ΣΟΚ! Τελικά το θέμα δεν προβλήθηκε ποτέ γιατί η Λαμπίρη θεώρησε ότι ήταν πολύ χοντρό και ότι θα κατέστρεφε κόσμο… το θέμα ήταν ένα video με το Θέμο Αναστασιάδη να τον «παίρνει» από νεαρό άντρα μοντέλο.
22. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, ο Στέφανος Κορκολής και ο Χάρης Ρώμας έχουν AIDS. Επισκέπτονται συχνά αθηναϊκό νοσοκομείο το οποίο είναι γνωστό για την παροχή υποστήριξης σε φορείς του ιού, για εξετάσεις αίματος κ.λ.π.
23. Το μεγάλο κουαρτέτο της πόλης εδώ και χρόνια είναι: Αντώνης Ρέμος, Θέμης Γεωργαντάς, Πύρρος Δήμας και Γρηγόρης Αρναούτογλου. Είναι αλήθεια…
24. Πριν 2 χρόνια η Ευριδίκη μεταφέρθηκε στο Θριάσειο Νοσοκομείο με… εξαρτήματα στον κώλο!
25. Η Καλομοίρα παίρνεται με Σαουδάραβες επιχειρηματίες σε βίλα στην Παραλιακή.

"Speed"... "Crush"... "Gone in 60 Seconds" (the original, not the Angelina Jolie shit)... Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι ταινίες; Αυτοκίνητα! Ταχύτητα! Ένταση!! Και σεξ... Ο "θεός" Quentin Tarantino κατάφερε να τα συνδιάσει όλα αυτά με μοναδικό τρόπο στην δική του ταινία από το "Grindhouse" με τίτλο "Death Proof". 8 bitches ετοιμάζονται να γνωρίσουν 1 επικίνδυνο άντρα και το θανατηφόρο του αυτοκίνητο το "Αλεξιθάνατο" και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο.

Μετά από μια αρκετά μεγάλη απουσία από τα κινηματογραφικά δρώμενα, ο Tarantino επιστρέφει με τρελά κέφια. Αν και εκτυλίσεται στο σήμερα, η ατμόσφαιρα παραμένει τελείως 70's (η αγαπημένη από ότι φαίνεται του Tarantino μιας και την χρησιμοποιεί στις περισσότερες ταινίες του) και καταφέρνει να μας δείξει ότι το στυλ των ταινιών αυτό δεν είναι νεκρό. This is trash with style baby... Get used to it!

Για τον φαν του Tarantino και τέτοιων είδους ταινιών (κυρίως θριλεράκια δεκαετίας του 70), το "Death Proof" είναι ο παράδεισος. True bliss...!! Τα έχει όλα: γκόμενες έτοιμες για όλα, γρήγορα αυτοκίνητα, αίμα, βια, γρήγορα αυτοκίνητα, και ακόμα περισσότερες γκόμενες έτοιμες για όλα. Όπως πάντα υπάρχει και μια σκηνή "αναφοράς", όπως και σε κάθε ταινία του Tarantino, κι εδώ είναι η σύγκρουση των δυο αυτοκινήτων στην μέση της ταινίας. Uber cool σκηνοθετημένη και άκρως διασκεδαστική! Όπως και να το κάνουμε, Τarantino και "uber cool" είναι δυο ταυτόσημες έννοιες. Ας μην γελιώμαστε.

Και όπως λέει και ο αφηγητής στην ταινία "Faster, Pussycat! Kill! Kill!":

Είπα να αλλάξω κι εγώ το look μου και να το κάνω ανάλογο του τίτλου του blog μου, έτσι πιο... γραφικό.


Ελπίζω να σας αρέσει!

Εμπνευσμένος από το ποστ στο blog του Ethan "Στιγμές Ποίησης: Ντάνα Μαπαρίζου - Κάτσε Καλά" και μιας και μιλάμε για κουλτούρα γενικότερα, σας παραθέτω το παρακάτω video clip της Βέρας Λάμπρου, γνωστής και ως "πουτανάρας του ελληνικού πενταγράμμου", στο τραγούδι "Δώσε Μου να Πιω...". Τραγούδι με πολλά νοήματα. Επίσης, αν το μυαλό σας αντέχει ακόμα περισσότερη κουλτούρα, διαβάστε και το άρθρο Intermission.

Τις τελευταίες αυτές μέρες, είχα μια αρκετά καλή κουβέντα με τον φίλο μου περί μουσικής. Όλοι μας λατρεύουμε την μουσική. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Το καλό πάντως με την μουσική είναι ότι γενικά ότι υπάρχουν πάρα πολλά είδη που αντιπροσωπεύουν όλα τα γούστα (και προσέξτε την λέξη κλειδί -- γούστα -- γιατί θα μας χρειαστεί στην συνέχεια της κουβέντας) των ανθρώπων.

Προσωπικά θεωρώ την μουσική κάτι το θεόσταλτο. Είναι αυτή που μας βοηθάει στις δύσκολες στιγμές μας, μας κάνει να χαιρόμαστε, να κλαίμε, γενικά να μας πλημμυρίζει από αμέτρητα συναισθήματα. Πολλοί από εμάς έχουμε συνδέσει μουσικά κομμάτια με συμαντικές στιγμές της ζωής μας. Μπορεί η μουσική να μην σχετίζεται με την πιο δυνατή αίσθηση του ανθρώπου, την όσφρηση, αλλά σίγουρα ακούγοντας ένα κομμάτι που κάτι μας θυμίζει τότε μας έρχονται εικόνες και διάφορα συναισθήματα στο μυαλό.

Αν όμως η μουσική επιρρεάζει την ζωή μας σε αρκετά μεγάλο βαθμό, σε τόσο όμως μεγάλο που να κρίνουμε και να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους ανάλογα με το τι μουσική ακούν τι γίνεται; Ας θέσω μάλλον καλύτερα την ερώτηση. Αν η μουσική γίνεται θρησκεία τι γίνεται;

Υπάρχει κόσμος που ενώ έχει κάποια συγκεκριμένα μουσικά γούστα, και πραγματικά θεωρεί την μουσική σαν θρησκεία (και δεν το κακολογώ αυτό), και μάθει ότι κάποιος άλλος ακούει κάτι "χαμηλότερου" επιπέδου, θεωρούν πως γενικά δεν είναι καλό να τον κάνουν παρέα ή και να τον ξέρουν. Πιστεύουν ότι ό,τι ακούει κάποιος χαρακτηρίζει και τον τρόπο που σκέφτεται και την παιδεία που κουβαλάει και σχεδόν αμέσως τον αποβάλουν από τον κύκλο τους. Το θεωρώ μέγα λάθος. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον σαν "καλό" ή "κακό" παιδί που μπορεί να είναι υποψήφιος φίλος μου, ή και κάτι παραπάνω, επειδή ακούει ΛεΠα π.χ. ή Άντζελα Δημητρίου ενώ εγώ όχι.

Θεωρούμε πως μας άρεσει γενικότερα η ποικιλομορφία στους ανθρώπους και είναι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τους άλλους. Μπορεί κάποιος να είναι και γαμώ τα παιδιά, αλλά τα μουσικά του γούστα να διαφέρουν τελείως από τα δικά μου και επίσης να μην μου αρέσουν ΚΑΘΟΛΟΥ. Δεν μπορώ να τον κάνω πέρα γιατί έχουμε αυτή την διαφορά.

Άλλος επίσης μπορεί να ακούει μόνο ξένη μουσική και να μην του αρέσουν καθόλου τα ελληνικά και το αντιθέτο. Επίσης κάποιοι διαφωνούν με αυτό το θέμα. Πως είναι δυνατόν; Μα γιατί; Εμένα μου αρέσουν πολύ τα ορχηστρικά κομμάτια και έπειτα το ξένο ρεπερτόριο. Από ελληνικά δεν μου αρέσουν καθόλου -- ελάχιστα μόνο και αυτά μετριμένα στα δάχτυλα των χεριών μου. Μερικοί δεν μπορούν να το δεχτούν γιατί απλά δεν δέχονται ότι δεν υπάρχει κάποιο αντιπροσωπευτικό είδους της ελληνικής μουσικής που να μην μου αρέσει και γενικά τους φαίνεται όλο αυτό παράλογο...

Μπορώ να σκέφτομαι εγώ στην τελική παράλογα και γι' αυτό αποφάσησα να πάρω κι άλλες γνώμες. Τελικά είναι καλό να κρίνουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την μουσική τους παιδεία; Μήπως τελικά είναι όλα θέμα γούστου; Ωραία η μουσική αλλά αν μας οδήγει και την ζωή και τις αποφάσεις που παίρνουμε για το ποίον θα έχουμε δίπλα μας, είτε σαν φίλο είτε σαν σύντροφο, τότε μάλλον έχουμε πάρει λάθος δρόμο...

Πανικός!! Απίστευτος κόσμος να έχει μαζευτεί στις κεντρικές πλατείες του κόσμου λίγο πρίν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου. Αρχίζουν όλοι να μετρούν: 10... 9... 8... 7... 6... (μήπως ρε παιδιά μετατέθηκε η Πρωτοχρονιά στα μέσα του καλοκαιριού και δεν το πήρα χαμπάρι;) 5... 4... 3... 2... 1... Και ο κόσμος τρέχει και μπαίνει μέσα στα καταστήματα σαν τρελός και όποιος προλάβει τον Κύριο είδε! Όχι, δεν έχουν εκπτώσεις στην νέα σεζόν με ό,τι πάρεις 1€ και ούτε η Sony έβγαλε νέο μηχάνημα. Όχι. Απλά κυκλοφόρησε το έβδομο και τελευταίο βιβλίο με τις περιπέτειες του Harry Potter με τίτλο "Harry Potter and the Deathly Hallows".

Μικρά παιδιά πατούν ο ένας τον άλλον, φονάζουν, δαγκώνουν, κλαίνε, χτυπιούντε κι όλα αυτά για να έχουν πρώτοι το βιβλίο. Ήδη οι παγίδες είχαν τοποθετηθεί από την προηγούμενη μέρα από κάποιους έτσι ώστε να εξοντώσουν τους πρώτους που περίμεναν επί μέρες έξω από κάποιο βιβλιοπωλείο. Μέσα γινόταν ένας απίστευτος πανικός. Δυο κοπέλες άρχισαν να ανταλλάσουν κουβέντες η μια στην άλλη του στυλ: "Άστο κάτω το βιβλίο. Είναι δικό μου. Να πάρεις άλλο έσυ". "Τι είπες μωρή; Εγώ το άρπαξα πρώτη. Δεν θα μου φας το βιβλίο εσύ επειδή απλα το είδες" -- παρεπιπτώντως αυτή θα γίνει μια πολύ καλή fottuta όταν μεγαλώσει. Και να σου τα τραβίγματα με τις κοτσίδες και να σου τα μπινελίκια.

Ποτέ ένα αγόρι δεν έχει καταφέρει να... σφαχτούν στην ποδιά τόσα κορίτσι και αγόρια για χάρη του. Πρέπει να μάθω το μυστικό του δεν γίνεται!! Τα παιδιά έπεσαν πάνω στα βιβλία σαν Πληγή του Φαραώ. Το βιβλιοπωλείο μέσα σε λίγα λεπτά είχε αδειάσει και θυμίζε βομβαρδισμένο τοπίο... Κατεστραμμένα ράφια, σκισμένες αφίσες, σπασμένα τζάμια και υπαλλήλους που με το ζόρι στέκονταν όρθιοι.

Απώλειες είχαμε και από τα δυο στρατόπεδα, πωλητές και αγοραστές. Αλλά αυτό τελικά που έχει σημασία είναι ότι ο Potter θα μας ταξιδέψει για τελευταία φορά με τις περιπέτειές του. Καλή ανάγνωση.

Είπα να το γυρίσω λίγο σε κάτι πιο εύθυμο, μετά από την προηγούμενη συζήτηση που είχαμε περί αυτοκτονίας. Καλοκαιράκι έχουμε ε, και είπα να βάλω και ένα αρκετά εύθυμο κομμάτι να ακούγετε στο blog. Ελπίζω να σας αρέσει. Καλό καλοκαίρι εύχομαι σε όλους σας -- όχι, δεν πάω πουθενά αλλά για όλους όσους φεύγουν και πάνε διακοπές εύχομαι να περάσουν τέλεια και να γυρίσουν πίσω με γεμάτες τις μπαταρίες τους.

Έτσι λοιπόν ένα τραγούδι, από τα αγαπημένα μου, να σας συντροφεύει αυτές τις καλοκαιρινές νύχτες. Blackmore's Night - Under a Violet Moon.


Enjoy :)

Δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό μερικών ανθρώπων. Πραγματικά μου φαίνεται παράλογο το πως μερικοί θεωρούν την αυτοκτονία, και μάλιστα την αυτοκτονία σε νεαρή ηλικία, γκλαμουριά. Ήδη γνώριζω δυο τέτοια άτομα που έχουν σαν πρότυπο άτομα που πέθαναν σε νεαρή σχετικά ηλικία και στο απόγιο της καρίερας τους, όπως Freddy Mercury, Curt Cobain, James Dean και δεν συμμαζεύεται. Οπότε αν εγώ γνωρίζω ήδη δυο, οι πιθανότητες να υπάρχουν πολλοί που το σκέφτονται να είναι αρκετά μεγάλες.

Προσωπικά θεωρώ αυτόν που αυτοκτονεί μεγάλο εγωιστή. Γιατί; Γιατί απλά το μόνο που σκέφτονται είναι ο ευατός τους και όχι τους ανθρώπους που θα αφήσουν πίσω. Το τι δυστυχία και λύπη θα προκαλέσουν. Απλά δεν τους νοιάζει. Και γιατί άλλωστε; Αυτοί θα είναι που θα κλαίνει και θα στεναχωριούντε που έχασαν ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο; Όχι.

Το να ακούω ότι θεωρώ τον Curt Cobain είδωλο επειδή αυτοκτόνησε γιατί κατάλαβε πως η ζωή είναι μάταιη και ότι εδώ είναι το καλύτερο που μπορούμε να φτάσουμε και δεν χρειάζεται να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο γιατί απλά ΔΕΝ θα υπάρχει κάτι καλύτερο, με κάνει να βγαίνω από τα ρούχα μου. Προσωπικά τον Cobain, και οποιονδήποτε Cobain, τον θεωρώ μεγάλη κότα. Απλά βρήκε την easy way out και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Δεν προσπάθησε καν να καλύτερευσει οτιδήποτε έπρεπε να καλυτερεύσει για να γίνει, πρώτα η ζωή του και μετά και η ζωή των άλλων, καλύτερη. Γιατί και μια απειροελλάχιστη καλυτέρευση της ζωής μας μπορεί να μας φαίνεται μηδαμηνή αλλά δεν παύει να είναι καλυτέρευση. Ναι, θα μου πείτε αλλά έτσι κατάφερε να γίνει ένα μεγάλο είδωλο, όπως όλοι οι μεγάλοι και οι διανοούμενοι που έχασαν την ζωή τους. Είδωλα όλοι αυτά έγιναν λόγω της δουλειάς τους και όχι επειδή "κότεψαν" σε κάποια φάση της ζωής τους και έφυγαν. Και αν ακόμα και οι ίδιοι το σκέφτονταν αυτό, ότι θα γίνουν είδωλα αυτοκτονώντας, τότε ούτε οι ίδιοι πίστευαν σε αυτό που έκαναν.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό μερικών, και κυρίως ατόμων που είναι σε νεαρή ηλικία, να το βλέπουν όλο αυτό το σκηνικό πραγματικά κάτι το "wow". Και να λένε ότι όταν φτάσουν σε μια ορισμένη ηλικία, όπου στην οποία θα βρίσκονται στην καλύτερη φάση της ζωής τους, να φύγουν. Ποιός νοήμων άνθρωπος θα το θέλει αυτό; Και ενώ έχεις φτιάξει την κομσοθεωρία σου για κάποια άτομα, ακούς αυτά τα πράγματα που σκέφτονται τότε γκρεμίζονται όλα αυτά που νόμιζες σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Παιδαριώδες και ανώρυμες τέτοιες σκέψεις για μένα.

Η ζωή έχει τα σκαμπανευάσματά της, και αν ήταν όλοι να την πουλεύαμε με οποιαδήποτε δυσκολία, μικρή ή μεγάλη, τότε θα είχαμε μείνει ελλάχιστοι. Την ελπίδα γενικά δεν πρέπει να την χάνουμε. Είναι αυτή που μας κάνει να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί κι εγώ είχα τις άπειρες ατυχίες αλλά προσπάθησαν να μην τα βάζω κάτω. Η ζωή είναι ωραία. Αυτό έχω καταλάβει εγώ...

Ε, είπανε μιας και αρχίσανε να καίνε την Αθήνα ας την αποτελειώσουν. Μην κάνουμε και μισοδουλειές βρε αδερφέ. Αλοίμονο... Πρίν 3 βδομάδες περίπου, ο Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας, η πανέμορφη, μέχρι πρότινος, Πάρνηθα, έγινε στάχτη. Σειρά έχει σήμερα, ένα άλλο βουνό της Αθήνας, ο Υμηττός.

Η φωτιά ξέσπασε λίγο μετά το μεσημέρι. Εγώ εκείνη την στιγμή βρισκόμουν στον Ευαγγελισμό για να πάρω το Μετρό, και αυτό που αντίκρισα με σόκαρε. Ένα σύννεφο πυκνού μαύρου καπνού απλώνονταν πάνω από τον Υμηττό, στις περιοχές προς Καισαριανή και Καρέα. Δεν πίστευα αυτό που γίνονταν. Έχουν βάλει σκοπό να κάψουν τα πάντα, σκέφτηκα. Δηλαδή για πόσο ανεγκέφαλους ανθρώπους μιλάμε; Σόρρυ για το χαρακτηρισμό "άνθρωποι", δίκιο έχετε δεν αξίζει καν να τους λέμε έτσι.

Πριν δυο Κυριακές έγινε ένα συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ζητώντας να παρθούν μέτρα για την προστασία των δασικών εκτάσεων και φυσικά να γίνει αναδάσωση στην Πάρνηθα. Ο κόσμος έχει απηβδήσει πια και ζητάει τα αποτελέσματα να είναι άμμεσα. Αλλά από ότι φαίνεται, από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν...

Γυρνώντας σπίτι μαθαίνω ότι είχαν ανοιχτεί 4 μέτωπα φωτιάς όπου από τα οποία η κατάσταση ελέγχεται σε τρία από τα τέσσερα. Οι φλόγες πέρασαν και στην κάτω πλευρά της Λεωφόρου Κατεχάκη και απείλησαν σπίτια στον Καρέα και τον Βύρωνα, στα οποία έφθασε σε απόσταση λιγότερα από 100 μέτρα. Τα ακούς και πραγματικά σε πιάνει φρίκη...

So guys, what's next? Φωτιά στο Σύνταγμα;

Ναι, γιατί να το κρύψω άλλωστε; Είμαι μεγάλος φαν του Harry Potter. Ο μικρός μάγος κατάφερε να μου κλέψει την καρδιά από την πρώτη στιγμή που διάβασα το πρώτο βιβλίο του "Harry Potter and the Philosopher's Stone". Περιμένω με αγωνία κάθε ταινία που κυκλοφορεί και έχω διασκεδάσει και ταξιδέψει με όλες τους μέχρι στιγμής. Όποτε, όπως είναι φυσικό, η αγωνία μου για την πέμπτη ταινία "Harry Potter and the Order of the Phoenix" ήταν μεγάλη. Η ώρα που περίμενα έφτασα και επιτέλους την είδα. Άραγε η μαγεία παραμένει; Ή έκανε φτερά σαν τα ξωτικά;

Σίγουρα μιλάμε ίσως για την πιο σκοτεινή και την πιο εφιαλτική ταινία μέχρι στιγμής. Και αυτό είναι φυσικό μιας και, όπως και στα βιβλία εξάλλου, τα παιδιά μεγαλώνουν και το ίδιο και οι κίνδυνοι που τους απειλούν. Αυτή την φορά κανείς δεν πιστεύει τον Harry που λέει πως ο Voldemort έχει επιστρέψει, πλην του Dumbledore. Έτσι το Υπουργείο Μαγείας αποφασίζει να βάλει την Dolores Umbridge (που ερμηνεύει μια ΥΠΕΡΟΧΗ Imelda Staundon) στην θέση του, για να συμμαζέψει το χάος που επικρατεί στην Σχολή.

Η ταινία αυτή επικεντρώνεται περισσότερο στους χαρακτήρες περισσότερο από τις προηγούμενες. Υπάρχουν και αρκετά μηνύματα περί δικτατορίας και περί ελευθερίας έκφρασης και σκέψης, μιας και η Umbridge επιβάλλει στρατιωτικό νόμο στο Hogwarts. Όπως πάντα βέβαια η μαγεία που κυριαρχεί σε όλες τις ταινίες υπάρχει κι εδώ. Η σκηνή όπου το Τάγμα του Φοίνικα πετάει πάνω από το νυχτερινό Λονδίνο και ακούγεται και η μουσική του Nicholas Hooper είναι πανέμορφη.

Βέβαια υπάρχουν και κάποια αρνητικά στην ταινία που μόνο όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία θα προσέξουν, αλλά και αυτά δεν είναι και τόσο σημαντικά. Η τελική μάχη είναι υπέροχα σκηνοθετημένη με πολύ όμορφα έφε. Γενικά η ταινία ήταν αρκετά καλή, αλλά ίσως την περίμενα κάπως καλύτερη σε μερικές φάσεις. Δεν βαρέθηκα καθόλου βλέποντας την, αντιθέτως διασκέδασα αρκετά. Σίγουρα ένα υπέροχο πρελούδιο πριν κυκλοφορήσει το έβδομο και τελευταίο βιβλίο της σειράς με τίτλο "Harry Potter and the Deathly Hallows". Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 21 Αυγούστου.

Για όλους όσους νιώθουν κάπως αυτό τον καιρό αφιερώνω το παρακάτω κομμάτι.

Ήταν μια όμορφη νύχτα του Ιουλίου. Μια παρέα αποφάσησε να πάρει μια ταινία από το πλησιέστερο video club για να περάσει καλά και με χαβαλέ η νύχτα. Φτάνοντας στο σπίτι ετοίμασαν ατμόσφαιρα, άνοιξαν το μπουκάλι με το λευκό κρασί, κάθησαν αναπαυτικά στην πολυθρόνα και πάτησαν το play στο DVD player... Αυτό που ακολούθησε ήταν το... χάος!!

Η ταινία πρόκειται για την πρώτη, αν δεν κάνω λάθος, splatter ταινία ελληνικής παραγωγής με τίτλο "Το Κακό". Στην Αθήνα, κάποιοι εργάτες ανακαλύπτουν μια νέα σπηλιά (σύραγγα -- whatever) και ελευθερώνουν το απόλυτο κακό, όπου και τους κυριεύει. Σίγα σιγά όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας μεταμορφώνονται σε αιμοδαψή ζόμπι που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να φάνε τους ζωντανούς. Το σοκ της παρέας ήταν μεγάλο! Οι εικόνες που διαδέχονταν η μια την άλλη ήταν απερίγραπτες. Σαν να τους διαπερνούσε ηλεκτρισμός.

Ανήμποροι να αντιδράσουν, τα παιδιά από την παρέα έπιανε τον έναν μετά τον άλλον σπαστικό γέλιο, βλέποντας διαμελισμένα πτώματα, ζόμπι να ξεσκίζουν τις σάρκες, τους "ζωντανούς" να αποκεφαλίζουν με μεγάλη ευκολία τους ζωντανούς νεκρούς καθώς το αίμα έρρεε αύθονο. Οι ατάκες πραγματικά αφοπλιστικές, σε έκαναν να αναρωτίεσαι αν υπήρχε όντως σενάριο ή ο σκηνοθέτης τους είπε να αυτοσχεδιάζουν καθώς έτρεχαν από εδώ κι από εκεί ανούσια ουρλιάζοντας.

Άδιάζοντας ήδη το πρώτο μπουκάλι κρασί μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο της ταινίας, άρχισαν να καταλαβαίνουν πως αυτή η νύχτα επρόκειτω να είναι μεγάλη σε διάρκεια. Κάθε λεπτό της ταινίας έμοιαζε να περνάει βασανιστικά και επώδυνα. Το "σπαστικό" γέλιο δεν σταματούσε καθώς οι σκηνές περνούσαν, αλλά γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο. Πληροφορίες υπάρχουν ότι κόσμος κάλεσε το 100 γιατί πίστευε πως κάποιος τρελός είχε ξεφύγει από την ψυχιατρική κλινική από το Δαφνί.

Καθώς η ταινία έφτανε στο τέλος της, το δράμα και το βασανιστήριο που περνούσαν οι 4 φίλοι, που το μόνο που ήθελαν ήταν να περάσουν μια νύχτα με χαβαλέ και γέλιο, έφτανε στο τέλος. Τελικά το μόνο "κακό" που υπάρχει σε αυτή την ταινία είναι... η ίδια η ταινία. Μπορεί να ήθελαν να μιμιθούν τις B-Splatter Movies του Hollywood αλλά, darlings, υπάρχει διαφορά από την μια b-ικουλιά στην άλλη. Και "Το Κακό" ανοίκει στο κατακάθι αυτών των είδους των ταινιών. Μάλλον ο ελληνικός κινηματογράφος δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιου είδους... "ταινίες". Ο Θεός να την κάνει δηλαδή...

Και ένα ανεκδοτάκι, έτσι για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας γιατί με όσα ακούμε....

Κάνει το ΣΔΟΕ έφοδο σε ένα μπορντέλο στην οδό
Φυλής. Στον προθάλαμο υπάρχει ένας τιμοκατάλογος αναρτημένος:
* Ιεραποστολικό: 45ΕΥΡΩ + 18% ΦΠΑ
* Πισωκολλητό: 40ΕΥΡΩ + 18% ΦΠΑ
* Συντριβανάτο: 42ΕΥΡΩ + 18% ΦΠΑ
* Σπαγγάτο: 40ΕΥΡΩ + 18% ΦΠΑ
* Τσιμπούκι: 45ΕΥΡΩ + 8% ΦΠΑ
«Μα τι γίνεται εδώ;» λέει ο προϊστάμενος του ΣΔΟΕ, «όλα επιβαρύνονται με 18% ΦΠΑ και το τσιμπούκι με 8%. Πως είναι δυνατόν;»
Και τότε η τσατσά λέει με μεγάλη περηφάνια:
«Κύριε μου, έχουμε γάτα λογιστή και το έχει περάσει στα ροφήματα»

Χτες εκεί που καθόμουν και είχα βαρεθεί την ζωή μου, μου ήρθε μια, αναλάμπή πείτε το; Φιλοσοφική ανυσηχία πείτε το; Όπως θέλετε πάντως πείτε το, και αναρωτήθηκα τι θεωρούμε στην σήμερον ημέρα τέχνη. Παρατηρώ γενικά ότι την σήμερον ημέρα ολοένα και περισσότερος κόσμος ασχολείτε με την τέχνη για τους δικούς του διαφορετικούς λόγους. Γιατί αυτό; Ποιόν σκοπό εξυπηρετεί η τέχνη ανά τους αιώνες; Ξέρω θα μου πείτε όλοι σας ότι βαριώσουν που βαριώσουν την ζωή σου, δεν πετάχτηκες μέχρι το video club να πάρεις καμιά ταινία να δεις, κάθεσε και αναρωτιέσαι τέτοια πράγματα μέσα στην νύχτα;

Μπορεί να έχετε και δίκιο αλλά είπα να το ψάξω το πράγμα λίγο. Μίλησα, ή μάλλον να χρησιμοποιήσω ένα πιο κατάλληλο ρήμα εδώ, έπριξα έναν φίλο μου και τον ρωτούσα διάφορα πράγματα. Μου είπε ότι πιστεύει πως πολλοί άνθρωποι έχουν την ανάγκη της αυτοπροβολής και η τέχνη, όπως και να το κάνουμε είναι ένα είδος προβολής. Προσωπικά δεν μου αρέσει η αυτοπροβολή. Η τέχνη για μένα είναι ένα μέσο όπου οι άνθρωποι θέλουν να εκφράζουν αυτό που νιώθουν. Απλά μια έκφραση των ιδεών και απόψεων τους. Ο φίλος μου, μου είπε πως για μερικούς η τέχνη είναι μέσο αλλά για άλλου είναι σκοπός. Ναι, αλλά όταν γίνεται σκοπός η τέχνη για αυτοπροβολή τότε δεν χάνει το νόημά της; Δεν γίνεται κάτι το απρόσωπο; Κάτι το οποίο γίνεται μόνο και μόνο για να γίνει; Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Χμ...

Δεν ξέρω αλλά αυτή η συζήτηση με έκανε να βρω διάφορες φωτογραφίες, κυρίως από pop art, και να τις δημοσιεύσω εδώ for your enjoyment.







Βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις που η τέχνη χάνει κάθε νόημα. Όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο, κάθε τέχνη δεν είναι και ότι καλύτερο...

10 Ιουλίου (συνέχεια) - Γλυκό και ροζουλίνι ημερολογιάκι μου, χίλια συγγνώμη που σε έκλεισα έτσι, αλλά είχα πολλά νεύρα. Όλο το υπόλοιπο της ημέρας σκεφτόμουν πως να εκδικηθώ την πόρνη, τον Παύλο, που τρώει τους γκόμενους από μικρές και ανυποψίαστες καλλονές των Β.Π. Και εκεί που φώναζα την δούλα μας να μου φέρει το Evian να ηρεμίσω, τσουπ μου ήρθε μια σατανική ιδέα. Θα έπερνα τον Νίκο να του πω ότι έπιασα τον Παύλο να βγαίνει έξω με γκόμενο. Δεν άργησα να βάλω το σατανικό, αλλά πανέξυπνο όπως πάντα, σχέδιο μου σε εφαρμογή. Τον πήρα, που λες ημερολογιάκι μου, τηλέφωνο και του λεω αυτό κι αυτό. Είδα τον Παύλο με ψωνίζεται στην Κουμουνδούρου. Ο Νίκος έξαλλος με ρωτούσε λεπτομέριες κι εγώ έκανα ότι και καλά δεν πρόσεξα καλά γιατί σίγα μη με ενδιαφέρει το τι κάνει αυτή η σκρόφα. Αλλά του είπα ότι φορούσε ένα γαλάζιο χαβανέζικου στυλ πουκάμισο, ένα τζιν παντελόνι της κακιάς ώρας και είχε μαζί του την μαύρη τσάντα του. Το τεκνό που ψώνιζε ήταν περίπου στα 1.80, γεροδεμένος, με μια πολύ καλή ροζ μπλούζα και ένα τζιν Roberto Cavalli και γυαλιά ηλίου Armani. Άκουσα ότι τον έλεγαν Τάκη, άλλα περισσότερα δεν ξέρω γιατί δεν πρόσεξα του είπα. Όλα κι όλα μη με πάρει και για καμιά κατίνα. Ο Νίκος, ημερολογιάκι μου, τρελάθηκε. Νόμιζα ότι κάτι θα μου πάθαινε. Μου είπε ότι με κλείνει και ότι θα τα λέγαμε αύριο. Αχ, λες να τον χωρίσει; Θα σε κρατήσω ενήμερο ημερολογιάκι μου. Πάω τώρα να βγω με τον Τέλη και τους φίλους του που θέλουν να μου δείξουν την νέα συλλογή τους από γραμματόσημα. Taaaa...

11 Ιουλίου - Εκεί που γύρναγα σπίτι τα ξημερώματα μετά από μια τρελή παρτ... εεε, συζήτηση οικολογικού περιεχομένου με τον Τέλη και τους φίλους του, χτυπάει το κινητό μου. Νόμιζα πως ήταν ο Τέλης να μου πει ότι ξέχασα την κυλότα μου εκεί (γιατί την είχα βγάλει επειδη ζεστενόμουν όχι για τίποτε άλλο) αλλά εγώ, σκέφτηκα, ποτέ δεν φοράω και ήμουν έτοιμη να του τα ψάλω για ποιά άλλη τσούλα είχε εκεί και με το που το σηκώνω το τηλέφωνο μιλάει ο Νίκος. Μου έλεγε διάφορα αλλά ήμουν ζαλισμένη από την τρελή... κουβέντα με τον Τέλη και δεν πολύκαταλάβαινα. Του το κλείνω και πάω σπίτι. Κοιμάμαι και το μεσημέρι, όταν ξύπνησα επιτέλους, βλέπω 10 αναπάντητες κλήσεις. Και όλες από τον Νίκο. Σκέφτηκα αυτό ήταν! Ο Νίκος χώρησε την πόρνη τον Παύλο και επιτέλους θα γραφτώ στην ιστορία σαν την πρώτη γυναίκα που έβαλα πάλι κάποιον άντρα gay στον σωστό δρόμο. Τον παίρνω τηλέφωνο μέσα στην τρελή χαρά να του πώ "I DO!" όπως στις ταινίες, και όταν το σήκωσε λέω "ναι αγάπη μου, θα είμαι για πάντα μαζί σου" ακούω την τσιμπουκωμένη φωνή του Παύλου να μου λέει "έμπρός; εσύ είσαι μωρη ξεκ... (ούτε να το γράψω δεν μπορώ ημερολογιάκι μου μη σε κάνω να κοκκινίσεις) που ήθελες να μου κλέψεις τον άντρα;" Του είπα ναι εγώ είμαι μωρή και θα στον φάω. Μου είπε ότι με έπαιρνε ο Νικός τηλέφωνο το πρωι γιατί τελικά δεν θέλει να δει τα μούτρα μου ποτέ πια και ότι έκαναν τριο με τον Τάκη και το γούσταρε πολύ!!! Και μου το έκλεισε στα μούτρα ημερολογιάκι μου... Ναι, στα μούτρα. Πφφφ, α να πάνε στον κόρακα. Όλες οι λούγκρες έτσι είναι. Τον π@ύτσο έχουν στο μυαλό τους και τίποτε άλλο. Ενώ εγώ πάντα βλέπω και τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Δεν πέφτω στο επίπεδο τους. Τελικά δεν μου πάει το bitch εμένα ημερολογιάκι μου. Μα με φαντάζεσαι εμένα σκρόφα; Όχι, μα με φαντάζεσαι; Τελικά θα μείνω η καλή, γλυκιά και αγαθιάρα κοπελίτσα με τα πανέμορφα κατάξανθα μαλλιά. Γιατί, αγαπημένο μου ημερολογιάκι, όπως λένε, την bitch πολλοί εμίσησαν. Την πουτάνα ουδής!

To Night At The Museum είναι μια ταινία φαντασίας όπου κάθε βράδυ τα πάντα ζωντανεύουν σε ένα μουσείο και προκαλούν τον πανικό και ο Ben Stiler, ο φύλακας του μουσείου, προσπαθεί να βάλει μια τάξη. Η μουσική του Alan Silvestri για την ταινία είναι αρκετά καλή και έχει επιρροές από western, cartoons και αλλού. Σίγουρα μια επιτυχημένη προσπάθεια του Silvestri να πιάσει το mood της ταινίας και ένα άκρως ενδιαφέρον άκουσμα. Για να το ακούσετε κάντε κλικ στην παρακάτω φωτογραφία. Enjoy!

Kαι εκεί που όλοι νομίζαμε ότι είμασταν ασφαλείς να ξαναπακετάρουμε τις βαλίτσες μας να πάμε για κανένα ταξιδάκι βρε αδερφέ, μετά από το σοκ που πήραμε βλέποντας το Hostel του Eli Roth, ΤΣΟΥΠ να' σου και το Hostel 2 - Η Συνέχεια της Παράνοιας, και άντε πάλι να κλειστούμε στα σπίτια μας. 3 φίλες πάνε για διακοπές στην Ρώμη, αλλά καταλήγουν σε ένα "ήσυχο" χωριό στην Σλοβακία. Εκεί πέφτουν στα νύχια της σπείρας όπου απαγάγει νεαρά άτομα και τα προορίζει για την δολοφονική διασκέδαση πλουσίων πελατών. Και εμπρός καλά μου ποδαρακιάααααα...

Mental Note: Nα μην εμπιστευτώ ποτέ όμορφες κοπέλες όπου λένε με τσαχπινία και χάρη "Nozdrovja"!!

Αν νομίζατε ότι τα είδατε όλα στο πρώτο Hostel ε, δεν έχετε δει ακόμα το δεύτερο γι' αυτό μιλάτε. Η παράνοια είναι μεγαλύτερη και τα βασανιστήρια σκέτη φρίκη. Από σκύλους δολοφόνους, μέχρι ανώμαλες κοντέσσες, αυτό το Hostel τα έχει όλα. Και αν νομίζατε ότι η περιβόητη σκηνή με το μάτι από το πρώτο ήταν φρικιαστική, περιμένετε να δείτε το τέλος του δεύτερου. Ένα μόνο σας λέω, κορίτσια θα πάρετε το αίμα σας πίσω για όλα τα δεινά που το πέος σας έχει δημιουργήσει. Και ο νοών... νοείτω.

Υπάρχει και μια σκηνή που μια τρελή κοντέσσα λούζετε με αίμα από παρθένα. Η διαστροφή αυτής της σκηνής βασίστηκε στην πραγματική ιστορία της Elizabeth Bathory, της "Αιματηρής Κοντέσσας" της Ουγγαρίας όπως ήταν γνωστή, όπου την περίοδο 1500 με 1600 είχε σκοτώσει πάνω από 600 παρθένες γυναίκες από τα διάφορα χωριά και το υπηρετικό προσωπικό. Λένε ότι λουζόταν με το αίμα τους για να διατηρήσει την νιώτη της!

Τελικά ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα της ταινίας; "Σπίτι μου σπιτάκι μου σπιτοκαλυβάκι μου..." Α, και να μην πας σε ξένα μέρη αν είσαι παρθένος. Που ξέρεις σε τι ανωμαλιάριδες θα πέσεις.

Μια πραγματικά εκπληκτική ταινία, συνοδεύεται και με ένα εξίσου εκπληκτικό soundtrack. Tο Pan's Labyrinth, του Guillermo Del Toro, ήταν υποψήφιο για 6 Oscars φέτος. Ανάμεσα σε αυτές τις υποψηφιότητες ήταν και για το εκπληκτικό score του Javiere Navarrete. Μπορείτε, όσοι θέλετε, να ακούσετε την μουσική της ταινίας κάνοντας κλικ στην παρακάτω φωτογραφία. Enjoy.

1. Όταν υπάρχει μόνο ένα άτομο μέσα στο ασανσέρ μαζί σας, χτυπήστε τον γοργά στον ώμο και προσποιηθείτε ότι δεν το κάνατε εσείς.
2. Πατήστε τα κουμπιά των ορόφων και προσποιηθείτε ότι παθαίνετε ηλεκτροσόκ. Χαμογελάστε και επαναλάβετε.
3. Ρωτήστε ευγενικά αν μπορείτε να πατήσετε τα κουμπιά για τους άλλους επιβάτες του ασανσέρ. Αφού εισπράξετε θετική απάντηση, πατήστε το λάθος κουμπί.
4. Καλέστε το ψυχιατρικό κέντρο από το κινητό σας και ρωτήστε με αγωνιά αν γνωρίζουν σε ποιον όροφο βρίσκεστε.
5. Κρατήστε ανοικτές τις πόρτες και ισχυριστείτε ότι περιμένετε κάποιον φίλο σας. Λίγο μετά αφήστε τις να κλείσουν και χαιρετίστε το φανταστικό φίλο σας: "Γεια σου, Πάτροκλε, πως είσαι σήμερα;"
6. Ρίξτε στο πάτωμα ένα κέρμα των 0,50 ευρώ και περιμένετε μέχρι να σκύψει κάποιος να το σηκώσει. Μόλις το κάνει φωνάξτε δείχνοντας επίμονα το κέρμα "αυτό είναι δικό μου!!!"
7. Μετακινήστε το γραφείο σας στο ασανσέρ και κάθε φορά που κάποιος μπαίνει μέσα ρωτήστε τον αν έχει κλείσει ραντεβού.
8. Αφήστε ένα κουτάκι στη γωνία και ρωτήστε τον κόσμο αν ακούνε κάτι που κάνει τικ, τακ, τικ, τακ…
9. Σταθείτε πολύ κοντά δίπλα σε κάποιον και ανά τακτά χρονικά διαστήματα μυρίζετέ τον.
10. Μόλις οι πόρτες κλείσουν αναφωνήστε με φωνή γεμάτη αυτοπεποίθηση "Μην πανικοβάλλεστε!!! Θα ξανανοίξουν!!!"
11. Κυνηγάτε στον αέρα μύγες που δεν υπάρχουν.
12. Πείτε στους ανθρώπους, ότι μπορείτε να δείτε την αύρα τους.
13. Πάρτε θυμωμένη έκφραση και χτυπώντας το μέτωπο σας επαναλάβετε χαμηλόφωνα: "Σκάστε!!! Σκάστε όλοι σας!!!"
14. Μισόανοίξτε τον χαρτοφύλακα σας, και πλησιάζοντας το στόμα σας στο άνοιγμα ρωτήστε: "Έχεις αρκετό αέρα εκεί μέσα;"
15. Σταθείτε επίμονα κολλητά στον τοίχο με πλάτη στους υπόλοιπους χωρίς να κινείστε στο ελάχιστο.
16. Κοιτάξτε επίμονα το διπλανό σας και παίρνοντας έντρομη έκφραση αναφωνήστε: "Είσαι ένας απ' αυτούς!!!" και υποχωρήστε με αργά βήματα προς τα πίσω.
17. Φορέστε ένα αρκουδάκι στο χέρι σας και χρησιμοποιήστε το για να μιλήσετε στους υπόλοιπους.
18. Φορέστε ένα στηθοσκόπιο, τοποθετήστε το στα τοιχώματα του ασανσέρ και ακούστε προσεκτικά.
19. Κάντε θορύβους έκρηξης κάθε φορά που κάποιος πατάει το κουμπί του ορόφου.
20. Ζωγραφίστε ένα μικρό τετράγωνο και δηλώστε: "Παρακαλώ προσοχή! Αυτός είναι ο προσωπικός μου χώρος."

1. Πείτε ότι είστε σίγουρος ότι ο νεκρός κουνήθηκε
2. Ρωτήστε πόση ώρα είναι σίγουροι ότι πέθανε
3. Βάλτε ένα αυτοκόλλητο στο φέρετρο "Να μπορεί να αναπνέει"
4. Πηγαίνετε στην κηδεία ντυμένος όπως ο νεκρός
5. Φορέστε ένα μπλουζάκι "Grateful Dead"
6. Πείτε στην χήρα ότι θα της πήγαινε να είναι δίπλα του
7. Πείτε στην χήρα ότι η κηδεία θα της κόστισε ένα σωρό λεφτά
8. Ρωτήστε την χήρα πότε θα ξαναρχίσει να φλερτάρει
9. Πάρτε μαζί σας ένα σκύλο και βάλτε τον να το παίζει νεκρός
10. Βάλτε ένα αναμμένο τσιγάρο στο στόμα του νεκρού
11. Πηγαίνετε με ένα φτυάρι στην εκκλησία
12. Βάλτε κάτω από το φέρετρο ένα ζευγάρι παπούτσια
13. Βάλτε μέσα στο φέρετρο ένα τηλεκατευθυνόμενο κασετόφωνο και όταν κάποιος ασπάζεται τον νεκρό να του μιλάει
14. Βάλτε πάνω στο φέρετρο μια κάρτα παρκαρίσματος
15. Πείτε στην χήρα να αγκαλιάσει το φέρετρο για να βγάλετε φωτογραφία
16. Ρωτήστε την χήρα αν μπορείτε να πάρετε ένα δάκτυλο του νεκρού
17. Ρωτήστε την μητέρα του νεκρού τι έκανε όταν της το είπαν
18. Πείτε στην μητέρα ότι δεν περιμένατε να πεθάνει πρώτα αυτός
19. Πείτε ότι η αγαπημένη του εκπομπή στην TV αναβλήθηκε
20. Ασπαστείτε τον νεκρό, πείτε ότι σας έπεσαν μέσα στο φέρετρο οι φακοί επαφής και αρχίστε να ψάχνετε.

Μιας και σήμερα κυκλοφόρησε στην Αμερική η ταινία Harry Potter and the Order of the Phoenix, είπα να σας δώσω την ευκαιρία να ακούσετε το soundtrack της ταινίας. Την μουσική έγραψε ο συνθέτης Nicholas Hooper όπου, μπορεί να μην συγκρίνεται με αυτές των John Williams και Patrick Doyle που έγραψαν για τις προηγούμενες ταινίες, αλλά σίγουρα αξίζει ένα άκουσμα. Για να το ακούσετε κάντε κλικ στην φωτογραφία. Enjoy. Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 21 Αυγούστου.

14 Ιουνίου - Ήρθε επιτέλους το καλοκαιράκι ημερολογιάκι μου. Επιτέλους για να φορέσω και τις καινούργιες υπερ-μίνι φούστες που αγόρασα από το ΖΑΡΑ. Όχι ότι και το χειμώνα δεν τις φοράω για να ρίξω τα τεκνά, λέμε τώρα. Έχω βρει ένα τεκνό που θέλω να ρίξω αλλά υπάρχει ένα itchy bitchy προβληματάκι... Είναι gay. Αχ, θα τι θα κάνω; Κάτι θα σκεφτώ η ρουφιάνα.

17 Ιουνίου - Ημερολογιάκιιιιιιιιι μου. Αχ είμαι πουτάνα τελικά. Και το λέω με την καλή έννοια, όπως πάντα. Καλέ εμένα πρέπει να μου δίνεται τους gay να τους κάνω πάλι άντρακλες!! Χτες, που λες πήγαμε σε ένα κλαμπ με την παρέα μας και ήρθε κι αυτός - ο Νίκος - αλλά χωρίς το αγόρι του. Πήγα και τον πλησίασα και μιλάγαμε για ώρα. Έπινε και έπινε. Καλέ στόμα δεν έκλεισε όλη την βραδιά. Και όταν τον είδα ζαλισμένο είπα μέσα μου, ή τώρα ή ποτέ. Τον πλησιάζω, βάζω το πόδι μου πάνω του και του λέω "Αλήτη απόψε είναι η βραδιά σου. Αλήτη απόψε κάνε με ό,τι θες." Κι αυτή η χαμούρα δεν έκανε τίποτα. Ε, τότε τον αρπάζω και τον φιλάω. Αχ, ναι νιώθω περίφανη που κατάφερα να τον κάνω να ξεχάσει την τσούλα τον φίλο του. Μήπως θα έπρεπε να νιώθω τύψεις......; Μπαααα...

22 Ιουνίου - Όλη την εβδομάδα με έπαιρνε τηλέφωνο και με ρώταγε πως θα το πει στο αγόρι του, τον Παύλο. Του είπα ότι δεν με ενδιαφέρει, αλλά θέλω να ξέρει ότι εγώ τον θέλω. Και να παρατήσει την πουστάρα τον φίλο του γιατί δεν με ξέρει καλά εμένα. Θα της βγάλω τα μάτια. Ακούς εκεί που θα μου φάει γκόμενο, ποιός;, ένας άντρας... Δεν με ξέρει καθόλου καλά!!

23 Ιουνίου - Γκρρρρ... ΤΗΝ ΠΟΡΝΗ!!! Όχι εγώ καλό μου ημερολογιάκι. Ο γκόμενος του Νίκου, ο Παύλος. Χτες που λες καλό και ροζουλίνι μου ημερολογιάκι μου, βγήκαμε έξω όλη η παρέα και ήταν και ο Νίκος με τον Παύλο. Εγώ κυρία όμως. Έκανα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Αλλά από ένα σημείο και μετά τους έβλεπα μαζί όμως και άρχισα να ανησυχώ. Τι έχει γίνει τώρα; Αποφάσισα να ψαρέψω τον βλάκα τον γκόμενό του για να δω. Πάω, που λες ημερολογιάκι μου, σαν θεα που είμαι (καλά εεεε, φορούσα αυτο το strapless μπλουζάκι το ροζ που αγόρασα προχτές που είχα πάει για ψώνια με την Ντίντι, και μια μίνι φούστα μαύρη. Έκανα απίστευτο σουξέ πάλι). Τι έλεγα, ξέχασα... Αααα ναι. Πάω που λες και τον ρωτάω τι έγινε; Και τι μου είπε η πουτάνα; Ότι χτες πήγε σπίτι του ο Νίκος και έκαναν έρωτα... Μου ανάβουν τα λαμπάκια εκείνη την ώρα. Δεν μου έχει φάει γκόμενο καμιά γυναίκα και θα μου τον φας εσύ μώρη, σκέφτηκα. Αλλά όπως πάντα ΚΥΡΙΑ δεν το έδειξα μπροστά του. Του είπα συγγνώμη να πάω να πουδράρω την μύτη μου και πήγα προς τον Νίκο. Και του ζήτησα εξηγήσεις. Δεν μπορείς να με αφήσεις έτσι. Με μαγάρισες (τρόπος του λέγειν ημερολογιάκι μου, απλά να το παίξω λίγο drama queen) και τώρα θες να με παρατήσεις στους δρόμους; Πρέπει να διαλέξεις αυτόν ή εμένα την ΘΕΑ!! Έτσι του είπα και έφυγα. Δεν ξέρω τι έγινε από εκεί και πέρα. Μου κόλλησε ένα τεκνό 21χρονο μαζί με τον φίλο του και πήγαμε σπίτι τους και βγάλαμε τα μάτια μας... Αχ!!

26 Ιουνίου - Ουφ, αυτή η ζέστη δεν λέει να φύγει. Έχω απίστευτες κάψες. Και εκεί που έψαχνα να βρω το εργάλειο που κάνω "μασάζ" τσουπ ακούω το "έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλι" από το κινητό μου και καταλάβα ότι ήταν το μωρουλίνι μου. Το σηκώνω και με μια ναζιάρικι φωνή λέω "νιιιιιιιιιιιιιι;" Μου είπε ότι του τα είπε όλα και χώρισαν. Εγώ έκανα το σήμα της νίκης και χοροπήδαγα στο κρεββάτι μου. Νίκησα!! Μου είπε βέβαια ότι αν ο Παύλος με πετύχει στον δρόμο θα μου βγάλει τα μάτια. "BRING IT ON BITCH!!" Δεν σε φοβάμαι μωρή. Μετά τον ρώτησα αν τελικά θα είμαστε μαζί. Μου είπε δεν ξέρει ακόμα, θα το σκεφτεί. Αλλά έγω είχα το νου μου άλλου... Αχ, είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου γιατί κατάφερα και έκανα έναν gay, άντρα!!

10 Ιουλίου - Όλο αυτό τον καιρό περίμενα, περίμενα και περίμενα λίγο παραπάνω. Σαν την Πηνελόπη κι εγώ. Με τους μνηστήρες παρέα περιμένοντας τον Νίκο μου. Με πήρε εκεί που έκανα μάσκα ομορφιάς και μου είπε ότι τα ξαναβρήκαν. Παραλίγο να σπάσει η μάσκα από τα νεύρα μου. Σίγουρα η πουτάνα η άλλη θα του κλάφτηκε. Την σκρόφα. Δεν με ξέρει όμως καλά εμένα. THIS MEANS WAR...!! Tέρμα από εδώ και πέρα η καλή κοπελίτσα με τα πανέμορφα κατάξανθα μαλλάκια. Τώρα θα γίνω η πανέξυπνη, όχι πως δεν ήμουν δηλαδή, σκρόφα με τα πανέμορφα κατάξανθα μαλλάκια που παίρνει αυτό που θέλει... Και ημερολογιάκι μου ένα σου λέω. Παύλος is going dooooown....!!

To Lost είναι μια σειρά πραγματικά εξάρτηση. Θεωρίες επι θεωριών έχουν πέσει για να ανακαλύψουν οι χιλιάδες φαν της σειράς τι συμβαίνει επιτέλους σε αυτό το νησί. Τώρα, ο J. J. Abrams, παραγωγός της σειράς, ετοιμάζει τώρα μια ταινία που πριν λίγο δεν γνωρίζαμε την υπαρξή της. Το teaser trailer έκανε το ντεμπούτο του με την ταινία Transformers. Όλοι αναρωτήθηκαν τι ήταν αυτό που μόλις είδαν. Το νέο War of the Worlds; Το Lost σε ταινία; Περισσότερο συζητήθηκε το trailer αυτό παρά η ταινία η ίδια.

Σαν να μην έφτανε όλο αυτό προστέθηκαν και τρια sites για την ταινία. To πρώτο με τίτλο Ethan Was Right περιέχει γρίφους που καλείς να λύσεις και βλέπεις μερικά παράξενα βίντεο με έναν να σου λέει τι έχει συμβεί. Το άλλο, είναι σε μορφή blog, λέγεται Ethan Was Wrong. Και φυσικά υπάρχει το official site της ταινίας.

Καλό mind fucking παιδιά...

21 Ιουλίου 2007. Το τέλος έρχεται. Η τελευταία περιπέτεια του μικρού μάγου, Harry Potter, που τόσο αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους, καταφθάνει. Το βιβλίο "Harry Potter and the Deathly Hallows" αναμένεται να σπάσει οποιοδήποτε ρεκόρ πωλήσεων. Ήδη στο Amazon έχει κάνει πάνω από 1.6 εκ. προπωλήσεις σπάζοντας το ρεκόρ το οποίο κρατούσε πάλι ο Harry Potter με το βιβλίο "Harry Potter and the Half-Blood Prince" με 1.5 εκ. προπωλήσεις.

H J. K. Rowling δηλώνει ευτυχισμένη αλλά και πολύ στεναχωρημένη που επιτέλους τελείωσε το έπος της, όπως ήθελε η ίδια. Βέβαια μερικοί δεν θέλουν να το πιστέψουν ότι οι περιπέτειες του μικρού μάγου θα λάβουν τέλος. Έτσι η αλυσίδα των βιβλιοπωλείων Waterstone's καλεί τους φανατικούς φίλους του Potter, να υπογράψουν μια επιστολή-παράκληση στη Rowling να συνεχίσει την ιστορία για μερικά ακόμη βιβλία!! Το βιβλιοπωλείο ελπίζει να συγκεντρώσει περί το ένα εκατομμύριο υπογραφές, για να αλλάξει γνώμη η συγγραφέας.

Αντιπρόσωπος του βιβλιοπωλείου λέει ότι δεν περιμένουν να ξεκινήσει το επόμενο μυθιστόρημα αύριο. Απλώς της ζητάνε να μην το απορρίψει. Βέβαια και η ίδια η Rowling αναφέρει ότι πότε μην λές πότε, οπότε δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη. Αν και υπάρχουν υποψίες ότι στο τελευταίο βιβλίο ο Harry Potter τα "τινάζει τα πέταλα", οι υπεύθυνοι του βιβλιοπωλείου δεν δείχνουν να πτοούνται. Λένε ο Potter είναι φανταστικός χαρακτήρας. Ακόμα και ο Sir Arthur Conan Doyle έφερε πίσω τον Sherlock Holmes μετά από απαίτηση των αναγνωστών του. Γιατί όχι και η Rowling;

Ό,τι και να γίνει ένα είναι σίγουρο. Ο Harry Potter θα μαγέψει τον κόσμο με τις περιπέτειες του. Πάντως για καλό και για κακό έχετε και πολλά Kleenex μαζί σας, όπως είπε και ο Stephen King, μεγάλος φαν του μικρού μάγου, γιατί θα τα χρειαστείτε. Και δεν είναι γιατί θα πούμε γεια στον Harry αλλά σε όλους τους ήρωες που πραγματικά περάσαμε μερόνυχτα παρέα τους και με τις θαυμαστές τους περιπέτειες στον μαγικό κόσμο του Hogwarts.

Αχ, αξέχαστη δεκαετία του 80! Θα ξεχάσω εγώ το καρακιτσαριό look των 80's που όλοι ντύνονταν όσο πιο άθλια γίνονταν και είχαν ένα μαλλί σε ύψος μεγαλύτερο και από το δικό τους; Από που πήραν την ιδέα νομίζετε για το μαλλί της Marge Simpson; Ναι, φίλοι μου τα 80's ήταν μια δεκαετία που πραγματικά στιγμάτησε πολύ κόσμο, και έναν από αυτούς είναι και ο γραφών. Πέρα από το τρελό ντύσιμο και το ακόμα πιο τρελό κούρεμα υπήρχαν και τα cartoons που είχαν αφήσει εποχή. Τι να πρωτοθυμηθώ; Thundercats; Candy Candy; Ή τους Transformers; Ο πόλεμος των καλών Ότομποτς και των κακών Ντισέπτικονς, όπου μπορούσαν να μεταμορφώνονται σε αυτοκίνητα, αεροπλάνα κ.α. πολλά μηχανήματα, με φόντο την Γη μας και, όπως είναι φυσικό, τους ανθρώπους να βρίσκονται στην μέση και να τρέχουν πανικόβλητοι από εδώ κι από εκεί.

Το όνειρο κάθε geek, που μεγάλωσε με αυτή την σειρά, έγινε επιτέλους πραγματικότητα. Οι Transformers ήρθαν επιτέλους στην μεγάλη οθόνη. Ακούγοντας τα νέα αυτά σίγουρα πολλοί από αυτούς ήρθαν σε οργασμό αλλά με το που άκουσαν το όνομα του σκηνοθέτη, Michael Bay, το ξανασκέφτηκαν. Τελικά ήρθε επιτέλους η μέρα που οι Transformers πήραν... σαρκά και όστα, τρόπος του λέγειν δηλαδή, από τους μάγους της Industrial Light and Magic και έκαναν την εμφάνιση τους στις σκοτεινές αίθουσες.

Έτσι λοιπόν κι εγώ, σαν ένας καλός geek, πήρα άφθονο ποπ κορν και το αναψυκτικό μου και πήγα να δω τον ΜΕΓΑ Όπτιμους Πράιμ να μιλάει και να ξεσκίζει μερικούς Ντισέπτικονς. Εκρήξεις από την αρχή της ταινίας και άλλες εκρήξεις. Και λίγο περισσότερες εκρήξεις για να μην ύπαρχει και βαρεμάρα. Και τότε βλέπεις για πρώτη φορά την μεταμόρφωση, μια σκηνή που περίμενες από μικρός να δεις, και νιώθεις συγκινημένος. Ακούς και το "κιχουχουχουκιιιχουουχου..." που κάνουν καθώς μεταμορφώνονται και έρχομαι σε οργασμό. Ο Όπτιμους Πράιμ όπως τον θυμώμουν (φτου σου λεβέντη μου δεν άλλαξες καθόλου με τα χρόνια. Είδες τι κάνει το καλό λάδι και το γυάλισμα; Σε δείχνει 20 χρόνια νεότερο...).

Πολλά τα βογγητά που ακούγονταν στην αίθουσα εκείνη την ώρα, όπου θύμιζε περισσότερο πορνό-σινεμά παρά ότι πήγα να δώ blockbuster. Βγαίνοντας ένιωθα ανάμικτα συναισθήματα. Ναι μεν μου άρεσε που είδα μια από τις αγαπημένες μου σειρές της παιδικής μου ηλικίας να γίνεται ταινία, αλλά από την άλλη περίμενα κάτι περισσότερο. Ίσως ένα καλύτερο story; Παρόλα αυτά όμως την καταευχαριστήθηκα.

"Transformers. More than meets the eye..."; Χμ, δεν θα το έλεγα.

Αφεντικά από την Κόλαση... Στην κυριολεξία. Σε πόσους από εμάς δεν έχει τύχει να περνάμε τα πάνδινα από τα αφεντικά μας; Και σας φέρνω το παρακάτω απλό παράδειγμα. Μικρή δεσποινίς, ετών 20φεύγα, έρχεται στην σκληρή και ψυχρή μεγαλούπολη να διαπρεύσει και να πετύχει. Τα όνειρα της μεγάλα! Έτσι πάει και ξεκινάει να βρει την δουλειά των ονείρων της. Ψάχνει σε διάφορες αγγελίες και τελικά το μάτι της πέφτει στην παρακάτω:

...ΑΡΙΣΤΕΣ συνθήκες εργασίας και δυνατότητα εξέλιξης. Αυτό είναι που της έμεινε στο μυαλό και είπε ότι μάλλον είναι καιρός να δοκιμάσει την τύχη της. Και έτσι πάει. Και την κερδίζει την θέση της με το σπαθί της. Αλλά μάλλον έγινε ένα μικρό τοοοοόσο δα τυπογραφικό λάθος στην αγγελία. Οι άριστες συνθήκες εργασίας δεν ισχύουν, εκτός και αν εννοούσε άριστες συνθήκες Κόλασης, μια και το αφεντικό είναι η Σκύλα και η Χάριβδη σε ένα. Πως καταφέρνεις να την αντιμετωπίσεις; Της φτύνεις καθημερινά στον καφέ; Ή απλά πρέπει να γίνεις κι εσύ ένα τέρας αλλά τέρας υπομονής; Και έτσι η μικρή ηρωίδα μας από μικρή και άβγαλτη χωριατοπούλα που έτρεχε στου κήπους και στους αγρούς τραγουδώντας "Ένα νερό κυρα Βαγγελιό", τώρα ψήνετε στον χώρο της εργασίας για ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της δουλειάς της, και σε έναν μεγάλο βαθμό, στις δυσκολίες της ζωής.

Το θέμα είναι βέβαια πως πολλοί δεν το αντέχουν. Πολλοί χάνουν την υπομονή τους και παραιτούνται. Και χάνουν την μάχη με τον Μεγάλο Κακό της ιστορίας, του Αφεντικου. Που εδώ έχει αντικαταστήσει τον Μεγάλο Δράκο από τα παραμύθια που ακούγαμε μικροί, κι εμείς σαν σύγχρονοι ιππότες προσπαθούμε να "νικήσουμε". Τελικά, τα παραμύθια θα αλλάξουν σε λίγο καιρό μου φαίνεται... Όπου ο καλός και αγαθός ιππότης θα πάει να σώσει την πριγκιποπούλα από τα δεσμά του ουρανοξύστη του κακού και αιμοδαψή αφεντικού που την κρατάει για υπερορίες!!

Πως όμως μπορεί να νικήσει αυτό το τρομαχτικό πλάσμα που λέγεται αφεντικό; Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο στάνταρ εγχειρίδιο. Το μόνο που χρειάζεται είναι η υπομονή, Evian και πολλές ώρες ψυχανάλησης... Αλλά, εντάξει, δεν είναι και όλα τα αφεντικά έτσι. Και αν βρούμε την dream job μαζί με ένα τέτοιο αφεντικό, τότε έχουμε χτυπήσει jackpot.

Καλή επιτυχία... Σε όλους μας :)

Καλέεεε... Καλέεε σεις; *γκουχ* *γκουχ* Απαπααα. Δεν τολμάω να λείψω για λίγο λόγω *αχεμ* σοβαρών υποχρεώσεων (δεν θέλω σχόλια...) και αμέσως γέμισαμε σκόνη. Πρέπει να φωνάξω τώρα την Μαρκέλα να μου καθαρίσει εδώ. Τέσπα...

Καλοκαίριασε έξω και πιάσανε οι ζέστες! Ναι το είδαμε κι αυτό!! 48οC στην Αθήνα και γενικότερα η Ελλάδα να βράζει στο ζουμί της. Άλλος πήγε να μπει στην θάλασσα σου λέει και βγήκε με εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού. Αμ, που πας χρυσέ μου; Θες να βράσεις σαν τον αστακό; Φυσικά όλο αυτό είχε και τα καλά του. Εμ, πως. Όλες και όλοι τα πέταξαν όλα και το μόνο που έμεινε να κυκλοφορούν ήταν κάτι τόοοοσο δα μικροσκοπικά σορτσάκι, που αν δεν προσέβαλαν την δημόσια αιδώ αν δεν φορούσαν τίποτα, θα τα είχαν πετάξει κι αυτά. Κατά τα άλλα η χαρά του ματάκια ήταν.

Επίσης μέσα στην καρδιά του καύσωνα, εκεί που έψινες τον αυγό σου στην άσφαλτο, αποφασίστηκε να γίνει και το Gay Pride της Αθήνας. Παρόλο την αφόρητη ζέστη, απίστευτος κόσμος μαζεύτηκε το Σάββατο 23 Ιουνίου στην Πλ. Κλαυθμώνος στην Αθήνα για να γιορτάσει την αγάπη. Την αγάπη που δεν κάνει διακρίσεις. Πολλά happening έγιναν εκείνη την μέρα και κόσμος ερχόταν για να μάθει πληροφορίες και να υπογράψει υπερ για τον πολιτικό γάμο μεταξύ των ομοφυλοφίλων. Το πάρτυ κράτησε μέχρι πρωΐας και όλοι έδωσαν ραντευού για του χρόνου πάλι, αυτή την φορά με περισσότερο κόσμο και περισσότερ κέφι για να αποδείξουμε ότι η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις.

Και τώρα τα κακά του καύσωνα. Η φωτιές! Και μάλιστα αυτό που πραγματικά με έκανε να εξοργιστώ ήταν η φωτιά στην Πάρνηθα. Είχαν δεν είχαν, κάποιοι ανεγγέφαλοι ΜΑΛΑΚΕΣ κατάφεραν και έκαψαν ένα από τα ομορφότερα δάση του λεκανοπεδίου. Τον Εθνικό μας Δρυμό αν μη τι άλλο. Το πόσα είδη ζώων και φυτών έγιναν στάχτη για να έχει μετά από λίγα χρόνια η κάθε κυράτσα και νεοζάμπλουτη την δική της βίλα, δεν περιγράφεται! Καλό είναι, λοιπόν να πάμε όλοι στην διαδήλωση αυτή την Κυριακή (8/7) στις 19:00 το απόγευμα έξω από την Βουλή, για να απαιτήσουμε ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

Αλλά πέρα από τα κακά του καύσωνα έγινε και κάτι πραγματικά υπέροχο στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Τελικά έχετε ακούσει ότι από εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται ο έρωτας; Ε, ναι λοιπόν. Συνέβει. Σε μια μικρή γωνιά της Αθήνας από εκεί που δεν το περίμενε κανείς από τους δυο μας ΤΣΟΥΠ ερωτευτήκαμε. Είναι πραγματικά πολύ όμορφα το να ερωτεύεσαι στην καλοκαιρινή Αθήνα. Ακούγεται λίγο ρομαντικό και παιδαριώδες αλλά τι να κάνω. Κρύβω ένα ρομαντικό παιδί μέσα μου... Η καρδιά μου είναι δική σου.