Memoirs of a Vampire

Και εκεί που νόμιζα ότι είχα την αποκλειστικότητα, μόλις με ειδοποίησαν από το κοντρόλ ότι το νέο διέρρευσε. Δεν θα τον πιάσω εγώ αυτόν που το είπε ότι αναστήθηκε ο Χριστός; Θα του δείξω εγώ...

Αφού έβγαλα την χολή μου μέρες που είναι, να ευχηθώ κι εγώ σε όλους Χρόνια Πολλά, Ευτυχισμένο το Νέο Πάσχα να έχουμε, Χριστός Ανέστη (όταν γίνει) κτλ κτλ. Μεγάλη Βδομάδα η τωρινή και αρχίσαμε την νηστεία βλέπετε. Ξέρετε εσείς, παϊδάκια light (κι όχι "παιδάκια" όπως είχα ακούσει μια ρεπόρτερ παλαιότερα να λέει -- "παιδάκια €15 το κιλό" και τρόμαξα), ζαμπόν με χαμηλά λιπαρά, τυριά 0% (άντε 2% το πολύ), coca cola light κτλ. Η πόλη σιγά σιγά αδειάζει με αποκορύφωμα την Μ. Παρασκευή όπου και μπορούμε να παίξουμε και ποδόσφαιρο στις μεγάλες λεωφόρους άμα λάχει. Αχ, Μ. Παρασκευή. Η αποκορύφωση του Θείου Δράματος και όλοι μας φοράμε τα καλά μας και τα Yves Saint Lauren μας για να πάμε στην εκκλησία και να προσκυνήσουμε τον Επιτάφιο. Δηλαδή έτσι θέλουμε να λέμε στους άλλους...

Στην πραγματικότητα ο περισσότερος κόσμος φοράει τα καλά του και τα καινούργια του ρούχα και βγαίνει έξω για να δει και να γνωρίσει κόσμο, να κάνει γνωριμίες και να βρει γκόμενους/γκόμενες βρε αδερφέ. Ούτε το Sodade ή το Priviledge τόσο σουξέ μέσα σε ένα βράδυ. Και μετά σου λέει φταίει ο παπάς όταν λέει: "που πας κυρά μου με το μίνι και το βιζόν; στην εκκλησία ήρθες, όχι στο night club". Φυσικά πέφτει και η κοινωνική κριτική, γιατί συνάντηση με φίλους και συγγενείς χωρίς κοινωνική κριτική είναι σαν το Πάσχα χωρίς κόκκινα αυγά, σαν το Πάσχα χωρίς να σουβλίσουμε αρνί, σαν το Πάσχα χωρίς… Ε, καταλάβατε πιστεύω. Το τι θάψιμο πέφτει εκείνη την ώρα, ούτε σε νεκροταφείο στο peak της καριέρας του.

Και να σου το Μ. Σάββατο. Και λίγο πριν την Ανάσταση φοράμε για 5, άντε 10 στην καλύτερη των περιπτώσεων, λεπτά τα καλά μας για άλλη μια φορά και πάμε ξανά εκκλησία. Και αυτό είναι μια ύστατη προσπάθεια των όσων δεν βρήκαν ταίρι την προηγούμενη μέρα. Και με το που λέει ο παπάς το "Χριστός Ανέστη", αρχίζουν τα πυροτεχνήματα και η εκκλησία θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Όσοι δεν έχουν πέσει κάτω από το καρδιακό επειδή έσκασε μια κροτίδα δίπλα τους, δίνουν ένα πεταχτό ματς-μουτς και βουρ στην μαγειρίτσα που περιμένει. Εμ, τόση νηστεία το στομάχι έχει βαρέσει κόκκινο.

Το Πάσχα ανέκαθεν, και μιλάω για το ελληνικό, πατροπαράδοτων Άγιων Πάσχα, είναι οικογενειακή γιορτή. Συγγενείς έρχονται από την επαρχεία και όλη η οικογένεια μαζεύεται για να διασκεδάσει και πουν τα νέα τους. Βέβαια δεν λείπουν και οι πισώπλατες μαχαιριές όπου ακολούθου η μια την άλλη, φωνές, κακό, πλακώνονται ποίος θα φάει το τελευταίο κομμάτι από το κοκορέτσι του στυλ:

- Άστο αυτό κάτω είναι δικό μου...
- Εσύ δεν έφαγες όλο το τζατζίκι;
- Τι είπες μωρή που με κατηγορείς για μια κουταλιά τζατζίκι που έφαγα;

Και να σου τα ξεμαλλιάσματα. Και να σου να σου οι σκοτωμοί. Και μετά να πρώτο θέμα στον Λιάγκα: "Ολόκληρη Οικογένεια Ξεκληρίστηκε Για Τα Οικόπεδα Στην Κωλοπετινίτσα ". Και λέμε ότι τα βγάζουν από το μυαλό τους. Αχ, φιλενάδα, εσύ είσαι μικρή κι αθώα και δεν ξέρεις από αυτά. Όλα βγαλμένα από την ζωή είναι.

Ναι φίλοι μου. Αυτό είναι το πατροπαράδοτο ελληνικό Πάσχα. Άντε και του χρόνου… Και για δώρο πάρτε σε αποκλειστικότητα το Easter Bunny σε μια σέξυ πόζα...