Well, σιγά σιγά μαζεύω τα κομμάτια μου και επιστρέφω. Σας άφησα για λίγο καιρό αλλά πραγματικά το είχα μεγάλη ανάγκη να μείνω λίγο μόνος μου και να σκεφτώ κάποια πράγματα. Εξάλλου, ένας χωρισμός είναι πάντα πολύ δύσκολος. Και πόσο μάλλον όταν και οι δύο είναι ακόμα ερωτευμένοι… Συγγνώμη που δεν άφηνα σχόλια και συγγνώμη που δεν σας επισκέφτηκα όλο αυτό τον καιρό. Μου λείψατε όλοι… Θα κάνω catching up όσο πιο σύντομα μπορώ.
Ε, και για να μου ανέβει κι εμένα η διάθεση ας κάνω ποστ και το πρώτο teaser trailer του Harry Potter and the Half-Blood Prince. Γιατί αυτός ο μικρός μάγος είναι απλά μες την καρδιά μου…
"Γιατί άγγελε μου κλαις γιατί δεν μου λες τι είναι αυτό που σε βαραίνει τι είναι αυτό που την σιωπή σου την δένει."
Ποιήμα από το ίντερνετ.
Υπάρχουν πολλά κομμάτια που με έχουν συντροφεύσει σε περιόδους που είμαι πολύ χάλια. Κομμάτια που απλά με κάνουν να δακρύζω και να κλαίω. Κομμάτια που μιλάνε στην ψυχή μου… Τραγούδια και μελωδίες που καταλαβαίνουν το πόνο που νιώθω καθώς γράφω αυτό το ποστ…
1. Kim Richey – A Place Called Home
2. John Debney – Mary Goes to Jesus (from Passion of the Christ)
3. Madonna – This Used to Be My Playground
4. James Horner – A Gift of a Thistle (from Braveheart)
5. Secret Garden – Nocturne
6. John Williams – A Window to the Past (from Harry Potter and the Prisoner of Azkaban)
7. Angela Aki – Kiss Me Goodbye
8. Hans Zimmer & James Newton Howard – Corynorhinus (from Batman Begins)
9. Sting – Shape of my Heart
10. Elliot Goldenthal - The Kiss (from Final Fantasy – The Spirits Within)
+1 Ένα κομμάτι που όταν το άκουσα για πρώτη φορά σε συνδυασμό με την ταινία δάκρυσα αρκετά.
Howard Shore – The Council Of Elrond [featuring the song "Aniron (Theme For Aragorn And Arwen)" composed & performed by Enya] (from The Lord of the Rings - The Fellowship of the Ring)
UPDATE: Στον player ακούτε το love theme του Batman Begins - τρομερό κατά την γνώμη μου, που δυστυχώς τροποποιήσανε στο The Dark Knight (έπαιζε αρκετά και στην σειρά του Παπακαλιάτη "2 Μέρες Μόνο").
Να πω την μαύρη μου αλήθεια, ποτέ δεν ήμουν τρελός φαν του Σκοτεινού Εκδικητή. Ο Μπάτμαν, και γενικότερα, οι ήρωες της DC με άφηναν παγερά αδιάφορο μιας και περισσότερο ήμουν, και παραμένω, φαν της Marvel. Όταν ο Τιμ Μπάρτον, όμως, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία με θέμα τον Μπάτμαν, άρχισα να αναθεωρώ ως ένα σημείο τις απόψεις μου. Το γοτθικό κλίμα του Μπάρτον, το επικό και σκοτεινό θέμα που έγραψε ο Έλφμαν και γενικότερα η απεικόνιση ενός Γκόθαμ σκοτεινού, επικινδύνου και σαδιστικού ταυτόχρονα ήταν μια από τις καλύτερες μεταφορές ηρώων κόμικ που είχα δει πότε στην μεγάλη οθόνη ενώ το Batman Returns παραμένει μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. Κι όλα αυτά μέχρι χτες…
Μετά τα τραγελαφικά Batman Forever και Batman and Robin, ο Κρίστοφερ Νόλαν προσπάθησε να αναβιώσει τον μύθο του Μπάτμαν δίνοντας του μια εκ νέου πνοή κάνοντας το πιο σκοτεινό, στα βήματα του Alan Moore, βγάζοντας έτσι τελείως τις κόμικ καρικατούρες και κάνοντας το πιο… γήινο. Στο Batman Begins θεμελίωσε με γερές βάσεις την μυθολογία δείχνοντας μας τα πρώτα βήματα του Σκοτεινού Εκδικητή. Το μόνο μειονέκτημα ήταν η έλλειψη ενός "καλού" κακού, αλλά αυτό δεν φάνηκε να ενοχλεί ιδιαίτερα μιας και ως στόχος ήταν δούμε τα πρώτα βήματα του μεγαλοεπιχειρηματία Μπρους Γούεϊν σε Μπάτμαν. Εξάλλου ο Νόλαν είχε και έναν άσσο στο μανίκι, έναν Τζόκερ, που τον έπαιξε όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή.
Ο υπαρχηγός της αστυνομίας Γκόρντον, σε συνεργασία με τον Μπάτμαν και τον εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντέντ, έχει καταφέρει να περιορίσει τους εγκληματίες της Γκοθαμ Σίτι μέχρι που κάνει την εμφάνιση του ένας νέος κακοποιός γνωστός μόνο με το όνομα Τζόκερ. Κλάσεις ανώτερη από την πρώτη ταινία, ο Νόλαν φαίνεται πως έχει μάθει από τα λάθη και κατάφερε να ξεπεράσει με άνεση τον προκάτοχό του εισδύοντας ακόμα περισσότερα στην ψυχολογία των χαρακτήρων και γενικότερα στις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Δεν ασχολείται μόνο με την αιώνια μάχη μεταξύ Καλού και Κακού όπως έχουμε δει στις περισσότερες ταινίες. Όχι. Αυτό εξάλλου είναι πια ξεπερασμένο. Πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα προσπαθώντας να μας επιδείξει ότι ανά πάσα στιγμή όλοι μας, όσο καλοί κι αν είμαστε – Ιππότες του Καλού και του Δικαίου – υπάρχει πάντα κάτι το σκοτεινό που περιμένει με την πρώτη ευκαιρία να αναδυθεί και να μας μετατρέψει σε τέρας.
Κι εδώ το τέρας παίρνει ανθρώπινη μορφή και έρχεται αντιμέτωπο με το άλλο του μισό. Η εξαιρετική ερμηνεία του Χιθ Λέτζερ στον ρόλο του Τζόκερ (ρόλος ζωής για τον αδικοχαμένο ηθοποιό στον οποίο είναι και αφιερωμένη και η ταινία) απλά καταφέρνει από την πρώτη στιγμή κιόλας να σε στοιχειώσει κλέβοντας με ευκολία την παράσταση. Ακόμα πιο ανατριχιαστικός κι από τον Χάνιμπαλ Λέκτερ, ακόμα πιο σαδιστής κι από τον Anton Chigurh (από το Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους), ο Τζόκερ επιζητά το χάος και την αναρχία την στιγμή που ο Μπάτμαν προσπαθεί να φέρει την τάξη ξέροντας πολύ καλά και οι δυο τους ότι ποτέ δεν πρόκειται να νικήσει ο ένας τον άλλον γιατί, όπως λέει και ο Τζόκερ: "… με ολοκληρώνεις".
Η αντικαταστάτρια της Κέιτι Χόλμς, Μάγκι Τζίλενχαλ (μια αρκετά σοφή κίνηση), καταφέρνει να δώσει έναν άλλο αέρα στον χαρακτήρα της, ενώ ο Κρίστιαν Μπέιλ στέκεται αντάξιος στον ρόλο του Σκοτεινού Ιππότη. Το λαμπρό καστ που το συμπληρώνει (Μάικλ Κέιν, Μόργαν Φρίμαν, Γκάρι Όλντμαν και Κίλιαν Μέρφι) είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει επίσης και στην πραγματικά πάρα πολύ καλή ερμηνεία του Αάρον Έκχαρτ στον ρόλο του Χάρβεϊ Ντέντ/Διπρόσωπου. Για άλλη μια φορά δείχνει το πόσο μεγάλο ταλέντο είναι. Η μουσική των Χανς Ζίμμερ και Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ κινείτε στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο κι ενώ λειτουργεί υπέροχα μέσα στην ταινία, έξω από αυτή απλά δεν καταφέρνει να συγκινήσει.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν κατάφερε να θριαμβεύσει με τον Σκοτεινό Ιππότη, σε μια εποχή όπου η μετριότητα στο Χόλλιγουντ κοντεύει να το αφανίσει. Καταφέρνει να ισορροπήσει μεταξύ θεάματος και περιεχομένου δίνοντας μας έτσι μια από τις καλύτερες ταινίες όχι μόνο του καλοκαιριού αλλά και της χρονιάς.
Μόλις είχα γυρίσει από το γυμναστήριο σήμερα ξεθεωμένος και πέτυχα τον αγαπητό μου φίλο hourglass και του έλεγα τον πόνο μου (στην κυριολεξία πονούσα ολόκληρος :P). Νόμιζα πως άκουγα σε κάποια φάση την μουσική από το Rocky, γνωστή κι ως ΠΑΤΙΣΤΑΣ! Και ο hourglass πετάει την φαϊνη ιδέα να το ανεβάσω στο YouTube. Αλλά εγώ, ως κλασσικός έλληνας, σιγά μην κάθομαι να ψάχνω να την βρω, να την κατεβάσω και μετά upload στο YouTube. Απλά έψαξα και του έστειλα το link. Έπαθε ΣΟΚ και δέος φυσικά και μου πρότεινε να το ανεβάσω σε ποστ - σου χαλάω εγώ χατίρι; - et voila!... Απολαύστε retro διαφημίσεις σε όλο τους το μεγαλείο....
Άλλοι τη μίσησαν. Άλλοι πάλι την λάτρεψαν. Σε άλλους μπορεί να πέρασε αδιάφορη. Ο καθένας είχε τους δικούς του λόγους. Αλλά όλοι, μα ΌΛΟΙ, αγαπήσαμε και μαγευτήκαμε από τα τραγούδια της ταινίας Mamma Mia! Έτσι κι εγώ είπα να σας κάνω ένα δωράκι, τώρα Σαββατοκύριακο που έρχεται. Μπορείτε να κατεβάσετε το soundtrack της ταινίας Mamma Mia! κάνοντας κλικ στην παρακάτω φωτογραφία και να απολαύσετε τα τραγούδια της.
Αλλά σας έχω και κάτι άλλο. Σας είχα πει για την "χαροκαμένη" γιαγιάκα στην κριτική μου για την ταινία. Ε, λοιπόν απολαύστε το video clip του Dancing Queen από την ταινία με δύο μικρά αποσπάσματα από το παλίο video clip των ΑΒΒΑ και δείτε την γιαγιά, κι όχι μόνο, να χορεύει στους ρυθμούς της!! Πιστεύω πως έχει κερδίσει επάξια μια θέση στο Πάνθεον των πιο cult χαρακτήρων του κινηματογράφου. :P
Όλοι μαζίιιιιιι.....
You are the dancing queen, young and sweet, only seventeen Dancing queen, feel the beat from the tambourine OH YEAH!!!!....
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!! *σμουτς* :)
You can dance, you can jive, having the time of your life See that girl, watch that scene, dig in the dancing queen
Friday night and the lights are low Looking out for the place to go Where they play the right music, getting in the swing You come in to look for a king Anybody could be that guy Night is young and the music’s high With a bit of rock music, everything is fine You’re in the mood for a dance And when you get the chance...
You are the dancing queen, young and sweet, only seventeen Dancing queen, feel the beat from the tambourine You can dance, you can jive, having the time of your life See that girl, watch that scene, dig in the dancing queen
You’re a teaser, you turn ’em on Leave them burning and then you’re gone Looking out for another, anyone will do You’re in the mood for a dance And when you get the chance...
You are the dancing queen, young and sweet, only seventeen Dancing queen, feel the beat from the tambourine You can dance, you can jive, having the time of your life See that girl, watch that scene, dig in the dancing queen
Η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά, έρχεται και σε μένα καμιά βόλτα... Είμαι κι εγώ "a boy in the big city", όπως λένε και προσπαθώ να βρω τον δρόμο μου, αν και καμιά φορά χάνομαι στα σκοτεινά σοκάκια του παραλόγου...
GOD, I LOVE THIS TOWN!! :)
