Memoirs of a Vampire

Μου έστειλαν το παρακάτω με email. Μπορεί σε κάποιους να πει κάτι, σε άλλους πάλι όχι. Άλλα έπρεπε να κάνω ποστ το συγκεκριμένο... Απολαύστε το βίντεο και τα σχόλια δικά σας.

*σνιφ*

Φίλοι μου, τα μάθατε τα μαντάτα; Καινούργια τάξη πραγμάτων βρίσκεται προ τω πυλών μετά τον πανικό που δημιουργήθηκε με το blog του press-gr. Σαν να μην έφτανε το σκάνδαλο με το DVD του Ζαχόπουλου, το νέο hot θέμα σε όλα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων είναι τα blogs και αν αυτά υποθάλπουν τρομοκράτες και εκβιαστές. Για όσους δεν το ξέρουν, κάποιος από εκεί μέσα, λέγεται, ότι έστειλε εκβιαστικό e-mail στον δημοσιογράφο κ. Χιώτη και του ζητούσε, αν δεν κάνω λάθος, πάνω από €30.000 (ή €300.000 – το ένα μηδενικό μου ξέφυγε είναι η αλήθεια).

Αποτέλεσμα όλου αυτού του πανικού που προκλήθηκε, ήταν ότι κάποιοι "δημοσιογράφοι", ο Θεός να τους κάνει δηλαδή, και πολιτικοί αρχίζουν να κλαίγονται μπροστά στην κάμερα φοβούμενοι την μεγάλη δύναμη που έχουν τα blogs στους νέους, και όχι μόνο, και το πόσο επιρροή ασκούν σε διάφορα ζητήματα της κοινωνίας μας, ενώ χαρακτηρίζουν τους bloggers "τρομοκράτες" και προσπαθούν να κάνουν μαθήματα ηθικής και δημοσιογραφίας. Και μιλάμε για τους ίδιους τους δημοσιογράφους και πολιτικούς που είναι βουτηγμένοι μες τα σκατά και την διαφθορά.

Φυσικά το θέμα έφτασε, όχι που δεν θα έφτανε δηλαδή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ήδη η Ελληνική Κυβέρνηση ετοιμάζει νομοσχέδιο όπου, για να προστατέψει τον κόσμο από τους τρομοκράτες του ίντερνετ, δηλαδή τους bloggers, τα blogs θα υπάγονται και θα δίνουν αναφορά στην ΕΣΡ, ενώ παράλληλα όλοι οι bloggers θα είναι υποχρεωμένοι να γράφουν στην κεντρική σελίδα τους το όνομα του βασικού διαχειριστή. Επίσης, η ΕΣΡ, έχει το δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες, ηχητικό ή/και βίντεο υλικό που αναρτώνται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του!!


Και εγώ, σαν ένας απλός νοήμων άνθρωπως που ζει σε αυτό το… "φρενοκομείο" που στο όνομα της Δημοκρατίας και του ψευτοφιλελευθερισμού κλείνει αυθέρετα στόματα, αναρωτιέμαι: η ελευθερία έκφρασης και λόγου δεν είναι απαράμιλλο δικαίωμα του κάθε πολίτη αυτής της χώρας, HELL… της Γης; Που πήγαν τα Συνταγματικά μου δικαιώματα ΟΕΟ; Και γιατί θα πρέπει να ψειρίζω εγώ, εσύ, ο καθένας μας το τι θα πούμε και το πώς θα το πούμε; Τελικά μήπως έχουμε ήδη περάσει σε Δικτατορία και δεν το έχουμε πάρει ακόμα χαμπάρι; Ο καθένας μας, κύριοι πολιτικοί, και όχι μόνο, έχει δικαίωμα να λέει ΕΛΕΥΘΕΡΑ αυτό που σκέφτεται και αυτό που πιστεύει, χωρίς φόβο. Σωστή Δημοκρατία, κύριοι, είναι να δίνουμε βήμα λόγου ακόμα και στον φασίστα για να πει την άποψή του (προς Θεού, για να μην παρερμηνεύσουν κάποιοι τα λόγια μου, φασίστας ποτέ δεν ήμουν ούτε θα είμαι) ακόμα κι αν διαφωνούμε μ’ αυτήν. Δημοκρατία, κύριοι, δεν είναι να μετράμε και να περνάμε από κόσκινο τα λόγια μας… Και σαν πολίτης αυτής της χώρας είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ!

Εν έτη 2008, νομίζω πως ζω στο Μεσαίωνα...

Ουφ, σόρρυ για το παραλήρημα, αλλά τα είπα και ξεθύμανα.

- Ελλαδίτσα μου να σε φιλήσω!!! Τι μαρτύριο ήταν αυτό που πέρασα;!;!
- Μα σου ζήτησα χίλιες φορές συγγνώμη Μαρίκα μου. Δεν το έκανα επίτηδες.
- Μα δεν είναι ότι το έκανες επίτηδες. Απλά έγινε επειδή είσαι ηλίθια. Και στο έχω πει χιλιάδες φορές βάψε το μαλλί σου. Έχει ποτίσει το ξανθό στον εγκέφαλο και γι’ αυτό κάνεις ότι κάνεις. Μα πραγματικά νόμιζες ότι το Τιμπουκί ήταν πόλη της Ελλάδας και γι’ αυτό έβγαλες εισιτήριο για Λος Άντζελες – Αθήνα μέσω Τιμπουκί;
- Μα αφού το δείχνει και σε κείνη στην διαφήμιση. Και αυτή μιλούσε ελληνικά. Άσε που ήταν και φθηνό.
- Μωρή για τρομοκράτη με πέρασαν!! Το καταλαβαίνεις; Την επόμενη φορά θύμισέ μου να σε βάλω με τις αποσκευές μπας και γλυτώσω η γυναίκα. Γι’ αυτό αργήσαμε να γράψουμε την ανταπόκριση μωρή ζαβή. Πάλι καλά που ο βρικόλακας δεν μας έκανε κομματάκια.
- Συγγνώμη… *σνιφ*
- Μμμμ… Άντε καλά. Στο Παράδεισο πρέπει να πάω που σε κάνω παρέα. ΠΙΚΠΑ κατάντησε το σπίτι μου με σένα και τις φίλες σου. Τέσπα. Λοιπόν ας σχολιάσουμε το τι φόραγαν οι σταρς στην βραδιά των Oscars.
- Το καλύτερό μου!!
- Λοιπόν εγώ λέω να ξεκινήσουμε από τις γυναίκες πρώτα. Η Kristin Chenoweth με ένα φορεματάκι από Armani και κοσμήματα από τα Tiffany είναι μια κούκλα. Μου άρεσε πολύ. Αν και κοντή βέβαια.

- Ε, ναι αφού στην δεξίωση όταν ήρθε και μου ζήτησε σαμπάνια την πήρα για κοριτσάκι και την ρωτάω αν η μαμά της την αφήνει να πίνει σε αυτή την ηλικία. Μετά μου ήρθε το πιάτο στο κεφάλι.
- Α, γι’ αυτό άκουσα ότι 2 ξανθιές πιάστηκαν μαλλί με μαλλί στα φαγητά. Κάποιοι το βρήκαν πολύ σέξι.
- Ναι, είχα τρελό σουξέ τότε…
- Συνεχίζουμε με την Katherine Heigl με ένα φόρεμα από τον Escada σε κόκκινο της φωτιάς. Αλλά το στυλ Μέριλην πια είναι πολύ πασέ χρυσή μου.

- Κι εγώ το έκανα μια φορά και είχα τρομερή επιτυχία.
- Ναι, αλλά εσύ βγήκες ολόγυμνη από τούρτα σε πάρτι προγραμματιστών 35 και άνω. Και Τασσώ Καβαδία να είχες ντυθεί το ίδιο σουξέ θα είχε με τέτοια λύσσα που είχαν.
- Το λες γιατί ζηλεύεις…
- Ννννναι. Το βρήκες. Τι να ζηλέψω χρυσή μου από σένα; Την ομορφία σου (λέμε τώρα) ή την εξυπνάδα σου (Θεός φυλάξει); Τελοσπάντων. Συνέχεια έχει το ξωτικ… εεε, η Tilda Swinton ντυμένη σε ένα μαύρο μεταξένιο φόρεμα του Alber Elbaz και με μαλλιά βαμμένα μπουρδοροδοκόκκινο. Απαπαπα. Η κακιά βασίλισσα της Χιονάτης περισσότερο στυλ είχε. Και ο καθρέφτης δεν έσπασε.

- Μα γιατί; Εμένα μου αρέσει.
- Για τις απόκριες καλό είναι.
- Είσαι κακία.
- Είμαι… Για να δεις αγαπητή μου μικρή Χάιντι, τι σημαίνει στυλ, δες τη κουκλάρα Marion Cotillard με ένα λευκό φόρεμα Jean Paul Gaultier. Το φόρεμα θύμιζε έντονα γοργόνα.


- Να κι εγώ έτσι θα ντυθώ τις απόκριες.
- Τι; Cotillard;
- Όχι, Λίνα Σακκά.
- Εεεε;
- Καλά δεν βλέπεις Γοργόνες στο MEGA; Χάνεις!
- Απορώ γιατί σε πήρα μαζί μου για να κάνουμε το ρεπορτάζ… Τέλος από την κούκλα ας πάμε στην πανούκλα. Diablo Cody με λεοπαρδέ φόρεμα του οίκου Dior. Λες και βγήκε ο homosapiens για κυνήγι είναι. Μωρή που πας έτσι ντυμένη;


- Κι εμένα δεν μου αρέσει. Μια φορά έπαιζα με το αγόρι μου πιάσε τον άνθρωπο των σπηλαίων και έσπασα το νύχι μου. 10 μέρες έκανα να κοιμηθώ…
- Φαντάζομαι καταστροφή που θα πάθες… Για να περάσουμε στους άντρες. Johnny Depp σε ένα σμόκιν του Armani. Η γυναίκα του Vanessa Paradis με ένα υπέροχο μαύρο βραδινό φόρεμα του Channel. Αχ, τι ταιριαστό ζευγάρι!


- Καλά εμένα αγαπάει ο Johnny απλά δεν το ξέρει ακόμα. Κάποια μέρα θα δεις εμένα στην θέση αυτηνής της ξετσίπωτης.
- Είπε ο γάϊδαρος…
- Ποιος γαϊδαρος;
- Τίποτα… Κάτι δικά μου λέω. Και πάμε στον wanna be ιερέα Viggo Mortensen φορώντας σμόκιν του Daniel Robinson. Μωρή άκουσες αν ο Viggo θα ασπαστεί τα Θεία;

- Ποια θεία; Την δική μου θεία;
- ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ; Ντιπ για ντιπ; Τίποτα; Δηλαδή εκπλήσσομαι πραγματικά!!
- Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις…
- Καλά άστο. Να και ο Wesley Snipes, ο Mr. Smiley 2008. Ο Jesus Christ Superstar και οι δώδεκα Απόστολοι μαζί. Τι είναι αυτό το χαμόγελο; Μπρρ…

- Ωραίος γαμπρός.
- Σοβαρά; ΑΥΤΟ;
- Ναι Μαρικά μου. Δεν με χαλάει καθόλου…
- Για να μάθεις ποιος είναι κούκλος δες τον παρακάτω. Patrick Dempsey. Σμόκιν από τον οίκο Versace ενώ η σκρ… εεε, πουτ… εεεεεε… γυναίκα του φοράει κι αυτή ένα κατακόκκινο βραδινό φόρεμα από τον ίδιο οίκο.

- Νταξ’… Καλούλης είναι.
- Καλά πάρε εσύ το φρικιό κι άσε με έμενα με το τεκνό. Τέλος έχουμε και τον George Clooney. Γιατί μπορεί ο νέος να είναι ωραίος αλλά… η γριά κότα έχει το ζουμί. Εδώ με ένα κοστούμι από τον Valentino. Πάντα στυλάτος.


- Δηλαδή Μαρίκα μου, εγώ είμαι ωραία κι εσύ έχεις ζουμί;
- Ε, ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΝΕΙΣ!!! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΖΑΒΟ!!!........
- ΑΑΑ, ΚΑΛΕ ΛΥΣΣΑΞΕ!!!......

*static*………. *static*
Μετά από 2 λεπτά…

- Συγγνώμη για αυτό το συμβάν. Λοιπόν… Πέπη μου… τελειώσαμε το ρεπορτάζ μας από το Λος Άντζελες για την μεγάλη βραδιά των βραβείων Oscars.
- Να πω κι εγώ μόνο για την Faey Dunaway και το τεκνό που είχε δίπλα της για συνοδό: φιλενάδα ακόμα περιμένω το τηλέφωνο του γραφείου συνοδών που είπες. Call meeee…

- ….
- Φιλουθκιά για την ώρα από την Πεπούλα σας.
- Αφού γλύτωσα την φυλακή και αυτή την βδομάδα, καλά είμαι.

160 και σήμερα...

Πρώτα ο Dumbledore, τώρα και ο Harry Potter μας βγήκε gay. Δηλαδή στο περίπου. Ο ηθοποιός Daniel Radcliffe που ενσαρκώνει τον Potter στον κινηματογράφο παραβρέθηκε στα θεατρικά βραβεία What's On Stage αυτό το Σαββατοκύρικο. Παρέλαβε το βραβείο "Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη" για τον ρόλο του στο Equus που προκάλεσε με την εμφάνισή του γυμνός στην σκηνή. Κι εκεί που πήγε να δεχτεί το βραβείο, ο παρουσιαστής της βραδιάς, James Corden, τον φίλησε στο στόμα. Ο Radcliffe ξαφνιάστηκε και χαρακτήρισε το συμβάν σαν "Madonna/Britney Spears moment".

Έλα αγάπη μου που δεν σου άρεσε κι όλας. Πάντως ας είναι καλά η φιλενάδα μου η Mirela που μου άνοιξε τα μάτια. Α, υπάρχει και βίντεο of course...

==================================================

Edit: Ξέχασα να βάλω άλλα δυο βίντεο κλιπ από το soundtrack μου. Ορίστε λοιπόν.

Mental breakdown: Metallica - One



Driving: Tracy Chapman – Fast Car

Αφού οι παρακάτω κύριοι, Koltsis και P.O.V of a G, με έχωσαν στο παιχνίδι με την σελίδα 123, είπα να μην τους χαλάσω χατήρι. Οι κανόνες του νέο blog-o-παίνχιδου έχουν ως εξής:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι...

Οπότε έχουμε και λέμε λοιπόν. Το βιβλίο που βρίσκεται δίπλα μου αυτή την στιγμή είναι "Ο Δαιμονιστής" του Αυγούστου Κορτώ.

[...] Η Μάγδα γυρνούσε μ' ένα αέρινο ινδικό φόρεμα και τα μαλλιά της πιασμένα με τιρμπάν, το Κατερινάκι - όπως το λέγαν κι όπως τόσο του ταίριαζε - πολύ συχνά ολόγυμνο, παίζοντας με το λάστιχο στον μικρό κήπο που αγκάλιαζε το σπίτι. Κι εμείς, παράνομοι εραστές, που η ουσία της παρανομίας ήταν πως δεν ήμασταν στην πραγματικότητα εραστές, περιφέραμε τα ιδρωμένα μας σώματα από δωμάτιο σε δωμάτιο κι από οίστρο σε οίστρο ενώ φορούσαμε κοντά παντελόνια κι είχαμε τα στήθη μας γυμνά. Όταν μου σηκώνονταν, ήταν αδύνατον να το κρύψω, το ίδιο κι ο Δημήτρης ενώ διαδοχικά μπορεί να αφήναμε ο ένας τον άλλον και μ' ένα πονηρό μειδίασμα κλεινόμασταν μόνοι στο μπάνιο για να αυνανιστούμε[...]

Καλώ κι εγώ λοιπόν με την σειρά μου τους soula/mirela, cineparmeni biatch, apsoy και Τζέλλα Δελαφράγκα στο παιχνίδι.

Φέτος παραλίγο να το πάθουμε το καρδιακό. Έστω ένα εγκεφαλικό βρε αδερφέ. Θα βλέπαμε ή όχι, τελικά, την φετινή απονομή των βραβείων Oscar; Η απεργία των σεναριογράφων έκανε πολλά γραφεία στοιχημάτων να παίζουν με το αν θα προβάλλονταν η τελετή ή όχι παρά με το ποιος θα κέρδιζε το πολυπόθητο χρυσό αγαλματάκι. Από τον πιο πλούσιο κάτοικο του Hollywood μέχρι και την τελευταία κυράτσα στα Άνω Λιόσια, είχαν χάσει τον ύπνο τους που φέτος δεν θα έβλεπαν τους αγαπημένους τους σταρς να έκαναν την πασαρέλα στις τηλεοπτικές τους οθόνες. "Από πού θα πάρω την δόση μου τώρα εγώ; Πως θα κλέψω λίγο από την διασημότητα τους;" άκουγα την κ. Μίτσενα από το απέναντι διαμέρισμα να κλαίει και να οδύρεται! Τα τάματα και οι προσευχές τους, όμως, εισακούστηκαν και η 80η Τελετή των Βραβείων Oscars πραγματοποιήθηκε χτες στο Λος Άντζελες. Και για άλλη μια φορά ήταν εντυπωσιακή, το λιγότερο.

Για άλλη μια χρονιά, η ματαιοδοξία είχε την τιμητική της στο Kodak Theater, όπου πλήθος καλλιτεχνών το κατέκλεισε για να παρευρεθεί στην απονομή των βραβείων άλλοι ντυμένοι με στυλ κι άλλοι ντυμένοι λες και είχαν τσακωθεί, άγρια… πολύ άγρια, με την μόδα (γι’ αυτά θα έχουμε report αργότερα από την Μαρίκα και την Πέπη που τις έστειλα στο Λος Άντζελες για να έχουν μια άποψη από πρώτο χέρι για το τι φορούσε ο καθένας από τους σταρ). Όσο αφορά τα βραβεία το "No Country for Old Men" τους πήρε τα σώβρακα κι έφυγε με τέσσερα βραβεία (ο μεγάλος νικητής της βραδιάς), ανάμεσά τους και αυτό της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας. Ενώ δεύτερο έρχεται το "The Bourne Ultimatum" με τρία βραβεία, ενώ το "There Will Be Blood" πήρε μόνο δυο. Το τρίτο το μακρύτερο, δηλαδή μόνο ένα βραβείο, πήρε το "Atonement", κι αυτό ήταν της μουσικής. Πολλοί δεν χάρηκαν και τόσο με αυτό το αποτέλεσμα, αλλά ΚΑΠΟΙΟΣ (ξέρεις εσύ) χάρηκε και μάλιστα πάρα πολύ που η συγκεκριμένη ταινία πήρε μόνο ένα. Και εδώ που τα λέμε και κανένα να μην έπαιρνε ακόμα καλύτερα γι’ αυτόν.

Υπήρχαν βέβαια και οι εκπλήξεις. Η Tilda Swinton πήρε το B' Γυναικείο ρόλο από τα νύχια της Cate Blanchett. ΣΟΚ στο πανελλήνιο! Φήμες θέλουνε την Swinton να είχε κάτσει σε μερικούς από τους ψηφοφόρους για να κερδίσει το αγαλματάκι. Η Blanchett όταν το έμαθε είπε χαρακτηριστικά: "That bitch is going DOWN"! Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχασε και από την Marion Cotillard, που το πήρε για το "La Vie en Rose", στο Α' Γυναικείο ρόλο. Διπλή πίπ... εεε, ήττα ήθελα να πω. Σε πιο ήπιους τόνους, τα βραβείο για καλύτερα εφέ κέρδισε το "The Golden Compass", το λιγότερο αναμενόμενο από τα υπόλοιπα δυο, "Pirates of the Caribbean 3" και "Transformers". Στο τραγούδι, το "Enchanted" ρίχτηκε σε ψήφους λόγω των τριών υποψηφιοτήτων που είχε με αποτέλεσμα να μοιραστούν και έτσι το τραγούδι από το "Once" πήρε το αγαλματάκι. Παραλίγο να θρυνούσαμε θύματα όταν η Amy Adams, που ενσάρκωσε την μαγεμένη πριγκίπισσα στην ταινία, έκλεγε με κλάμα γοερό για την αδικία με αποτέλεσμα πλήθος πουλιών και άλλων ζώων να επιτεθούν στους συνθέτες του τραγουδιού.


Ναι, τα φετινά βραβεία Oscar τα είχαν όλα. Ίντριγκα, μυστήριο, σεξ, δολοπλοκίες, βία, γέλιο αλλά και πολύ μα πολύ κλάμα, κυρίως από τους νικητές!! Και όπως είχα πει και πέρσι: όσοι χάσατε το αγαλματάκι φέτος, πριν πάτε να προσλάβετε κάποιον πληρωμένο δολοφόνο να σκοτώσει αυτόν που το κέρδισε για να το πάρετε το εσείς, σκεφτείτε ότι η Ακαδημία του χρόνου ίσως σας ανταμείψει δίνοντας σε σας τον Θείο Oscar αδικώντας έτσι κάποιον άλλον. It's the circle of life....

Και του χρόνου να’ μαστε καλά για να ξαναζήσουμε τέτοιες συγκινήσεις. God bless the Oscars!!

Το πρώτο μου ποστ εδώ έγινε πριν 1 χρόνο ακριβώς (και 1 μέρα). Μέσα σε αυτό τον χρόνο γνώρισα πολύ ενδιαφέροντα άτομα και ανταλλάξαμε πολλές απόψεις. Πραγματικά σας ευχαριστώ για έναν τόσο δημιουργικό χρόνο.

Είχα, εδώ και καιρό, σκοπό να γράψω το παρακάτω άρθρο. Με αφορμή το κλείσιμο των 200ων τευχών της, η Athens Voice έγραψε 200 λόγους που, εμείς οι Αθηναίοι, αγαπάμε την πόλη μας. Είπα κι εγώ να αναφέρω τους δικούς μου, όχι 200, αλλά 10 + 1 λόγους που πραγματικά λατρεύω σε αυτή την πόλη. Την Αθήνα μας.

• Βόλτες στους δρόμους του Θησείου και στο Μοναστηράκι. Πλανόδιοι πωλητές προσπαθούν να σου πουλήσουν κάθε λογής πράγμα. Καφεδάκι με θέα τον Ναό του Ηφαίστου και την Ακρόπολη Σαββατοκύριακο πρωί είναι απλά υπέροχα.
• Φεστιβάλ, κινηματογράφος, μουσεία, θέατρο κι όχι μόνο ενώ τα υπαίθρια φεστιβάλ δίνουν έναν άλλο αέρα στις μέρες και στις νύχτες της πόλης και γεμίζουν κάθε γωνιά της με μουσική και ανεπανάληπτες εμπειρίες.
• Τα Κούλουμα στο Άλσος Βεΐκου που κάθε χρόνο γεμίζει με κόσμο και ο ουρανός με χαρταετούς.
• Η Αττική Οδός και το Αττικό Μετρό (ένα Μετρό που έχουν ζηλέψει πολλές πόλεις της Ευρώπης κι όχι μόνο).
• Τα υπέροχα κουτουκάκια στη Πανόρμου.
• Η «πολυμορφικότητα» και «πολυχρωμότητα» της Αθήνας και των κατοίκων της. Άνθρωποι από όλες τις φυλές του κόσμου ζουν και εργάζονται στην Αθήνα κόντρα στην αδιαφορία και στην αρνητικότητα των Ελλήνων. Και την αγαπούν σαν δική τους πόλη.
• Το Ηρώδειο, όπου οι συναυλίες του κάθε καλοκαίρι σε μεταφέρουν 3000 χρόνια πριν ζώντας απλά ένα όνειρο.
• Οι «σουβλακερί» επί της οδού Μητροπόλεως κοντά στο Μοναστηράκι. Κάθε φορά μου σπάει η μύτη που περνάω από εκεί.
• Για αυτά τα «υπέροχα πλάσμα» που ονομάζονται Αθηναίοι, που κάθε μέρα βρίσκουν κι έναν τρόπο να με ξαφνιάζουν πάντα θετικά.
• Γιατί είναι απλά η Αθήνα ΜΟΥ... ΜΑΣ. Με όλα τα καλά και τα κακά της. Την λατρεύω.
• + 1 Γιατί ζεις ΕΣΥ...!!
  

- Ουουου… Μαρίκα μου… Ουουου…!! Καλέ!!!
- Ωχ, η ζαβή… Γειά σου, Πέπη μου. Τι κάνεις;
- Αχ, καλά Μαρίκα μου. Άστα ήμουν για μανικιούρ στης Βαρβάρας, ξέρεις της πρώην στριπτιζέζ και μου έλεγε τα δικά της. Βάσανα που περνάει το κορίτσι.
- Τι έπαθε;
- Έχασε στις εκπτώσεις ένα τρομερό συνολάκι και τώρα κλαίει με μαύρο δάκρυ.
- Α, μιλάμε για ολική πανωλεθρία…
- Αχ, άστα Μαρίκα μου.
- Να τα αφήσω Πέπη μου. Να τα αφήσω…
- ΑΧ ΚΑΛΕ!!
- ΤΙ; ΤΙ;
- Ξέχασα να σου πω… Διάβασα ότι, σύντομα, σε ένα blog θα αρχίσουν κάποιες να σχολιάζουν διάφορα οσονούπω.
- Ναι. Τι;
- Καλά όλα αυτά αλλά να σε ρωτήσω κάτι; Ποιος είναι ο σονούπος;
- Γιατί μωρή; Ξέρεις τι είναι το blog;
- Αμέ!! Ιστολόγιο (επίσης: blog ή weblog) είναι μια διαδικτυακή έκδοση που αποτελείται από περιοδικά άρθρα (συνήθως σε ανάστροφη χρονολογική σειρά)…

*Μαρίκα μένει άναυδη*

- …Τα ιστολόγια ξεκίνησαν κυρίως από προγραμματιστές και άλλους φίλους της τεχνολογίας, σαν ηλεκτρονικά ημερολόγια όπου ο καθένας παραθέτει…
- Καλά, καλά φτάνει. Μωρή, έχεις κανένα σκονάκι πουθενά;
- Όχι Μαρίκα μου. Είμαι έξυπνη εγώ! Τα θυμάμαι.
- Καλά μην παίρνεις κι όρκο. Εδώ επιστήμονες κι επιστήμονες έχουν διαφωνήσει στο συγκεκριμένο ζήτημα.

*Πέπη κάνει φούσκα και την κοιτάει αποχαυνωμένη*

- Ννννναι. Τελοσπάντων. Εμείς θα το κάνουμε αυτό μωρή. Το ξέχασες ήδη;
- Α, ναι; Και τι θα λέμε;
- Για διάφορα πράγματα. Ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι. Στο δικό μου δηλαδή, γιατί στο δικό σου μάλλον αράχνες θα βρούμε.
- Μάλιστα… Και κάθε πότε θα βγαίνουμε;
- Όποτε μας καπνίσει…
- Α, καλά. Μόνο να το ξέρω λίγες μέρες νωρίτερα για να μην κλείνω ραντεβού με τον μανικιουρίστα μου.
- Α στα διάλα ηλίθια!!

Ελεύθεροι πολιορκημένοι νιώθαμε, οι περισσότεροι τουλάχιστον, Έλληνες το τελευταίο Σαββατοκύριακο με την επέλαση του χιονιά. Κάποιοι, αψηφώντας τις πολικές θερμοκρασίες, βγήκαν έξω, έστω και για λίγο, για να παίξουν χιονοπόλεμο και να χαρούν το χιόνι. Άλλοι πάλι, και μάλλον οι περισσότεροι από εμάς, όντας μουρόχαυλοι (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου), κάτσαμε μέσα στα ζεστά, κουλουριαστήκαμε με τις κουβερτούλες μας και ήπιαμε τις ζεστές μας σοκολάτες βλέποντας τηλεόραση. Μάλλον κάναμε την λάθος επιλογή…

Κι εκεί που πίνω την ζεστή μου σοκολατίτσα ΤΣΟΥΠ(!) πετάγεται η παρακάτω είδηση μπροστά στα μάτια μου.

Παραλίγο να πάθω εγκαύματα τρίτου βαθμού μιας και έχυσα (μην πάει πουθενά το μυαλό σας) την σοκολάτα πάνω μου. Αφού ηρέμισα λίγο, σκέφτηκα πως τελικά ίσως οι συγκεκριμένες γυναίκες να έψαχναν τρόπο για να βρουν λίγη ζεστασιά για τον χιονιά που έρχονταν. Φαίνεται το τζάκι, οι κουβέρτες και τα ζεστά ροφήματα δεν έκαναν την δουλειά τους και έτσι αποφάσισαν να ζεσταθούν δια της τριβής. Αλλά το πολύ το τρίψιμο δεν βοήθησε ποτέ κανέναν και πόσο μάλιστα από… Αφρικάνους. Τα ήθελε ο κώλος τους, με το συμπάθιο κιόλας.

Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρω το τηλεκοντρόλ για να αλλάξω κανάλι και να μου έρθει το στομάχι στα ίσια μου, πετυχαίνω πάνω στην εκπομπή της Δρούζα "Μπορώ" στο STAR. Κύριος τίτλος; Άνδρες και γυναίκες που καταπιέζουν την άλλη τους φύση. Στην αρχή νόμιζα κι εγώ πως θα μιλούσαμε για το περιβάλλον και την οικολογία. Α, τι καλά! Το μόνο που μου φάνηκε κάπως παράξενο ότι μια μαντάμ ήταν τηλεπλάτη. Μάλλον θα είναι διάσημη και δεν θα της πέτυχε το λίφτινγκ, σκέφτηκα με το αθώο μου μυαλουδάκι. Και τότε άρχισε η δακρύβρεχτη ιστορία της για το πώς έπιασε τον μέλλοντα σύζυγό της ντυμένο σαν Τζέσικα Ράμπιτ λίγο πριν βγει στη Συγγρού να πάρει πελάτες. Με όλα τα αξεσουάρ, εννοείτε. Και τότε άρχισαν όλοι να λένε το μακρύ και το κοντό τους: ότι οι gay είναι αποβράσματα της κοινωνίας και ότι αμαυρώνουν το ανδρικό φύλο έτσι. Φυσικά υπήρχε και ένας ψυχολόγος που έλεγε, σε όσους ήταν εκεί ότι η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείτε ανωμαλία και έπεσαν όλοι να τον φάνε. Φυσικά σε έναν, που το έπαιζε και πολύ άντρας, του είπε πως είναι ομοφοβικός και ξέρετε τι λένε για τους ομοφοβικούς και τα πήρε ακόμα περισσότερο.

Αφού έκατσα λίγο και είδα και αυτό το θέατρο του παραλόγου, είπα να κλείσω το ρημάδι και να ανοίξω καμιά εφημερίδα να ξεστραβωθώ και λίγο. Πέρα τις ειδήσεις του στυλ "ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!! ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ Ο ΧΙΟΝΙΑΣ!!" και άλλα τέτοια χαλαρωτικά αρθράκια, το οποία δεν πανικοβάλουν τον κόσμο, γύρισα στις μικρές αγγελίες και, πως τυχαίνει να πετυχαίνω τα κουλά, το μάτι μου πέφτει σ’ αυτό:

Πόλη / Περιοχή: ΠΑΤΡΑ
Κείμενο: ΖΗΤΑΩ 2 ΚΟΠΕΛΕΣ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΜΙΑ
ΜΕΓΑΛΟΚΟΠΕΛΑ ΓΙΑ ΛΑΙΚΟ (ΚΑΛΗ ΦΩΝΗ)
ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕ ΚΑΛΟ ΣΩΜΑ, ΨΗΛΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΧΤΟ
ΠΙΣΙΝΟ ΓΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ (ΦΩΝΗ ΑΔΙΑΦΟΡΗ). ΕΧΩ ΜΠΟΥΖΟΥΞΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΛΑ
(ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ). ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΠΑΤΡΑΣ ΠΑΡΕΧΩ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ
Α/ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕΡΣΕΝΤΕ. ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.
Επικοινωνία: Email: mesa@MAIL.GR
Τηλέφωνο: 2610252545

Τελικά αποφάσισα να κλείσω τα πάντα και να κάθομαι και να κοιτάζω το ταβάνι. Τουλάχιστον έτσι δεν θα καίω άσκοπα εγκεφαλικά κύτταρα... Καλύτερα να είχα βγει κι εγώ έξω στο κρύο.

Μια φορά κι ένα καιρό σε έναν τόπο μακρινό, που λέτε καλά μου παιδιά, υπήρχε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, οι Μελομακαρονάκηδες, χρόνια παντρεμένο, που προσπαθούσε για πολύ καιρό να κάνει ένα κουτσούβελο για να γεμίσει το σπίτι με γέλια και χαρές και να ολοκληρώσει, έτσι, την ευτυχία τους. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες σε διάφορες στάσεις, όπως καρεκλάτο, βιδωτό, πιγκουϊνάτο, ανάποδο κ.α., είχαν αρχίσει να απελπίζονται. Μια μέρα στην δουλειά, η γυναίκα άρχισε να νιώθει αδιάθετη οπότε και είπε "μπας και...;" και έκανε το τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό. Η γυναίκα γεμάτη χαρά έτρεξε να το πει στον άντρα της, ο οποίος αμέσως την πήγε στον γυναικολόγο, όπου και το επιβεβαίωσε:

- Συγχαρητήρια κ. Μελομακαρονάκι. Η γυναίκα σας είναι έγκυος!!

Ο κ. Μελομακαρονάκης τρελάθηκε από την ευτυχία του! Δεν μπορούσε να το πιστέψει πως επιτέλους ένα μικρό Μελομακαρονάκι θα τριγυρνούσε στο σπίτι και θα έχεζε και θα κατούραγε από δω κι από κει. Οι μήνες πέρασαν και η γυναίκα του φούσκωνε γρήγορα, πιο γρήγορα κι από την Φαριν Απ για τα κέικ.

Ήταν ο λόγος που όταν μικρό με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω έλεγα αρχαιολόγος. Ήταν και είναι ένας από τους ήρωες μου. O Harrison Ford επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη στον ρόλο που τον έκανε διάσημο (πέρα του Han Solo στο Star Wars), τον Indiana Jones . Αυτή την φορά ο Indy κυνηγάει κρυστάλλινα κρανία για να σώσει για άλλη μια φορά τον κόσμο στο Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, όχι από τους Ναζί αλλά τους Ρώσους και πιο συγκεκριμένα την Irina Spalko (μια αγνώριστη Cate Blanchett). Ο Ford δείχνει πολύ γερασμένος, αλλά φαίνεται ότι το κατέχει ακόμα το άθλημα. Το trailer είναι άκρως πορωτικό και προσωπικά με κάνει να μην μπορώ να περιμένω ως τις 22 Μαΐου. Συμπρωταγωνιστούν ακόμα οι Karen Allen στον ρόλο της Marion Ravenwood (καλά δεν είναι ΥΠΕΡΟΧΟ το όνομά της;), ο John Hurt στον ρόλο του Abner Ravenwood, ο Jim Broadbent στον ρόλο ενός καθηγητή στο Γέηλ και ο Shia LaBeouf στον ρόλο του Mutt Williams. Τελικά, είχαν δεν είχαν τον LaBeouf τον έκαναν σταρ… Απολαύστε το trailer και εγώ πάω να βγάλω το μαστίγιο και την στολή του Indy από το πατάρι μου. Cheerioooo.

Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα, συντονιστείτε για να δείτε το trailer. Εδώ...

14 Φεβρουαρίου. Ημέρα που οι απανταχού ερωτευμένοι γιορτάζουν… που είναι ερωτευμένοι. ΟΚ, το δέχομαι. Πρέπει να υπάρχει μια μέρα που να κάνω χαζά δωράκια (τύπου αρκουδάκια και σοκολατάκια) και ο διάλογος μεταξύ εμού και του μωρού μου να είναι σε επίπεδο τουλάχιστον 3χρόνου παιδιού (τύπου τζουκουλιλίνι μου, μακαρονάκι μου – don’t ask, το έχω ακούσει κι αυτό, μουσουμουσουσάκι μου εσύ – μόνο ένα 3χρονο θα το καταλάβαινε αυτό, κ.α.). Αλλά γιατί να μην υπάρχει και μια γιορτή για τους μπακούρηδες βρε αδερφέ; Γιατί να μην θέλει κι αυτός, που είναι κατ’ επιλογήν, μπακούρης να το γιορτάσει κι αυτός; Εεε; ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ; Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα έρωτα και αγαπούλας που υπάρχει στον αέρα αυτό τον καιρό, είπα να θυμηθώ και να γράψω το ΤΟΠ 5 (γιατί αν τα έγραφα όλα τότε δεν θα έφτανε μόνο αυτό το ποστ) των αποτυχημένων μου ραντεβού πριν βρω, επιτέλους αυτόν τον ΕΝΑΝ που κέρδισε την καρδιά μου.

5. Φάκελος: Ο Ψεύτης Παππούς. Τόπος εγκλήματος: Πλατεία Βικτώριας. Ώρα: 18:43.
Τις 2-3 προηγούμενες μέρες, μιλούσα με κάποιον μέσω msn που είχα γνωρίσει από το ακατονόμαστο site (όλοι γνωρίζουμε σε ποιο αναφέρομαι - πρέπει να κάνω γαργάρες με αγιασμό αφού πω το όνομά του και δεν έχω κάτι εύκαιρο). Μου είχε στείλει την φωτογραφία του και μπορώ να πω ότι ήταν ένα πολύ όμορφο παιδί. Του έστειλα, λοιπόν, κι εγώ την δικιά μου και του άρεσα πάρα πολύ. Σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι φανταζόμουν. Αν και μου φάνηκε κάπως περίεργο πως άρεσαν σε έναν τέτοιο κούκλο. Τελοσπάντων, κανονίζουμε ένα ραντεβουδάκι στην Πλατεία Βικτωρίας για να τα πούμε. Φτάνοντας εκεί, κοιτάζω από εδώ κοιτάζω από κει, πουθενά ο Κ. Εκεί που περίμενα βλέπω κάποιον ο οποίος ήταν κάτι τέλειος διαφορετικό (από σωματότυπο μέχρι και πρόσωπο και ΑΡΚΕΤΑ μεγάλος σε ηλικία) από την φωτογραφία να με πλησιάζει. Μου είπε ότι αυτός ήταν ο Κ. και απλά ντρεπόταν να μου το πει από το νετ. Το ψέμα του με πείραξε πολύ και σηκώθηκα και έφυγα.

4. Φάκελος: Ο Ψυχολόγος. Τόπος Εγκλήματος: Μαγκαζέ. Ώρα: 21:00 και κάτι.
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ κανόνισα ένα ραντεβού κοντά στην Ομόνοια να πάμε για καφέ. Με πήγε για πρώτη φορά στο Μαγκαζέ. Εκεί αρχίσαμε να μιλάμε και να μιλάμε και να μιλάμε λίγο ακόμα. Και από του πουθενά μου λέει: «Σε έχω ψυχολογήσει εσένα. Κατάλαβα τα πάντα για σένα από τον τρόπο που κάθεσαι, τον τρόπο που μιλάς και συμπεριφέρεσαι». Και άρχισε να μου αραδιάζει το πώς είμαι σαν χαρακτήρας. Και το σπαστικό; Πέτυχε διάνα σε όλα. Το κακό είναι ότι δεν μου αρέσει να μου λένε από το πρώτο ραντεβού τα ψυχολογικά μου προβλήματα. Πόσο μάλλον και τρόπους για να τα επιλύσω.

3. Φάκελος: Ο Μεθύστακας. Τόπος Εγκλήματος: Ζωγράφου. Ώρα: Μεσάνυχτα και κάτι.
Γνωριστήκαμε πάλι από αυτό το ακατονόμαστο site. Βγήκαμε και φάνηκε ένας από τους πιο ενδιαφέρουν τύπους που είχα γνωρίσει το τελευταίο καιρό. Τελικά πήγαμε σπίτι του και συνεχίσαμε με ένα δεύτερο ποτάκι. Και τρίτο… Και τέταρτο… Και πέμπτο… Και δέκατο (αυτός δηλαδή γιατί εγώ είχα κάνει κεφάλι με το πρώτο πότο). Και στο τέλος, μεθυσμένος μου λέει έλα να το κάνουμε. Μόνο και μόνο που βρωμούσε ποτίλα ήταν αρκετά ντεκαβλέ.

2. Φάκελος: Το Βρακί. Τόπος Εγκλήματος: Starbucks στη Μητροπόλεως. Ώρα: 17:15.
Για άλλη μια φορά ένα ακόμα ραντεβού. Ο κύριος (ο θεός να τον κάνει γιατί περπατούσε λες και είχε καταπιεί σεισμό ενώ η φωνή του ήταν πιο ψιλή και από κοριτσάκι) με πήγε για καφέ στα Starbucks. Αφού παραγγείλαμε και κάτσαμε, άρχισε να μου λέει για το… βρακί του. Για το πόσο περήφανος ήταν που το διάλεξε να το φορέσει και φυσικά, για να τον πιστέψω, γύρισε κατέβασε λίιγο το παντελόνι του και μου το έδειξε. Ναι, ένα μπλε ελεκτρίκ βρακί έκανε την εμφάνισή του μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου! Φυσικά προσπαθούσα να κρυφτώ με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά αυτός μέσα στην χαρά συνέχιζε να μου το δείχνει. «Α, μόλις με καλούν για μια επείγουσα δουλειά και πρέπει να φύγω», είπα και την έκανα. Φυσικά το τηλέφωνό μου δεν ακούστηκε ποτέ να χτυπάει…

1. Φάκελος: Ο Κουρέας. Τόπος Εγκλήματος: Μεταξουργείο. Ώρα: 01:00
Εκεί που καθόμουν και μίλαγα με έναν φίλο μου στο msn, μια Τρίτη βράδυ, μου λέει για ένα παιδί, αρκετά ωραίο και γλυκό που του την έπεσε σε ένα κομμωτήριο στην Ερμού. Ο φίλος, ως straight, απέρριψε την προσφορά του όσο κι αν αυτός επέμενε με ατάκες του στυλ: «Μα καλά δεν θες τουλάχιστον να δοκιμάσεις;» Το χειρότερο όμως είναι ότι μου πρότεινε να μου δώσει το τηλέφωνό του και να του στείλω sms. Εγώ, γενικά δεν τα μπορώ αυτά του στυλ out of the blue να σε πάρω τηλέφωνο να το κάνουμε, και είπα όχι. Αλλά ο φίλος μου επέμενε να πάω γιατί φαίνονταν πολύ καλό παιδί και μπορεί να γίνει κάτι καλό. Με κείνα και με τούτα με έπεισε. Αφού ανταλλάξαμε κάμποσα sms και με την υπόσχεση του φίλου μου να είναι stand by για το αν γίνει κάτι, έφυγα για το σπίτι του. Πήγα κι εγώ και με το που με είδε με έβαλε στο κρεβάτι και αρχίσαμε να κάνουμε διάφορα. Ξαφνικά μου λέει ότι δεν μπορεί άλλο γιατί ακόμα σκέφτεται τον δικό του που μόλις χώρισε. Αυτό ήταν! Μου ανοίχτηκε και άρχισε να δακρύζει γιατί τον ήθελε πίσω. Αφού έκανα τον ψυχολόγο (τέτοια ούτε η Μητέρα Τερέζα στα καλύτερά της) έφυγα. Αφού σκυλόβρισα τον φίλο μου για αυτή την περιπέτεια, πήγα σπίτι για ύπνο.


Τώρα που τα θυμήθηκα όλα αυτά μου φαίνονται αστεία όσο και τραγικά. Αλλά το παιχνίδι που παίζεται και όλες αυτές οι τραγελαφικές καταστάσεις αξίζει να τις ζήσει κανείς, γιατί όταν έρθει αυτός ο ένας στην ζωή μας καταλαβαίνουμε πως it was all FUCKING worth it στην τελική.

Χρόνια πολλά σε όλους μας.

... και η χαρά δεν τον αφήνει, όπως λέει πολύ σοφά ο λαός μας. Νομίζατε πως κανείς δεν μπορεί να υποκλέψει τον ΜάκηΤριανταφυλλόπουλο; ΛΑΘΟΣ!! Εμείς τα καταφέραμε και μπήκαμε και στο MSN του. Αν δεν με πιστεύετε δείτε και την παρακάτω εικόνα.


Τελικά ούτε ο Μάκης μπορεί να κρυφτεί. Αμ, όχι παίζουμε. :P

Κι ο Τιμ Μπάρτον αποφάσισε να κάνει μιούζικαλ!! Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Ο Μπέντζαμιν Μπάρκερ τα είχε όλα: λεφτά, ήταν ένας πολύ καλός μπαρμπέρης ενώ την πανέμορφη γυναίκα του την ζήλευαν όλοι. Ακόμα κι ο Δικαστής Τέρπιν. Έτσι, βρίσκει τρόπο δόλιο για να τον ξαποστείλει και να πάρει την γυναίκα του που τόσο ποθούσε. Όμως, μετά από 15 χρόνια φυλακής, ο Μπάρκερ επιστρέφει στο Λονδίνο για να πάρει την εκδίκηση του με το όνομα Σουΐνι Τοντ. Εκεί γνωρίζει και την κ. Λόβετ, η οποία φτιάχνει της χειρότερες πίτες στο Λονδίνο, και μαζί καταστρώνουν ένα διαβολικά τέλειο σχέδιο για να καταστρέψουν τον Τέρπιν.

Όπως σε κάθε ταινία του Μπάρτον, έτσι κι εδώ, το γκόθικ στοιχείο κυριαρχεί παντού. Ένα τόσο σκοτεινό και απόκοσμο Λονδίνο σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί. Πραγματικά τέλειο το production design της ταινίας. Ο Μπάρτον όμως είναι μάστρορας στο να μας λέει ιστορίες τρόμου και παραμύθια που κάνουν παιδιά και μεγάλους να χάνουν τον ύπνο τους. Αλλά, τα μιούζικαλ, από ότι φαίνεται, δεν είναι το φόρτε του. Προσωπικά θα προτιμούσα να δω την ιστορία του Τοντ χωρίς τραγούδια και χορούς. Μέσα από αυτά το σενάριο, δυστυχώς, κάνει περίπατο, ενώ τα περισσότερα από τα τραγούδια δεν μου άρεσαν καν. Και αν σε κάποιο μιούζικαλ δεν σου αρέσουν τα τραγούδια, αυτομάτως χάνει την μαγεία της η μισή ταινία. Σε αυτό συντέλεσαν και το ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί δεν ήξεραν να τραγουδούν. Άλλοι φάλτσοι, άλλοι άτονοι τα τραγούδια ήταν γενικά κάτω του μετρίου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που τα βρήκα διασκεδαστικά (αυτά που λέει η Μπόναμ Κάρτερ κυρίως).


Από ερμηνείες ο Ντεπ για άλλη μια φορά δίνει ρέστα (όταν παίζει κι όχι όταν τραγουδάει), ενώ η Μπόναμ Κάρτερ είναι απλά υπέροχη στον ρόλο της Λόβετ. Φυσικά έχει πολύ, μα ΠΟΛΥ, αίμα και γι’ αυτό καλύτερα όσοι δεν το αντέχουν να κάνουν ένα βήμα πίσω. Καλύτερα να μην γίνονταν μιούζικαλ (η συγκεκριμένη ταινία) είναι η άποψη μου. Η ταινία είναι μέτρια αλλά και πάλι βγάζει αυτό το dark feeling που βλέπουμε στις ταινίες του Τιμ Μπάρτον και τόσο αγαπάμε. Πάντως εγώ από εδώ και στο εξής δεν θα πηγαίνω σε κομμωτές που έχουν το μαγαζί τους σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και γυαλίζει το μάτι τους. Απαπαπα… 666!!

H πρώτη βδομάδα στην καινούργια μου δουλειά τελείωσε. Τι αποκόμισα από αυτή; Πολλά και διάφορα. Μιας και η εταιρεία έχει τα στάνταρ πολυεθνικών (ναι, από ότι έμαθα έχει και δικό της γυμναστήριο μέσα), όλη την βδομάδα είχαμε κάτι σαν orientation week – ή αλλιώς βδομάδα προσαρμογής – και τρέχαμε από meeting σε meeting για να μάθουμε τα περί της εταιρείας. Μίλαγαν κυρίως για τα κέρδη που είχε το 2007 αλλά και στο τι επιδιώκει να κερδίσει μέσα στο 2008. Κάποια από αυτά που άκουγα ήταν ενδιαφέροντα, αλλά υπήρχε και κάτι που δεν μου έκανε καθόλου καλή εντύπωση. Απεναντίας μάλιστα σιχάθηκα τον εαυτό μου που έπιασε δουλειά σε μια εταιρεία σαν κι αυτή.


Από την στιγμή που μπήκε ο κ. Μ. στην αίθουσα, μου δημιούργησε μια κάποια αντιπάθεια προς το πρόσωπό του. Ο συγκεκριμένος κύριος είναι διευθυντής marketing και το μόνο που έλεγε ήταν το πώς το να βγάλεις λεφτά με οποιοδήποτε μέσο είναι καλό, αρκεί να μην παραβιάζεις τους νόμους. Αυτό πραγματικά με εξέπληξε ακούγοντάς το. Οι άλλοι δυο συνάδελφοί μου, νέοι κι αυτοί στην δουλειά, δεν έδειχνα βέβαια να ενοχλούνται από τον λόγο του συγκεκριμένου ατόμου. Συνέχισε δείχνοντας μας κάποια γραφήματα για το πώς εξελίχθηκαν τα κέρδη της εταιρείας τον τελευταίο χρόνο. Η συγκεκριμένη εταιρεία ασχολείται κυρίως με διαγωνισμούς και παιχνίδια σε κινητά (τύπου: στείλε sms στο 4525 για να κερδίσεις μια ολοκαίνουργια Mercedes). Η εταιρεία επενδύει στο ότι όλοι μας, έστω και λίγο, έχουμε την ανάγκη να παίξουμε σε παιχνίδια τζόγου. Σε κάποια φάση μας έδειξε ένα γράφημα όπου είδα ότι μια μέρα είχε εκτιναχθεί στον αέρα. Εκεί, μας εξήγησε, πως εκείνη την στιγμή κάποιος έστειλε πάνω από 1800 sms - που κοστίζουν άνω των €1 το καθένα - και με υπερηφάνεια μας είπε πως αν και στο καζίνο μπορούν να μπουν περιοριστικά μέτρα για κάποιους, εδώ δεν ισχύει και ορίστε τα αποτελέσματα!!

Βέβαια εκείνη την στιγμή ήθελα να του πω "τι λες ρε μαλάκα; Που επενδύεις στην αδυναμία κάποιων ανθρώπων να παίζουν σε τζογαδόρικα παιχνίδια για να βγάλεις εσύ λεφτά; Ποιος είσαι εσύ που κλείνεις σπίτια και καταστρέφεις οικογένειες για να βγάλεις ακόμα περισσότερα λεφτά;" Φυσικά, ως καλός μαλάκας κι εγώ όμως, κώλωσα και δεν έβγαλα κιχ. Απλά έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Κοιτώντας γύρω μου μπας και κάποιος άλλος αντιδράσει αλλά όλοι φαίνονταν ψύχραιμοι. Στην ερώτηση μου εάν με τα 1800 sms που έστειλε κάποιος σε μια μέρα (γιατί φανταστείτε πόσα άλλα είχε στείλει τις επόμενες) κέρδισε το δώρο μου απάντησε, με τρομερή άνεση, δεν ξέρει και δεν τον ενδιαφέρει. Πολύ πιθανό, είπε, πως όχι. Γιατί; Γιατί απλά υπήρχαν άλλοι που έστειλαν πολύ περισσότερα sms!! Ο τζίρος βέβαια από όλα αυτά τα παιχνίδια ανέρχεται άνω των €4 δις.!! Και αν σε μερικές χώρες του κόσμου απαγορεύεται ο τζόγος, πάντα θα υπάρχει ένα παραθυράκι για να πάρουν την έγκριση από την Κυβέρνηση.

Και σαν μην έφτανε η αηδία που είχα από όλα αυτά που άκουγα και το μυαλό μου προσπαθούσε να τα επεξεργαστεί, πέταξε και το άλλο: γενικά, είπε, πως οι γυναίκες δεν είναι άξιες για τέτοιες θέσεις! Μας έφερε ένα παράδειγμα πως για κάποια δώρα του τύπου "εξωτικές διακοπές στην Χαβάη" ευθύνονται κάποιες "χαζό-γκόμενες" που έχουν σαν όνειρο να πάνε με τον πρίγκιπά τους σε κάτι τέτοιους προορισμούς. Εκεί πραγματικά ένοιωσα την αηδία να με κυριεύει. Να με κάνει να νιώθω πως τελικά σε τέτοιου είδους εταιρείες είναι το μεγάλο ψάρι το μικρό. Φάε τον άλλον για να μην σε φάει. Και φυσικά, αν θέλεις να βγάλεις κι εσύ λεφτά, δεν χωράνε συναισθηματισμοί και φιλίες και να πατάς επί πτωμάτων για να πετύχεις αυτό που θες.

Όλο αυτό είναι τελείως αντίθετο με την ιδεολογία μου. Θα μου πείτε ΟΚ, αν δεν σου αρέσει η δουλειά φύγε. Κανείς δεν σε κρατάει και κανείς δεν σε υποχρεώνει να κάτσεις εκεί. Ναι, έχετε δίκιο, αλλά το κακό είναι ότι δεν μπορώ να φύγω έτσι χωρίς να βρω κάτι άλλο πριν. Υπάρχουν στιγμές που αναπολώ την παλιά μου δουλειά και τους συνεργάτες μου στο γραφείο. Τα γέλια και τα αστεία που κάναμε. Απλά εύχομαι, όσο καιρό κάτσω εδώ, να μην αλλοιωθώ κι εγώ. Δεν θα το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου αυτό.

==================================================

Kαι για να μας πάει καλά η εβδομάδα, άλλα δυο κομμάτια από το soundtrack μου.

Breaking up: Angela Aki – Kiss Me Goodbye



Getting back together: Sinead O’ Connor – Nothing Compares to You

Έρχονται οι απόκριες και δεν ξέρετε τι θα φορέσετε; Ανοίγετε την ντουλάπα σας και το μόνο που βρίσκετε είναι μόνο κάτι προπολεμικές και ανέμπνευστες στολές; Πηγαίνετε στα διάφορα μαγαζιά και όλες οι καλές στολές έχουν ήδη τελειώσει; Μην φοβάστε! Η Διαπλεκόμενος TV έχει την λύση που έψαχνες! Γίνε κι εσύ ένας νέος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και ντύσου Καίσαρας και βάλε τους φίλους σου να σε δοξάζουν και να σε φοβούνται. Επίσης μπορείς να γίνεις κι ένα ωραιότατο φυτό από τους τηλεθεατές ή τους καλεσμένους της εκπομπής του Μάκη. Θέλεις να γίνεις πολέμιος των νταβατζήδων της ελληνικής τηλεόρασης; Η καινούργια στολή Θέμος Αναστασιάδης είναι εδώ. Ντύσου Ζορό και γίνε εσύ ο ήρωας! Και για όσους θέλουν σε κάτι πιο σεμνό και ταπεινό του στυλ "δεν ξέρω τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα", έχουμε την στολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την προηγούμενη τετραετία σε προσφορά. Όσοι τηλεφωνήσουν στο 210-6969693 στα επόμενα 10 λεπτά, κερδίζουν ένα ροζ DVD που κανένας άλλος δεν έχει δει! Προλάβετε αυτή την εκπληκτική προσφορά του Διαπλεκόμενος TV. Κάντε τους φίλους σας να σας ζηλεύουν αυτές τις απόκριες με αυτή την μοναδική προσφορά μας. Προλάβετε...!!!

Κι εκεί χτες που καθόμουν και μίλαγα με έναν φίλο μου, μου πετάει την βόμβα...

- Τα' μαθες; Έγινες διάσημος.
- Ποιός; Εγώ; Γιατί ποιόν σκότωσα ή έκλεψα; Ότι και να λένε ΔΕΝ ΕΔΩΣΑ ΕΓΩ ΤΟ DVD ΤΟΥ ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ!! ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΣΥΣΤΟΛΑ!!
- Τι λες βρε; Το Mad έβαλε πριν λίγες μέρες, στην εκπομπή Your Space, το blog σου σαν blog της ημέρας.

Πέρα του ότι στην αρχή δεν τον πίστεψα, μου έδειξε και ένα άλλο φόρουμ όπου και κάποιος άλλος είχε γράψει το ίδιο. Από ότι έμαθα διαβάσανε αποσπάσματα από τα ποστ μου για τους emo και τους φάνηκε ιδιαίτερα αστείο και καυστικό. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μαίρη Συνατσάκη και την εκπομπή της για την τιμή που μου έκαναν. :)

Πάρτε και άλλα δυο τραγουδάκια από το soundtrack μου.

Love scene: Faye Wong – Eyes on Me



Fight scene: Tomoyasu Hotei – Battle Without Honor or Humanity

Καλωσήρθατε στον κόσμο των S1ngles...

Μια υπέροχη βδομάδα μόλις τελείωσε. Γέμισα τις μπαταρίες και είμαι έτοιμος για την καινούργια μου δουλειά. Από ταινίες στον κινηματογράφο, αλλά και στο σπίτι, μέχρι και φεστιβάλ, θέατρο αλλά και clubbing, η εβδομάδα αυτή τα είχε όλα. Το καλύτερο ήταν βέβαια που μπόρεσα να απολαύσω το μωρό μου για 9 μέρες στο φουλ. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Μπορεί ο τίτλος του συγκεκριμένου ποστ να προμηνύει ότι θα μιλήσω κυρίως για τα πράγματα που έκανα όλη αυτή την εβδομάδα, αλλά είναι λίγο παραπλανητικός. Πριν μια βδομάδα και κάτι έφυγα από την καινούργια μου δουλειά που, μπορεί στους παλιούς μου συναδέλφους που το διαβάσουν αυτό να τους φανεί κάπως περίεργο, μου άρεσε αρκετά. Όλοι τους ήταν πραγματικά υπέροχοι και στεναχωρήθηκα που έφυγα. Γενικά όλες αυτές τις μέρες σκέφτομαι για το αν έκανα καλά που έφυγα από την παλιά μου δουλειά για μια νέα με περισσότερα λεφτά (που ήταν και ο κυριότερος λόγος που αποχώρησα από την παλιά μου δουλειά) αλλά και αρκετά πιο μακριά (Παλλήνη) ενώ παίζει να κάνω και αρκετές υπερωρίες (ενώ πριν ακριβώς στις 5 έφευγα από εκεί).

Θα μου πείτε βέβαια να μην προτρέχω καλύτερα και δεν θα διαφωνήσω μιας και είναι η πρώτη μέρα μου εδώ. Αλλά αν έχεις από την αρχή αυτό το περίεργο συναίσθημα τότε πως το διώχνεις μου λέτε;

Κατά τα άλλα από την Εξιλέωση, το Juno, το Gone Baby Gone που είδα στις σκοτεινές αίθουσες και ήταν όλα τους υπέροχα, μέχρι και την εκπληκτική παράσταση στο Εθνικό Θέατρο του Κωνσταντίνου Ρήγου Bossa Nova, που μιλάει για το έρωτα και όλα τα καλά και τα κακά του, η εβδομάδα αυτή δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Το πιο αστείο όμως ήταν πήγαμε και στο Porn Film Festival χτες με την παρέα μου στην παράσταση 8 Inches, μιας ταινίας από την Βραζιλία. Η ταινία μπορεί να ήταν τρισάθλια – κυρίως έδειχνε σεξ σκηνές με κρυφή κάμερα στο τσοντοσινεμά της Βραζιλίας – εμείς όμως με τα σχόλια που κάναμε και το γέλιο που ρίχναμε σε μερικές σκηνές περάσαμε υπέροχα. Ο χώρος του Gagarin ήταν γεμάτος (που να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν το περίμενα) ενώ μερικοί έδειχνα να ψάχνουν κάτι παραπάνω από το να δουν την ταινία IF you know what I mean. Ήταν να πάμε και στο performance αργά το βράδυ αλλά βαρεθήκαμε. Oh, well. Next year…

Ελπίζω όλοι σας να είχατε μια υπέροχη βδομάδα ενώ εύχομαι και αυτή εδώ να είναι ακόμα καλύτερη.

182 και σήμερα...