Memoirs of a Vampire

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει μια ταινία από ένα έργο τέχνης; Μερικές φορές είναι πολλά πράγματα: από την καλλιτεχνική και την αισθητική της αξία μέχρι και το πόσο μπορεί να αντέξει στο χρόνο. Και το “Watchmen” του Snyder, σκηνοθέτη των “300”, προσπαθεί ακριβώς αυτό από τις πρώτες του κιόλας σκηνές της να μας δείξει ότι πέρα μια ταινία ότι επιδιώκει να γίνει και ένα έργο τέχνης. Από το “ταγκό” του Κωμικού με τον δολοφόνου του και τους υπέροχους πραγματικά τίτλους αρχής – που θυμίζουν κάτι από φωτογραφήσεις του David La Chapelle – το “Watchmen” έχει καταφέρει να σε κερδίσει τουλάχιστον οπτικά από την αρχή.

Βασισμένο στο graphic novel των David Gibbons και Alan Moore (όπου ο τελευταίος ευθύνεται και για τους “300”) το “Watchmen” μιλάει για μια διαφορετική πιο σκοτεινή και απόλυτα ψυχροπολεμική Αμερική του 1985, που έχει γυρίσει νικήτρια από τον πόλεμο στο Βιετνάμ, έχει ακόμα πρόεδρο τον Νίξον και βρίσκεται στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου με την Σοβιετική Ένωση. Όλοι οι παλιοί υπερήρωες έχουν δια νόμου αποσυρθεί, όταν όμως ένας από αυτούς δολοφονείται, ο μασκοφόρος ντετέκτιβ Rorschach πιστεύει ότι αυτή είναι η αρχή μιας τεράστιας, πολύ επικίνδυνης πλεκτάνης.

Το graphic novel το θεωρώ ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ μου με τα βαθιά κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. Εδώ ο Snyder καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία που παραμένει πιστή, στο μεγαλύτερό της μέρος, μεταφορά στο πρωτότυπο κείμενο του Moore (του οποίου το όνομα λείπει από τα credits - το παίζει diva o κ. Moore βλέπετε). Αρκετά απαισιόδοξη μέχρι το τέλος, μιλάει για ένα μέλλον όχι και τόσο φωτεινό και για μια ανθρωπότητα που είναι καταδικασμένη να αυτοκαταστραφεί, κάτι που δεν μπορεί παρά σε μερικούς να θυμίζει κάτι από το τώρα.

Τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα δεν έχουν αλλοιωθεί, αν και είναι πιο εύπεπτα βέβαια κυρίως για να βοηθήσει όλους αυτούς που δεν έχουν διαβάσει το graphic novel και έτσι ίσως χάσουν την μπάλα με τα τόσα ονόματα και γεγονότα. Το slow motion - aka πες με και κλονοποίηση του “Matrix” - σκηνών δράσης όσο μου άρεσε στην αρχή που το έβλεπα άλλο τόσο άρχισε να με ενοχλεί όσο περνούσε η ώρα. Μπορεί αυτό να ταίριαζε απόλυτα στις δραματικές σκηνές αλλά ο Snyder μετά από ένα σημείο και μετά το ξέχεσε στις σκηνές δράσης κάνοντας τες έτσι να χάσουν το αντίκτυπο που θα είχαν διαφορετικά.

Πολλούς από τους φανς ενόχλησε η αλλαγή που χρειάστηκε να κάνει στο φινάλε. Ήταν όμως απολύτως αναγκαία μιας και καταφέρνει να το κάνει να είναι σαφώς καλύτερο από αυτό του graphic novel και πιο λογικό. Παρόλο τις 2 ώρες και 45 λεπτά που κράτησε πάντως δεν την βαρέθηκα ούτε μια στιγμή, ενώ ανατριχιαστικές παραμένουν οι σκηνές από την ιστορία του Dr. Manhattan και του Rorschach. Σίγουρα είναι μια ταινία που δεν θα αρέσει σε όλους ενώ άλλους τους κουράσει κυρίως λόγω της ελάχιστης δράσης και μεγάλης διάρκειάς της. Είναι όμως μια ταινία που παρέχει τροφή για συζήτηση και σκέψη και στις δύσκολες μέρες που περνάμε παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ...