Ένα Αγόρι στη Πόλη
Πραγματικά δεν είχα σκοπό να γράψω κάποιο μεγάλο ποστ, αλλά κι από την άλλη δεν είχα σκοπό να γράψω και κάτι μικρό... Δεν με ενδιαφέρει το πόσο θα είναι, απλά θέλω να αποτυπώσω κάποια συναισθήματα που ένοιωσα χτες καθώς περπατούσα στην νυχτερινή Αθήνα.
Χτες είχε γενέθλια μια πολύ καλή μου φίλη και θα μας έβγαζε έξω, σε κάποιο ταβερνάκι της Πανόρμου. Έτσι, κι εγώ ξεκίνησα από το σπίτι μου στο Γαλάτσι να πάω προς τα εκεί. Το βρήκα μια όμορφη ευκαιρία να περπατήσω στο κέντρο της πόλης μιας και είχα πολλές μέρες να απολαύσω μια τέτοια βόλτα. Στο λεωφορείο ο κόσμος ήταν πολύς. Περισσότερος από ότι θα περίμενα μια τέτοια ώρα, αλλά από την άλλη θα μου πείτε Παρασκευή βράδυ ήταν. Παρέες από εδώ κι από εκεί κανόνιζαν για το τι θα κάνουν απόψε. Τα γέλια τους και οι φωνές τους γέμιζαν τον χώρο... Εγώ, φορώντας τα ακούστηκα και με το iPod να παίζει την αγαπημένη μου μουσική, άρχισα σιγά-σιγά να χάνομαι στις σκέψεις μου. Τα φώτα της Αθήνας έμοιαζαν σαν να χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής που άκουγα. Και τότε έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει... έτσι απλά.
Καθώς κατέβαινα από το λεωφορείο στην Ακαδημίας, κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει η πόλη. Η δουλειά μου δεν μου επιτρέπει να βρίσκω τον χρόνο να πηγαίνω στο κέντρο. Για μια στιγμή κοντοστάθηκα. Για μια μόνο στιγμή... Ήθελα απλά να αφουγκραστώ τον παλμό της
πόλης μου. Καθώς άρχιζα να κατηφορίζω τον πεζόδρομο, άρχισα να γεμίζω με εικόνες και ήχους της πόλης: παρέες να γελάνε, κόσμος να συζητάει, άνθρωποι να κάθονται και απολαμβάνουν την νυχτερινή Αθήνα, αυτοκίνητα να κατεβαίνουν την Πανεπιστημίου... Ένιωσα για άλλη μια φορά μέρος αυτής της πόλης. Μιας πόλης που φαίνεται ότι δεν κοιμάται πότε και που ξέρει να ζει. Ο κόσμος, στην φωταγωγημένη πλατεία Συντάγματός, ήταν πάρα πολύς. Άλλοι με το χαμόγελο και άλλοι πάλι με την κούραση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Έμπαιναν και έβγαιναν από το Μετρό, άλλοι για να διασκεδάσουν ενώ άλλοι για να πάνε να ξεκουραστούν μετά από μια πολυάσχολη μέρα που έφτανε στο τέλος της. Το δροσερό αεράκι που είχε εκείνη η βραδιά την έκανε ακόμα πιο όμορφη και την Αθήνα να φαίνεται ακόμα πιο μαγική. Και τότε έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει... έτσι απλά.
Το "μουσικό μου ταξίδι" σιγά-σιγά έφτανε στο τέλος του καθώς έφτανα στην Πανόρμου. Η βόλτα μου στην νυχτερινή Αθήνα όμως όχι. Καθώς αποβιβαζόμουν από το μετρό και ανέβαινα τις σκάλες της εξόδου, συνειδητοποίησα πως όσο μακριά κι αν είμαι η καρδιά μου πάντα θα είναι εκεί, στα στενά δρομάκια του κέντρου, στις φωταγωγημένες πλατείες, στον κόσμο που βρίσκει τρόπους να διασκεδάζει... Και πριν καταφέρω να τελειώσω τις σκέψεις μου, είχα ήδη φτάσει στον προορισμό μου και άκουσα την παρέα μου να με φωνάζει. Ναι, η καρδιά μου θα είναι πάντα εδώ, με όλα τα καλά και τα κακά που προσφέρει. Θα προσπαθήσω να τα ζήσω όλα στο φουλ. Και χαμογέλασα... έτσι απλά.
20 ουρλιαχτά:
Θέλεις να με κάνεις να ζηλέψω και τα κατάφερες! :( Πόσο μου έλλειψε..
κάνε την ίδια βόλτα το μεσημέρι,με καύσωνα, και με απεργία τα λεωφορεία. λολ. η αθήνα έχει δύο μορφές. μία το πρωί. μία το βράδυ. με τελικά, μία
Να πω την αμαρτία μου δεν διάβασα όλη την εγγραφή σου. Από τις πρώτες γραμμές μου ήρθε το σηναίσθημα και έτσι άφησα την περιγραφή μια και είναι προσοπική. Στην τελική δεν έχει τόσο σημασία το μέρος παρά το παιχνίδι του φωτός και του σκότους και η βοήθεια αυτών να σηνειδητοποιήσεις άλλες πλευρές και αισθήσεις.
Και σε μένα συμβαίνει αυτό πολλές φορές... θέλω να ταξιδεψω τον κόσμο, να δω τα πάντα, να γνωρίσω μέρη διαφορετικά απο την Ελλάδα... κι όμως δε θα βρώ ποτέ κάτι πιο οικείο απο το κέντρο της Αθηνας!
μα στα απλά και μικρά καθημερινά πράγματα δεν είναι που βρίσκουμε ψήγματα παραδείσου; ακόμη και το κέντρο της αθήνας γίνεται ειδυλλιακό όταν έχεις τη διάθεση να το ζήσεις ως τέτοιο. ευχαριστώ για την ψηφιακή βόλτα. έτσι απλά.
Αν και μακριά, ένιωσα σαν να είμαι εκεί...Τελικά αυτή η πόλη όταν θέλει μπορεί να είναι πανέμορφη!
@Hfaistiwnas
Ελπίζω σύντομα να έρθεις και να την κάνεις κι εσύ αυτή την βόλτα :)
@b|a|s|n\i/a
Το έχω κάνει αυτό. Η μουσική πάντα μου κρατάει μια ωραία συντροφιά. Και δεν με ενοχλούν όλα αυτά που λες. Η Αθήνα μου αρέσει εξίσου και το πρωί και το βράδυ. Μπορείς να ανακαλύψεις πολλά όποτε κι αν βγεις. :)
@Anonymous
Γενικά το παιχνίδι αυτό πολλές φορές κι εμένα με μαγεύει. Είναι τόσο όμορφο... Και πόσο μάλλον όταν το ζεις μέσα σε μια πόλη που την αγαπάς στις αρχές του καλοκαιρίου. ;)
@Mirela
Συμφωνώ σε αυτό που λες. Κι εγώ θέλω να ταξιδέψω και να γνωρίσω κι άλλες πόλεις, αλλά ξέρω πως η καρδιά μου θα είναι πάντα εδώ. ;)
@tovene592
Ναι, στα μικρά και καθημερινά. Κι από εκεί που δεν το περιμένεις καμιά φορά. Αρχίζεις να χαμογελάς έτσι χωρίς να το καταλάβεις και νιώθεις όμορφα... Έτσι απλά. :)
@hourglass
:)
Ελπίζω να κατέβεις σύντομα προς τα κάτω για καμιά βόλτα. :)
την χειρότερη περίοδο μου, κάνεις ποστ για την Αθήνα. Που πρέπει να πάρω τις μεγάλες αποφάσεις. Αθήνα ή επαρχία.... Τώρα μπερδεύτηκα!
@mmexer
Δεν ξέρω... Στην θέση σου θα έβαζα κάτω τα καλά και κακά. Και αποφασίζεις. Απλά πρέπει να είσαι σίγουρος για αυτή την απόφαση... :) Αλλά όποια και να είναι ελπίζω να σε κάνει χαρούμενο :)
ego eutixos kano tis voltes mou sti 8essaloniki!!!filia!!! :)
Αυτή η βόλτα είνα από τις καλύτερες. Σε όποια πόλη και να την κάνεις, αρκεί να την αγαπάς. Να φοράς τα ακουστικά και να χάνεσαι στις εικόνες μέσα από αγαπημένα τραγούδια. Η Αθήνα όντως έχει μια διαφορετική ομορφιά το βράδυ. Καταλαβαίνεις γιατί την αγαπάς. Σε ευχαριστώ κ εγώ που μου θυμίζεις ότι πρέπει να το κάνω συχνότερα :).
Φιλιά!!!
Νομίζω οι καλύτερες βόλτες είναι οι μοναχικές.. συλλογισμός, απολογισμός..
Δεν ξέρω αλλά η Αθήνα το βράδυ έχει κάτι που δεν το βρίσκεις σε άλλα μέρη. Εγώ έκανα μια νυχτερινή βόλτα στην Πλάκα.. Σα να είχα ταξιδέψει σε άλλη εποχή..
Σε ΟΥΤΕ δυο μήνες θα είναι ΔΥΟ τα αγόρια στην πόλη :-P
@Leviathan
Όπου μπορεί να τις κάνει κανείς αυτές τις βόλτες είναι ωραίο.
@martyr
Πραγματικά να την κάνεις πολύ σύντομα αυτή την βόλτα. Αξίζει...:)
@Aviator
Ναι, η Πλάκα είναι πανέμορφη. Μαζί με το Θησείο είναι από τις αγαπημένες μου περιοχές. :)
@mad
:***
Άντε να ερθείς να σε νυχτοπερπατήσουμε :P
Katalavenw osa les, par'olo pou menw sta V.P. vgenw synexeia Athina giati apla ti goustarw oso tipot'allo! Me ekfrazei o kosmos, ta meri, ta fwta, i fasaria, i mi aposteirwmeni katastasi, i trela...ola! Kin an tin anakalypseis mporeis na vreis gwnies kai meri pou einai ekpliktika, ews magika mporw na pw:-)
Eyxomai na ta zeis ola sto full kai na dineis oli sou tin energeia se pragmata pou goustareis!
Σου εχώ πει ότι σε πάω με χίλια εσένα;; :) Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου. Και σε σένα εύχομαι να βρίσκεις καθέ μέρα και ένα καινούργιο μουσικό μονοπάτι στην Αθήνα όπου θα σε οδηγήσουν σε μέρη ακόμα πιο μαγικά... :)
Φιλάκια.
Λοιπόν σήμερα έχω πάρει όλη τη ελληνική blogoσφαιρα σβάρνα. Από link σε link πάω!!
Αρχικά καλώς σε βρήκα. Τώρα σχετικά με την Αθήνα μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε ώρες. Αναμφίβολα έχει πολλά πρόσωπα. Αυτό είναι και ένα θέμα φετίχ στα κειμενά μου.
Με την Αθήνα ή θα έχεις σχέσεις μίσους ή αγάπης. Σε προχωρημένο στάδιο δε τα δυο συναισθήματα συνυπάρχουν και σε οδηγούν στα όρια της παράνοιας. Σου μιλάω εκ πείρας!!!
See you around!!!
@vk
Καλά κάνεις. :) Έτσι βοήθησες κι εμένα να σε ανακαλύψω. :)
Καλωσήρθες λοιπόν.
Είπες την λέξη κλειδί "φετίχ". Πραγματικά με ιντρίγκαρες όπως το έθεσες και θα ήθελα να μάθω την γνώμη σου σ'αυτό. :)
Και για το τελευταίο σχόλιό σου δεν θα διαφωνήσω καν. ;)
Το είπαν κι άλλοι αλλά θα το πω κι εγώ... Είναι η ίσως η μοναδική πρωτεύουσα μη τριτοκοσμικής χώρας που είναι όμορφη μόνο το βράδυ! Οι στιγμές χαράς σε αυτήν δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο... Πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από την πόλη που ζούμε... Αν αρχίσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις και σε αυτό -υπάρχουν τόσα άλλα- ζήτω που καήκαμε...
Post a Comment