Wednesday 28 March 2007

Έλα Να Σε Ταξιδέψω Σε Έναν Κόσμο Μακρινό

Αφιερωμένο σε όλους του ονειροπόλους και όσους ακόμα πιστεύουν στην "μαγεία"... Από το soundtrack του Final Fantasy ΧΙ, στην συναυλία που δώθηκε τον Φλεβάρη 2006 στην Ιαπωνία το Distant Worlds (オープニングテーマより石の記憶~Distant Worlds 歌:増田いずみ) από την Megumi Toyoguchi σε εκτέλεση Prima Vista Philharmonic και χορωδία.

Seas invite in the evening sun
to light the somber abyss.
Clouds dance up with the heavens' stars,
chanting an air of joyous bliss.

Water fades back from blue to jade,
guiding young rainbows high.
Flowers bloom into red and whites,
quenching our hearts when they run dry.

Angels chained by a beast locked in slumber.
Sin washed away by the swift flow of time.

I may know the answers.
Journeys over snow and sand.
What twist in fate has brought us
to tread upon this land?

Blessed by light and the burden of shadow.
Souls abide to an endless desire.

I may know the answers,
though one question I still hear.
What twist in fate has brought us
to roads that run so near?

Distant worlds together.
Miracles from realms beyond.
The lifelight burns inside me
to sing to you this song.
To sing with you this song.
To sing to you your song.

Απολαύστε το...


Is This Living? - Σχόλια Για Το Playstation 3


Μας τα έκανε τσουρέκια η Sony. Playstation 3 ακούγαμε και Playstation 3 δεν βλέπαμε. Τουλάχιστον εμείς οι "ποταποί" Ευρωπαίοι... Στη αρχή είχε ανακοινωθεί για τις 27 Νοεμβρίου, όπως και στην Αμερική δηλαδή. Αλλά φαίνεται εμείς δεν γεμίζαμε το μάτι στην Sony και το πήγε για 23 Μαρτίου του 2007. Με κείνα και με τούτα λοιπόν πέρασε ο καιρός... Και επιτέλους και εμείς μπορούμε να χαρούμε το Playstation 3. Άξιζε όμως η αναμονή; Για να δούμε.

Το πρώτο που βλέπει κανείς αντικρίζοντας το Playstation 3 είναι το πόσο μεγάλο και ογκώδες είναι. Λέγαμε πριν για το X-BOX αλλα και η Sony τώρα δεν πήγε πίσω. Η κονσόλα ζυγίζει 7 κιλά περίπου και σίγουρα θα φτιάξετε μπράτσα μέχρι να την κουβαλήσετε σπίτι. Πέρα από αυτό όμως η κονσόλα είναι αρκετά καλή, και μόνο καφέ δεν φτιάχνει. Ας τα δούμε ένα ένα. Η έκδοση που κυκλοφορεί εδώ στην Ευρώπη είναι με τον 60GB σκληρό δίσκο. O επεξεργαστής της είναι IBM "Cell" και με κάρτα γραφικών από την NVIDIA ενώ κάνει πάνω από 2 τρισ. υπολογισμούς το δευτερόλεπτο!! Δηλαδή 320 φορές περισσότερους από ότι το Playstation 2. Φυσικά και περιέχει και HDMI υποδοχή για να συνδέσετε την κονσόλα σας σε κάποια LCD HD TV για να μπορείτε να απολαύσετε τα παιχνίδια σας σε 1080p ανάλυση.

Μιας και μιλάμε για τα παιχνίδια η Sony EΠΙΤΕΛΟΥΣ έβαλε σε όλα της τα παιχνίδια μέχρι στιγμής να παίζουν και σε 5.1 Dolby Digital όπως ξεκίνησε να κάνει το X-BOX. Και φυσικό ήταν αυτό μιας και υποστηρίζει Blu-Ray playback και στα games αλλά και στις ταινίες. Φυσικά είναι compatible με τα περισσότερα παιχνίδια από Playstation 2 και 1 και με CD-ROM, CD-RW, DVD, DVD-ROM, DVD-R, DVD+R.

Το νέο χειριστήριο του μοιάζει στο Dualshock 2 του Playstation 2, αλλά αυτή την φορά είναι Wireless και είναι και motion sensitive (κάτι σαν το χειριστηριο του Wii ένα πράγμα -- όχι δεν θα παίζεται έτσι στα περισσότερα παιχνίδια). Το κακό είναι ότι σε αυτό το χειριστήριο έβγαλαν το rumble και πολλές φορές με ξενερώνει άγρια αυτό. Και όπως κάθε wireless χειριστήριο, έτσι κι αυτό θέλει το φορτισμά του. Εδώ δεν βάζετε καινούργιες μπαταρίες, αλλά το συνδέετε με το usb καλώδιό του και το βάζετε και φορτίζει.

Έχει 4 usb θήρες, και 3 θήρες για να βάλετε memory sticks και να δείτε φωτογραφίες, να ακούσετε μουσική ή να δείτε video μέσω αυτών. Οι memory sticks που υποστιρίζει είναι SF, Memory Stick Dual Pro και SD. Έχει και μια οπτική έξοδο για να το συνδέσετε σε κάποιο αποκωδηκοποιητή Dolby Digital και να απολαύσετε τα παιχνίδια σας και τις ταινίες σας σε 5.1 και 7.1 Dolby Digital. Τα μουσικά αρχεία που αναγνωρίζει είναι τα MP3, ATRAC και WMV, ενώ από videos παίζει μόνο σε MPG-4 (το ίδιο format που υποστηρίζει και το PSP). Αυτή την φορά υπάρχει και η δυνατότητα του Remote Play, να συνδέσετε δηλαδή το PSP σας με το Playstation 3 και να μπορείτε να κάνετε κάποια παραπάνω πράγματα σε κάποια παιχνίδια (αν θυμάστε υπήρχε αυτή η δυνατότητα με το το Cube της Nintendo και το Gameboy, αλλά και τώρα με το Wii και το DS) και όχι μόνο.

Και πάμε στο online μέρος του μηχανήματος... Το Playstation 3 μπορείτε να μπήτε στο internet μέσω ethernet (10BASE-T, 100BASE-TX, 1000BASE-T) ή wireless (IEEE 802.11 b/g). Είναι πάντωτε online ακόμα και όταν το έχετε σε stand-by mode, ενώ μπορείτε να παίξετε και οnline παιχνίδια με φίλους σας, να μπείτε στο internet, να κατεβάσετε demos, videos και άλλα πολλά για το Playstation 3, ενώ μπορείτε και να κάνετε chatting με όσους φίλους σας είναι online, είτε μέσω μικροφώνου είτε με μηνύματα ή να κάνετε και video conference. Επίσης υποστηρίζει και Bluetooth και με αυτό τον τρόπο μπορείτε να συνδέσετε ακουστικά, πληκτρολόγιο, mouse ή κάποιο remote control.

Ουφ!! Τα είπα... Ελπίζω να μην ξέχασα κάτι. Τώρα θα μου πείτε, αξίζει; Για €660 που κάνει στην Ελλάδα (€600 στην υπόλοιπη Ευρώπη -- ναι, πάλι τον πήραμε και το ευχαριστηθήκαμε κι όλας) και με όλα αυτά που προσφέρει αξίζει. Αλλά για κάποιον που το θέλει μόνο για παιχνίδια και δεν είναι "γκατζετάκιας" είναι μια πολύ ακριβή κονσόλα. Προσωπικά δεν έχω μετανοιώσει για ούτε ένα ευρώ που ξόδεψα για την κονσόλα, αν και αποχτήθηκαν με κόπο και ιδρώτα.... Άντε και λίγο σεξ. Τα παιχνίδια που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής αξίζουν 2-3 αλλά αυτό συμβαίνει γενικά σε κάθε launch μιας νέας κονσόλας. Ο πόλεμος για την καλύτερη κονσόλα νέας γενιάς ξεκίνησε. Το ποια από τις τρεις κονσόλες (X-BOX 360, Wii, Playstation 3) θα κερδίσει δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι θα απολαύσω το Playstation 3 μου όσο μπορώ περισσότερο.

THIS IS LIVING!!!

Μy precioussssssss.


Αααα, και να μην το ξεχάσω. Όσοι έχετε PS3 κάντε με add σαν StrahdVZ

Final Fantasy XII - The Soundtracks



Εδώ και κάμποσο καιρό ακούω το soundtrack του Final Fantasy XII σε σύνθεση Hitoshi Sakimoto (崎元 仁) και έχω τις καλύτερες εντυπώσεις μέχρι στιγμής. 4 CD σε ένα πολυτελέστατο DVD case με ένα βιβλιαράκι 28 σελίδων που περιέχει συνεντεύξεις και φωτογραφίες από το παιχνίδι. Το soundtrack μπορεί να μην φτάνει τα αριστουργήματα που έχει γράψει ο Nobuo Uematsu (植松 伸夫) στα προηγούμενα Final Fantasy, αλλά κι αυτό καταφέρνει να μαγέψει με το δικό του στύλ. Περίεχει κάποια πολύ όμορφα θέματα, όπως αυτό της Πριγκίπισας Ashe, το θέμα από το Rabanastre, το Destiny's Theme και το Imperial Theme. Φυσικά, όπως και τις προηγούμενες φορές, το τραγούδι και κεντρικό θέμα του Final Fantasy ΧΙΙ, Kiss Me Good-Bye, απλά σε μαγεύει. Η σύνθεση του τραγουδιού έχει γίνει από τον Nobuo Uematsu (όπου είναι και η μοναδική συνεισφορά του εδώ) και σε έκτελεση από την αμερικανογιαπωνέζα Angela Aki (アンジェラ・アキ).





Eπίσης παράλληλα με αυτό έχει κυκλοφορήσει και ένα Symphonic Poem από τον Taro Hakase (葉加瀬太郎) διάρκειας 8 και κάτι λεπτών σε εκτέλεση της London Philharmonic Orchestra. Χωρισμένο σε 5 μέρη, το ποιήμα της Ελπίδας όπως έχει ονομαστεί, είναι βασισμένο στην ελπίδα των επαναστατών να ρίξουν την Αυτοκρατορία (πολύ Star Wars μου έχει θυμίσει το σενάριο γενικά), και είναι η πρώτη δουλειά του Hakase μετά από 5 χρόνια. Αξίζει να την ακούσετε και να απολαύσετε μερικά λεπτά μουσικής μαγείας.

Wednesday 14 March 2007

"Ξέρω Ποια Είμαι, Τι Θέλω Και Πως Να Τον Παίρνω... Αυτόν Που Θέλω" - Το Ημερολόγιο Μιας Fottutas


Ακολουθούν διάφορα αποσπάσματα από το ημερολόγιο μια απεγνωσμένης fottutas.

1 Ιανουαρίου - Αχ, είμαι πολύ ευτυχισμένη αγαπημένο μου ημερολόγιο. Πρωτοχρονιά έκανα στο σπίτι της κολλητής μου, της Τζέση ντε, της σκρόφας που σου έχω πει. Εκεί γνώρισα το αγόρι της τον Μάκη. Κούκλος ημερολόγιό μου. ΚΟΥΚΛΟΣ!! Σίγουρα θα της τον φάω όπως έχω κάνει με τόσο επιτυχία και άλλες φορές σε τόσες και τόσες κολλητές μου. Ααααχ, συγκλονίστηκα τώρα ημερολογιάκι μου. Πάω να κοιμηθώ και να ονειρευτώ τις ραδιουργίες που θα κάνω για να της τον φάω της κάργιας. Μάκιααααα....

8 Ιανουαρίου - Σήμερα έκανα την πρώτη μου κίνηση. Είχαμε βγει οι τρεις μας στην παραλιακή για μια βολτα. Είχα φορέσει αυτό το μίνι-μίνι φουστάνι που δεν τολμάω να σκύψω και φαίνεται η κιλότα μου (πάγωσα η πουτάνα). Εκεί που περπατούσαμε κάνω πως μου πέφτει η τσάντα μου και σκύβω να την πιάσω. Φάτσα κάρτα του ήρθε του Μακούλι (έτσι τον φωνάζω. σου αρέσει ημερολογιάκι μου;) ο κώλος μου. Καρδιακό παραλίγο να μου πάθει. Η Τζέση δεν κατάλαβε τίποτα. Καλή χαζή έχω για κολλητή.

25 Ιανουρίου - Πέρασε καιρός από τότε που σου είχα γράψει τελευταία φορά ημερολόγιό μου αλλά είχα πάει για ανόρθωση στήθους. Ο μπαμπακουλινάκος μου μού έκανε δώρο να μεγαλώσω τα βυζιά μου. Είχαμε πάει σε μια κλινική όπου είχε προσφορά - στο ένα βυζί το άλλο δώρο... Αχ είναι τέλεια!

14 Φεβρουαρίου - Αγ. Βαλεντίνου σήμερα. Έμαθα ότι η Τζέση είχε έτοιμάσει έκπληξη στον Μακουλινάκι μου. Αλλά καταλάθος μου ξέφυγε και του το είπα... Μα δεν φταίω εγώ. Νόμιζα πως το ήξερε ότι του ετοίμαζε έκπληξη... Ουπς! Ο Μακουλινακούλης μου ξενέρωσε άγρια με τις καρδιές και τα ρομαντικά δείπνα και έφυγε με νεύρα. Η Τζέση με παρακάλεσε να πάω να του μιλήσω και να τον πείσω να ξαναγυρίσει. Έτρεξα κι εγώ σαν συφωριασμένη από πίσω του και του είπα να πάμε σπίτι μου να μιλήσουμε. Εκεί τον πότισα για τα καλά και καταλήξαμε να το κάνουμε πάνω στη πανάκριβη προβιά που είχε αγοράσει ο μπαμπάκας από της Αφρική. Αχ, τα κατάφερα η πουτάνα!!

28 Φεβρουαρίου - Είχαμε καιρό να τα πούμε με τον Μακουλινακουλακάκη μου και την Τζέση. Σήμερα όμως το πρωί είδα τον τζουτζούκο μου στο σπίτι του γιατί ανησύχησα. Καταλήξαμε πάλι να το κάνουμε και μου είπε ότι με γουστάρει. Αλλά εγώ ΚΥΡΙΑ! Του λέω πρώτα πρέπει να χωρήσεις την βλαμμένη την φιλενάδα μου - όλα κι όλα, δεν μπορώ να είμαι το τρίτο πρόσωπο εγώ, μια κοπέλα των Β. προαστίων!! Τι θα πουν οι φιλενάδες μου;

2 Μαρτίου - ΝΑΙ! Είμαι ευτυχισμένη. Ο Μακουλινακουλακακάκης μου είναι μαζί μου! Η Τζέση έπαθε νευρικό κλωνισμό και τώρα είναι υπο ψυχιατρικής παρακολούθησης. Αχου, στεναχωρήθηκα πολύ ημερολογιάκι μου. Όχι καλέ επειδή πήγε στο τρελάδικο η ζαβή, αλλά γιατί δεν πρόλαβα να της ζητήσω το ροζ μπλουζάκι που έχει και που θα μου είχε αναδείξει τα νέα μου βυζιά (αυτή τι να το έκανε αφού δεν έχει;) και δεν το πρόλαβα να της το πω πριν μπει στο τρελοκομείο. Κρίμα...

5 Μαρτίου - Πφφφ... Ο Μάκης μου έχει γίνει στενός κορσές! Συνέχεια αγάπες και λουλούδια είναι. Τι ξενερουά τύπος!! Τον βαρέθηκα... Θα του πω να χωρίσουμε. Δεν πάει άλλο με αυτόν.

12 Μαρτίου - Και έλεγα τι έχω ξεχάσει, τι έχω ξεχάσει τόσο καιρό!! Να χωρίσω με τον λαπά. Τώρα κατάλαβα γιατί αυτός και η τρελή τα είχαν βρει... Ευτυχώς που είχα και αυτό το post-it πάνω στο καινούργιο ροζ λάπτοπ μου.

13 Μαρτίου - Του το είπα σήμερα το πρωί. Δεν μπορούσα να ακούω τα κλάμματα του και τα παρακάλια του και το έκλεισα. Μάλλον θα αλλάξω και νούμερο, αγαπημένο μου ημερολόγιο, γιατί με παίρνει συνέχεια. Αχ, θα βρω άραγε κανένα άλλο τεκνό γκόμενο καμιάς άλλη φιλενάδας μου να φάω; Θα σε κρατάω ενήμερο ημερολογιάκι μου...

Sunday 11 March 2007

Περιμένοντας


Βράδιασε. Η νύχτα ήρθε κάπως απότομα αυτή την φορά. Έφτασα σπίτι μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω το CD player να παίζει. Ήθελα να χαλαρώσω από μια δύσκολη μέρα. Και τι καλύτερο από το να ακούς τα αγαπημένα σου τραγούδια; Σιγά-σιγά ο ήχος του ροκ κομματιού άρχισε να πλημμυρίζει το δωμάτιο. Κάθως άκουγα το τραγούδι άρχισα να νιώθω περίεργα. Ήταν σαν να λες και η ψυχή μου... ή μάλλον όχι... τα συναισθήματά μου, είχαν βγάλει φωνή και έλεγαν αυτά που ήθελα να ακούσω. Ήταν σαν να άκουγα τον ίδιο μου τον εαυτό να λέει αυτό που αισθάνονταν τόσο καιρό.

Your gentle voice I hear
Your words echo inside me
You said You long for me
and that you love me
And I want to see you too
feels just like I'm falling
Is there nothing I can do
wonder if you hear my calling
"Ηρέμησε... Προσπάθησε να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το τραγούδι. Είχες μια δύσκολη μέρα", προσπάθησα να πω στον ευατό μου, αλλά οι στίχοι του τραγουδιού στρυφογύριζαν στο μυαλό μου. Γιατί; Γιατί να μην μπορώ να ξεχάσω αυτή την φωνή; Είχα ακόμα κάποια αισθήματα για εκείνον, ναι, αλλά νόμιζα πως είχα καταφέρει να τα βάλω στο περιθώριο. Μάλλον έκανα λάθος. Το χειρότερο είναι ότι ίσως μου έλειπε πολύ και περίμενα έστω και ένα τηλεφώνημα, να ακούσω την φωνή του. Το τραγούδι συνέχιζε να παίζει, συνέχιζε να λέει το τι ακριβώς αισθανόμουν εκείνη την στιγμή.
I'm here and waiting for you
where are you, I can't find you
I'm here and waiting for you
I'll wait forever for you
Τα φώτα της πόλης είχαν γεμίσει το δωμάτιο όπου βρισκόμουν. Πλησίασα το παράθυρο και κοίταξα έξω, εκεί στην βροχερή Αθήνα. Υπήρχαν στιγμές όπου λάτρευα και αγκάλιαζα αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς και της απομόνωσης αλλά υπήρχαν και στιγμές, όπως τώρα, όπου το απεχθανόμουν. Και σίγουρα το τραγούδι βοηθούσε ακόμα πιο πολύ στην κατάσταση. Ήθελα να το σταματήσω. Να πάψει να παίζει... Έμοιαζε λες και είχε περάσει μια αιωνιότητα από τότε που ξεκίνησε. Αλλά δεν μπορούσα. Λες και με είχαν μαγέψει τα λόγια και η μουσική του. Λόγια αληθινά, λόγια που ίσως δεν θα τολμούσα να ξεστομίσω πότε. Και αυτό με πείραζε. Πολύ...
I fell in love with you and now you're gone
there's nothing left in my lonely room without you
I'm here and waiting for you
where are you, I can not I can not find you
I'm waiting for you
where are you? Where are you??
Και με αυτές τις λέξεις το τραγούδι σταμάτησε... Που είσαι; Αλήθεια που να βρίσκεσαι αυτή την στιγμή; Άρχισε πάλι να βρέχει έξω. Οι ήχοι της πόλης για άλλη μια φορά άρχισαν να γεμίζουν το δωμάτιο. Για λίγο ένοιωσα σαν να είμαι παράλυτος και να δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Με είχαν κυριεύσει τόσα συναισθήματα, συναισθήματα που νόμιζα ότι δεν θα ξαναένοιωθα ποτέ. Τελικά βρήκα την δύναμη να γυρίσω και να πάω στο κρεββάτι μου. Το μάτι μου έπεσε στο κλειστό CD player. Κοντοστάθηκα για λίγο... Χμ. Άφησα το άδειο πια ποτήρι στο τραπέζι και μπήκα στην κρεββατοκάμαρα, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα....

Saturday 10 March 2007

The Bunny Suicides

Ορίστε και λίγο black χιούμορ από τον Andy Riley.









Ένας Κλέφτης Ψυχών. Ο Κλέφτης Του Πάντοτε


Τι με έχει πιάσει τώρα τελευταία και θυμάμαι συνέχεια κάποια από τα αγαπημένα μου βιβλία που έχω διαβάσει κατά καιρούς; Πρώτα το Σπίτι στην Ομίχλη και τώρα αυτό - το σκοτεινό παραμύθι του βρετανού συγγραφέα Clive Barker. Ο τρόμος, η νύχτα και τα σκοτεινά πλάσματα που κυκλοφορούν σε αυτή πάντα με εντυπωσίαζαν και εξακολουθούν να με εντυπωσιάζουν. Άλλωστε τι σόι βρυκόλακας θα ήμουν;

Τι θα σκεφτόσασταν αν όλα τα παιδικά σας όνειρα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. Αν υπήρχε ένα μέρος όπου το μόνο πράγμα που κυριαρχούσε ήταν η ανεμελία, το παιχνίδι και ήταν πάντα καλοκαίρι; Κι όμως όλα αυτά τα πράγματα γίνονται πραγματικότητα για τον μικρό Χάρβεϋ στις σελίδες του σκοτεινού παραμυθιού του πολυβραβευμένου Clive Barker, όπου μας έχει δώσει τα εξαιρετικά Υφαντόκοσμος, Abarat και τόσα άλλα.

Το Σπίτι των Γιορτών του κου Χουντ υπάρχει εδώ και χίλια χρόνια, καλωσορίζοντας αμέτρητα παιδιά στην αγκαλιά του. Είναι ένας τόπος θαυμάτων, όπου κάθε παιδικό καπρίτσιο μπορεί να ικανοποιηθεί. Υπάρχει βέβαια και ένα τίμημα. Αλλά ο νεαρός Χάρβεϋ Σούικ, βαριεστημένος από την ζωή του και σαγηνευμένος από τα θαύματα του κου Χουντ, δεν σκέφτεται τις συνέπειες. Μόνο όταν το Σπίτι δείχνει το σκοτεινό του πρόσωπο - όταν ο Χάρβεϋ ανακαλύπτει τα δύσμοιρα πλάσματα που ζουν στις σκιές του - αρχίζει να αμφιβάλλει για τα φιλανθρωπικά αισθήματα του κου Χουντ.

Όμως το Σπίτι και ο μυστηριώδης αρχιτέκτονάς του δεν πρόκειται ν' αφήσουν ελεύθερο τον αιχμάλωτό τους δίχως μάχη. Ο κος Χουντ έχει σχέδια για τον νέο τους φιλοξενούμενο, γιατί η ψυχή του Χάρβεϋ λάμπει φωτεινότερα απ' όλες τις ψυχές που συνάντησε σ' αυτά τα χίλια χρόνια...

Τον Clive Barker πραγματικά τον θαυμάζω. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς τρόμου. Καταφέρνει πάντοτε ακόμα και το πιο αποκρουστικό που μπορεί να διανοηθεί ο ανθρώπινος νους να το κάνει ίσως πιο "προσιτό" θα μπορούσα να πω από οποιονδήποτε άλλον. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου αυτό που ονειρεύετε κάθε παιδί γίνεται πραγματικότητα. Ένας κόσμος όπου δεν υπάρχουν γονείς και το παιχνίδι και η ξεγνιασιά υπάρχουν κάθε μέρα... κάθε ώρα... κάθε στιγμή. Αλλά μαζί με αυτά ξυπνούν και οι χειρότεροι εφιάλτες.....

Ένα παραμύθι που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι. Κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΟΞΥ, εικονογραφημένο με σκίτσα του ίδιου του Clive Barker.

Thursday 8 March 2007

My Heavenly Star


Όλοι έχουμε το "μαγικό" μας αστέρι. Ένα αστέρι ξεχωριστό από τα άλλα όπου προσέχει τον καθένα μας για να μην πάθουμε κάποιο κακό, με κάποιους να έχουν πιο φωτεινό από κάποιους άλλους. Ίσως ακούγεται αρκετά ρομαντικό αυτό για μερικούς, αλλά πιστεύω πως αν έστω και λίγο κάποιοι ακολουθήσουν την καρδιά τους σίγουρα θα το δουν ή θα το βρουν, αν δεν το έχουν ήδη ανακαλύψει.

Πάντως για ένα τέτοιο μάγικο αστέρι τραγουδάνε και οι Genki Rockets, για ένα Heavenly Star. Ένα κομμάτι που, μένα τουλάχιστον, με ανεβάζει ψυχολογικά κάθε φορά που το ακούω, πλαισιομένο από ένα εξίσου υπέροχο βιντεοκλίπ.

Let's get away, fly away 
I found the path to paradise
Shining spiral of gold
Take my hand, find our way out

Heavenly stars above
Just believe what's in your heart
No boarder between us
I can always feel you inside

Where ever we are


Wednesday 7 March 2007

Coraline - Το Σπίτι Στην Ομίχλη


Το νέο σπίτι της οικογένειας της μικρής Coraline έχει 21 παράθυρα και 14 πόρτες. Οι 13 από αυτές ανοίγουν και κλείνουν. Η 14η όμως είναι κλειδωμένη, γιατί οδηγεί σε έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο σχεδόν ολόιδιο με αυτόν της Coraline, μα τόσο διαφορετικό. Η Coraline θα διαβεί το κατώφλι αυτής της πόρτας για να εξερευνήσει τον νέο κόσμο, και θα εντυπωσιαστεί από τα θέλγητρά του. Εκεί, όμως, θα γνωρίσει τους άλλους της γονείς και θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα σκοτεινά σχέδια που εξυφαίνουν για να την κρατήσουν εκεί και να την αλλάξουν...

Σε έναν κόσμο με ζωντανά παιχνίδια, ποντίκια κατασκόπους, κλεμμένες ψυχές και αιώνια ομίχλη, η μικρή Coraline θα πρέπει να παλέψει με όλη της την δύναμη για να σώσει τους πραγματικούς της γονείς και την ψυχή της.

Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί μια πιο "σκοτεινή" Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων και ίσως όχι άδικα. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ένοιωσα κι εγώ μια πρωτόγνωρη ανατριχίλα και φόβο μη γνωρίζοντας το τι κρύβεται πίσω από κάθε γωνία του Σπιτιού στην Ομίχλή, όπου με τόση μαεστρία είχε περιγράψει στις σελίδες του βιβλίου του ο συγγραφέας Neil Gaiman, που πριν μας είχε δώσει το πολύ καλό Sandman. Η Coraline λοιπόν είναι μια μικρή εξερευνήτρια, όπως όλα τα παιδιά άλλωστε. Ψάχνουν και καθημερινά ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερα πράγματα. Αλλά η ζωή δεν είναι χωρίς κινδύνους και αυτό σίγουρα φαίνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.

Οι πειρασμοί είναι πολλοί και κάθε παιδί, αλλά και ενήλικας, πέφτει στις παγίδες τους. Αλλά το θέμα είναι να βρει το κουράγιο και την θέληση να τους ξεπεράσει. Αυτό μας δείχνει με έναν αρκετά παραμυθένιο, αλλά και παράλληλα τρομαχτικό τρόπο, ο Gaiman σε αυτό του το βιβλίο. Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους όπου σίγουρα θα τους ταξιδέψει σε κόσμους σκοτεινούς και γεμάτους ομίχλη. Το Σπίτι στην Ομίχλη άνοιξε τις πόρτες του και σας περιμένει. Θα μπείτε;

Κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΟΞΥ.

Βραβείο - BRITISH SCIENCE FICTION ASSOCIATION 2002
Βραβείο - BRAM STOKER 2002
Φιναλίστ Βραβείου - HUGO 2002

"Σε περιμέναμε εδώ και πάρα πολύ καιρό."
"Ποιά είσαι;"

"Είμαι η Άλλη σου Μητέρα..."



Ευτυχώς

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι καλοί φίλοι...

"Everyone hears what you say,
Friends listen to what you say,
Best friends listen to what you don't say. "

"A friend is one who knows who you are, understands where you have been, accepts what you become, and still gently invites you to grow. "

"A friend is someone who knows the song in your heart, and can sing it back to you when you have forgotten the words."












Πίνακας του Arthur Wardle

Heart... Broken


"Σ' αγαπώ." Ίσως η πιο δύσκολη λέξη που μπορεί να ξεστομίσει κάποιος στις μέρες μας. Και είναι ακομά πιο δύσκολο να το εννοεί.

Γιατί ο κόσμος φοβάται να αφεθεί σ' αυτό το συναίσθημα του έρωτα; Φοβάται μήπως πληγωθεί; Δεν ξέρω. Ίσως θα μου πείτε έχει φάει τα μούτρα του πριν και φοβάται μήπως τα ξαναφάει. Αλλά από την άλλη, ας μου λύσει κάποιος αυτή την απορία please, πως γίνεται να όταν δυο άνθρωποι φιλιούνται και νοιώθουν αυτό το "κάτι" να φοβούνται να προχωρήσουν; Απορίας άξιο.

Πολλές ερωτήσεις αυτές τις μέρες έχουν πέσει και δυστυχώς δεν μου έχουν λυθεί. Προσπαθώ να σκεφτώ διάφορες απαντήσεις αλλά το αποτέλεσμα παραμένει: ένας από τους δυο θα πληγωθεί και αυτό γιατί κάποιος φοβάται. Φοβάται να κάνει ένα βήμα για το χ,ψ λόγο, πείτε το ανασφάλειες; πειτέ το φόβο;

Το καλό είναι ότι κάποιος μαθαίνει από αυτό το "παιχνίδι" του έρωτα, έστω και λίγα, όπου την επόμενη φορά τα χρησιμοποιεί σαν ασπίδα προστασίας για να μην πληγωθεί περισσότερο.... Αυτά βέβαια μόνο στη θεωρία, γιατί στην πράξη είναι άστα να πάνε. Το θέμα είναι ότι από ένα σημείο και μετά καταντάει αρκετά κουραστικό για τον καθένα. Νοιώθεις τόσο χάλια όπου είναι λες και πνίγεσαι και δεν μπορείς να ανασάνεις. Μπορείς να πεις "δεν γαμίεται, δεν θα χαλαστώ εγώ για κανέναν"; ΜΠΟΡΕΙΣ; Εδώ θα δω το πόσο δυνατός είσαι...



Walk Alone

We watch as our lives pass us by
the never ending pain of loss
hidden faces among what we call us
our souls filled with hatred and sadness

nothing ever goes our way
we walk alone through this cold life
no turning back
all we can ask for is hope

our hearts are dark torture
lifeless feelings living deep inside of us
what we look for is no where to be found
time wasted that is all there is

nothing can save us
we walk through a dark valley
no future for me no future for anyone
no prediction no guessing no hope

we don't see anything
we don't feel
our blood turns into ice
pain so flawless makes the shadows come alive

no point in crying out
there is no one to help us
we walk alone, by ourselves
we wish the end
finding a way out but it's not there

all we can do is wait
wait for it to come
take a risk, take a chance
we walk alone


Tanya Lerma

Tuesday 6 March 2007

Lonely Black Tears



I'm sitting here
Sad and all alone
Crying lonely black tears
No one around to help me
No one, not that I can I see
Just leave me be
To cry my lonely black tears
Don't try to help
Your just to late
I can't escape
My lonely black tears
After all these years
I'm still sitting here
Crying my lonely black tears
One day maybe
They'll stop flowing
The tears will quit growing
Deep inside
And I will cry no ore
Lonely Black Tears


Miranda J. Paulsen

Μοναξιά Μου... Όλα

"Στενό κελί της μοναξιάς
καρδιά μου, πάψε να πονάς..."
-- Περσεφόνη Μήττα.





Μέρα περίεργη σήμερα. Χμ...


Δεν νομίζω ότι θα γράψω πολλά γιατί πραγματικά μερικά συναισθήματα δεν μπορούν να περάσουν στο γραπτό λόγο. Απλά να θέσω μια ερώτηση. Γιατί; Γιατί ο κόσμος μας σήμερα να είναι τόσο σκληρός;

Μάλλον μια ερώτηση που είναι δύσκολο να απαντηθεί...










Ο δρόμος στη ζωή ενός μοναχικού ανθρώπου.

Sunday 4 March 2007

Καιρός Φέρνει Τα Λάχανα, Καιρός Τα Παρα"πούλια"


Και ναι. Ήρθε η άνοιξη! Τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλάκια κελαηδούν, η μέρα μεγαλώνει, ο έρωτας χτυπάει τις καρδιές των περισσοτέρων από εμάς και, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, τα πιπίνια φορούν ολοένα και λιγότερα ρούχα για να δείχνουν τα... κάλη τους. Αααααχ!! WHO GIVES A RAT'S ASS FUCK?... Ι mean, REALLY!! Δηλαδή συγγνώμη, σάμπως καταλάβαμε χειμώνα; Και εκεί που λέγαμε και τώρα θα χιονίσει και τώρα θα φτάσει η θερμοκρασία υπό του μηδενός, τίποτα. Λίγο έτσι για να χαρούμε τις βροχές και το κρύο και μετά πάλι ήλιος και ζέστη.

Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και τα αποτελέσματα για το πιο τραγούδι θα μας εκπροσωπήσει στην Eurovision 2007 στο Ελσίνκι. Το "Yassou Maria" του Σαρμπέλ. Και το τι άκουσαν αυτά τα αθώα μου και καλοσχηματισμένα αυτάκια όλο αυτόν τον καιρό από τότε που βγήκε το αποτέλεσμα δεν λέγεται. Τελικά εμείς οι Έλληνες μας αρέσει να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Πραγματικά είναι απορίας άξιο πως καταφέρνουμε κάθε φορά να αυτοκαταστρεφόμαστε. Θέλω όμως να δω τι θα γίνει αν πάρουμε μια αρκετά καλή θέση στον διαγωνισμό. Θα κλείσουν μερικά στόματα ή θα βρουν τίποτε άλλο να πουν; Ερώτηση μαλάκα ήταν αυτή. Το ξέρω.

Τι να πεις μαντάμ κι εσύ; Τι; Που πετάχτηκες να μου πεις κάτι λες και μόλις θυμήθηκες ότι άφησες το φούρνο ανοιχτό και καίγεται η πίτα. Έχω άδικο; Αμ, πως να το κάνουμε. Πάντως όοοολα κι όλα. Έγιναν και καλά πράγματα αυτές τις μέρες, να μη λέμε μόνο τα κακά δηλαδή. Γνώρισα ίσως ένα από τα καλύτερα και πιο αξιόλογα παιδιά που έχω γνωρίσει τον τελευταίο καιρό και πραγματικά χάρηκα. Γιατί είναι δύσκολο πράγμα αυτό στις μέρες μας, πιστέψτε με.

Τελοσπάντων. Μάρτιος μπήκε, άνοιξη έχουμε, ο καιρός καλυτερεύει όπως είπαμε και ελπίζω και η διάθεση των περισσοτέρων εδώ. Βέβαια μαζί με την άνοιξη έρχονται και οι αλλεργίες... Δυστυχώς.