Wednesday 3 September 2008

Από τον Παράδεισο στη Κόλαση

Τελευταία ανάρτηση για τις ταινίες που είδα... Το υπόσχομαι :P

Ένα παραμύθι θα σας πω… Για ένα κόσμο μαγικό, όπου τα ζώα μπορούν και μιλούν, νάνοι, ξωτικά, κένταυροι και άλλα πλάσματα ζουν αρμονικά. Αλλά και η περιπέτεια και η φαντασία υπάρχει σε κάθε γωνία αυτού του κόσμου. Για 4 αδέρφια που, κατατρεγμένα από την φρίκη του πολέμου, ταξίδεψαν στον κόσμο αυτό και μετά από δοκιμασίες και πολέμους κατάφεραν να νικήσουν την Λευκή Μάγισσα που είχε καταραστεί τον τόπο αυτό για 100 χρόνια χιονιά, κερδίζοντας έτσι επάξια τον τίτλο των Βασιλέων! Ένας τόπος που τα λιοντάρια είναι θεοί και οι άνθρωποι αμαρτωλοί. Καλωσορίσατε στη Νάρνια…

Πέρασε 1 χρόνος από τότε που τα 4 αδέρφια Πεβένσι κατάφερα να σώσουν την Νάρνια από την καταστροφή και τώρα πίσω στο Λονδίνο όπου ζουν άρχισαν ήδη να αναπολούν τις περιπέτειές τους. Δεν αργούν όμως να ξαναβρεθούν πίσω στον μαγικό κόσμο και αυτή την φορά έχουν σαν αποστολή να βοηθήσουν τον Πρίγκιπα Κάσπιαν να πάρει τον θρόνο σαν βασιλιάς της Νάρνια, που δικαιωματικά του ανήκει, από τον κακό θείο του.

Ο Andrew Adamson ξαναπαίρνει τα ινία του σκηνοθέτη για άλλη μια φορά και μ' αυτή του την δεύτερη του προσπάθεια δίνει στο Chronicles of Narnia: Prince Caspian έναν πιο σκοτεινό τόνο από το αρκετά παιδικό Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe αλλά το αποτέλεσμα παραμένει για άλλη μια φορά ανεπαρκές. Η ταινία, αν και ξεκινάει πολύ ωραία, με τον Πρίγκιπα να προσπαθεί να ξεφύγει από τους δολοφόνους του μες τη μαύρη νύχτα, καταλήγει να είναι ένα παραμυθάκι που δεν καταφέρνει να μαγέψει όσο θα έπρεπε. Η σκηνοθεσία παραμένει ανέμπνευστη, οι μάχες τελείως βαρετές και καθόλου επικές και το σενάριο μπορεί να θυμίσει σε κάποιες στιγμές τον Άρχοντα και συγκεκριμένα τους Δύο Πύργους (φυσικό και επόμενο μιας και ο C.S. Lewis – ο συγγραφέας της Νάρνια – ήταν κολλητάρι με τον J.R. Tolkien – τον συγγραφέα του Άρχοντα – και ο ένας επηρέαζε τον άλλον), ενώ οι θρησκευτικές παρεμβάσεις στην ταινία ίσως ξινίσουν μερικούς (Χριστός, Θεός και Δευτέρα Παρουσία).

Είναι όπως λέμε είτε το έχεις είτε όχι το χάρισμα για να κάνεις μια ταινία φαντασίας και ο Adamson, δυστυχώς, δεν το’ χει…







… σε αντίθεση με τον Guillermo del Toro. Ο Hellboy, o πρίγκιπας της Κολάσεως, επιστρέφει για… να σώσει τον κόσμο από την Χρυσή Στρατιά. Το δημιούργημα του Mike Mignola παίρνει σάρκα και οστά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην μεγάλη οθόνη με τον del Toro να έχει πάρει φωτιά και να μην σταματάει πουθενά. Ο Πρίγκιπας Ναούντα, των ξωτικών, έχει βάλει σαν σκοπό να εξοντώσει τους ανθρώπους προσπαθώντας να ξυπνήσει την Χρυσή Στρατιά που βρίσκετε σε λήθαργο για αιώνες. Για να το πετύχει αυτό όμως χρειάζεται τα τρία μέρη του Χρυσού Στέμματος. Αλλά βρίσκει μπροστά του τον Hellboy και την ομάδα του που προσπαθούν να τον σταματήσουν πριν είναι πολύ αργά.

Μερικοί σκηνοθέτες απλά είναι γεννημένοι με τις ταινίες τους να μας ταξιδεύουν σε κόσμους πέρα από τον δικό μας γεμάτους φαντασία, μαγεία αλλά και κίνδυνο και περιπέτεια. Και ο del Toro από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ταινίας φαίνεται πως είναι ένας από αυτούς. Στην εισαγωγή της, όπου μαθαίνουμε την προέλευση της Χρυσής Στρατιάς, είναι μια από της κορυφαίες στιγμές της ταινίας γυρισμένη με μαριονέτες. Από εκείνη την στιγμή ήμουν σίγουρος πως με περίμενε μια απίστευτη βόλτα…!

Σε αντίθεση με τη Νάρνια, το Hellboy II – The Golden Army είναι γεμάτο από πολύ καλές σκηνές δράσης και μονομαχίες (απλά δείτε και συγκρίνετε την ένταση και επικότητα της τελευταίας μονομαχίας και στις δύο ταινίες και θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ). Μπορεί να μην ανεβάζουν την αδρεναλίνη και να μην είναι γεμάτες "ποζερία" όπως στο Wanted αλλά δεν παύουν να είναι αξιοπρεπέστατες. Το production design άξιο για υποψηφιότητα στα φετινά Oscars, oι διάλογοι έξυπνοι και γεμάτοι χιούμορ, ενώ οι ερμηνείες είναι πραγματικά αρκετά καλές για ταινία περιπέτεια φαντασίας. Ο Perlman υποβλητικός σαν Hellboy, η Blair αρκετά καλή σαν την ψυχολογικά ανισσόροπη κοπέλα του Liz και πραγματικά καλός ο Goss σαν τον κακό της υπόθεσης Πρίγκιπα Ναούντα, ο οποίος κλέβει και την παράσταση.

Καλύτερο από το πρώτη ταινία, κλάσεις ανώτερο από την Νάρνια και φυσικά με γεμάτο χιούμορ, φαντασία και περιπέτεια που μόνο ο del Toro ξέρει να μας προσφέρει απλόχερα στις ταινίες του, το Hellboy II είναι μια ταινία που αξίζει να πάει κάποιος στην Κόλαση και να μείνει εκεί.

Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 11 Σεπτεμβρίου. Χαίρομαι που στην δημοσιογραφική προβολή μας μοίρασαν και από ένα κόμικ του Hellboy. :)




9 ουρλιαχτά:

  • ProFyLaKtiKo said...

    να σου πω, δε συνεχίζεις να γράφεις και για άλλες ταινιούλες... θέλω να μαζέψω μια παρακαταθήκη για τις δύσκολες ώρες :)

    καλημέρα και φιλιά!

    Hfaistiwnas said...

    Καλησπέρα!!!!!!
    Πρέπει να δω και το δύο επειγόντως!!!! (για τη Νάρνια λέω)!!

    musicbug said...

    Emena pantws mou arese i Narnia, entaksei oxi toso oso to prwto, alla to katadiaskedasa:-)

    tovenito said...

    μου ταιριάζουν περισσότερο για χριστουγεννιάτικες προβολές και οι δύο!

    Leviathan said...

    mou arese poli poli i narnia...to hellboy episis de to xano!!!!filia polla!

    Anonymous said...

    Βρε στραντάκο μου, πόσες ταινίες έχεις δει τελευταία; :-Ο χαχα

    Έχω μια απορία...Στην αφίσα της Νάρνια αυτό το αγοράκι στο κέντρο είναι εκείνος που είχε παίξει και στον άρχοντα το κοντοστούπικο το χόμπιτ;!

    Τα φιλιά και την αγκαλιά μου :-)

    hourglass said...

    Τη Νάρνια δεν έχω σκοπό να τη δω, αλλά είδα το Hellboy και το βρήκα συμπαθέστατο. Νομίζω ότι μόνο ο Del Toro θα μπορούσε να μετατρέψει ένα μάλλον αδιάφορο κόμικ σε ένα ευχάριστο κινηματογραφικό δίωρο.

    Psofofeggaro said...

    telio to narnia, mas arese poli, alla kapou exeis dikio, xanei, to pou akrivos, den katafera na to diapistoso, but still, a very nice movie.

    Leviathan said...

    kalo savvatokiriako!!!!!!filia!