Memoirs of a Vampire

Μπορεί η γιορτή της μητέρας να είναι τον Μάιο, αλλά είπα να θυμηθούμε γιατί αγαπούμε τόσο πολύ τις μητέρες μας. Ορίστε λοιπόν 25+1 πράγματα που μάθαμε από την πολυγαπημένη μας μητερούλα.


1. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
"Αν πρόκειται να σκοτωθείς με τον αδερφό σου, πηγαίνετε έξω. Μόλις τελείωσα το σφουγγάρισμα."
2. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
"Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί."
3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
"Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο, δεν έχεις καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω."
4. ΛΟΓΙΚΗ
"Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι το είπα εγώ."
5. ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
"Αν πέσεις και ματώσεις τα γονατά σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς σου γιατί θα έχεις σκίσει και το παντελόνι σου."
6. ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
"Άλλαξε βρακί, βρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε νοσοκομείο, τι θα πουν οι γιατροί;"
7. ΕΙΡΩΝΙΑ
"Σταμάτα να κλαις δίχως λόγο γιατί θα σε κάνω να κλαις με λόγο."
8. ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
"Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δεν βλέπεις τον σβέρκος σου που είναι μαύρος;"
9. ΩΣΜΩΣΗ
"Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου."
10. ΑΝΤΟΧΗ
"Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν τελειώσεις τα ρεβίθια σου."
11. ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
"Το δωμάτιό σου είναι σαν να το χτύπησε τυφώνας."
12. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
"Ό,τι σου λέω εγώ σου φαίνεται παράλογο. Εσύ τα ξέρεις όλα κι εγώ είμαι η παράλογη;"
13. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
"Συνέχισε την γκρίνια και θα δεις. Εγώ σε γέννησα, εγώ θα σε σκοτώσω."
14. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
"Που τα έμαθες αυτά, ρε παιδάκι μου; Γιατί δεν βλέπεις τον αδερφό σου; Έτσι κάνει;"
15. ΖΗΛΕΙΑ
"Εγώ στην ηλικία σου δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Χιλιάδες παιδάκι σήμερα δεν έχουν να φάνε. Μην είσαι αχάριστος."
16. ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
"Περίμενε να πάμε σπίτι και θα δεις."
17. ΥΠΟΜΟΝΗ
"Θα το ανοίξουμε όταν πάμε σπίτι."
18. ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
"Σταμάτα να αλληθωρίζεις γιατί στο τέλος θα μείνεις αλλήθωρος."
19. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
"Βάλε το μπουφάν σου. Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις."
20. ΧΙΟΥΜΟΡ
"Αν κοπείς με το μαχαίρι, μην έρθεις κλαίγοντας σε μένα γιατί θα τις φας κι από πάνω."
21. ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
"Αν δεν φας όλο το φαϊ σου, δεν θα μεγαλώσεις."
22. ΓΕΝΕΤΙΚΗ
"Όλα τα χούγια από τον πατέρα σου τα πήρες."
23. ΚΑΤΑΓΩΓΗ
"Όταν σου δίνουν κάτι να λες ευχαριστώ. Μην είσαι γύφτος."
24. ΣΟΦΙΑ
"Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις."
25. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
"Θα κάνεις κι εσύ παιδιά μια μέρα. Μακάρι να σου κάνουν ό,τι έκανες κι εσύ σε μένα."
+1 ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ
(αμέσως μετά τον γάμο):
"Άντε, κάντε κι ένα παιδάκι τώρα. Εγώ εδώ είμαι για να το μεγαλώσω."
(1-2 χρόνια αργότερα):
"Όποιος έχει παιδί κάθεται στο σπίτι του και το μεγαλώνει. Αρκετά! Εγώ τα δικά μου τα μεγάλωσα."

Κι εκεί, μέσα σε αυτό το άκρως φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, που μιλούσα με την φίλη μου την Μιρέλα και λέγαμε περί γκομενικά και διάφορα άλλα, μου πετάει και την βόμβα! Ο Dumbledore είναι gay! Και μάλιστα δια στόματος J. K. Rowling!! Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Yahoo News, όταν η Rowling διάβαζε ένα απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο της σειράς "Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου" στο Carnige Hall, ρωτήθηκε από έναν μικρό θαυμαστή της σειράς αν ο Dumbledore, ο μέντορας του Harry Potter, βρήκε ποτέ την αληθινή αγάπη. Τι απάντησε προς μεγάλη έκπληξη όλων;

Dumbledore is gay!

Σε κλάσματα δευτερολέπτου τα πάντα πήραν φωτιά για να μεταφέρουν την είδηση. Μπλογκς, φόρουμς, κανάλια... Τα πάντα. Χαρακτήρας gay και μάλιστα σε παιδικό βιβλίο; Που ακούστηκε; Συνεχίζοντας η Rowling είπε ότι ο μεγάλος του έρωτας ήταν και ο εχθρός του Gellert Grindelwald, τον οποίο είχε νικήσει σε μια μονομαχία. "Dumbledore's love was his great tragedy" είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα όταν διάβασε το σενάριο για την έκτη ταινία Harry Potter, "Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηψ" όπου γινόταν αναφορά για μια κοπελίτσα που γούσταρε o Dumbledore, η Rowling έστειλε memo στο σκηνοθέτη της ταινίας όπου του εξηγούσε γιατί έπρεπε να βγάλουν αυτή τη μικρή αναφορά!

Ορίστε λοιπόν. Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους στην ιστορία της λογοτεχνίας αποδείχτηκε gay. Άραγε και ο Χαρούλης μας να έμαθε κάτι από τον μέντορά του ή τσάμπα τόσα χρόνια εκπαίδευσης;

Σάββατο απόγευμα. Ήμουν στο σπίτι ενός φίλου μου. Ανοίγοντας το παράυθυρο να πάρουμε λίγο αέρα είδα ένα πραγματικά υπέροχη θέα. Το πως το ροζ του ήλιου που μόλις έδυε έπαιζε τόσο όμορφα με τον καταγάλανο Αττικό ουρανό ήταν απλά μοναδικό, που οπωσδήποτε έπρεπε να το βγάλω φωτογραφία. Μαγικό...

17 Σεπτεμβρίου - Αχ... Ημερολογιάκι μου είμαι πολύ ευτυχισμένη! Πάρα πολύ!! Σου έχω μιλήσει για τον Αλέξη φαντάζομαι. Ναι, το μωρό μου! Εδώ και λίγες βδομάδες είμαι μαζί με το καλύτερο (και μην ξεχνάμε πλουσιότερο) παιδί των Β.Π. Από μικρή ονειρευόμουν να βρω κάποιον με αυτό το όνομα και να τον ρωτήσω φυσικά γιατί κρύβεται πίσω από τις λέξεις; Ας έρθει πίσω από εμένα. Καλύτερα θα περάσει. Ημερολογιάκι μου είναι ο τέλειος άντρας. Ψηλός, γεροδεμένος, με κάτι προσόντα νααααααααααααααααααααααααααααααααα... (για το αυτοκίνητό του μιλάω καλό μου, τι νόμιζες;) και πολλά πολλά μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ λεφτά. Είπαμε ημερολογιάκι μου, για ποια με πέρασες που θα τα φτιάξω εγώ με κάποιον της εργατική τάξης; Έχω κι ένα class. Α, χτύπησε το νέο κινητούλι μου. Να, σου αρέσει; Αυτό μου το έκανε δώρο. Είναι PRADA. Το παράγγειλε αποκλειστικά για μένα. Αχ, δεν είναι ο τέλειος άντρας; Για να δω το μήνυμα.

...

Αχ, αυτός ήταν μου είπε να τον συναντήσω στο Hilton για φαγητό. Πάω να ετοιμαστώ ημερολογιακουλίνι μου και να φτιάξω τα υπέροχα κατάξανθα μαλλιά μου. Θα σου πω αύριο εντυπώσεις. Σμουτς!!

18 Σεπτεμβρίου - Όχι πως δεν το περίμενα, αλλά η βραδιά χτες ήταν υπέροχη. Ο Αλεξοκουλινάκος μου, με κέρασε ένα υπέροχο γεύμα στην προεδρική σουίτα και μετά μου χάρισε και κάτι υπέροχα σκουλαρίκια. Μετά το φαγητό πήγα να τα δοκιμάσω να τα δει και επέστρεψα στο δωμάτιο φορώντας τα... Μόνο αυτά και τίποτε άλλο. Ο Αλεξάκος παραλίγο να πάθει καρδιακό. Εμ, δεν πλήρωσα €3000 για ανόρθωση στήθους για πλάκα! Το τι κάναμε μετά δεν περιγράφεται. Να πω την αλήθεια μπορώ να σου τα περιγράψω ημερολογιάκι μου αλλά δεν θέλω να κοκκινίσεις. Μου αρέσεις ροζουλίνι όπως είσαι. Αλλά ένα θα σου πω: πρέπει να με άκουσε όλο το Hilton. Αλλά, μετά μου είπε ότι θα φύγει αύριο για λίγο καιρό. Θα πάει λεει στην Βενετία για ένα συνέδριο. Κρίμα, θα μου λείψει...

22 Σεπτεμβρίου - Ημερολογιάκι μου άσε με γιατί έχω απίστευτα νεύρα! Τι έγινε ρωτάς; Θα σου πω εγώ τι έγινε. Είχα βγει έξω με την παρέα μου και πήγαμε για καφέ σε μια καφετέρια στην Κηφισιά. Εκεί γνώρισα τον Μίλτο. Αχ, Μίλτο που ήσουν στην ζωή μου με τα υπέροχά σου μάτια και το μεγάλο σου... μπράτσο; Αχ, Μίλτο..... Και τι έλεγα; Α, ναι για τον Μίλτο. Και εκεί που του κωλοτριβόμουν και ήμουν έτοιμη να του δώσω το κινητό μου, τσουπ, ακούω το "νινι σέρνει καράβι" από το κινητό μου. Άρχισα να σκέφτομαι ποιός πούστης είναι τέτοια ώρα και διακόπτει την συζήτησή μου με τον Μίλτο (όχι ημερολογιάκι μου, δεν έχω νεύρα γι' αυτό, θα σου πω). Κοιτάζω που λες και βλέπω Αλέξης. Ποιός Αλέξης σκέφτηκά προς στιγμή και μετά κατάλαβα ποιός. Όταν το σήκωσα, ο Αλέξης μου είπε ότι σήμερα στο συνέδριο γνώρισε μια και πήγαν για καφέ. Μετά την πήγε στο δωμάτιό του να δουν ταινία και μου είπε ότι Η ΠΟΥΤΑΝΑΡΑ του κωλοτριβόταν. Στο τέλος τον ρώτησε αν μπορούσε να δει το δωμάτιο του και αυτός την πήγε. Εκεί τον άρπαξε και σχεδόν τον βίασε Η ΤΣΟΥΛΑΡΑ! Όχι πως ο δικός μου δεν το γούσταρε. Μου είπε να τον συγχωρέσω αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Φυσικά του είπα ότι θα το συζητήσουμε αυτό όταν βρεθούμε. Βέβαια ημερολογιάκι μου ξέχασα να του πω ότι αύριο κιόλας θα πάω να πάρω αεροπορικά εισιτήρια για την Βενετία. Γιατί, αγάπη μου, μπορεί οι ιταλίδες να είναι τσούλες, αλλά δεν έχουν γνωρίσει την ελληνίδα τσουλάρα των Β.Π. Θα της δείξω εγώ την πάει να πει ξανθιά ελληνίδα γκόμενα με τουπέ. Φυσικά ημερολογιάκι θα σε πάρω μαζί μου να σου τα πω όλα.

Βενετία ετοιμάσου... Σου' ρχομαι. Be afraid... Be VERY afraid BITCH!!

Υ. Γ. Φυσικά και πήδηξα τον Μίλτο...

(to be concluded...)

295 και σήμερα...

Και μου το έλεγε σήμερα η καφετζού μου. Κάτι θα πάρω. Δεν μπορούσε να διακρίνει τι, αλλά ήταν σίγουρα κάτι θα έπαιρνα. Κάτι μακρύ και μεγάλο είπε... Για του λόγω του αληθές δείτε και τον καφέ.


Έτσι της είπε η καφετζού της παρακάτω κυρίας και τελικά δείτε τι πήρε για να πάρει την θέση της διευθύντριας.

Ααααα, όλα κι όλα. Παρόλη την ταλαιπωρία που έφαγα πηγαίνοντας στην Μυτιλήνη για να περάσω μαζί με το αγόρι μου το Παρασκευοσαββατοκύριακό, πέρασα πραγματικά υπέροχα. Αλλά τι ταξίδι ήταν αυτό βρε πουλάκι μου; Φεύγοντας την Πέμπτη νόμιζα πως όλα τα είχα πακετάρει στην εντέλεια και δεν είχα ξεχάσει τίποτα. Είχα βρει και την δικαιολογία θα πω στους γονείς μου που πάω... Όλα μια χαρά. Φεύγοντας λοιπόν, και εκεί που ήμουν στο λεωφορείο για να πάω προς το σταθμό του τρένου, συνειδητοποιώ ο συφοριασμένος ότι είχα ξεχάσει την ταυτότητά μου σπίτι! ΣΟΚ!! ΠΑΝΙΚΟΣ!! Σταματάω άρον άρον το λεωφορείο, κατεβαίνω και τρέχω να περάσω απέναντι να το ξαναπάρω για να γυρίσω σπίτι. Πως δεν με πάτησε κανένα αυτοκίνητο ακόμα δεν το έχω καταλάβει, αλλά άκουσα απίστευτες βρισιές στα virgin little ears μου που πραγματικά ντρέπομαι να τις πω εδώ...

Αφού γύρισα σπίτι, έχοντας αφήσει την καρδιά μου 3 τετράγωνα πιο κάτω από τον πανικό, ηρέμισα. Φτάνοντας στο λιμάνι και μπαίνοντας στο πλοίο άρχισα να αναρωτιέμαι εάν έκανα σωστά που αποφάσισα να ταξιδέψω με αυτόν τον τρόπο. Τι εννοώ; Γενικά σαν πλοίο δεν ήταν και το καλύτερο, ο κόσμος - ο περισσότερος - ήταν τσιγγάνοι με τα σπαστικά παιδάκια τους να τρέχουν γύρω γύρω από το κάθισμά μου και να ουρλιάζουν. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι αυτές οι 12 ώρες ταξιδιού (!!!) θα ήταν πραγματικά μαρτύριο. Φτάνοντας όμως την επόμενη μέρα, και νιώθοντας πραγματικά εξαντλημένος, λες και έκανα υπερατλαντικό ταξίδι, είδα για άλλη μια φορά το άγαλμα της Ελευθερίας να με καλωσορίζει στην Μυτιλήνη. Βγαίνοντας από το πλοίο, και αφού φώναξα κι εγώ "FREEDOM" σαν ο νέος William Wallace, κατευθύνθηκα προς το ξενοδοχείο.

Οι τρεις αυτές μέρες εκεί ήταν πραγματικά υπέροχες και όντως αναζωογονητικές. Πήγαμε βόλτες, φάγαμε, ήπιαμε... Γενικά ήταν τέλεια από κάθε άποψη. Την τελευταία μέρα όμως ήταν ακόμα καλύτερα. Είχε και αυτοκίνητο και πήγαμε για καφέ έξω από την πόλη ενώ μετά μου έκανε το τραπέζι στο σπίτι του. Εκεί μαγειρέψαμε μαζί και ετοιμάσαμε ένα πραγματικά ρομαντικό δείπνο. Αυτό θα έλεγα πως ήταν και το κερασάκι στην τούρτα. Εκεί ένιωσα ότι το αγαπώ ακόμα περισσότερο (αν είναι αυτό ποτέ δυνατόν).

Φεύγοντας, αυτή την φορά με αεροπλάνο - δεν την ξαναπατούσα, με πήρε αρκετά από κάτω αφήνοντάς τον για άλλη μια φορά πίσω... Αλλά όπως μου είπε κι αυτός υπομονή και όλα θα φτιάξουν σύντομα. Το ταξίδι της επιστροφής, αν και μικρής διάρκειας αυτή την φορά, δεν ήταν και τόσο καλό κυρίως λόγω αναταράξεων. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτόν. Και μόνο αυτόν. Το πόσο μου λείπουν οι αγκαλιές του, τα φιλιά του, το χαμόγελό του, ο τρόπος που ξυπνάγαμε το πρωί και πάρα πολλά άλλα. Σύντομα όμως θα καλυτερέψουν όλα. Είμαι σίγουρος....


Υ. Γ. Και όντως βλέποντας τον, μου μετέφερε τόση θετική ενέργεια που γυρνώντας στην Αθήνα την επόμενη μέρα έπιασα επιτέλους δουλειά και αρχίζω από το τέλος του μήνα. Ναι, μπορώ να πω πως είναι το άλλο μου μισό... Σ' αγαπώ καρδία μου.

298 και σήμερα (πάνε τα 300)...

Λένε ότι οι διακοπές μέσα στο Φθινόπωρο είναι οι καλύτερες. Προσωπικά δεν ξέρω κατα πόσο ισχύει αλλά σίγουρα θα το μάθω σήμερα. Ναι, σήμερα την κάνω ξανά για ένα 4ήμερο στην Μυτιλήνη. Θα μου πείτε πάλι; Ε, αφού εκεί είναι το πρόσωπο τι να κάνω; Ας πήγαινε Μύκονο να πήγαινα κι εγώ. :P

Οι διακοπές αυτές ήρθαν πραγματικά την καλύτερη στιγμή, γιατί μια ηρεμία την χρειάζομαι. 4 μέρες με τον καλό σου δίπλα σου, χωρίς να σε αγχώνει τίποτε άλλο. Πραγματικά ακούγετε παράδεισος.

Λοιπόν καλά μου, σας αφήνω για λίγες μέρες. Να μου προσέχετε ό,τι και να κάνετε και να περάσετε καλά αυτό το Παρασκευοσαββατοκύριακο που μας έρχεται. I know I will...... :P

Φιλούμπες και [american hillbilly mode on] take care ya all [/american hillbilly mode off]. Θα τα πούμε από βδομάδα πάλι. :)

Όνειρα.

Όλοι μας τα κάνουμε. Άλλοι ονειρευόμαστε για το πως θα θέλαμε να ζούσαμε την ζωή μας, άλλοι ονειρευόμαστε το μέλλον μας κι άλλοι, γιατί όχι, το παρελθόν. Όταν ένας φίλος μου με ρώτησε πως σκέφτομαι, ή μάλλον καλύτερα, ονειρεύομαι τον ευατό μου μετά από λίγα χρόνια, τα έχασα για λίγο. Δεν είναι ότι δεν μου έχουν ξανακάνει την συγκεκριμένη ερώτηση ή ότι δεν το είχα σκεφτεί κι εγώ κάποια στιγμή στην ζωή μου... Απλά, να... Δεν το περίμενα από το συγκεκριμένο άτομο και εξεπλάγειν και λίγο είναι η αλήθεια.

Μιλήσαμε κυρίως γύρω από το συναισθηματικό τομέα, μια κουβέντα που κράτησε αρκετή ώρα. Πιστεύω σε αυτή την σχέση που έχω και μάλιστα αρκετά. Οπότε το πρώτο πράγμα που του είπα είναι ότι σκέφτομαι να συζήσουμε κάποια στιγμή μαζί. Και θα το ήθελα πολύ... Θα ήθελα πολύ να ξυπνάμε μαζί, να τρώμε το πρωϊνό μας μαζί, να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού μαζί... O φίλος μου με άκουγε με απίστευτη προσοχή, και αφού τελείωσα μου είπε: "σε ζηλεύω", κι όταν τον ρώτησα γιατί μου απάντησε:

"Γιατί απλά ξέρω ότι αυτό το όνειρο σου θα πραγματοποιηθεί."

Δεν ξέρω κατά πόσο θα πραγματοποιηθεί ή όχι, αλλά τώρα αυτό που ζω είναι πραγματικά ένα όνειρο. Θέλω αυτό το όνειρο να κρατήσει για πάντα και να γίνει και ακόμα καλύτερο (ποιός δεν θα το ήθελε στο κάτω κάτω της γραφής αν ζούσε κάτι τέτοιο;) αλλά, όπως θέλω κι αυτό το όνειρο να κρατήσει, άλλο τόσο φοβάμαι μην μετατραπεί σε εφιάλτη...

Παρόλα αυτά, όμως, ζω το σήμερα και το ζω στο φουλ. Αυτό έχει σημασία στην τελική. Είμαι ερωτευμένος και μου αρέσει να το φωνάζω. Και, παρόλη την γκαντεμιά μου σε άλλα πολλά θέματα, σε αυτό τον τομέα τουλάχιστον θεωρώ τον εαυτό μου ίσως έναν από τους πιο τυχερούς ανθρώπους πάνω σε αυτόν τον μικρό πλανήτη που λέγεται Γη. Και το χαίρομαι... ΠΟΛΥ!!! :)

Σαν φαν του κινηματογράφου φτάνω πάντα στην ώρα μου για να δω την αγαπημένη μου ταινία. Η ώρα έναρξης της ταινίας σήμερα που θα πήγαινα να δω έλεγε 20:30. Έφτασα έξω απο το ΑΤΤΙΚΟΝ (ευτυχώς δεν άκουγα κάποιον να ρωτάει σαν τρελός στο τηλέφωνό του που είναι το ΑΤΤΙΚΟΝ και να βρίζει θεούς και δαίμονες όπως πέρσι) κατά τις 20:15 και περίμενα να μπω στην αίθουσα. Αφού μπήκα, περίμενα υπομονετικά να ξεκινήσει η ταινία. Πήγε 20:30 τίποτα. Έφτασε 20:45 ακόμα... Φτάνει 21:00 ακούω "ντιν-ντον" το καμπανάκι να χτυπάει!! Επιτέλους, λέω θα αρχίσει η ταινία... Αλλά προς έκπληξή μου, άρχισε να ανεβαίνει κόσμος πάνω και να βγάζει λόγο και να παίρνει βραβεία του Φεστιβάλ - Νύχτες Πρεμιέρας!! Αργκ... Πότε θα άρχιζε επιτέλους αυτή η ρημάδα η ταινία; 20:30 έλεγε το πρόγραμμα και ακόμα τίποτα. Φτάνει 21:30 και επιτέλους τα φώτα χαμηλώνουν. Ήρθε η ώρα της πρεμιέρας του "I'm Not There" και, κι αν τότε δεν το ήξερα, του πραγματικού γολγοθά των θεατών κι εμένα φυσικά.

Αυτό που ένιωσα πριν την ταινία ήταν ένα preview για το τι θα ζούσα καθώς έβλεπα την καινούργια ταινία του, κατά τα άλλα τρομερού Τodd Haynes. Πρόκειται για την βιογραφία του Bob Dylan, όπου μέσα από τις ζωές 7 χαρακτήρων μαθαίνουμε για την πολυτάραχη ζωή του. Προσωπικά δεν έχω ακούσει πολλά τραγούδια από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και δεν ξέρω τίποτα από την πολυτάραχη ζωή του. Η ταινία, μέσα από τον σουρεαλισμό και ένα κλίμα ψευτο-ντοκιουμενταρίστικου (πςςςς τι λέξη έβγαλα -- τύφλα να έχεις Φραγκούλη :P), μπερδεύει αντί να διαφωτίσει τον μέσο θεατή που δεν ξέρει την τύφλα του. Το καστ αν και πραγματικά υπέροχο (Christian Bale, Cate Blanchett, Richard Gere, Heath Ledger, Ben Whishaw κ.α.) δεν κατάφεραν, προσωπικά, να με κερδίσουν. Βαρέθηκα... Και μιλάμε για μια ταινία 135 λεπτών που σου φαίνονταν ατελείωτη.

Αρκετός κόσμος έφευγε κατά την διάρκεια της, αλλά στο τέλος η ταινία χειροκροτήθηκε, αλλά μάλλον από τους φαν του τραγουδιστή.

Μια ταινία μόνο για τους σκληροπυρινηκούς φαν του Bob Dylan... ΜΟΝΟ! Ακόμα και σήμερα παραμένει άγνωστο πότε θα κυκλοφορήσει κανονικά στις ελληνικές αίθουσες.