Από Εδώ η Σχέση Μου κι Από Εδώ Το Πορτοφόλι Του
Α, όλα κι όλα. Αυτή την εβδομάδα δεν μπορώ να πω… Είναι μέρες χαλάρωσης στο γραφείο. Ο περισσότερος κόσμος λείπει σε διακοπές κι εμείς, όσοι δηλαδή μείναμε πίσω για να φυλάμε τα μπόσικα, καθόμαστε και κάνουμε εποικοδομητικές συζητήσεις μιας και δουλειά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου. Έτσι, λοιπόν, ήταν κι αυτό το πρωινό. Το θέμα συζήτησης; Το αγαπημένο μου: γκομενικά και σχέσεις γενικότερα.
Με το καφεδάκι ή το χυμό ανά χείρας, η κουβέντα ξεκίνησε σε ήρεμους τόνους λέγοντας ο καθένας κάποια αστεία, αν θέλετε, γεγονότα από τις σχέσεις του που είχε κατά περιόδους. Αλλά δεν είναι εδώ το ζουμί της υπόθεσης. Μια συνάδελφος τότε μας ρώτησε "τι απαιτούμε από μια σχέση". Εγώ πετάχτηκα, τι το ήθελα…, και προσπάθησα να την διορθώσω ρωτώντας τη εάν με το "απαιτούμε" εννοούσε "επιθυμούμε". Τότε με κοίταξε με ένα μάτι που πραγματικά εάν ήμουν προληπτικός θα νόμιζα πως με καταράστηκε! Φυσικά και εννοούσε "απαιτούμε" γιατί η συγκεκριμένη κοπέλα, γιατί περί κοπέλας επρόκειτο 25-26 χρονών, προσπαθεί να κάνει γνωστά κάποια θέλω της στον υποψήφιο γαμπρό (ναι, ναι γαμπρό, λέξη που χρησιμοποίησε η ίδια παρακαλώ) και "απαιτεί" από τον ίδιο να τα πραγματοποιεί.
Φυσικά και μόνο που τα άκουγα αυτά τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα μιας νεαρής, και κατά τα άλλα μοντέρνας, κοπέλας έφριττα. Και όλος περιέργεια πάντα την ρώτησα εάν μπορεί να μας πει έστω και λίγα από αυτά τα κάποια… "θέλω" της. Σκέφτηκα πως ΟΚ μπορεί αυτά τα "θέλω" να μην είναι κάτι το εξτρίμ. Δυστυχώς διαψεύστηκα! Δεν πίστευα πως υπάρχουν ακόμα νεαρές, μορφωμένες, έξυπνες κοπέλες που "απαιτούν" δώρα, ΔΩΡΑ – πληθυντικός αριθμός, την μέρα του Αγ. Βαλεντίνου, το δαχτυλίδι των αρραβώνων να αξίζει τρεις φορές τον μισθό του γιατί αλλιώς δεν διανοείτο να πουν το "ΝΑΙ", ο γκόμενος να θυμάται πάντα επετείους και γιορτές και φυσικά όταν παντρευτούν, ο γάμος πρέπει να είναι τουλάχιστον ισάξιος κάποιου βασιλικού.
Το σαγόνι μου κόντευε να φτάσει στο πάτωμα. Αν και μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα να συνέλθω από τις επανωτές σφαλιάρες που έφαγα, προσπάθησα να της δώσω να καταλάβει πως αν αρχίζουμε να απαιτούμε πέρα από τα αυτονόητα, δηλαδή σεβασμό και ειλικρίνεια, και να επιβάλουμε κάποια πράγματα στον άλλον, τότε ο άλλος αργά ή γρήγορα θα νιώσει φυλακισμένος σ’ αυτή την σχέση. Κανείς δεν θέλει να έχει κάποιον δικτάτορα πάνω από το κεφάλι του και να τρέμει το φυλλοκάρδι του μπας και ξεχάσει καμιά επέτειο γιατί τότε ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Η απάντησή της; Ε, αν νιώσει φυλακισμένος ας φύγει…
Δεν μπορώ να πω πως περίμενα κάποια καλύτερη απάντηση μετά από όλα αυτά που άκουσα. Στην ερώτηση εάν η ίδια θα έκανε κάτι που θα της επέβαλε ο άλλος ακόμα και αν δεν της άρεσε απάντησε πως θα έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει κοντά της… Αυτό το "τα πάντα" εμένα με τρόμαξε λίγο και προς στιγμή νόμιζα πως είδα το μάτι της να γυαλίζει. Αναρωτήθηκα εάν η ίδια είναι παρθένα και δεν έχει κάνει σεξ ποτέ στην ζωή της και όλα περί κατακτήσεων που είχε είναι απλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά δεν τόλμησα να την ρωτήσω. Μετά από μια στιγμή άβολης προς όλους μας σιωπής, κατευθύνθηκα προς το γραφείο μου όπου και σκέφτηκα πως σύντομα άλλη μια θέση στο σκονισμένο και αραχνιασμένο πια ράφι είναι έτοιμη να καταληφθεί.
