Sunday 11 March 2007

Περιμένοντας


Βράδιασε. Η νύχτα ήρθε κάπως απότομα αυτή την φορά. Έφτασα σπίτι μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω το CD player να παίζει. Ήθελα να χαλαρώσω από μια δύσκολη μέρα. Και τι καλύτερο από το να ακούς τα αγαπημένα σου τραγούδια; Σιγά-σιγά ο ήχος του ροκ κομματιού άρχισε να πλημμυρίζει το δωμάτιο. Κάθως άκουγα το τραγούδι άρχισα να νιώθω περίεργα. Ήταν σαν να λες και η ψυχή μου... ή μάλλον όχι... τα συναισθήματά μου, είχαν βγάλει φωνή και έλεγαν αυτά που ήθελα να ακούσω. Ήταν σαν να άκουγα τον ίδιο μου τον εαυτό να λέει αυτό που αισθάνονταν τόσο καιρό.

Your gentle voice I hear
Your words echo inside me
You said You long for me
and that you love me
And I want to see you too
feels just like I'm falling
Is there nothing I can do
wonder if you hear my calling
"Ηρέμησε... Προσπάθησε να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το τραγούδι. Είχες μια δύσκολη μέρα", προσπάθησα να πω στον ευατό μου, αλλά οι στίχοι του τραγουδιού στρυφογύριζαν στο μυαλό μου. Γιατί; Γιατί να μην μπορώ να ξεχάσω αυτή την φωνή; Είχα ακόμα κάποια αισθήματα για εκείνον, ναι, αλλά νόμιζα πως είχα καταφέρει να τα βάλω στο περιθώριο. Μάλλον έκανα λάθος. Το χειρότερο είναι ότι ίσως μου έλειπε πολύ και περίμενα έστω και ένα τηλεφώνημα, να ακούσω την φωνή του. Το τραγούδι συνέχιζε να παίζει, συνέχιζε να λέει το τι ακριβώς αισθανόμουν εκείνη την στιγμή.
I'm here and waiting for you
where are you, I can't find you
I'm here and waiting for you
I'll wait forever for you
Τα φώτα της πόλης είχαν γεμίσει το δωμάτιο όπου βρισκόμουν. Πλησίασα το παράθυρο και κοίταξα έξω, εκεί στην βροχερή Αθήνα. Υπήρχαν στιγμές όπου λάτρευα και αγκάλιαζα αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης αλλά υπήρχαν και στιγμές, όπως τώρα, όπου το απεχθανόμουν. Και σίγουρα το τραγούδι βοηθούσε ακόμα πιο πολύ στην κατάσταση. Ήθελα να το σταματήσω. Να πάψει να παίζει... Έμοιαζε λες και είχε περάσει μια αιωνιότητα από τότε που ξεκίνησε. Αλλά δεν μπορούσα. Λες και με είχαν μαγέψει τα λόγια και η μουσική του. Λόγια αληθινά, λόγια που ίσως δεν θα τολμούσα να ξεστομίσω πότε. Και αυτό με πείραζε. Πολύ...
I fell in love with you and now you're gone
there's nothing left in my lonely room without you
I'm here and waiting for you
where are you, I can not I can not find you
I'm waiting for you
where are you? Where are you??
Και με αυτές τις λέξεις το τραγούδι σταμάτησε... Που είσαι; Αλήθεια που να βρίσκεσαι αυτή την στιγμή; Άρχισε πάλι να βρέχει έξω. Οι ήχοι της πόλης για άλλη μια φορά άρχισαν να γεμίζουν το δωμάτιο. Για λίγο ένοιωσα σαν να είμαι παράλυτος και να δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Με είχαν κυριεύσει τόσα συναισθήματα, συναισθήματα που νόμιζα ότι δεν θα ξαναένοιωθα ποτέ. Τελικά βρήκα την δύναμη να γυρίσω και να πάω στο κρεββάτι μου. Το μάτι μου έπεσε στο κλειστό CD player. Κοντοστάθηκα για λίγο... Χμ. Άφησα το άδειο πια ποτήρι στο τραπέζι και μπήκα στην κρεββατοκάμαρα, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα....

0 ουρλιαχτά: