Με Κατατρέχουν, Με Εξουσιάζουν Άγγελοι και Δαίμονες
Πριν τρία χρόνια ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία την μεταφορά ίσως του πιο πολυσυζητημένου βιβλίου των τελευταίων ετών που δεν περιείχε έναν μικρό μάγο... Ο “Κώδικας Ντα Βίντσι” κατάφερε προκαλέσει τόση φασαρία για το αμφιλεγόμενο περιεχόμενό του που ακόμα και η ίδια η Εκκλησία το καταδίκασε. Αυτό βέβαια δεν σταμάτησε το Hollywood να δει το συγκεκριμένο σαν μια ευκαιρία να βγάλει λεφτά. Παρόλο που οι κριτικοί γιουχάρανε όχι μόνο την κόμμωση του Tom Hanks αλλά και την ίδια την προσπάθεια του Ron Howard, ο κόσμος σύρρεε στις σκοτεινές αίθουσες να την απολαύσει. Έτσι το “Illuminati – Οι Πεφωτισμένοι”, το πρώτο στην σειρά των βιβλίων, δεν άργησε να πάρει το πράσινο φως να γίνει κι αυτό ταινία.
Λίγο πριν την εκλογή του νέου Πάπα στο Βατικανό, ο Robert Langton (Tom Hanks), με καλύτερο μαλλί αυτή την φορά, καλείτε να διαλευκάνει το μυστήριο πίσω από την απαγωγή των τεσσάρων επικρατέστερων Καρδινάλιων για την θέση του Ποντίφικα από τους Illuminati. Ανά μια ώρα θα εκτελούν έναν έναν τους Καρδινάλιους επαναφέροντας στο προσκήνιο την μακροχρόνια βεντέτα τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μια βόμβα αντι-ύλης ετοιμάζεται να εκραγεί τα μεσάνυχτα κάνοντας την Καθολική Εκκλησία και το Βατικανό “made in Hollywood” να διαγραφεί από τον χάρτη. Αυτό κι αν θα πει πίεση!
Βλέποντας την ταινία κατάλαβα για άλλη μια φορά πως ο Ron Howard είναι καλός όσο και το σενάριο που έχει στα χέρια του. Το σενάριο δεν καταφέρνει με τίποτα να αγγίξει την αγωνία του βιβλίου (κάπου διάβασα πως ο Dan Brown έχει ανακηρυχθεί σαν ο “συγγραφέας της παραλίας” κι όχι άδικα) που κινείται στο μοτίβο στοιχείο – στοιχείο, γίνεται κάτι τρομερό, ξανά από την αρχή μέχρι την αποκάλυψη του φινάλε. Αλλά και η... αλλόφρωνη σκηνοθεσία του Howard κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αν και όλο το σκηνικό της ταινίας εξελίσσεται μέσα σε ένα τρελό και αγωνιώδες απόγευμα, η αγωνία που υπήρχε στο βιβλίο και το έκανε ένα τόσο δυνατό page turner δεν έχει καταφέρει να περάσει με επιτυχία στην μεγάλη οθόνη. Η κάμερα βρίσκεται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε κίνηση κάνοντας τον θεατή ανήμπορο να χωνέψει τα γεγονότα που άλλοτε είναι τελείως αδικαιολόγητα και άλλοτε απλά γελοία.
Ο Hanks σαν Langton δείχνει αρκετά βαρετός και μειλίχιος σαν χαρακτήρας. Δεν είναι καν αυτός ο δυναμικός και αρκετά ευφυής καθηγητής που αγωνιά να ανακαλύψει την αλήθεια και να λύσει το μυστήριο υπό την πίεση του χρόνου. Προς υπεράσπιση του και μόνο είναι δύσκολο να δουλέψεις με ένα τόσο κακό σενάριο που το μόνο μπορούσε να κάνει είναι να κοιτάζει από εδώ κι από εκεί, άλλοτε αποχαυνωμένος κι άλλοτε με το πιο δραματικό του look μέχρι να περάσει ένα λεπτό και βρει την απάντηση στο αίνιγμα. Η Ayelet Zure στον ρόλο της συνεργάτιδας του Langton και φυσικού Vittoria Vettra πείθει όσο μια... Ιταλίδα από την Κυψέλη ενώ ο ρόλος του Ewan McGregor σαν τον καμερλάγκο McKeena είναι ίσως και ο μοναδικός που ήταν αξιόλογος – παρόλο που πετσοκόπηκε.
Ναι, είναι εν μέρη καλύτερο από τo βαρετό “Κώδικα Ντα Βίντσι” κι αυτό επειδή είναι πιο action paced και μετράμε περισσότερα πτώματα από ότι πριν αλλά ακόμα και τώρα, η μεταφορά του best selling βιβλίου του Dan Brown δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει ή έστω να συγκινήσει ακόμα και τους λιγότερο δύσπιστους. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια αξιοπρεπέστατη ταινία ίσως εάν έπεφτε στα χέρια κάποιου πιο έμπειρου σκηνοθέτη ταινιών περιπέτειας αλλά η συγκεκριμένη εκδοχή του Ron Howard απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Το πρώτο μέτριο blockbuster του καλοκαιριού.
