Thursday 10 April 2008

Παιδική Φαντασία

Από μικρό μου άρεσαν ΠΟΛΥ τα παραμύθια. Και σε ποιόν όχι άλλωστε. Μου άρεσε να κάθομαι με τις ώρες και να μου λέει η γιαγιά μου ή η μητέρα μου ιστορίες για δράκους, μάγους, μαγεμένα δάση και κακούς ανθρώπους. Ιστορίες φαντασίας γεμάτες μαγεία και περιπέτεια. Από μικρός ζήλευα τους χαρακτήρες που ζούσαν μια τέτοια ζωή. Ήθελα να είχα γίνει ήρωας κάποιου βιβλίου φαντασίας όπου ζούσε μια από τις πολλές του περιπέτειες σε μια χώρα όπου τα πάντα ήταν πιθανά. Έλεγα στον εαυτό μου ότι όταν μεγαλώσω θα ζήσω κι εγώ μια τέτοια συναρπαστική ζωή. Θα βρω κι εγώ το κακό δράκο και θα τον σκοτώσω, να πολεμήσω δαίμονες, να κάνω μαγικά και να ζήσω ευτυχισμένος. Μια υπόσχεση που είχα κάνει μικρός; Όσο ζω δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι!

Τα χρόνια περνούσαν. Μεγάλωνα. Η ελπίδα ότι η ζωή μου θα έμοιαζε έστω και στο ελάχιστο με κάποιου χαρακτήρα από εκείνα τα παραμύθια που άκουγα μικρός και λάτρευα, ολοένα και λιγόστευε. Προσπαθούσα, όμως, να κρατήσω αυτή την σκέψη ζωντανή σαν μια φλόγα ενός κεριού που τρεμοπαίζει από τον αέρα τριγύρω αλλά εμείς κάνουμε τα πάντα για να μη σβήσει. Αλλά η μαγεία δεν έρχονταν…

Την περιπέτεια που τόσο πολύ λαχταρούσα να ζήσω διαδέχτηκε η μονοτονία της καθημερινότητας. Πολλές φορές είχα πιάσει τον εαυτό μου να διαβάζει ένα βιβλίο, να βλέπει μια ταινία φαντασίας και να ταυτίζεται με τους ήρωες τους. Μου άρεσε να ακούω μουσική και να ταξιδεύω μαζί της σε κόσμους μακρινούς. Να ξεφεύγω από προβλήματα και σκοτούρες της πραγματικότητας. Ήξερα όμως πλέον ότι κάποιο τέτοιο όνειρο δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ.

Κι εκεί που πιστεύα ότι τα πάντα έχουν χαθεί, εκεί που πιστεύα πως έχω αθετήσει την υπόσχεση που μικρός είχα δώσει, η ζωή, ναι αυτή η άτιμη ζωή, καταφέρνει και σου δείξει πως ότι όχι μόνο η μαγεία δεν έχει χαθεί, αλλά υπάρχει παντού γύρω μας. Αρκεί κάποιος να κάτσει μια στιγμή και να ανοίξει τα μάτια της ψυχής του. Να αφουγκραστεί τον χώρο γύρω του. Σίγουρα θα πάρει μια μικρή δόση από αυτή… Σίγουρα θα καταλάβει πως ο καθένας από μας ζει το δικό του παραμύθι, ένα φανταστικό, υπέροχο παραμύθι όπου η μαγεία έχει το πρωταρχικό ρόλο.

Πόσες φορές δεν έχουμε υπερβεί εμπόδια που ποτέ μας δεν ήμασταν σίγουροι ότι θα τα καταφέρναμε; Να εξοντώσουμε τους δαίμονες που μας κυριεύουν; Πόσες φορές δεν έχουμε καταφέρει να σταματήσουμε τον χρόνο απλά και μόνο με το να βρισκόμαστε στην αγκαλιά του αγαπημένου μας προσώπου; Πόσες φορές δεν έχουμε χαθεί στην άβυσσο των ματιών του/της; Σίγουρα έχουμε δει κάποια νεράιδα ή κάποιο ξωτικό αλλά και κάποιον βρικόλακα να μας κοιτάζει κατάματα και να νιώθουμε το αίμα μας να παγώνει…

Μπορεί οι ταινίες, τα βιβλία, ακόμα και η μουσική πολλές φορές να μας ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά όπου δεν έχεις φανταστεί αλλά το καλύτερο και το πιο μαγικό παραμύθι γράφεται τώρα και το ζεις ήδη…



115 και σήμερα...

14 ουρλιαχτά:

  • tovenito said...

    από τα καλύτερα ποστ σου που έχω διαβάει εγώ. θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου και θα ζήσω το παραμύθι μου. φιλιά πολλά!

    b|a|s|n\i/a said...

    Αρκεί κάποιος να κάτσει μια στιγμή και να ανοίξει τα μάτια της ψυχής του μένω σε αυτήν την πρόταση και να συμπληρώσω αρκεί κάποιος να κάτσει μια στιγμή και να ακούσει τα μάτια της ψυχής σου.

    πάρα πολύ ωραία λόγια και ήρθαν να διώξουν μακριά ένα βαρετό μεσημέρι δουλειάς. καλησπέρα!

    Hfaistiwnas said...

    Είσαι πολύ γλυκός! Πολύ ωραίο ποστ! Δυστυχώς μεγάλωσα και είδα ότι δεν γίνεται σύγκριση με τα παιδικά παραμύθια... αλλά η ζωή είναι ένα άλλο παραμύθι.. στο οποίο πρωταγωνιστές είμαστε εμείς, καλούμαστε να σκοτώσουμε δράκους αλλά και να ζήσουμε ευτυχισμένοι ... η ψυχή είναι το κλειδί...

    Sound Of Freedom said...

    Εγώ είμαι μωρό ακόμη! Όταν μεγαλώσω θα σου πω τη γνώμη μου! Lol :p

    Anonymous said...

    Συγχρονοι παραμυθαδες = SquareEnix
    Τρομερα παραμυθια = Final Fantasy Series

    Συμφωνας?

    mmexer said...

    Ελα ρε συ... Εύγε... Πολύ ωραίο κείμενο... Επέστρεψα και σε βρίσκω σε φόρμα :) Εύγε και πάλι!!!!

    Ωραία τα παραμύθια.... Που και που ξεσκονίζω κανένα και διαβάζω στα ανήψια μου.... Νομίζω πως το κάνω και γι αυτά και για μένα...

    τι να κάνω; νιώθω ακόμη παιδί χαχαχα

    hourglass said...

    Ωραίο και αισιόδοξο το μήνυμά σου, μακάρι να το ακολουθήσουμε όλοι και το παραμύθι μας να έχει ευχάριστη διαδρομή....

    Live your myth λοιπόν! :)

    Aviator said...

    Η ίδια η ζωή αν δεν είχε μαγεία, φαντασία και παραμύθια δεν θα είχε λόγο και να υπάρχει... χάρις σε αυτό επιβιώνουμε...

    Πάρα πολύ όμορφη ανάρτηση..

    Strahd said...

    @tovene592
    Αυτό το ποστ είναι αφιερωμένο σε σένα για το ποστ σου που διάβασα την προηγούμενη φορά. :) Χαίρομαι που θα την ακολουθήσεις :)

    @b|a|s|n\i/a
    Πολύ ωραία τα λες. :) Kαλημέρα...

    @Hfaistiwnas
    Στο χερί μας είναι να κρατήσουμε αυτή την μαγεία ζωντανή. :) Καλημέρα :)

    Strahd said...

    @Μπέμπης
    Από σένα, μιας και είσαι μπέμπης, περίμενω να μου πεις αν όντως νιώθεις την μαγεία που, καμιά φορά, εμείς οι μεγάλοι δυσκολευόμαστε να δούμε. :P

    @Γ(κ)αμει Bear
    Συμφωνώ και επαυξάνω!!

    @mmexer
    Καλή ανάρρωση τώρα. Ελπίζω να είσαι καλά. Και καλά κάνεις που νιώθεις ακόμα παιδί. Κι εγώ το ίδιο να σου πω την αλήθεια. :P

    Strahd said...

    @hourglass
    Ακριβώς όπως το λες. :) Live your myth!

    @Aviator
    Yeap. Έχεις δίκιο σ'αυτό που λες. :)

    comingThrough said...

    aaa ti oraia pou ta les:D

    Unknown said...

    όμορφα τα παραμύθια αλλά οι καλύτερες ιστορίες βγαίνουν πάντα από τη ζωή! και ναι γίνονται και στις μέρες μας θαύαματα. υπέροχο ποστ, με συγκίνησες πανάθεμα σε!

    PN said...

    Αν και αργοπορημένος, θα σημειώσω και εγώ ότι τούτη είναι μια πολύ όμορφη και γλυκιά ανάρτηση.

    Θέλω πολύ να συμφωνήσω μαζί σου, αλλά επειδή είμαι φύση ορθολογιστής και ελάχιστα ονειροπόλος δεσμεύομαι να το σκεφτώ. Θέλω πολύ να πιστέψω αυτό που λες, αλλά κωλύομαι για διάφορους προσωπικούς λόγους. Μάλλον περιορίζω πολύ την φαντασία μου και δεν την αφήνω να αναπνεύσει...!!!